The Simbarella's stories. (WONCIN)

ลำดับตอนที่ #2 : (นอกรอบ) Love step: prologue: Hyukjae x Heechul.

Title: 'Love Step' 
Pairing: Hyukjae x Heechul 

 

Street Dance

 

 

 

 

การแข่งเต้นบนถนนที่มีขึ้นทุกหนแห่ง ทุกเวลาไม่ว่าจะกลางวันและกลางคืน

 

 

 

 

ที่ๆผู้ชนะในการแข่งเต้นจะได้รางวัลไป

 

 

 

 

ที่ๆของรางวัลคือ’มนุษย์’

 

 

 

ที่ๆมีทั้งหยาดน้ำตา รอยยิ้มและเสียงหัวเราะ

 

 

 

 

ที่ๆความรักระหว่างคนสองคนจะเกิดขึ้น

 

 

 

 

ลีฮยอกแจและคิมฮีชอล

 

 

 

 

 

...

...

...

 

 

 

 

 

“วันนี้ลีฮยอกแจเจอกับชเวชีวอนใช่ไหม?”

 

 

 

 

“ใช่ๆ”

 

 

 

 

“เห็นลือกันให้แซ่ดว่าของรางวัลสำหรับคราวนี้ยังบริสุทธิ์อยู่เลยหวะ”

 

 

 

 

“โห นี่ให้เปิดซิงรางวัลกันเลยเหรอวะ? นานๆทีมีหน แสดงว่าศึกนี้นี่ต้องมันส์น่าดูแน่ๆ”

 

 

 

 

“ใช่! เค้าว่ากันว่ารางวัลอะ โคตรสวยเลย...ทั้งๆที่เป็นผู้ชายนะเนี่ย”

 

 

 

 

“จริงดิ...แล้วไงต่อๆ”

 

 

 

“ก็เห็นรางวัลหนะชื่อ...”

 

 

 

 

“คิมฮีชอล”

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

แสง สี เสียงในยามค่ำคืนของกรุงโซลแต่งเติมไม่ให้ทั่วทั้งเมืองมีแต่ความมืดปกคลุม เสียงเพลงเปิดดังกระหึ่มมาจากชุดเครื่องเล่นเพลงจากหลังรถที่เปิดให้วางเอาไว้หลายคัน

 

 

 

 

เสียงเชียร์จากเหล่าวัยรุ่นหนุ่มสาวที่ยืนล้อมรอบกันเป็นวงกลมดังไปตามจังหวะ ภายในวงกลมมีชายหนุ่มรูปหล่อยืนประจันหน้ากันอยู่สองคน

 

 

 

 

คนแรกในชุดสูทที่ขาดรุ่ยตามแฟชั่นยืนทำหน้าเรียบอยู่ ดวงตากลมจับจ้องไปยังชายหนุ่มในชุดเสื้อผ้าโทนดำ มือหนาที่ใส่ถุงมือสีดำโผล่นิ้วออกมาค่อยๆถอดหมวกสีดำที่สวมอยู่บนผมสีน้ำตาลเผยให้เห็นใบหน้าคมคายที่นิ่งเงียบอยู่

 

 

 

 

“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด!!!”

 

 

 

 

“เรามาเริ่มกันหรือยังหละ?”ชายหนุ่มถามเสียงเรียบ

 

 

 

 

หมวกสีดำปลิวว่อนออกไปทางฝ่ายคนดูด้านซ้ายแทนคำตอบ

 

 

 

 

“นายคงจะรู้เรื่องของรางวัลแล้วสินะ”

 

 

 

 

“บริสุทธิ์อยู่สินะ”เสียงทุ่มพูดพร้อมกับกระตุกยิ้มอย่างนึกสนุก

 

 

 

 

 

ของรางวัลที่ยังบริสุทธิ์อยู่เหรอ?

 

 

 

 

 

น่าสนใจดี

 

 

 

 

“ใครชนะเปิดซิงก่อนเลย”ร่างสูงโปร่งพูดพร้อมกับยิ้มบ้าง

 

 

 

 

 

“แล้วฉันจะรู้ได้ไงว่าหน้าตาเป็นยังไง ชเวชีวอน”

 

 

 

 

 

มีเพียงเสียงหัวเราะจากเจ้าของชื่อเท่านั้น ชเวชีวอนปรบมือเสียงดังก่อนที่จะมีรถBMWสีดำคนหรูแล่นฝ่าเหล่าฝูงชนมาจอดอยู่ข้างๆทั้งสองคน

 

 

 

 

เหล่าลูกน้องของชีวอนเปิดประตูรถคันหรูพร้อมกับกระชากบุคคลอีกคนที่นั่งอยู่ข้างในให้ออกมา

 

 

 

 

ทันทีที่’ของรางวัล’ที่ชเวชีวอนกล่าวถึงออกมาจากรถคันหรูแล้ว ความเงียบก็เข้าปกคลุมทุกคนทันที เหล่าฝูงชนหยุดส่งเสียงเชียร์แล้วต่างพากันจับจ้องไปยังบุคคลที่โดนลากออกมาจากรถคนนั้น มีเพียงเสียงเพลงเท่านั้นที่เปิดกระหน่ำดังเรื่อยไป ทุกคนจบจ้องคนๆนั้นตาเดียวกัน

 

 

 

 

“นี่ไงหละลีฮยอกแจ...รางวัล”

 

 

 

 

ใบหน้าหวานราวกับสตรีเพศซีดเซียว ดวงตากลมโตฉายแววหวาดกลัวพร้อมกับกวาดมองไปรอบๆ ผมสีดำยาวสนิทประบ่าปลิวไปตามสายลมที่พัดมาเบาๆ

 

 

 

 

‘รางวัล’ร่างบางผมกวาดมองไปทั่วๆแล้วไปหยุดอยู่ที่เจ้าของชื่อที่ยืนมองตนอยู่

 

 

 

 

ลีฮยอกแจกระตุกยิ้มที่มุมปาก

 

 

 

 

รางวัลสวยๆ บริสุทธิ์แบบนี้สิ...

 

 

 

 

ต้องชนะให้ได้!!!

 

 

 

 

 

ร่างสูงของฮยอกแจละสายตาจากร่างบางข้างหน้าแล้วหันมามองชีวอนที่ยืนยิ้มอย่างรู้ใจอยู่ข้างหน้าตน

 

 

 

 

“เอาหละชเว ชีวอน...เรามาเริ่มกันเถอะ”

 

 

 

 

 
----------30%----------

 

 

 

 

 

‘คิมฮีชอล’หรือ’ของรางวัล’เบิกตากว้างกับการแข่งขันที่อยู่ข้างหน้าตน

 

 

 

 

เชวชีวอน คนที่พาตนมากำลังวาดลวดลายประชันกับชายหนุ่มรูปหล่ออีกหนึ่งคนท่ามกลางเสียงเพลงและเสียงเชียร์ที่ดังระหึ่ม

 

 

 

 

ถ้าหากใครสักคนหนึ่งชนะ...เขาก็ต้องไปนอนกับคนนั้น...

 

 

 

 

ทำไม...ต้องเป็นเขาด้วยนะ

 

 

 

 

“She hit the floor (she hit the floor)
Next thing you know
Shawty got low, low, low, low, low, low, low, low”

 

 

 

 

ทุกคนพร้อมใจกันย่อตัวลงไปตามจังหวะเพลงรวมทั้งชายหนุ่มในวงล้อมทั้งสองคนด้วย

 

 

 

 

ชีวอนหมุนตัวก่อนที่จะหยุดลงเพื่อส่งท่อนโซโล่เดี่ยวที่เพิ่งเต้นเสร็จให้ชายหนุ่มผมสีน้ำตาลตรงหน้า

 

 

 

 

ร่างสูงผมสีน้ำตาลหันมามองทางตนก่อนที่จะยิ้มหวานชวนให้หัวใจที่เต้นแรงอยู่แล้วเต้นไม่เป็นจังหวะเข้าไปอีก ฮยอกแจวิ่งไปข้างนอกก่อนที่จะกระโดดหมุนทางอากาศและจบลงด้วยที่ท่าUp side downที่เอามือค้ำพื้นแล้วเท้าชี้ฟ้าเรียกเสียงเชียร์จากเหล่าคนดูได้เป็นอย่างดี

 

 

 

 

ดวงตากลมโตของฮีชอลเบิกกว้างเมื่อร่างสูงหมุนตัวโดยใช้หัวเป็นฐานและเท้าชี้ฟ้าจากช้าๆกลายมาเป็นเร็วขึ้นเรื่อยๆและค่อยๆหยุดหมุนไปตามลำดับ เจ้าตัวขึ้นมาด้วยสภาพเซเล็กน้อยแล้วออกลวดลายเต้นโซโล่ต่อ

 

 

 

 

เก่งจัง...

 

 

 

 

เสียงเชียร์ดังกระหึ่มกว่าครั้งไหนๆเมื่อฮยอกแจกระโดดหมุนตัวเตะกลางอากาศและลงมาคุกเข่าบนพื้นอย่างสวยงามในท่อนสุดท้ายของเพลงทันที

 

 

 

 

เสียงเชียร์ดังลั่นขึ้นมาเป็นตัวติดสินผู้ชนะในครั้งนี้...ลีฮยอกแจ

 

 

 

 

“ฉันขอรางวัลไปก็แล้วกัน”ฮยอกแจพูดพร้อมกับเดินมาหาร่างบางที่ยืนทึ่งอยู่ มือหนาคว้าหมับเข้าที่ข้อมือเล็กก่อนที่จะลากฮีชอลฝ่าวงล้อมผู้คนที่พากันจับจ้องไปยังทั้งสองคน

 

 

 

 

เชวชีวอนได้แต่มองตามไปก่อนที่จะกระตุกยิ้ม

 

 

 

 

ครั้งหน้ายังมีใหม่...แน่นอน ของรางวัลสวยๆอย่างคิมฮีชอลย่อมล่อตาล่อใจจนอยากจะเป็นผู้ชนะบ้าง...

 

 

 

 

คิมฮีชอล...

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ร่างบางผมดำถูกโยนลงบนเตียงใหญ่สีขาว ดวงตากลมโตฉายแววตื่นกลัวราวกับลูกกวางน้อย

 

 

 

 

ลีฮยอกแจถอดเสื้อโค้ทแล้วโยนไปกองกับพื้น ร่างสูงค่อยๆนั่งลงข้างๆฮีชอลที่มองมายังการกระทำของตนอย่างตื่นกลัว

 

 

 

 

“ถามจริง...คิดยังไงถึงมาเป็นรางวัล...แถมยังบริสุทธิ์อยู่ด้วย”ใบหน้าหวานเงยหน้ามามองคนที่นั่งหันหลังให้ตน ดวงตากลมโตจับจ้องไปยังแผ่นหลังกว้างก่อนที่จะถอนหายใจเบาๆ

 

 

 

 

“ก็ถ้าเลือกเกิดได้ก็คงจะไม่มาเป็นหรอก...”

 

 

 

 

เสียงหวานพูดออกมาเป็นครั้งแรก ฮยอกแจหันมามองร่างบางที่นั่งน้ำตาไหลอาบแก้มอยู่

 

 

 

 

“พ่อแพ้พนันบอลกับไอ้ชีวอนนั่น ชีวอนก็เลยขอฉันมาในฐานะ’ของรางวัล’ ฉันก็ไม่ค่อยรู้อะไรมากหรอกนะ แค่โดนกักตัวไว้ในห้องแล้วเมื่อตอนเย็นก็โดนลากมาตรงสถานที่เมื่อกี้แล้วนายก็พาฉันมา...”

 

 

 

 

มือหนาเชยคางใบหน้าหวานให้หันมามองหน้าตนก่อนที่จะประทับริมฝีปากลงบนกลีบปากนุ่มอย่างแผ่วเบาอย่างที่ไม่เคยทำกับใครคนไหนมาก่อนในชีวิต

 

 

 

 

 

แผ่วเบา...อ่อนโยน...นุ่มนวล...ราวกับถ้าแรงกว่านี้คนตรงหน้าจะแตกสลายราวกับแก้ว

 

 

 

 

ฮยอกแจผละจูบมาแล้วมองหน้าคนตรงหน้าตนที่ขึ้นสีแดงระเรื่อก่อนที่จะล้มตัวลงนอนข้างๆร่างบางที่นั่งมองอย่างงุนงง

 

 

 

 

 

“เอ่อ...นายจะไม่...”

 

 

 

 

“ไม่อะ...เอาไว้นายยอมมีอะไรกับฉันจริงๆดีกว่า ฉันไม่อยากขืนใจนาย”ฮยอกแจพูดขัดแล้วมองใบหน้าหวานด้วยสายตาจริงจัง

 

 

 

 

บอกตามตรง...ต่อให้รางวัลยังบริสุทธิ์อยู่ พอได้มาเขาก็ทำให้รางวัลแปดเปื้อนไปแล้วหลายราย

 

 

 

 

แต่ทำไม...เขาไม่อยากทำให้ร่างบางแสนสวยคนนี้แปดเปื้อน...

 

 

 

 

ทำไม...ถึงอยากจะรอให้คนตรงหน้าสมยอมจากใจจริง

 

 

 

 

คนอื่นหนะเหรอ? ขืนใจไปนานแล้ว...

 

 

 

 

“ถึงฉันจะไม่ได้มีอะไรกับนาย...ยังไงซะฉันก็ต้องมีอะไรกับคนอื่นอยู่ดี...ไม่ช้าก็เร็ว...”ประโยคสุดท้ายฮีชอลพูดเบาๆอย่างเศร้าสร้อย

 

 

 

 

ร่างสูงลุกขึ้นมาแล้วโอบกอดคนสวยร่างบางจากข้างหลัง ใบหน้าคมคายเกยเข้าที่ไหล่บาง

 

 

 

 

“ไม่เป็นไร...จะมีเซ็กส์ก็มีได้...ฉันเตรียมใจไว้แล้วว่าจะต้องมาเจอเรื่องแบบนี้”ฮีชอลพูดเบาๆ

 

 

 

 

“นาย...ชื่ออะไร?”

 

 

 

 

“ฮีชอล คิมฮีชอล”

 

 

 

 

“ฮีชอล...จำเอาไว้นะ...”ร่างสูงพูดพร้อมกับปล่อยกอดแล้วผลักให้ร่างบางลงไปนอนแผ่หราอยู่บนเตียงแล้วตัวเองขึ้นคร่อมทับ

 

 

 

 

 

มือหนาค่อยๆปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตออกเผยให้เห็นแผ่นอกสีขาว ร่างสูงมองใบหน้าหวานที่ขึ้นสีแดงระเรื่อแล้วอมยิ้มอย่างนึกเอ็นดู

 

 

 

 

“ครั้งแรกของนายให้ลีฮยอกแจคนนี้นะ”

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ้า อ้ะ อ้ะ อ้ะ อ้ะ~”เสียงหวานครางอย่างสุขสมเมื่อสะโพกแกร่งเร่งจังหวะให้แรงและเร็วขึ้น มือเรียวขยำผ้าปูที่นอนเพื่อระบายความเสียวซ่านและความเจ็บ

 

 

 

 

“อืมมมมม”ร่างสูงครางเบาๆอย่างพึงพอใจในลำคอ

 

 

 

 

ฮยอกแจกระแทกอีกสองสามครั้งก่อนที่จะปลดปล่อยน้ำรักสีขาวออกมาเลอะหน้าท้องตนและช่องทางร่างบาง ฮีชอลแอ่นสะโพกรับน้ำรักของคนร่างสูงก่อนที่จะหอบหายใจแฮกๆอย่างเหนื่อยกับกิจกรรมบนเตียงครั้งแรกของตน

 

 

 

 

ความเงียบเข้าปกคลุมทั้งสองคนมีเพียงสอบหายใจดังถี่ติดกันของฮยอกแจและฮีชอล

 

 

 

 

“ฮีชอล...”

 

 

 

 

ดวงตากลมโตหันมามองเจ้าของเสียงที่ยิ้มเจ้าเล่ห์อยู่ ฮีชอลขมวดคิ้วกับรอยยิ้มและสายตาโลมเลียนั่น

 

 

 

 

“ขออีกรอบนะ^^”

 

 

 

 

“เฮ้! ฉันเหนื่อย...อ้ะ!!!”ร่างบางครางออกมาเมื่อฮยอกแจถอดแก่นกายของตนออก มือหนาพลิกตัวร่างบางให้อยู่ในท่าคลานก่อนที่จะสอดนิ้วยาวเข้าไปในช่างทางด้านหลัง

 

 

 

 

“อ้า! เจ็บนะ อ้าาา~”ร่างบางครางไปด่าไป มือเรียวทั้งสองข้างจับขอบหัวเตียงเอาไว้

 

 

 

 

“ทำไมทำหน้าอย่างงั้นหละ? ไม่เอาๆ ไม่สวยๆ”ร่างสูงถามเมื่อเห็นใบหน้าหวานที่ขึ้นสีแดงระเรื่อเพราะกิจกรรมบนเตียงเมื่อครู่ชักสีหน้าไม่พอใจ ร่างบางเบ้ปากและขมวดคิ้วมุ่ยๆ

 

 

 

 

“นายจะเอาทั้งหน้าทั้งหลังเลยใช่ไหม?!?!”เสียงหวานตวาดแว้ดก่อนที่จะครางออกมาเมื่อนิ้วยาวนิ้วที่สองถูกสอดเข้าไปในช่องทางด้านหลังของตน

 

 

 

 

ร่างสูงหัวเราะเบาๆในลำคอแล้วสอดนิ้วที่สามเข้าไปเรียกเสียงครางจากร่างบางได้อย่างดี

 

 

 

 

“ก็ครั้งแรกทั้งหน้าทั้งหลังนายจะได้เป็นของฉันไง”

 

 

 

 

ใบหน้าหวานขึ้นสีแดงอีกครั้งแทนคำตอบ

 

 

 

 

ฮยอกแจหัวเราะเบาะๆแทนคำตอบพร้อมกับนิ้วยาวที่ชักออกมา ร่างสูงค่อยๆสอดแก่นกายเข้าไปจนมิด

 

 

 

 

“อื้อ...เจ็บนะ~”

 

 

 

 

“ทนหน่อยสิ เดี๋ยวค่อยๆทำ อย่าเกร็งสิ”

 

 

 

 

ถึงจะพูดปลอบประโลมไปแต่ร่างบางข้างล่างยังคงเกร็งอยู่ดี ฮยอกแจมองร่างบางที่หลับตาปี๋ก่อนที่จะถอนหายใจ

 

 

 

 

ในเมื่อพูดไม่ได้ก็คงต้องใช้วิธีนี้สินะ

 

 

 

 

มือหนายกขึ้นพร้อมกับตีป้าปเข้าที่บั้นท้ายมนของร่างบาง ฮีชอลร้องเสียงหลงกับความจบแปลบๆตรงที่โดนตี ใบหน้าหวานขวับหันมาค้อนวงใหญ่ ฮยอกแจหัวเราะเบาๆ

 

 

 

 

“ถ้าเกร็งจะตีเหมือนเมื่อกี้นะ!”

 

 

 

 

พูดเสียงขู่เพื่อให้ร่างบางหายกลัว ฮีชอลส่งเสียงฮึดฮัดไม่พอใจ

 

 

 

 

“เออๆ จะ-พยา-ยามนะ ห้ามตีหละ!!!”

 

 

 

 

ร่างสูงยิ้มรับแทนคำตอบ มือหนาวางเบาๆบนสะโพกมนก่อนที่จะค่อยๆขยับเข้าออกช้าๆและนุ่มนวลทั้งๆที่ในใจอยากจะขยับเร็วๆใจจะขาดแต่เพราะมันเป็นครั้งแรกของร่างบาง

 

 

 

 

กลัวเหลือเกินว่าจะทำให้เจ็บ

 

 

 

 

ว่าแต่ทำไม...ต้องกลัวว่าจะทำให้เจ็บด้วยหละ?

 

 

 

 

ทำไม?...กับคนอื่นๆเร็วๆแรงๆให้จบๆก็เท่านั้น

 

 

 

 

ทำไมกับคนนี้ถึงอยากถนุถนอม...

 

 

 

 

“อ้ะ...จ เจ็บบ..อ้ะ อ้ะ อ้ะอ้ะ อ้ะ ฮ ฮยอ...อ้ะ อ้ะ”ร่างบางครางออกมาแทบจะไม่เป็นภาษาเมื่อฮยอกแจเริ่มขยับสะโพกแกร่งกระแทกแรงและเร็วขึ้นเรื่อยๆ

 

 

 

 

ร่างสูงพรมจูบแผ่นหลังเนียนของร่างบางจนมีแต่รอยแดงจ้ำๆเต็มไปหมดก่อนที่จะโน้มมาสร้างความเป็นเจ้าของตรงซอกคอสวยของร่างบาง

 

 

 

 

มือหนาอีกข้างผละจากสะโพกมนแล้วเอื้อมไปจับตรงแก่นกายพร้อมกับรูดขึ้นลงไปตามจังหวะการกระแทก

 

 

 

 

 

“อืออ...ฮีชอล...”ฮยอกแจครางไม่ได้ศัพท์พร้อมกับปลดปล่อยน้ำรักสีขาวขุ่นใส่ช่องทางด้านหลังร่างบาง

 

 

 

 

“อ้ะ อ้ะ อ้า...อ้าาาาา~”ร่างบางลากเสียงยาวพร้อมกับปล่อยน้ำขาวมุกของตนเต็มมือหนาร่างสูง

 

 

 

 

ทั้งสองคนยังคงค้างอยู่ในท่าเดิม มีเพียงเสียงหายใจรัวๆของฮยอกแจและฮีชอลเท่านั้น ใบหน้าหวานหันขวับมามองคนร่างสูงแล้วเลิกคิ้ว

 

 

 

 

“เอาออกไปสิ!”ลีฮยอกแจยิ้มให้แทนคำตอบก่อนที่จะล้มตัวลงไปนอนโดยที่แก่นกายของตนยังคงคาอยู่ในช่องทางด้านหลังของร่างบางส่งผลให้ฮีชอลต้องล้มตามลงไป

 

 

 

 

ร่างบางกรีดร้องอย่างเจ็บปวดกับความเจ็บแปลบจากด้านหลัง แขนแกร่งของร่างสูงเอื้อมมากอดตนพร้อมกับใบหน้าหล่อที่เกยไหล่เล็ก

 

 

 

 

“เจ็บเหรอ?”

 

 

 

 

“เออ! ล้มซะแรง ไอ้บ้า อย่าลืมนะว่านี่มันครั้งแรกของฉัน”ฮีชอลสบถออกมาหน้าแดงๆ ร่างสูงหัวเราะพร้อมกับกระชับอ้อมกอดร่างบางให้แน่นยิ่งขึ้น

 

 

 

 

“นายนี่มันน่ารักจริงๆฮีชอล”พูดจบก็หอมแก้มร่างบางไปฟอดใหญ่

 

 

 

 

“ไอ้บ้า ฉันจะหลับแล้ว ราตรีสวัสดิ์!!”

 

 

 

 

“พูดดีๆไม่งั้นไม่ให้หลับนะ”คิมฮีชอลส่งเสียงฮึดฮัดอย่างไม่พอใจก่อนที่จะหันไปมองฮยอกแจที่ยิ้มอย่างมีชัยอยู่ตรงไหล่ตน

 

 

 

 

“ราตรีสวัสดิ์ พ่อนักเต้นยอดขมองอิ่ม!!!”

 

 

 

 

ใบหน้าหวานขึ้นแดงระเรื่อกับคำพูดของตน ฮยอกแจหัวเราะเบาๆก่อนที่จะซบหน้าตนลงบนซอกคองามระหงของร่างบาง

 

 

 

 

“ราตรีสวัสดิ์รางวัลคนสวย”

 

 

 

 

‘รางวัลคนสวย’สะดุ้งเบาๆก่อนที่จะเหลือบตาไปมองร่างสูงที่หลับไปแล้ว ฮีชอลถอนหายใจออกมาช้าๆอย่างเศร้าสร้อย

 

 

 

 

หน้าที่ของรางวัล...เริ่มต้นแล้วสินะ

 

 

 

 

อนาคตของรางวัล...ที่ไม่มีจุดหมายแน่นอน...

 

 

 

 

คิมฮีชอล...รางวัลในความครอบครองของลีฮยอกแจ แห่งผู้ชนะStreet Dance

 

 

----------80%----------

 

 

 

 

 

“ฮีชอล...นายมาสายไป10นาทีนะ!!!”ร่างสูงร้องทักขึ้นมาทันทีที่ร่างบางกึ่งเดินกึ่งวิ่งมายังตนด้วยท่าทางเก้ๆกังๆ

 

 

 

 

เจ้าของชื่อในเสื้อเชิ้ตนักเรียนสีขาว กางเกงนักเรียนสีดำเงยหน้าขึ้นมามองแล้วยิ้มแห้งๆ

 

 

 

 

“ขอโทษ^^”ร่างสูงไม่พูดอะไรเพียงแต่ยิ้มให้แทนคำตอบ พลันสายตาคมเข้มก็เหลือบไปเห็นรอยแดงเป็นจ้ำๆบนลำคอร่างบาง

 

 

 

 

อีกแล้วเหรอ?

 

 

 

 

ทำไม...ตั้งแต่สองเดือนที่แล้ว...ทุกครั้งที่ฉันนัดเจอนาย...ทำไมนายต้องมาสายตลอด ทำไมนายต้องมาด้วยท่าทางเก้ๆกังๆ ทำไมตรงคอนายถึงมีรอยสีแดงๆ

 

 

 

 

 

เกิดอะไรขึ้นกับรางวัลของฉัน?

 

 

 

 

 

เป็นเวลาเกือบสามดือนแล้วที่ฮีชอลเป็น’ของรางวัล’จากการแข่งขันStreet Dance

 

 

 

 

เกือบทุกวันที่ทั้งสองคนมีอะไรกัน และยิ่งมีอะไรกันมากเท่าไหร่ เขาก็รู้สึกผูกพันธ์กับร่างบางคนนี้มากขึ้นไปอีก

 

 

 

 

ทุกครั้งที่มีการแข่งStreet Dance เขาต้องพาฮีชอลไปทุกครั้ง...เผื่อแพ้....

 

 

 

 

เมื่อผู้เป็นเจ้าของ’รางวัล’แพ้ให้กับคู่ต่อสู้ ‘รางวัล’ก็จะตกไปอยู่ในมือของผู้ชนะคนใหม่

 

 

 

 

“ฮยอกแจวันนี้มีแข่งไหม?”เสียงหวานดังขึ้นเรียกสติเจ้าของชื่อให้กลับมาสู่ปัจจุบัน

 

 

 

 

“อ่อ...เอ้อ! วันนี้มีตอนสองทุ่ม”ใบหน้าหวานสลดลงอย่างเห็นได้ชัด คิมฮีชอลถอนหายใจเบาๆ

 

 

 

 

“อีกแล้วเหรอ? ช่วงนี้นายมีแข่งแทบทุกคืนเลยนะ”

 

 

 

 

จริงอย่างที่ฮีชอลพูด มีคนมาท้าแข่งกับเขาแทบทุกคืนตั้งแต่ฮีชอลกลายมาเป็นของรางวัล

 

 

 

 

ส่วนหนึ่งเป็นเพราะเขาเป็นนักเต้นที่ติดอันดับต้นๆของStreet Dance

 

 

 

 

และอีกส่วนคือคิมฮีชอล...รางวัลแสนสวยที่ใครๆเห็นก็อยากจะครอบครอง

 

 

 

 

แน่นอน...เขาไม่ยอมยกให้ใครอื่นหรอก!!!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เฮ~ วู้วววววววววว~!!!”

 

 

 

 

เสียงเชียร์ที่ดังกระหึ่มและเสียงเพลงที่เปิดดังลั่น สายตาโลมเลียจากทั่วทุกแห่ง ผู้คนที่จับจ้องมายังเขา สิ่งเหล่านี้ไม่ได้ทำให้คิมฮีชอลรู้สึกตื่นกลัวอีกต่อไป

 

 

 

 

ทั้งนี้เพราะเขามาที่นี่บ่อยเสียแล้ว...เพราะเขาชินเสียแล้ว

 

 

 

 

 

แต่สิ่งที่ยังไม่ชินและยังคงหวาดกลัวเรื่อยมาคือสิ่งมีชีวิตทั้งสองสิ่งที่เคลื่อนไหวอยู่ข้างหน้าตนนี่แหละ!

 

 

 

 

ลีฮยอกแจขยับแขนไปมาในท่าหุ่นยนต์ มีบางครั้งที่ร่างสูงหันมามองฮีชอลที่นั่งดูอยู่บนที่นั่งของ’รางวัล’ซึ่งก็คือบนหลังคารถนั่นเอง

 

 

 

 

ถึงจะรู้ว่าฮยอกแจจะเก่งมาก แต่ก็ยังอดใจไม่ได้อยู่ดีว่าอาจจะต้องพ่ายแพ้และเขาจะต้องไปเป็นของคนอื่น

 

 

 

 

“เฮ...~~!!!”เสียงคนดูที่ล้อมรอบทั้งสองคนดังกระหึ่มให้เมื่อฮยอกแจจบในท่าใหม่ที่ฝึกซ้อมมาตั้งนานคือท่าตีลังกาหมุนตัวกลับโดยใช้เพียงแค่สองเท้า

 

 

 

 

ร่างบางปรบมือแปะๆพร้อมกับส่งยิ้มหวานไปให้คนที่กำลังเดินมาหาตน ฮีชอลไถลลงไปตามหลังคารถจนลงมาถึงกระโปรงหลังรถแล้วโผเข้าสู่อ้อมกอดของร่างสูง

 

 

 

 

“วันนี้ก็ชนะอีกแล้ว”เสียงหวานพูดเบาๆ ฮยอกแจยิ้มแล้วกอดตอบ

 

 

 

 

“คนมันเก่ง”

 

 

 

 

“แหวะ ไอ้หลงตัวเอง”

 

 

 

 

ลีฮยอกแจอมยิ้มที่มุมปากก่อนที่จะเชยคางร่างบางให้หันมามองตนแล้วก้มลงมอบจูบที่เร่าร้อนให้เพื่อให้ทุกคนรับรู้ว่าร่างบางหรือของรางวัลคนสวยคนนี้ยังคงเป็นของเขาอยู่

 

 

 

 

“คราวหน้าก็ช่วยชนะอีกทีหละ ถ้ายังอยากมีอะไรกับฉันอยู่”ฮีชอลยิ้มยั่วหลังจากที่ฮยอกแจผละจูบแล้ว คนร่างสูงมองอย่างขำๆก่อนจะแซวออกไป

 

 

 

 

“พูดซะอย่างกับขายตัว”

 

 

 

 

“มันก็ใกล้ๆกันนั่นแหละ”

 

 

 

 

“แล้วนายเคยมีอะไรกับคนอื่นนอกจากฉันหรือไง?”

 

 

 

 

ร่างบางสะดุ้งเฮือกก่อนที่หน้าจะซีดลงไปอย่างเห็นได้ชัด

 

 

 

 

“ฮีชอล...?!?!”คนที่โอบกอดตนอยู่ส่งเสียงประหลาดใจเบาๆ หน้าอกด้านซ้ายชาวาบทันที

 

 

 

 

คิมฮีชอล...ของรางวัลของเขามีอะไรกับคนอื่นงั้นเหรอ?!?!

 

 

 

 

เจ้าของชื่อซบอกแกร่งแทนคำตอบ คิมฮีชอลถอนหายใจเสียงยาว

 

 

 

 

“ความจริงมันใกล้เข้ามาเรื่อยๆแล้วหละฮยอกแจ”

 

 

 

 

 
To Be Continue...

 

ช่วงนี้แต่งNCไม่ค่อยได้เลย
แต่งแล้วมันฝืดๆ 
Y______Y

คือเพิ่งแต่งแนวแบบนี้เป็นครั้งแรก
แบบแข่งกันเต้นอะคะ
อาจจะไม่สนุกนะคะ
แต่ช่วยๆกันหน่อย :(

เอามาลองให้อ่านกันก่อน
อันนี้แฟนฟิกขอมาก็เลยแต่งให้
ฮยอกซิน...ฟิกนี้อ่านแล้วเหมือนStep Upเลย
๕๕๕.

SQW