คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 2 : ไม่น่าเชื่อ (อีกครั้ง)
ความรู้สึกระหว่างเรา (โนอาร์กับคีตาร์)
บทที่ 2 : ไม่น่าเชื่อ (อีกครั้ง)
"เฮ้อ รู้สึกพักนี้ผู้หญิงกลุ่มเรานี่เสน่ห์แรงนะ" โทนี่เปรยขึ้น ก่อนที่อเล็กซ์จะรับลูกต่อ
"ใช่ๆ" อเล็กซ์พูด คีตาร์เหลือบตาขึ้นมามอง ก่อนจะก้มหน้าอ่านหนังสือต่อ
"ใช่ ท่าทาง ผู้หญิงกลุ่มเราคงขายออกหมด" โฮการ์ดพูดขึ้น
"ขายออก นายอยากตายเหรอ โฮการ์ด" เจอร์รี่พูดลอยๆ
"จ้า ไม่พูดแล้ว" โฮการ์ดพูดแล้วยิ้มแหยๆ
"ฉันว่า ริกกี้ต้องประสาทกลับแน่ๆ" โทนี่พูดต่อ
"ทำไมต้องประสาทกลับด้วยล่ะ" พอลถามต่อ
"ก็ มาชอบคีตาร์น่ะซิ ใครไม่ประสาทกลับก็บ้าแล้ว" อเล็กซ์ตอบ
ฟิ้ว
มีดตัดอาหารลอยผ่านหน้าอเล็กซ์ไปนิดเดียว ก่อนจะไปปักอยู่ตรงกำแพงทางด้านหลัง
คีตาร์เหลือบตาขึ้นมามอง นัยน์ตาที่เต็มความเย็นชาของคีตาร์ เล่นเอาโทนี่กับอเล็กซ์ต้องขอโทษเธองามๆ
"ฉันอิ่มแล้ว ไปนะ" โนอาร์ลุกขึ้นพร้อมกับรวบช้อน ก่อนจะเดินจากไปทันที
คีตาร์มองตามหลังโนอาร์ไปเงียบๆ ตั้งแต่ตอนนั้น เค้ายังไม่ได้พูดกับเธอเลย ดูท่าทางเย็นชามาก คีตาร์แอบเสียใจเล็กๆที่โนอาร์ไม่ยอมพูดกับเธอเลยซักคำ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ เพราะเธอก็ไม่รู้จะไปคะยั้นคะยอให้เค้าพูดอะไรกับเธอ
หลังจากที่รับประทานอาหารกันเสร็จแล้ว ทุกคนก็พากันกลับหอพัก คีตาร์ได้แต่เดินตามกลับเงียบๆ จนถึงกลางคืน คีตาร์เลยโทรหาโนอาร์ด้วยความเป็นห่วง
ปิ๊บๆๆๆๆๆ
เสียงนาฬิกาของโนอาร์ดังขึ้น เมื่อเห็นชื่อที่ขึ้นอยู่ เค้าจึงตอบรับอย่างเนือยๆ
"ว่าไง" โนอาร์พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา
"ก็ไม่ว่าไง แค่โทรมาถามว่านายเป็นอะไรรึเปล่า เห็นทานข้าวนิดเดียวก็เดินออกจากร้านไปเลย" คีตาร์ถามด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง
"ก็ไม่เป็นไร" โนอาร์ตอบสั้นๆ
"ดูท่าทางนายจะไม่อยากคุยกับฉันเลยนะ" คีตาร์กล่าวเบาๆ
แต่คำพูดเบาๆนี่แหละ ที่ทำให้โนอาร์ถึงกับค้าง ทำไมคีตาร์ถึงพูดอย่างนี้กับเค้านะ
"อืม แค่นี้ละกันนะ บาย" คีตาร์พูด
"เดี๋ยวซิ คีตาร์" โนอาร์พูด แต่ก็ไม่ทันแล้ว คีตาร์ตัดสายไปเรียบร้อย
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
เช้าวันรุ่งขึ้น
"คีตาร์" เสียงปลุกจากนาฬิกาของเธอ ทำให้คีตาร์ลืมตาขึ้นมาทันที ก่อนจะหันไปมองนาฬิกา ซึ่งเธอไปกดรับสายตอนไหนก็ไม่รู้
"ใครน่ะ" คีตาร์ได้ยินเสียงที่ไม่คุ้นหูนัก จึงถามขึ้น
"ริกกี้เอง"
พรวด
คีตาร์ลุกขึ้นมานั่งตัวตรง ก่อนจะหันไปทางนาฬิกา ที่ปกติจะเป็นโนอาร์ต่างหากที่โทรมา
"นายโทรมาทำไม" คีตาร์ถามด้วยเสียงเย็นชา
"ก็ไม่ได้มีอะไร โทรมาปลุก เธอยังไม่ตื่นใช่มั้ยล่ะ" ริกกี้ตอบด้วยน้ำเสียงกวนประสาท
"เออ แค่นี้นะ" คีตาร์พูดก่อนจะตัดสายทันที โดยไม่ฟังเสียงอุทธรณ์จากริกกี้เลย
ปิ๊บๆๆๆๆๆๆ
เสียงเรียกเข้าจากนาฬิกาอีก ทำให้คีตาร์กดรับสายก่อนตวาดกลับไป
"มีอะไรอีกล่ะ!" คีตาร์ตวาดกลับไป ก่อนที่ตัวจะแข็งทันทีที่ได้ยินเสียง
"มีอะไรเหรอ คีตาร์" เสียงเย็นๆของโนอาร์ดังมา ทำเอาคีตาร์ต้องรีบขอโทษ
"ขอโทษนะ โนอาร์ ฉันนึกว่าเป็น........" คีตาร์หยุด
"เป็นใครเหรอ" โนอาร์ถาม
"ก็ ..........ไม่มีอะไรหรอก" คีตาร์พูด ก่อนจะถามต่อ "วันนี้นายจะรอฉันที่ไหนเหรอ"
"ก็ที่เดิมละกัน ยังไงก็รีบๆมาล่ะ" โนอาร์ตอบ ก่อนจะตัดสายไปพร้อมกับความรู้สึกแปลกๆของคีตาร์
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ที่เดิม ตามที่นัดไว้
คีตาร์เดินมาหาโนอาร์ตรงที่นัดกันไว้ แต่เมื่อเดินเข้าไปกลับเห็นผู้หญิงคนหนึ่งยืนอยู่กับโนอาร์
"โนอาร์ เอ่อ คือ ฉัน" หญิงสาวตรงหน้าพูดตะกุกตะกัก คีตาร์จึงรีบหลบมุมแล้วแอบฟังทันที(เลวนะเนี่ย)
ผู้หญิงตรงหน้าคือ แคริน เพื่อนสนิทของริกกี้ที่เป็นศัตรูกับกลุ่มของเธออยู่ คีตาร์จึงตั้งใจฟังเป็นพิเศษ
"คือ......ฉัน.....ฉะ......ฉัน...........ฉันชอบเธอนะ โนอาร์" แครินพูดขึ้นเบาๆ แต่คีตาร์ได้ยิน
ราวกับถูกน้ำแข็งสาด คีตาร์ยืนร่างชา ก่อนที่จะทันได้ปรับความรู้สึก โนอาร์ก็เริ่มเอ่ยปาก
"ฉันก็ขอบคุณนะ ที่เธอมาบอก แต่ตอนนี้ฉันยังไม่สามารถตอบแทนความรู้สึกของเธอได้" โนอาร์พูดด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล
"ไม่เป็นไร" แครินยิ้มอย่างโล่งอก "ซักวัน ฉันจะทำให้เธอชอบฉันให้ได้" แครินพูดก่อนจะวิ่งจากไป
แต่จากไปก็คือวิ่งมาทางเธอ เวร!!!!!!!!!!!!!! จะไปอยู่ที่ไหนดีล่ะเนี่ย เอาเป็นว่าอย่างนี้ละกัน
"อ้าว แคริน สวัสดี" คีตาร์พูด ทำทีเป็นเดินสวนกับแครินเพื่อจะเดินเข้าไปหาโนอาร์
แครินมองคีตาร์ด้วยสายตาแค้นๆ ก่อนจะเดินชนหัวไหล่ของคีตาร์ไป คีตาร์หันไปมองตามอย่างงงๆ ก่อนจะเดินเข้าไปหาโนอาร์
"หวัดดี" โนอาร์ทัก
"อืม" คีตาร์ตอบง่ายๆ
"เมื่อกี้เธอเห็นอะไรรึเปล่า" โนอาร์ถาม คีตาร์จึงเงยหน้าขึ้นไปมอง
"เรื่องอะไรเหรอ" คีตาร์ถามด้วยน้ำเสียงนิ่งเหมือนปกติ ทั้งๆที่ความจริงเธอกำลังโกหก
"อ๋อ ไม่มีอะไร ไปเรียนกัน" โนอาร์พูด ก่อนที่เค้าจะเดินนำไป แต่ในใจของคีตาร์กลับกลัวว่าโนอาร์จะรู้ความจริงเหลือเกิน จึงได้แต่พยายามตั้งกำแพงพลังจิตไว้รอบตัว ป้องกันการอ่านใจของโนอาร์
ทั้งวัน คีตาร์เอาแต่นั่งเงียบๆ ไม่ค่อยได้พูดอะไรกับใคร จนโนอาร์สงสัย ครั้งพอจะอ่านใจ ก็ทำไม่ได้ เพราะเหมือนมีอะไรมาปิดกั้นใจของคีตาร์ไว้ โนอาร์จึงได้แต่นั่งดูคีตาร์ด้วยความสงสัย
"คีตาร์ นายเป็นอะไรไป ทำไมวันนี้ไม่ค่อยพูดเลยล่ะ" โนอาร์ถาม
คีตาร์หันมามองหน้าโนอาร์โดยไม่รู้ว่าจะตอบยังไงดี "ก็ไม่มีอะไรนี่"
"แล้วทำไมถึงได้เอาแต่นั่งเงียบๆล่ะ" โนอาร์ถาม
"ไม่รู้" คีตาร์ตอบ ก่อนจะหันหน้าไปทางอื่น มองออกไปในท้องฟ้าสีครามที่ดูหม่นๆ เหมือนอารมณ์ของเธอ
ตั้งแต่ได้ยินที่แครินพูดกับโนอาร์ เธอก็ได้แต่นั่งคิดอะไรอยู่กับตัวเอง ทั้งๆที่เธอคิดว่าเธอกับโนอาร์เป็นเพียงแค่เพื่อนกัน แต่ทำไมเธอถึงได้รู้สึกเจ็บใจ ยิ่งตอนที่โนอาร์พูดกับแครินด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล เธอกลับรู้สึกเจ็บ เพราะโนอาร์แทบจะไม่เคยใช้น้ำเสียงที่นุ่มนวลกับเธอเลย
"คีตาร์ เหม่ออะไรน่ะ" วอร์ช่าถามเมื่อเห็นเพื่อนสาวนั่งทำท่าเหม่อลอยอยู่ ตรงหน้ามีอาหารวางไว้ แต่ยังไม่มีใครแตะมันเลย
"เอ่อ.....ก็ไม่มีอะไรหรอก ทานข้าวดีกว่านะ" คีตาร์พูด ก่อนจะทานข้าวตรงหน้า
"เธอว่ามั้ยว่าคีตาร์ทำตัวแปลกๆ" เจอร์รี่ถามแชมพูและวอร์ช่า หลังจากที่คีตาร์เดินออกไปแล้ว
"ฉันก็ว่างั้น" แชมพูตอบ ในขณะที่วอร์ช่า หันไปหาเพื่อนสาว
"ฉันว่า ต้องมีใครมาชอบโนอาร์แน่เลย" วอร์ช่าพูด ก่อนที่เจอร์รี่และแชมพูจะมองหน้าวอร์ช่า
"หมายความว่าไง" เจอร์รี่ถาม
"ก็หมายความว่า มีคนไปบอกชอบโนอาร์ไง คีตาร์ก็เลยหึง" วอร์ช่าชี้แนะ
"แล้วเธอคิดว่าโนอาร์กับคีตาร์เค้าเป็นแฟนกันเหรอ" แชมพูถาม
"ก็ไม่เชิงนะ" เจอร์รี่ เจ้าแม่ความรักพูดขึ้น "ถึงเค้าจะอยู่ด้วยกันตลอดเวลา แต่ท่าทีที่มีต่อกันก็ไม่มีอะไรเกินเพื่อน"
"หรือในอีกกรณีนึง" แชมพูพูด "อาจจะแอบมีความรู้สึกกันอยู่ลึกๆ"
"และนี่คือเหตุผลที่ทำให้โนอาร์ดูเย็นชาหลังจากที่ริกกี้บอกรักคีตาร์" วอร์ช่าสรุป
"ถูก" เพื่อนสาวอีก 2 คนพูดขึ้นอย่างพร้อมเพรียง ก่อนที่ทั้ง 3 จะนั่งหัวเราะกันอย่างมีความสุข
แต่ในอีกมุมหนึ่งของห้อง กลับไม่ได้มีความสุขอย่างที่ควรเป็น คีตาร์นั่งเหม่ออยู่ในห้อง ในใจเจ็บปวดลึกๆ ก่อนที่จะมีสิ่งมาขัดขวางความคิดของเธอ
ปิ๊บๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
"ฮัลโหล" คีตาร์ตอบไป ทั้งๆที่ยังไม่ได้ดูว่าใครติดต่อมา
"คีตาร์เหรอ นี่ริกกี้นะ ว่างป่ะ มาหาหน่อยซิ" ริกกี้ถาม คีตาร์เหลือบตาไปมองนาฬิกา ก่อนที่จะพูดว่า
"คิดว่าคนอย่างฉันจะออกไปหานายเหรอ ประสาท" คีตาร์พูดด้วยน้ำเสียงเย็นๆ
"น่านะ มีอะไรจะให้ดู ฉันคิดว่ามันเกี่ยวกับเธอมากทีเดียว" ริกกี้พูด
"เกี่ยวกับฉัน เกี่ยวยังไง" คีตาร์ถาม ก่อนจะหันมาสนใจนาฬิกาของเธออย่างจริงจัง
"ก็เกี่ยวกับเพื่อนเธอคนนึง ฉันอยากให้เธอมาเห็นน่ะ มาหาฉันที่หลังหอพักนะ เร็วที่สุดเลย" ริกกี้พูดก่อนจะตัดสายไป คีตาร์มองนาฬิกาของตนเองอยู่ซักพักหนึ่ง ก่อนจะตัดสินใจไปหาริกกี้
"วอร์ช่า เจอร์รี่ แชมพู ฉันไปข้างนอก เดี๋ยวมานะ" คีตาร์ตะโกนบอกจากในห้อง ก่อนตัวเองจะวาร์ปไป
คีตาร์มาโผล่ที่ข้างหลังหอพักอย่างที่ริกกี้บอก แต่ก่อนที่จะได้รู้อะไร ก็มีมือมารวบเธอและปิดปากเธอไว้ แล้วลากไปในซอกตึก
"ชู่ว์ๆๆๆๆๆ" ริกกี้บอกคีตาร์ก่อนจะปล่อยมือออก ก่อนจะชี้ไปทางช่องตึกที่เปิดว่างอยู่ และทำให้เธอเห็นคน 2 คน
โนอาร์ กับ.............
แคริน
อีกแล้ว
คีตาร์แอบคิดในใจเบาๆ แต่ก็ได้แต่ดูต่อไปอย่างเงียบๆ ก่อนที่เธอจะได้ยินคำพูดของแครินอีกคำที่ทำให้เธอเจ็บใจไม่น้อย
"โนอาร์ วันเสาร์ตกลงเธอว่างไปมอลล์กับฉันใช่มั้ย" แครินพูด
"อืม ว่าง" โนอาร์ตอบสั้นๆ คีตาร์ถึงกับถลึงตามองทั้งสองอย่างอดกลั้น ก็วันเสาร์ เธอนัดโนอาร์ไปเล่นซีมูเลชั่นสปีด
"งั้นวันเสาร์เจอกันนะ บายจ้ะ" แครินพูดก่อนจะลุกจากไป คีตาร์กับริกกี้แอบอยู่ในซอกตึกอย่างเงียบเชียบ ก่อนที่แครินจะเดินจากไป
"ขอบใจนะ ที่ชวนฉันมาดู" คีตาร์พูด ก่อนจะเดินจากไป
"เดี๋ยวๆ งั้นพรุ่งนี้ฉันโทรไปปลุกเธอนะ" ริกกี้พูด
"ไม่ต้อง ตื่นเองเป็น" คีตาร์พูดก่อนจะวาร์ปไปทันที
"เวร" ริกกี้พูด ก่อนจะหันหลังเดินกลับไป
ความคิดเห็น