คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทที่ 1 : ไม่น่าเชื่อ
เดอะ ไวท์โรด ความรู้สึกระหว่างเรา (โนอาร์กับคีตาร์)
ฟิคนี้เน้นเรื่องเกี่ยวกับโนอาร์กับคีตาร์นะคะ
และมันก็เป็นฟิคไวท์โรดเรื่องแรกที่เราแต่ง
ยังไงก็โพสละกันนะคะ ถ้าอยากให้ปรับปรุงหรือแต่งเพิ่ม
ยินดีรับทุกข้อเสนอค่ะ
Zonia
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
บทที่ 1 : ไม่น่าเชื่อ
“คีตาร์ วันนี้จะไปกินข้าวกับพอลมั้ย” โนอาร์ถามขึ้นหลังจากที่เค้าและตีตาร์เดินออกจากห้องเรียน
“ก็ไปซิ หรือนายไม่ว่าง” คีตาร์ถาม
“ว่างซิ งั้นเดี๋ยวเจอกัน” โนอาร์พูดก่อนจะเดินแยกออกไปห้องพักของตัวเอง ส่วนคีตาร์ก็เดินไปอีกทาง เพราะเธอนัดวอร์ช่าไว้ กะว่าจะกลับห้องพร้อมกัน
“อ้าว คีตาร์ วันนี้เป็นไงเนี่ย ถึงได้เลิกเรียนเร็ว” วอร์ช่าทักเมื่อเธอเดินมาถึงแล้วเห็นคีตาร์ยืนรออยู่ก่อน
“ก็อาจารย์ปล่อยเร็ว” คีตาร์ตอบ ก่อนจะเอ่ยต่อ “กลับห้องกัน”
“ไปซิ” วอร์ช่าพูดก่อนจะกดเรียกยานออกมา แล้วทั้งคู่ก็เข้าไปนั่งด้วยกัน
ตอนเย็นที่ห้องพักของพวกผู้หญิง
“นี่ เมื่อไหร่พวกผู้ชายจะมาซักที” เจอร์รี่พูด ตอนนี้พวกผู้ชาย(เฉพาะพวกพอล) สามารถเข้าหอพักผู้หญิงได้ เนื่องจากกวีนีเด็นอนุญาตเป็นพิเศษ เพราะอับดุลมาขอ เพื่อที่พวกเค้าจะได้อยู่ด้วยกันเป็นกลุ่มและปลอดภัย
“ก็โทรตามดิ” แชมพูพูด ก่อนจะหันหน้าไปทางวอร์ช่า
“งั้นฉันโทรเอง” วอร์ช่าพูดก่อนจะยกนาฬิกาขึ้น แต่ก่อนที่จะทันกดโทร เสียงออดที่หน้าบ้านก็ดังขึ้น
อ่อด อ่อด
คีตาร์เดินออกไปเปิดประตูหน้าห้อง ก่อนจะเห็นหน้าพวกผู้ชายยื่นมา คีตาร์มองอย่างไม่ใส่ใจก่อนจะเปิดประตูให้กว้างขึ้นแล้วตนเองก็เดินเข้าไป
“มากันซักที นานจริงๆเลยนะพวกนาย” เจอร์รี่บ่น เพราะอาหารที่เธอจัดไว้มันเย็นหมดแล้ว
“เธอนี่ก็เอาแต่บ่น” อเล็กซ์พูด ก่อนจะเดินเข้าไปหาอาหารแล้วก็ลงมือกินทันที
“เฮ้อ พวกนายนี่นะ” คีตาร์พึมพำเบาๆ ก่อนจะเดินเข้าห้องของตนเองไป เพราะเธอกินข้าวเสร็จแล้ว
ในห้อง คีตาร์เปิดไฟสว่าง ก่อนจะนอนลงบนเตียงอย่างเหนื่อยอ่อน ลืมตามองเพดาน ถอนหายใจอย่างหนักใจ
“การบ้าน การบ้าน การบ้าน เมื่อไหร่มันจะหมดไปจากโลกเราซักทีนะ” คีตาร์บ่นพึมพำ ก่อนจะลุกจากเตียงแล้วเดินไปที่โต๊ะ ลงมือทำการบ้าน
แอ๊ด
เสียงเปิดประตูดังมา ทำให้คีตาร์หันไปมอง ร้อยวันพันไปไม่มีใครคิดจะมาเหยียบห้องเธอ
“คีตาร์ ทำไมนายไม่ออกไปกินข้าวด้วยกันล่ะ” น้ำเสียงที่ไม่ต้องหันไปมองก็รู้ว่าเป็นใครดังมา ทำให้คีตาร์ตอบกลับไป
“ก็กินข้าวแล้ว” คีตาร์ตอบสั้นๆก่อนจะหันไปหาผู้มาเยือน
“ก็ออกไปนั่งด้วยกันก็ยังดี ดีกว่ามานั่งคนเดียวในห้องแบบนี้นะ” โนอาร์พูด
“นายสนด้วยเหรอ” คีตาร์ตอบ
“สนซิ จะให้ฉันพูดกับใครถ้าไม่ใช่นาย” โนอาร์ตอบ “อยากให้ฉันนั่งคุยคนเดียวรึไง”
“ก็เรื่องของนาย” คีตาร์ตอบ “ฉันเหนื่อย ก็เลยไม่อยากจะออกไปนั่งคุยข้างนอก”
“อืม งั้นก็ตามใจนาย” โนอาร์พูด แต่ยังคงท่าทีเย็นชาไว้เหมือนเดิมก่อนจะเดินออกไปจากห้องของเธอ
คีตาร์มองตามหลังของเค้าไป ก่อนจะฟุบลงบนโต๊ะ นี่เธอกำลังทำผิดรึเปล่า
วิชา เวคเตอร์ (รึเปล่า จำไม่ได้)
“วันนี้จับคู่กับฝึกตัวต่อตัว ใช้วิธีการสุ่มนะ เริ่มได้” เครกพูด ก่อนที่ทุกอย่างจะมืดลง แล้วคีตาร์ก็พบตัวเองยืนอยู่หน้ากำแพงทึบ ซึ่งอีกด้านคงจะเป็นคู่ต่อสู้ของเธอ
แว๊บบบ
กำแพงข้างหน้าเปิดออก คีตาร์ค่อยๆเหลือบตาขึ้นไปมองคู่ต่อสู้ของเธอ
นายหน้าเหม็นนี่อีกแล้ว ริกกี้ เวยน์
คีตาร์มองริกกี้ด้วยสายตาเหนื่อยหน่าย ในขณะที่ริกกี้กลับมองเธอด้วยสายตาคาดไม่ถึง ก่อนจะเอ่ยปากว่า
“ฉันไม่คิดเลยว่า จะต้องมาสู้กับสัตว์ประหลาดสองเพศอย่างเธอ” ริกกี้พูด
“ฉันก็ไม่คิดเลยว่าจะต้องมาสู้กับคนที่ฉันสามารถล้มได้ด้วยปลายนิ้วอย่างนายอีกครั้ง” คีตาร์ตอบเรียบๆ หางตาของริกกี้กระตุก ก่อนจะพูดว่า
“งั้นเรามาเริ่มกันเลยดีมั้ยครับ คุณผู้หญิง” ริกกี้ถามด้วยน้ำเสียงกวนพระบาท
“งั้นก็เชิญรับมือได้เลย ไอ้หน้าเหม็น” คีตาร์พูด ก่อนที่เธอจะกระแทกพลังจิตของเธอส่งร่างโง่ๆของริกกี้ให้กระเด็นไปไกล
“ชิ แค่นี้ยังรับมือไม่ได้” คีตาร์บ่นเบาๆ ก่อนจะเดินเข้าไปหาร่างที่นอนแผ่อยู่ที่พื้น
“เป็นไง แค่นี้ก็ลุกไม่ขึ้นแล้วเหรอ” คีตาร์พูด แต่ก่อนที่เธอจะทันทำอะไรต่อ ทั้งตัวเธอก็ชาไปหมด
“แล้วเธอล่ะ ไม่คิดจะขยับเขยื้อนบ้างเหรอ” ริกกี้ถาม พร้อมกันยันตัวเองลุกขึ้น ก่อนจะเดินมาใกล้คีตาร์แล้วเอามือแตะลงที่แก้มของคีตาร์เบาๆ ในขณะที่คีตาร์คิดในใจ เธอจะต้องทำอะไรซักอย่าง เพื่อให้กลับมาขยับตัวได้อีกครั้ง
แต่ก่อนที่เธอจะทำอะไร เข่าหนักๆของริกกี้พุ่งเข้ามาที่ท้องของเธอ คีตาร์ลอยกระเด็นไปไกล ก่อนที่จะใช้ช่วงเวลาพุ่งพลังจิตออกไปหาริกกี้ทันที
ริกกี้ล้มลง ก่อนที่ตัวของคีตาร์จะค่อยๆเริ่มขยับได้ แต่เธอเองก็จุกไม่น้อย “นาย......อย่าคิดว่าจะรอดไปได้เลย”
คีตาร์เด้งตัวลุกขึ้น ก่อนจะปล่อยพลังจิตใส่ริกกี้อีกครั้ง คราวนี้เธอวิ่งเข้าใส่ ก่อนจะกระแทกเข่าเข้าไป ก่อนจะหันหลังแล้วยกเท้าขึ้นแตะอีกครั้ง ริกกี้ลอยละลิ่วไปไกล ในขณะที่คีตาร์ยืนหอบ ก่อนจะเอามือจับที่ท้องของตัวเอง ในใจนึกจุก
LP 0000
หน้าจอของริกกี้ขึ้นค่าเลเวลมาให้ ทำให้เค้าได้แต่กัดฟันด้วยความโกรธ นี่เค้าแพ้ยัยนี่อีกแล้วเหรอ
แต่ในใจกลับไม่คิดเคียดแค้นอย่างที่ควรเป็น ริกกี้นึกแปลกใจตนเอง ก่อนจะเหลือบไปเห็นคีตาร์กำลังนั่งอยู่พื้น ในมือมีหนังสืออยู่ 1 เล่ม
“นี่เธอ คิดยังไงถึงได้มานั่งอ่านหนังสืออยู่ในที่แบบนี้” ริกกี้เริ่มเปิดบทสนทนา ก่อนจะเดินเข้าไปนั่งใกล้ๆคีตาร์
“เรื่องของฉัน”คีตาร์ตอบ ก่อนจะหันไปอีกทาง
“นี่เธอไม่อยากพูดกับฉันขนาดนั้นเลยเหรอ” ริกกี้ถามออกไป แต่ก็ไม่รู้เพราะอะไรเค้าถึงได้ถามอย่างนั้นออกไป
คีตาร์นิ่งอึ้งอยู่ซักพัก ก่อนจะตอบกลับไป “ก็ในเมื่อนายไม่ค่อยจะถูกกับฉันเท่าไหร่ แล้วทำไมฉันจะต้องไปพูดกับนายด้วยล่ะ”
ริกกี้ฟังคำตอบ ก่อนที่เค้าจะรู้สึกแปลกๆในใจ ก่อนที่ภาพทุกอย่างจะกลับเข้าที่ คีตาร์มองเห็นเพื่อนๆของเธอยังคงยืนอยู่กับคู่ต่อสู้ของพวกเค้า ก่อนที่เธอจะลุกขึ้น แล้วเดินไปหาโนอาร์ที่อยู่ใกล้เธอที่สุด
“เป็นไง” คีตาร์ทัก
“ก็ดี ใครจะไปคิดล่ะว่าจะล้มได้ง่ายๆอย่างนี้” โนอาร์พูด ก่อนจะเดินออกไปหาพอล เฟริสและวอร์ช่าที่นั่งอยู่ด้วยกัน
“นายได้เจอกับใคร” โนอาร์ถามพอล ในขณะที่คีตาร์เหลือบมอง
“ก็ไอ้คนที่อยู่ในกลุ่มริกกี้น่ะ ฉันก็จำชื่อไม่ได้เหมือนกัน” พอลตอบ ก่อนจะถามต่อ “แล้วนายล่ะ”
“ฉันเจอกับโคลว์น่ะ”โนอาร์ตอบ ก่อนจะหันไปหาเฟริส “แล้วนายล่ะ”
เฟริสยิ้มน้อยๆ ก่อนจะหันหน้าไปทางหญิงสาวคนหนึ่ง ที่ตอนนี้เพื่อนของเธอต้องช่วยกันโอบกอด เพราะเธอยังคงยืนตัวสั่นด้วยความหนาว
“แล้วเธอล่ะ วอร์ช่า” พอลถาม วอร์ช่ายิ้ม ก่อนจะตอบว่า “วีวี่น่ะ”
“อืม แล้วเธอล่ะ คีตาร์” พอลถาม คีตาร์เงยหน้าขึ้นมา ก่อนจะตอบเรียบๆ
“ริกกี้น่ะ”
“โอ้โฮ อิจฉา” วอร์ช่าพูด คีตาร์ขมวดคิ้ว
“น่าอิจฉาออก เธอได้อัดไอ้ริกกี้นั่นอย่างเต็มที่โดยไม่ผิดกฎด้วย ฉันอยากอัดมันบ้างจัง” วอร์ช่าพูด คีตาร์เพียงแต่ยิ้มน้อยๆ ก่อนจะก้มหน้าลงไปดังเดิม
หมดคาบเวคเตอร์ พอล โนอาร์ เฟริส วอร์ช่าและคีตาร์เดินออกมาจากห้องด้วยกัน ตั้งใจว่าจะไปของกินที่มอลล์ แต่ระหว่างที่เดินอยู่ที่ทางเดินนั้น คนที่พวกเค้าไม่อยากเจอที่สุดก็เดินสวนมา
“ไง ริกกี้ ได้ข่าวว่าแพ้คีตาร์อีกแล้วเหรอ” วอร์ช่าทัก
ริกกี้มองวอร์ช่า ก่อนจะหันไปมองคีตาร์ที่เดินตามหลังเอามือล้วงกระเป๋า
“ใช่ ราบคาบเลยล่ะ” ริกกี้ตอบ
“คราวนี้แปลกแฮะ ยอมรับว่าแพ้ผู้หญิง” พอลพูดขึ้นลอยๆ
“แล้วนายจะทำไม” ริกกี้พูด ก่อนที่คีตาร์จะขี้เกียจฟังเรื่องไร้สาระพวกนี้ เธอจึงเริ่มออกเดินรุดหน้าไป
แต่ก่อนที่จะเดินออกไปได้ไกล ก็รู้สึกถึงแขนแกร่งที่จับอยู่ที่ต้นแขนของเธอ เมื่อมองไล่ตามแขนไปเรื่อยๆจนเห็นเจ้าของแขน
ริกกี้ เวยน์?
คีตาร์มองจ้องริกกี้นิ่ง ขณะที่ในใจเริ่มนับ 1 ถึง 100 ในใจอย่างอดทน ถ้าเมื่อไหร่เธอนับถึง 100 แล้ว ไอ้ผู้ชายที่มังบังอาจมาจับแขนเธอมันต้องเละเป็นโจ๊กแน่นอน
แต่ริกกี้กลับจ้องหน้าคีตาร์นิ่งด้วยสายตาจริงจัง จนคีตาร์อดนึกในใจไม่ได้ว่าริกกี้จะมาไม้ไหนกันแน่ ก่อนที่จะทันคิดอะไรต่อ ร่างของเธอก็เข้าไปอยู่ในอ้อมกอดของริกกี้เรียบร้อยแล้ว พร้อมกับเสียงกระซิบแผ่วเบาแต่หนักแน่นที่ข้างหู
“ฉันชอบเธอ คีตาร์”
หลังจากคำนั้น คีตาร์ได้แต่ยืนตาค้าง และทันใดนั้น หลอดไฟก็เริ่มกระพริบรวดเร็วอย่างน่ากลัวด้วยความแปรปรวนทางพลังจิตของใครบางคน ใครบางคนที่ไม่ใช่เธอ
โนอาร์ยืนกำหมัดแน่นอยู่ด้านหลัง ในขณะที่ร่างของริกกี้ถูกกระแทก กระเด็นไปไกลจนชนกำแพง
ในขณะที่คีตาร์ยืนกำหมัดแน่น หน้าแดงด้วยอารมณ์โกรธ ก่อนจะสบถออกมาอย่างดัง
“บัดซบ” คีตาร์พูด ก่อนที่ร่างทั้งร่างจะหายไปทันทีท่ามกลางความตกใจระคนงงของเพื่อนๆเพราะเหตุการณตรงหน้าเกิดขึ้นเร็วมาก
โนอาร์ยืนก้มหน้า กำหมัดแน่น ก่อนที่ตนเองจะค่อยๆผ่อนแรงที่มือให้น้อยลงแล้วเริ่มออกเดินคนแรก ในใจรู้สึกเจ็บ
แต่เจ็บทำไมนั้น ? เค้าเองก็ยังไม่รู้
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
คีตาร์ยืนอยู่คนเดียวบนดาดฟ้าของหอพัก หลังจากที่เธอตกใจจนสามารถวาร์ปมาที่นี่ได้ เธอไม่เคยวาร์ปได้มาก่อนด้วยซ้ำ เพราะความตกใจมั้ง แต่ในใจกลับว้าวุ่นไม่สงบเหมือนปกติ เธอเองก็ไม่เคยคิดเลยด้วยซ้ำว่าริกกี้จะทำอย่างนี้ แต่ทำไมโนอาร์ถึงต้องอารมณ์เสียด้วยนะ
คีตาร์ยืนเอาหลังพิงระเบียง ก่อนจะเงยหน้าขึ้นฟ้าอย่างหนักใจ ก่อนจะมีเสียงหนึ่งดังขึ้นมาท่ามกลางความเงียบ
ปิ๊บ ปิ๊บ
เมื่อเห็นว่าผู้ที่ติดต่อขึ้นมาเป็นวอร์ช่า คีตาร์จึงรีบรับทันที
“ว่าไง”
“อยู่ไหนเนี่ย คีตาร์ อยู่ดีๆเธอก็วาร์ปไปเลย ตกใจหมด” เสียงของวอร์ช่าดูไม่ค่อยจะร้อนรนมากนัก แต่เสียงรอบข้างดังราวกับว่าตั้งใจจะแย่งกันพูด
“ก็อยู่..........เอาเป็นว่าพวกเธออยู่ไหนดีกว่า เดี๋ยวฉันจะได้ไปหาถูก” คีตาร์พูด
“อยู่มอลล์แล้ว งั้นเดี๋ยวฉันรอเธออยู่บลูเมาเท่นนะ” วอร์ช่าถาม
“อืมๆ เดี๋ยวฉันไปหา รอแปปนึงนะ” คีตาร์พูด ก่อนที่การติดต่อจะขาดไป
คีตาร์มองท้องฟ้าอีกครั้ง ก่อนจะตัดสินใจลองของใหม่ เธอจะลองวาร์ปไปดู
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
แล้วเธอก็วาร์ปได้สำเร็จ เฮ้อ เหนื่อย
คีตาร์เดินลงจากดาดฟ้าที่เธอเพิ่งจะวาร์ปมา เพราะคงไม่มีใครคิดจะมายืนเล่นอยู่ที่นี่นอกจากเธอกับโนอาร์ มันจึงค่อนข้างปลอดภัยที่จะหายตัวมา
เธอเดินไปที่ร้านซึ่งนัดพวกพอลไว้ และเดินเข้าไปในร้าน ก่อนที่เจอร์รี่จะสะดุ้ง
“ทำไมมาเร็วนักล่ะ” เจอร์รี่ถามพร้อมกับเอามือจับหน้าอกของตัวเอง
“ก็เปล่า แค่ใช้ทางลัด” คีตาร์พูดก่อนจะนั่งลงข้างๆโนอาร์ เพราะมันเป็นที่เดียวที่เหลืออยู่
ความคิดเห็น