เดอะ ไวท์โรด ความรู้สึกระหว่างเรา (โนอาร์กับคีตาร์)

ลำดับตอนที่ #3 : บทที่ 3 : เจ็บใจ

ความรู้สึกระหว่างเรา (โนอาร์กับคีตาร์) บทที่ 3 : เจ็บใจ

คีตาร์เดินกลับหอพัหอย่างเหม่อลอย นี่โนอาร์ผิดนัดเธอรึไงนะ วันเสาร์เธอก็นัดกับโนอาร์ไว้แล้วว่าจะไปเล่นซีมูเลชั่นสปีด แต่คราวนี้ เค้ากลับผิดนัดเธอง่ายๆเนี่ยนะ

ปิ๊บๆๆๆๆๆๆๆ

เสียงนาฬิกาดังขึ้น คีตาร์จึงก้มลงไปดู เมื่อเห็นชื่อโนอาร์ ด้วยความโกรธจึงตัดสายทิ้ง ก่อนตนเองจะไปเดินเล่นที่มอลล์ต่อดับความเจ็บใจ

คีตาร์เดินไปเรื่อยๆจนไปถึงดาดฟ้าของมอลล์ ที่ที่เธอมักจะยืนแลกเปลี่ยนความคิดกับโนอาร์บ่อยๆ คีตาร์ยืนเอาหลังพิงระเบียงดาดฟ้า เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าอย่างเศร้าหมอง

“เฮ้อ ทำไมต้องเจ็บใจด้วย ทั้งๆที่เรากับโนอาร์ก็เป็นแค่เพื่อนกันนี่” คีตาร์พึมพำออกมาเบาๆ

“ทำไมต้องเจ็บด้วยเล่า” คีตาร์พูดออกมา เงยหน้ามองท้องฟ้าที่ตอนนี้เป็นยามบ่าย ปกติเธอจะมาที่นี่ตอนกลางคืน แต่วันนี้มาตอนที่ฟ้ายังไม่มืด ท้องตอนนี้ก็ดูแปลกตาไปอีกแบบ

ตึก ตึก

เสียงฝีเท้าเข้ามาใกล้ ทำให้คีตาร์ที่ยืนมองท้องฟ้าอยู่ก้มหน้าลงมาในระดับสายตาดังเดิม ก่อนจะเห็นคนที่เดินเข้ามา

ชายหนุ่มผมขาวรูปร่างสูงโปร่ง และเค้าก็เป็นคนที่เธอรู้จักซะด้วย โนอาร์ โพรวิสนั่นเอง

“อ้าว โนอาร์” คีตาร์แสร้งทักด้วยความประหลาดใจ ทั้งๆที่ความจริงก็รู้สึกเฉยๆ

“คีตาร์ ฉันมีเรื่องจะพูดกับเธอ” โนอาร์พูด ก่อนจะมายืนพึงระเบียงโดยเว้นระยะห่างไว้ ราวกับว่าทั้งคู่กำลังรักษาระยะห่างของกันและกัน

“เรื่องอะไร” คีตาร์ถาม

“วันเสาร์นี้ฉันไม่ว่าง ขอโทษนะ” โนอาร์พูด คีตาร์แสร้งทำท่าเป็นประหลาดใจ ก่อนที่คีตาร์จะถามกลับไป

“ไปไหนเหรอ โนอาร์”

“ก็.......ไปทำงานน่ะ” โนอาร์ตอบ คีตาร์มองหน้าเค้าอย่างแปลกใจ ก่อนจะถามต่อ

“งานอะไรของนาย ถ้าเป็นเรื่องของพวกมาลาไจน์ก็บอกฉันได้นี่” คีตาร์พูด

“งาน.......ก็มันเป็นงานที่พวกมาลาไจน์ให้ฉันไปสืบน่ะ” โนอาร์พูดตะกุกตะกัก คีตาร์ที่อยู่กับโนอาร์บ่อยจึงจับผิดได้

“นายกำลังปิดบังอะไรฉันอยู่รึเปล่าน่ะ” คีตาร์ถาม

“แล้วเธอจำเป็นต้องรู้เรื่องของฉันทุกเรื่องรึไง” โนอาร์ตอบกลับ

คีตาร์ยืนตัวชา ก่อนจะเอ่ยปากพูด “ฉันนึกว่าเราเป็นเพื่อนกัน” พูดเสร็จคีตาร์ก็เดินจากไปทันที

“ดะ.....เดี๋ยว คีตาร์” โนอาร์เรียกไว้ แต่คีตาร์ก็ไม่หันหลังกลับมา เอาแต่เดินจ้ำอ้าวไปอย่างเดียว โนอาร์จึงได้แต่มองคีตาร์เดินจากไป

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

“โนอาร์ มาถึงเร็วจังนะ” แครินพูดเมื่อเห็นโนอาร์มายืนรอเธออยู่แล้ว วันนี้คือวันเสาร์ที่เธอนัดอาร์ไว้

“อะอืม” โนอาร์ตอบสั้นๆ ก่อนจะถูกแครินฉุดลากแขนไปมอลล์

“คีตาร์ ไปเดินเล่นมอลล์กันนะ” เจอร์รี่ชวน พร้อมกับแชมพูและวอร์ช่าที่ลุ้นอยากให้คีตาร์ไปด้วย

“ทำไมต้องไปล่ะ” คีตาร์ถาม

“อ้าว ก็แค่ไปเดินเล่น เอาแต่อ่านหนังสืออย่างนั้นน่ะ เดี๋ยวก็กลายเป็นหนอนพอดี” แชมพูพูด

“ไปก็ได้วะ” คีตาร์พูดก่อนจะลุกขึ้น แล้วเดินออกไปพร้อมกับเพื่อนๆ

ที่มอลล์

“นี่ๆ โนอาร์ เราไปกินข้าวร้านนั้นดีมั้ย” แครินถาม

“อืมๆ” โนอาร์ตอบสั้นๆ ก่อนจะถูกแครินลากไปอีกรอบ - -“

“คีตาร์ เราไปหาของกินกันมั้ย” เจอร์รี่พูด ก่อนลากคีตาร์ตามไป พร้อมกับเพื่อนๆอีกสองคนที่เดิมตามมา

“เอาร้านนี้ดีมั้ย แชมพู” เจอร์รี่ถาม

“อืม น่าจะอร่อย” แชมพูพูดก่อนจะก้าวเข้าไปในร้าน ก่อนจะมองหาที่นั่ง

ซึ่งในตอนนั้น แครินกับโนอาร์ก็เดินเข้ามาอีกทางหนึ่งพอดี ก่อนที่ทั้งแครินและเจอร์รี่จะเล็งโต๊ะเดียวกันโดยไม่ได้ตั้งใจ

“เอาโต๊ะนี่มั้ย” ทั้งสองพูดขึ้นพร้อมกัน ทำให้อีกฝ่ายจ้องอีกฝ่าย ก่อนที่สายตาของทั้งเจอร์รี่ แชมพู และวอร์ช่าจะแปรเปลี่ยนเป็นงุนงงเมื่อเจอโนอาร์มากับแคริน

แต่คีตาร์กลับจ้องหน้าของโนอาร์นิ่ง ก่อนจะพูดกับเจอร์รี่เบาๆ “ฉันไม่สบาย จะกลับหอ” คีตาร์พูดก่อนจะเดินออกจากร้านไปทันที

“เดี๋ยวซิ คีตาร์” โนอาร์พูด ก่อนจะวิ่งตามคีตาร์ไป ทำให้แครินจ้องหน้าเจอร์รี่อย่างโกรธเคือง ก่อนจะวิ่งตามโนอาร์ไปอีกคน

“เดี๋ยวซิ คีตาร์รอก่อน” โนอาร์เรียกเมื่อตอนนี้พวกเค้ามาอยู่ที่ถนน คีตาร์ยิ่งเร่งความเร็ว และด้วยความที่คีตาร์ตัวเล็กเรียว จึงสามารถวิ่งได้เร็วกว่าโนอาร์

“โธ่ คีตาร์” โนอาร์ครางออกมา เมื่อเค้าวิ่งตามคีตาร์ไม่ทัน

“โนอาร์” แครินเรียกโนอาร์เบาๆ

“ฉันขอโทษนะ แคริน แต่ฉันต้องกลับแล้ว” โนอาร์พูดก่อนจะเดินกลับไปทันที ทิ้งไว้แต่แครินที่ยืนนิ่งด้วยความโกรธ

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

“คีตาร์ นายอยู่ไหนนะ” โนอาร์พูด ก่อนจะวิ่งหาต่อ เค้าแทบจะวิ่งตามหาคีตาร์มาทั้งไวท์ยูอยู่แล้ว แต่ยังไม่เจอคีตาร์แม้แต่เงา

ปิ๊บๆๆๆๆๆ

เสียงนาฬิกาของคีตาร์ดังขึ้น เมื่อเห็นชื่อคนที่ติดต่อเข้ามา เธอจึงกดรับ

“คีตาร์ นายอยู่ไหน ฉันอยากเจอ” โนอาร์ถามอย่างร้อนรน ความจริง เค้าคิดว่าคีตาร์จะไม่รับโทรศัพท์เค้าด้วยซ้ำ

“นายก็ไปอยู่กับแครินซิ” คีตาร์ตอบกลับเรียบๆ

“ทำไมนายพูดอย่างนี้ล่ะ คีตาร์ นายเป็นอะไรของนายน่ะ” โนอาร์ตอบ

“ฉันก็แค่........แค่.....แค่เสียใจ ที่นายหลอกฉัน” คีตาร์ตะโกนกลับไป

“ฉะ...........ฉะ...........ฉันขอโทษนะ คีตาร์” โนอาร์พูด

“คิดเหรอ ว่าฉันจะยกโทษให้นาย” คีตาร์พูด นี่เป็นครั้งแรกก็ได้ ที่นับว่าเธอเถียงโนอาร์กลับไป

“คีตาร์” โนอาร์พูดอย่างอ้ำอึ้ง ในขณะที่คีตาร์พูด

“นายไม่ต้องมาขอโทษขอโพยอะไรฉันเลยนะ ไม่ให้อภัย” คีตาร์พูดก่อนจะกดตัดสายทันที

คีตาร์เดินต่อไปด้วยความโกรธ จนทำให้เธอไม่ทันเห็นรถที่วิ่งตรงมาหาเธอ

“เฮ้ย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!” คีตาร์ร้องลั่น

เอี๊ยดดดด!!!!!!!!!!! ตุ๊บ บรื้น

คีตาร์ล้มลงบนพื้นถนน แต่ด้วยความที่เธอมีเกราะพลังจิตอยู่บ้าง ทำให้ไม่ได้บาดเจ็บ

“เฮ้ย คีตาร์” เสียงริกกี้ร้องขึ้นเมื่อเห็นคีตาร์ล้มลง หมดสติอยู่บนพื้นถนน จึงรีบช้อนร่างของคีตาร์ แล้วพาไปส่งที่ห้องพยาบาล

 อิอิ เอมาเพิ่มให้แล้วนะคะ โพสด้วยน้า