เรื่องของมุมมืด

ลำดับตอนที่ #1 : บท เด็กที่ถูกรังแก

เด็กที่ถูกรังแก

"ทุกคนมันก็แค่สวะ สวะ สวะ !!! "
นั้นไงไอ้สวะที่อยู่หน้าห้อง ไอ้สวะที่กำลังเดินถือหนังสือเรียนเข้ามา ไอ้สวะที่กำลังลบกระดาษดำ ไอ้สวะที่กำลังนั่งคุยกันอยู่
ไอ้สวะที่กำลังหัวเราะกันอยู่ ไอ้พวกสวะ !!!
สวะ สวะ สวะ สวะ !! ไม่ว่าหน้าไหนก็พอๆกัน สวะจนไม่อยากจะมองไม่อยากจะเข้าใกล้มันทุกตัว

" ไอ้อ้วน!! มานี่หน่อยสิ มากับพวกเราหน่อย"
ไอ้พวกสวะชั้นต่ำ 3 ตัวพวกนี่อีกแล้ว !!
มันล็อดแขนทั้งสองข้างของผม ผมจึงจำใจต้องเดินตามพวกมันไป

ห้องน้ำเน่าๆนี่อีกแล้ว เป็นที่ๆผมพอจะรู้ชะตากรรมตัวเองกับพวกสวะนี่ เป็นที่ๆเหมาะจะรุมรังเเกคนที่จะไม่มีใครเห็น เป็นที่ๆผมจะโดนทำให้รู้สึกบัดซบที่สุด เน่าเหม็นจริงๆทั้งพวกมันทั้งห้องน้ำเน่าๆพันธุนี่

"คะ ครับมีอะไรหรือครับ"
"คือว่านะวันนี่ พวกชั้นลืมเอาตังค์มาโรงเรียนว่ะ เลยไม่มีเงินกินข้าวเลย ตอนนี่พวกเราหิวมากเลยนะ ใช่ไม๊พวกเรา"
"ใช่พวกเราหิวมากเลยล่ะเพื่อน พอจะมีเงินให้เรา 3 คนยืมหน่อยรึเปล่า"
ไอ้สวะ กี่ครั้งแล้ว ที่พวกมันมารีดไถเงินจากผมแบบนี่ บัดซบ บัดซบที่สุด

"ตะ แต่ว่านะครับ ถ้าผมให้ไปแล้วผมจะเอาเงินที่ไหนซื้อข้าวล่ะครับ .....พวกนายก็หน้าจะมีเงินสินะครับ มาขอผมแบบนี่ตลอดผมก็แย่...."
ผมรวบรวมความกล้าทั้งหมดที่มี ทั้งขาทั้งตัวสั่นไปหมด "ผมไม่คิดจะให้อะไรกับพวกนายทั้งนั้น ไอ้พวกสวะ....."
สุดยอดเป็นความรู้สึกสุดยอดจริงที่ได้ปลดปล่อยสิ่งที่อยู่ในใจออกไป

"...หุบปากแกไปซะ ใครใช้ให้แกพูดว่ะ!! อยากเจ็บตัวมากสินะ พวกเรา" ดูเหมือนผมจะทำให้พวกมันโกรธ

ทั้งๆที่รู้อยู่ว่าถ้าพูดไปแบบนั้นผมจะโดน ถ้าผมยอมให้ดีๆผมคงจะไม่เจ็บตัวแบบนี่ แต่ผมแค่รู้สึกอย่างจะต่อต้านไอ้สวะพวกนี่ แม้จะรู้ว่ามันเป็นความพยายามที่ไร้ค่าสิ้นดี 
 
ไอ้สวะทั้ง 3 ตัว มันทั้งรุมทั้งเตะทั้งต่อยผมไม่หยุด ระหว่างที่รุมทำเรื่องบัดซบกับผมพวกมันก็หัวเราะไปด้วยความสะใจ ถุยน้ำลายใส่ผมทำเหมือนผมเป็นขยะไร้ค่า ทำเหมือนผมไม่ใช่คนเป็นแค่ของเล่นของพวกมัน เป็นที่ระบายอาร์มณ์ของพวกมัน  

จมูกของผมได้กลิ่นคาวเลือด รู้สึกเจ็บปวดไปทั่วทั้งตัว ตัวผมทรุดลงไปนอนกับพื้นห้องน้ำเน่าๆเหม็น สกปรกสิ้นดี บัดซบที่สุด ท้องผมจุกไปหมด ผมอ้วกออกมาเติมพื้นห้องน้ำ เน่าเหม็นไปหมด 

"ฮ่า ฮ่า ดูไอ้หมูนี่สิว่ะมันอ้วกรดตัวเองว่ะ โคตรโสโครกเลยว่ะ "
"โครเหม็นเลยว่ะ ฮ่า ฮ่า " พูดจบมันก็เอามือปิดจมูก
"เอาเงินมาให้เราตั้งแต่แรกก็คงไม่ต้องเจ็บตัวแบบนี่ ....แกก้มไปยืมเงินมันมาสิวะ!!!"
"... มะ ไม่โว้ย แกก็เอาเองสิว่ะ ตัวแม่นโคตรจะเหม็นเลย อ้วกแม่นก็เติมตัวมันไปหมด ไม่กล้าหยิบวะ..." มันมองผมด้วยสายตาเหมือนกำลังมองเชื้อโรคยังไงยังงั้น

"บัดซบเอ้ยชั้นหยิบเองก็ได้วะ" มันคนหนึ่งก้มตัวพยายามจะเอาเงินจากกระเป๋ากางเกงผม
ผมพยายามสุดชีวิตไม่ยอมให้มันเอาไป มันทั้งดึง ทั้งพยายามหยิบกระเป๋าตังค์จากผม
แต่ผมก็ไม่ยอม ในที่สุดผมก็คิดวิธีดีๆออก ผมเอาอ้วกของผมมาป้ายกระเป๋าตังค์ผม ทั้งเงินข้างในทั้งตัวกระเป๋าเติมไปด้วย อ้วกของผม เหม็นไปหมด

"อี้... ไอ้นี่ แกแม่นโคตรโสโครกเลยว่ะ อยากจะอ้วก" ในที่สุดมันก็เลิกความพยายามที่จะเอากระเป๋าตังค์ของผม
"แกแม่นหน้าสมเพศวะ" มันคนนึงเอาเท้าเน่าๆของมันมาเหยียบหัวผม บัดชบที่สุดทั้งเหมือนผมไร้ค่า

กริ่ง กริ่ง....
เสียงอ๊อดเข้าเรียนดังขึ้น ช่วยชีวิตผมไว้

"อะไรวะอ๊อดแล้ว.......เสียงอ๊อดช่วยแกไว้นะไอ้อ้วน ช่วยไม่ได้ ไปกันเถอะพวกเรา หมดสนุกแล้ววะ "
"....อะ..อะไรว่ะ แล้วเงินมันล่ะเพื่อน เรายังไม่ได้เลยนะ" 
"ช่างมันโอกาศหน้ามีอีกเยอะ ค่อยว่ากันใหม่ .... ไอ้อ้วน แกอย่าเอาเรื่องนี้ไปบอกใครล่ะไม่งั้นแกจะโดน
หนักกว่านี่ !!! วันนี้ถือว่าแกรอดตัวไปก็แล้วกัน.....ไปกันเถอะพวกเรา..."

 พวกมันค่อยๆเดินออกจากห้องน้ำไป ทิ้งผมให้อยู่คนเดียว

"ชนะมันแล้ว ในที่สุดเราก็ชนะมันแล้ว ฮ่า ฮ่า ฮ่า มันไม่สามารถเอาเงินของเราไปได้ในที่สุด ฮ่า ฮ่า
พวกแกก็เป็นได้แค่สวะ สวะ สวะ ฮ่า ฮ่า " ผมหัวเราะออกมาด้วยความสะใจ

ผมค่อยqลุกขึ้นยืน ทั้งเนื้อทั้งตัวเหม็นเน่าไปหมด เติมไปด้วยอ้วกเน่าๆของผม ผมรู้สึกเจ็บไปทั้งตัว ผมค่อยๆเดิน
ไปที่อ่างล้างหน้า เปิดก๊อก ผมล้างทั้งเนื้อทั้งตัว แต่มันไม่ช่วยอะไรเลย มีแต่จะเหม็นจะเหม็นยิ่งกว่าเดิม
ผมหันมาล้างหน้าตาแทน ล้าง ล้าง ล้าง แล้วก็ล้าง พอล้างเสร็จสายตาผมก็ไปหยุดที่กระจก ผมเห็นมีไอ้อ้วน
คนหนึ่งมองมาทางผมอยู่ มันดูทั้งอ้วนทั้งหน้าสมเพศอย่างที่สุด เนื้อตัวมันเติมไปด้วยคราบขาวๆ เน่าไปทั้งตัว
ผมมองสาระรูปไอ้อ้วนตรงหน้า น้ำตาก็ค่อยๆไหลลงมา ไหลไม่หยุด เมื่อได้รู้ความจริงว่าไอ้อ้วน หน้าสมเพศ
ที่อยู่ตรงหน้ามันคือตัวของผมเอง......