The Simbarella's stories. (WONCIN)

ลำดับตอนที่ #3 : (นอกรอบ) Love step: epilogue: Hyukjae x Heechul.

 

Title: 'Love Step' 
Pairing: Hyukjae x Heechul 

 

 

 

‘ความจริงมันใกล้เข้ามาเรื่อยๆแล้วหละฮยอกแจ’

 

 

 

 

คำพูดของร่างบางเมื่อวานยังคงดังก้องอยู่ในหัวของร่างสูงไม่หาย ลีฮยอกแจมองดูนาฬิกาบนข้อมือตน

 

 

 

 

3.50แล้ว....

 

 

 

 

เขานัดร่างบางเอาไว้หน้าโรงเรียนของเจ้าตัวตั้งแต่3.30แล้ว แต่นี่ยังไม่มาเลย...นี่มันเกิดอะไรขึ้นกับฮีชอลเนี่ย?

 

 

 

 

พลันสายตาก็เหลือบไปเห็นชายหนุ่มผมทองเดินออกมาจากโรงเรียน

 

 

 

 

ดูเหมือนว่ารู้ว่าโดนจ้องอยู่ ร่างสูงโปร่งเงยหน้าขึ้นมามองแล้วยิ้มให้

 

 

 

 

รอยยิ้มที่น่ากลัวและดูมีอะไรซ่อนเร้นเอาไว้...

 

 

 

 

“นายเห็นฮีชอลไหม?”ร่างสูงถาม

 

 

 

 

มีเพียงรอยยิ้มแปลกๆและสายตาดูถูกเย้ยหยันที่ส่งมาให้แทนคำตอบ ชายหนุ่มตรงหน้ากระตุกยิ้มอย่างสมเพชก่อนที่จะเดินจากไป

 

 

 

 

ฮยอกแจมองตามไปพร้อมกับลางสงหรณ์ที่รู้สึกไม่ดี

 

 

 

 

ทำไม...ต้องสังหรณ์ใจไม่ดีเกี่ยวกับฮีชอลด้วยหละ?

 

 

 

 

ร่างบางที่ฮยอกแจเฝ้ารอมาตั้งนานเดินกะเผลกออกมาอย่างเก้ๆกังๆตอนบ่ายสี่โมงกว่าๆ ใบหน้าหวานขึ้นสีแดงระเรื่อราวกับเพิ่งผ่านอะไรเหนื่อยๆมา ตามซอกคอและแขนเรียวมีรอยสีแดงจ้ำๆอยู่ตามตัว

 

 

 

 

“ฮีชอล!”ดวงตากลมโตที่คล้ำจัดราวกับเพิ่งผ่านการร้องไห้ยกใหญ่มาหมาดๆเงยหน้าขึ้นมามองเจ้าของเสียงก่อนที่จะเบิกกว้างและสะดุ้งเล็กน้อย

 

 

 

 

มือหนาคว้าหมับเข้าที่แขนเรียวแล้วยกขึ้นมาดู ดวงตาคมไล่มองไปรอบร่างบางอย่างพินิจพิจารณา

 

 

 

 

“นาย...ไปมีอะไรกับคนอื่นที่ไม่ใช่ฉันด้วยเหรอ?”ร่างสูงถามเสียงอ่อนอย่างเหนื่อยใจ สายตาปวดร้าวของร่างบางถูกส่งมาให้ตน

 

 

 

 

เจ็บ...ที่หัวใจเหลือเกิน...

 

 

 

 

ฮีชอลไปมีอะไรกับคนอื่นด้วยเหรอ?

 

 

 

 

ทำไม...ทำไมต้องทำแบบนี้ด้วย...

 

 

 

 

“นายเป็นรางวัลของฉันนะ! ของฉันคนเดียว!! บอกมาสิคิมฮีชอล!! บอกมา!!!”ฮยอกแจตวาดใส่หน้าอย่างโมโหพร้อมกับเขย่าแขนเรียวไปมา

 

 

 

 

‘รางวัล’ที๋โดนตะคอกใส่นิ่วหน้าด้วยความเจ็บ แขนเรียวสะบัดออกจากการเกาะกุมของร่างสูงก่อนที่จะปล่อยโฮไปรอบใหญ่

 

 

 

 

“ฮีชอล...”

 

 

 

 

เจ้าของชื่อเช็ดน้ำตาออกลวกๆก่อนที่จะเงยหน้ามามองด้วยสายตาเจ็บปวด ก่อนที่ฮยอกแจจะได้พูดอะไรต่อไปร่างบางก็โผเข้ากอดตนแล้วปล่อยโฮอีกระลอก

 

 

 

 

ลีฮยอกแจกอดตอบ มือหนาลูบผมดำสนิทเบาๆอย่างอ่อนโยน ร่างสูงจูบเรือนผมดำเบาๆก่อนที่จะค้างเอาไว้พลางกระชับอ้อมกอด

 

 

 

 

ความเปียกชื้นจากน้ำตาคนในอ้อมกอดที่เปื้อนเสื้อเริ่มเปียกขึ้นเรื่อยๆ

 

 

 

 

คิมฮีชอล...ใครทำนายร้องไห้

 

 

 

 

ใครทำให้นายต้องมาร้องไห้อย่างเจ็บปวดแบบนี้

 

 

 

 

ช่วยบอกฉันทีได้ไหม?

 

 

 

 

นานเหมือนกันกว่าร่างบางในอ้อมกอดจะหยุดร้องไห้ ฮีชอลยกมือขึ้นเช็ดน้ำตาลวกๆอีกครั้งแล้วกระชับอ้อมกอด ใบหน้าหวานเอนซบไหล่กว้าง

 

 

 

 

“ฮยอกแจ...”

 

 

 

 

เจ้าของชื่อกระชับอ้อมกอดร่างบางแทนคำตอบ

 

 

 

 

 

“...ช่วยฉันด้วย”

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ชีวอนเอาฉันไปเป็นของรางวัลในการประเดิมระหว่างลีดงแฮกับผู้ชายผมทองที่นายเจอเมื่อเย็นที่ชื่อฮันกยอง...แล้วฮันกยองก็ชนะ...ฉันก็เลยต้องไปเป็นของรางวัลฮันกยอง...เหมือนทีเป็นกับนาย...”

 

 

 

 

“ฮยอกแจ...ไอ้หมอนั่นมันเป็นพวกป่าเถื่อน! ชอบเซ็กส์แบบรุนแรงและซาดิส...ฉันไม่ชอบ...ช่วยฉันที...”

 

 

 

 

“ฉันอยากเป็นของนาย...คนเดียว”

 

 

 

 

เพราะไอ้หมอนั่น...นายถึงได้มาหาฉันตามนัดช้าใช่ไหม?

 

 

เพราะไอ้หมอนั่น...นายถึงเดินมาด้วยท่าทางเก้ๆกังตลอดใช่ไหม?

 

 


เพราะไอ้หมอนั่น...นายถึงมีรอยคิสมาร์กตามตัวใช่ไหม?

 

 

เพราะไอ้หมอนั่น...นายถึงต้องเป็นแบบนี้ใช่ไหม?

 

 

 

 

คิมฮีชอล

 

 

 

----------30%----------

 

 

 

 

 

“อ้ะ อ้ะ อ้ะ...อ้ะ...ฮ ฮยอกแจ...อ้ะ...อ้ะอ้ะ อ้าาาาาาา~”เสียงหวานครางออกมาเมื่อร่างสูงปลดปล่อยน้ำรักเต็มช่องทางตน ฮยอกแจก้มลงไปบดเบียดริมฝีปากเรียวอย่างเร่าร้อนอีกครั้งก่อนที่จะผละจากไปพร้อมกับร่างบางที่สลบไปอย่างเหนื่อยอ่อน

 

 

 

 

ฮยอกแจค่อยๆถอดแก่นกายของตนออกจากช่องทางสีสดที่เปื้อนไปด้วยน้ำรักตนอย่างช้าๆ ดวงตาคมไล่มองร่างบางที่หลับไหลตั้งแต่หัวจรดเท้า

 

 

 

 

“ฮีชอล...”

 

 

 

 

ราวกับมีกองเพลงสุมอยู่ในอก

 

 

 

 

 

รอยแดงจ้ำๆ...มีทั้งรอยของเขาและรอยของผู้ชายผมทองคนนั้น

 

 

 

 

 

ฮีชอลไม่ได้จูบเขาคนเดียว...ฮีชอลจูบกับผู้ชายผมทองคนนั้นด้วย

 

 

 

 

ฮีชอลไม่ได้มีอะไรกับเขาคนเดียว...ฮีชอลมีอะไรกับผู้ชายผมทองคนนั้นด้วย

 

 

 

 

 

เสียงโทรศัพท์มือถือบนโต๊ะสั่นขึ้นมา เจ้าของโทรศัพท์เอื้อมมือไปรับก่อนที่จะกรอกเสียงเข้าไปเบาๆ

 

 

 

 

//ฉันติดใจคิมฮีชอลหวะ//เสียงเกาหลีเปร่งๆดังลอดโทรศัพท์มา ฮยอกแจเลิกคิ้วก่อนที่จะสบถพรืดออกมาอย่างโกรธจัด

 

 

 

 

ไม่ต้องเดาก็รู้ได้เลย ไอ้คนผมทอง...ฮันกยองนั่นไงหละ!!!

 

 

 

 

“นายต้องการอะไร?!?!!”ฮยอกแจตะโกนลั่นอย่างลืมตัว

 

 

 

 

 

คนจากปลายสายเพียงแต่หัวเราะเบาๆเท่านั้น

 

 

 

 

//ฉันไม่ค่อยชอบใช้ของร่วมกับใครเสียด้วย//

 

 

 

 

“หมายความว่าไง?”

 

 

 

 

 

//ลีฮยอกแจ...ฉันขอท้าStreet Danceกับนาย พรุ่งนี้ หน้าROCKSHIT PUB...//

 

 

 

 

//...ใครชนะได้คิมฮีชอลไป!//

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฮีชอล...”ร่างสูงเรียกชื่อคนข้างๆพร้อมกับดึงร่างบางเจ้าของชื่อเข้ามากอดเสียแน่น

 

 

 

 

ฮีชอลกอดตอบพร้อมกับร้องไห้ออกมา ใบหน้าหวานซุกเข้าที่อกแกร่งพร้อมกับกระชับอ้อมกอด

 

 

 

 

“ฮยอก...แจ...”เสียงหวานเรียกชื่อคนที่กอดตนเบาๆอย่างแหบพร่า

 

 

 

 

ไม่มีคำพูดจากทั้งสองคน มีเพียงอ้อมกอดจากทั้งสองคนเท่านั้นที่สามารถสื่อถึงกันได้

 

 

 

 

การแข่งครั้งนี้เป็นตัวตัดสินชะตาชีวิตของทั้งสองคน

 

 

 

 

...ว่าถ้าแพ้...ลีฮยอกแจก็จะสูญเสียคิมฮีชอลไป

 

 

 

 

...ว่าถ้าแพ้...คิมฮีชอลจะต้องกลายไปเป็นของรางวัลเต็มตัวของฮันกยอง

 

 

 

 

แต่ถ้าชนะ...ลีฮยอกแจก็จะไม่เสียคิมฮีชอลไป

 

 

 

 

และทั้งสองคนจะได้อยู่ด้วยกัน

 

 

 

 

 

ความหวาดกลัว ความหวงแหน ความโกรธ ความตื่นเต้น...

 

 

 

 

หลายความรู้สึกก่อตัวขึ้นมาในใจของร่างสูงอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน

 

 

 

 

ทั้งกลัวที่จะเสียคนในอ้อมกอดไป ทั้งหวงคนในอ้อมกอด ทั้งตื่นเต้นต่อการแข่ง

 

 

 

 

ทั้งหมดนี้...เพราะรักใช่หรือเปล่า?

 

 

 

 

“ฮีชอล...ฉันรักนาย...”

 

 

 

 

เจ้าของชื่อกอดตอบพร้อมกับปล่อยโฮหนักขึ้นไปอีก ฮยอกแจจุมพิตเรือนผมดำเป็นเชิงปลอบโยน

 

 

 

 

“ฉันก็...”

 

 

 

 

“จะหวานกันไปถึงไหน ได้เวลาลงแข่งแล้ว!!”เสียงฮันกยองตะโกนลั่นมาจากตรงกลางเวทีที่ยกขึ้นสูง

 

 

 

 

ฮยอกแจจูบลาร่างบางเบาๆแล้วปล่อยกอด ร่างสูงหมุนตัวขึ้นบันไดไปบนเวทีเพื่อประจันหน้ากับหนุ่มจีนผมทอง

 

 

 

 

“จูบลาสินะ...หึหึ”ฮันกยองหัวเราะเบาๆในลำคออย่างสมเพช

 

 

 

 

“หุบปาก! รีบๆให้มันจบๆไปเหอะ”

 

 

 

 

ฮันกยองกระตุกยิ้มอย่างน่ากลัวก่อนที่จะมองไปทางร่างบาง

 

 

 

 

 

“จัดให้~”

 

 

 

 

 

----------70%----------

 

 

 

 

พระเจ้า...เก่งกันจริงๆ...

 

 

 

 

คิมฮีชอลยืนมองเจ้าของรางวัลทั้งสองคนวาดลวดลายใส่กันกลางฟลอร์เต้น

 

 

 

 

 

ฮันกยองหมุนตัวด้วยท่าบัลเล่ต์ไปหลายรอบก่อนที่จะมาจบด้วยการหมุนตัวไปแล้วย่อเข่าไปโดยไม่เซไปแม้แต่น้อย

 

 

 

 

 

เสียงเชียร์ดังกระหึ่มมากกว่าของฮยอกแจ

 

 

 

 

ฮันกยอง...ชนะงั้นเหรอ?

 

 

 

 

 

ลีฮยอกแจหลับตาก่อนที่จะเข่าทรุดยอมรับความพ่ายแพ้ของตน

 

 

 

 

 

เสียใจที่แพ้...

 

 

 

 

 

แต่ที่เสียใจที่สุดคือ...จะต้องเสียฮีชอลไป...

 

 

 

 

“ไอ้บ้าฮยอกแจ!!”

 

 

 

 

เสียงหวานตะโกนดังลั่นขึ้นมา เจ้าของชื่อเบิกตาโพลงก่อนที่หันหน้าไปมองร่างบางที่ยืนอยู่บนกระโปรงหลังรถ

 

 

 

 

 

“ไอ้โง่! เพลงยังไม่จบถือว่ายังไม่ตัดสินแพ้ชนะนะโว้ย!!!”เสียงหวานสบถด่าทออย่างกรวดเกรี้ยว

 

 

 

 

 

ไม่มีคำตอบจากร่างสูงมีเพียงสายตาว่างเปล่าหมดหนทางและไร้หวังส่งมาแทน

 

 

 

 

“หรือนายอยากจะเสียฉันไปจริงๆ? ลีฮยอกแจ?!?!”

 

 

 

 

คำถามเรียบๆแต่จี้ใจดำทำเอาคู่สนทนาของร่างบางค่อยๆยิ้มกว้างออกมา

 

 

 

 

ไม่เสีย...ถ้าไม่แพ้

 

 

 

เสีย...ถ้าแพ้

 

 

 

 

เพลงยังไม่จบยังไม่ตัดสินแพ้ชนะ

 

 

 

 

“ฮีชอล^^”ฮยอกแจลุกขึ้นพร้อมกับสายตาเจ้าเล่ห์

 

 

 

 

“อะไร?”เจ้าของชื่อถามพร้อมกับเลิกคิ้วอย่างงุนงง

 

 

 

 

 

ฮยอกแจวิ่งลงไปจากเวทีแล้วตรี่ไปหาร่างบาง ก่อนที่ฮีชอลจะได้โวยวายอะไรต่อไป มือหนาก็ฉุดร่างบางให้กระโดดลงจากกระโปรงรถก่อนที่จะช้อนตัวฮีชอลขึ้นไปบนเวที

 

 

 

 

“ไอ้บ้า!!! จะทำอะไร?!?!”

 

 

 

 

“ถ้าอยากอยู่กับฉันก็ให้ความร่วมมือด้วย^^”พูดจบก็แอบหอมแก้มคนที่กอดตนอยู่ ฮีชอลโวยวายหน้าแดงก่อนที่จะพยักหน้าอย่างจำยอม

 

 

 

 

ก็เขาไม่อยากให้ฮยอกแจแพ้นี่...เพราะถ้าแพ้...เขาก็ต้อง...

 

 

 

 

“อย่าเกร็งนะ ปล่อยตัวไปตามสบาย ฉันจะจัดการให้เอง อ่อ...จับเอวฉันด้วย”ใบหน้าหวานพยักหน้าอย่างงุนงงอีกครั้ง

 

 

 

 

 

เมื่อได้รับคำอณุญาติจากร่างบางแล้ว ฮยอกแจก็จัดการจับตัวฮีชอลแล้วเหวี่ยงไปรอบๆตัวเขา ร่างบางหลับตาแน่นก่อนที่จะแหกปากร้องอย่างหวาดเสียว มือเรียวโอบเอวร่างสูงตามที่โดนสั่งโดยอัตโนมัติ

 

 

 

 

เสียงเชียร์เริ่มดังขึ้นเรื่อยๆและกลายเป็นเสียงกรีดร้องและผิวปากแซวเมื่อฮยอกแจหมุนฮีชอลมาหยุดอยู่ข้างหน้าตนแล้วปล่อยให้ยืนเองก่อนที่จะประกบจูบอย่างดูดดื่ม

 

 

 

 

“อ้ะ!”ร่างบางร้องออกมาเบาๆเมื่อคราวนี้โดนคำสั่งใหม่ ใบหน้าหวานพยักหน้าก่อนที่จะลังเลใจเล็กน้อย

 

 

 

 

 

คิมฮีชอลหมุนตัวพร้อมกับเดินไปข้างหน้าเรื่อยๆโดยเฉพาะโดยมีฮยอกแจเดินตาม เมื่อร่างบางกระโดดหมุนแล้วยืดขาตามแบบท่าบัลเล่ต์ ฮยอกแจก็เข่าทรุดแล้วหมุนตัวตามก่อนที่จะลุกขึ้นมาประชิดตัวร่างบาง แขนแกร่งลอดใต้วงแขนเรียวมากอดร่างบาง

 

 

 

 

เสียงเฮดังกระหึ้มขึ้นอีกครั้งแถมยังดังกว่าของฮันกยองอีกด้วย!!!

 

 

 

 

 

“เอาหละ ท่าจบ...ทำตามที่ฉันบอกนะ^^”

 

 

 

 

ร่างบางผละออกจากอ้อมกอดพร้อมๆกับที่ฮยอกแจกระโดดถอยออกไปไกล เมื่อใบหน้าหล่อพยักหน้าให้สัญญาณ ฮีชอลก็ออกตัววิ่งช้าๆแล้วกระโดดขึ้นจับบ่าร่างสูงแล้วรีบหมุนตัว มือหนาคว้าหมับเข้าที่เอวบางก่อนที่จะยกร่างบางขึ้นเหนือหัวแล้วค่อยๆหมุนตัวไปรอบๆ

 

 

 

 

เสียงปรบมือ เสียงผิวปาก เสียงเฮเชียร์ดังกระหึ่มขึ้นมาดังลั่นกว่าเมื่อกี้!!! ฮยอกแจค่อยๆหมุนตัวช้าลงเรื่อยๆพร้อมกับค่อยๆนำร่างบางมาวางไว้บนพื้น

 

 

 

 

“ฮยอกแจ! นายชนะ!!!”เสียงหวานตะโกนดังลั่นพร้อมกับกระโดดกอดคนข้างๆ

 

 

 

 

“ไม่ใช่นาย...’เรา’ต่างหาก”

 

 

 

 

ไม่ว่าเปล่าก็ใช้นิ้วชี้จิ้มหน้าผากร่างบางแล้วดันเบาๆพร้อมกับอมยิ้มเล็กๆที่มุมปาก

 

 

 

 

“ไอ้บ้า! อย่ามาจิ้มนะ!”ฮีชอลร้องลั่นพลางปัดนิ้วยาวของร่างสูงที่จิ้มหน้าผากตนไปมา

 

 

 

 

ฮยอกแจฉีกยิ้มอย่างมีความสุขชนิดหุบไม่อยู่ มือหนาคว้าเอวบางให้มาประชิดตน

 

 

 

 

“ไม่จิ้ม...แต่ขอจูบแทนได้ป่าว?”

 

 

 

 

ไม่ว่าเปล่าก็ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ มือเรียวรีบดันใบหน้าหล่อให้หันไปอีกทาง

 

 

 

 

“จูบมามากพอแล้ววันนี้!”ไม่ว่าเปล่าก็ตบหน้าฮยอกแจเบาๆ ริมฝีปากเรียวฉีกยิ้มอย่างมีความสุขเช่นกัน

 

 

 

 

ชายหนุ่มผมทองเดินเข้ามาพร้อมกับยิ้มแห้งๆ

 

 

 

 

“นายชนะ...ลีฮยอกแจ”เจ้าของชื่อมองหน้าอย่างหงุดหงิดก่อนที่จะยิ้มให้อีกครั้ง

 

 

 

 

“ตามสัญญา...”

 

 

 

 

“ฮื่อ...คิมฮีชอลเป็นของนาย”

 

 

 

 

และฮันกยองก็หันมายิ้มแห้งๆให้ร่างบางที่ตอนนี้จับมือฮยอกแจแน่นอย่างหวาดกลัวเล็กน้อย ฮีชอลอึ้งไปเล็กน้อยก่อนที่จะยิ้มให้อีกครั้ง

 

 

 

 

ชายหนุ่มผมทองเดินลงเวทีจากไป บนเวทีจึงมีเพียงร่างสูงของลีฮยอกแจและร่างบางของคิมฮีชอลยืนกอดกันอยู่

 

 

 

 

“เมื่อกี้ก่อนจะไปแข่งนายจะพูดว่าอะไรนะฮีชอล?”

 

 

 

 

“ห้ะ? ตอนไหน?”เจ้าของชื่อหันมามองพร้อมกับทำหน้างงๆ

 

 

 

 

“อย่ามาทำเนียน! บอกมานะ~”ไม่ว่าเปล่าก็ไซร้ซอกคอสวยไปพร้อมกับทำรอยแดงๆแสดงความเป็นเจ้าของเอาไว้

 

 

 

 

“โอ้ย! ไอ้หื่น!!! เออ ก็ได้...ตั้งใจฟังดีๆนะ ฉันจะบอกแค่ครั้งเดียวเท่านั้น~!”

 

 

 

 

คิมฮีชอลสูดหายใจเข้าลึกๆก่อนที่จะโน้มใบหน้าไปข้างๆหูแล้วกระซิบเบาๆ

 

 

 

 

“ฉัน-รัก-นาย”

 

 

 

 

ฮยอกแจยิ้มกว้างอีกครั้งแล้วก้มลงหอมแก้มร่างบางฟอดใหญ่

 

 

 

 

“รักเหมือนกัน”

 

 

 

 

“รู้เว้ย ไม่ได้โง่!”

 

 

 

 

ลีฮยอกแจหัวเราะเบาๆก่อนที่จะโน้มตัวมาจุมพิตหน้าผากเนียนเบาๆ ดวงตาทั้งสองคู่ประสานกันก่อนที่จะอมยิ้มที่มุมปาก

 

 

 

 

 

รัก...เพียงแค่มองตากันก็เข้าใจแล้ว

 

 

 

 

“ยินดีด้วยลีฮยอกแจ...คิมฮีชอล...^^”เสียงทุ้มต่ำของเจ้าของเรื่องทั้งหมดดังขึ้นมา

 

 

 

 

เชวชีวอนยืนปรบมือพร้อมกับรอยยิ้ม

 

 

 

 

“คิมฮีชอล...ดีใจด้วยนะ นายไม่ใช่ของรางวัลธรรมดาอีกต่อไปแล้ว”ใบหน้าหล่อหันมามองร่างบางในอ้อมกอดฮยอกแจ

 

 

 

 

“ห้ะ?”

 

 

 

 

“นายเป็นรางวัลของ King of Street Dance”

 

 

 

 

ฮีชอลและฮยอกแจมองหน้ากันอย่างงุนงง

 

 

 

 

“จ้าวแห่งStreet Dance...ขออะไรได้หนึ่งข้อ”

 

 

 

ชีวอนพูดพร้อมกับกลั้วหัวเราะเบาๆ ดวงตาจับจ้องไปยังใบหน้าหวานของฮีชอลราวกับรู้ว่า’จ้าวแห่งStreet Dace’จะขออะไร ลีฮยอกแจยิ้มแห้งๆก่อนที่จะพูดออกไปโดยไม่ต้องคิด

 

 

 

 

“ขอให้คิมฮีชอล หลุดจากพันธะสัญญาการเป็นของรางวัล”

 

 

 

 

เชวชีวอนยิ้มแห้งๆก่อนที่จะเดินไปหาร่างบาง มือหนาเอื้อมไปจับมือเรียวก่อนที่จะคุกเข่าและบรรจงจุมพิตมือเรียวเบาๆก่อนที่จะเงยหน้าขึ้นมาแล้วยิ้มให้

 

 

 

 

 

“คิมฮีชอล นายไม่ใช่ของรางวัลของStreet Danceอีกต่อไป”

 

 

 

 

ใบหน้าหวานขึ้นสีแดงระเรื่อแล้วหันไปมองฮยอกแจ ฮีชอลฉีกยิ้มอีกครั้งอย่างมีความสุข หยาดน้ำใสไหลอาบแก้มเนียน

 

 

 

 

ฮยอกแจปาดน้ำตาก่อนที่จะจูบร่างบางเบาๆแล้วผละจากไปอย่างอ้อยอิ่ง ทั้งสองคนประสานตากันแล้วยิ้มร่าท่ามกลางเสียงเชียร์จากผู้คนรอบข้าง

 

 

 

 

วันนี้ก็เป็นอีกวันที่ประวัติศาสตร์Street Danceต้องจารึกเอาไว้

 

 

 

 

ลีฮยอกแจกลายเป็นจ้าวแห่งStreet Dance

 

 

 

 

คิมฮีชอลไม่ใช่ของรางวัลอีกต่อไป

 

 

 

 

ถ้าฮยอกแจไม่ชนะในศึกแข่งเต้นกับชีวอนในวันนั้น

 

 

 

 

คิมฮีชอลก็จะไม่หลุดจากการเป็นของรางวัลในวันนี้

 

 

 

 

ทั้งสองคนก็จะไม่รักกัน...

 

 

 

 

และจะไม่มีวันนี้

 

 

 

 

“เฮ้ ฮีชอล คราวหน้านายมาเต้นกับฉันอีกดีไหม Street Danceคราวหน้าหนะ!”

 

 

 

 

 

“ไม่! นายเหวี่ยงฉันนี่โคตรเสียว อีตอนยกนี่ฉันแทบคลั่ง...ถ้านายพลั้งมือเมื่อไหร่ฉันตกลงไปสภาพศพทุเรศแน่!”

 

 

 

 

 

“ฉันไม่ทำตกอยู่แล้ว!”

 

 

 

 

“เชื่อได้เหรอ?”

 

 

 

 

 

“ก็ฉันรักนายนี่!”

 

 

 

 

“ไอ้บ้า! มันเกี่ยวกันไหมนั่น?!?!!”

 

 

 

 

“รัก รัก รัก รัก รัก ลีฮยอกแจคนนี้รักคิมฮีชอลที่สุดในโลกเล้ยยยยยยย!!!”

 

 

 

 

“ลีฮยอกแจ!!!”

 

 

 

 

คิมฮีชอลคนนี้ก็รักนายเหมือนกัน :)

 

 

 

 

 

 

 

 
ฝากเรื่องของแฝดของซ็องด้วยนะคะ :]

http://my.dek-d.com/deksmart/story/view.php?id=402620

ฟิก Ee-Teuk x HeeChul.

 

ในที่สุด Love Stepก็จบแล้ว !! *
*ปรบมือพร้อมกับโห่ร้องอย่างดีใจ*
ไม่รู้ว่าจะจิ้นตอนแข่งเต้นกันออกหรือเปล่านะเนี่ย :P:PP
แต่งยากเหมือนกันนะนั่น >___<
 

 

SQW