[FIC Fairy Tail] Book of Fairy ปกรณัมแห่งภูตพราย

Fic

Fairy Tail

Book of Fairy

「ปกรณัมแห่งภูตพราย」

" ถ้าการโกหกมันทำให้พวกเรายิ้มออกมาได้

...ฉันก็จะทำ "

" ฉันรู้ดี... ว่ากำลังหลอกตัวเองอยู่ "

◇◇◇

「 ??? 」

เธอ ...หญิงสาวปริศนาจากดินแดนไกลโพ้นทางตอนเหนือของฟิโอเร่ อดีตชาวเผ่าเหนือชนกลุ่มน้อยผู้อาศัยอย่างหลบซ่อนในฟรอสฮิลล์ หรือที่มักจะถูกเรียกจากต่างแดนว่า "ยักษ์น้ำแข็ง"

「 ยูมิล 」

และเธอ ...หญิงสาวอีกคนจากไทยแลนด์แดนประชาธิปไตย(?)ผู้ดวงดีเกิดพลัดหลงจากบ้านเกิดเมืองนอนมาได้ด้วยเหตุใด อย่างไร เมื่อไรก็ไม่อาจทราบ รู้ตัวอีกที่ก็ถูกโชคชะตาเฮงซวยฉุดกระชากลากถูให้มาสวมร่างของสาวประหลาดที่มีหน้าตาเหมือนตัวเองเป๊ะๆ อีกทั้งยังต้องมาเผชิญหน้ากับโลกที่เธอไม่เคยรู้จัก ...รึเปล่านะ

◇◇◇

สนามอารมณ์ของลัคซัส... คือฉายาสมัยก่อนที่พวกคนในกิลล์ตั้งให้ตั้งแต่ที่เห็นโหงวเฮ้งของเธอ หญิงสาวใจเด็ดที่กล้ายืนเคียงข้างทั้งยังสามารถพอที่จะหยุดยั้งห้ามปรามชายที่เคยได้ชื่อว่าเกรี้ยวกราดอยู่ตลอดเวลาโดยที่สภาพยังครบสามสิบสอง

มิหนำยังเป็นสิ่งมีชีวิตประเภทที่หนังเหนียวตายยากเสียยิ่งกว่าแมลงสาบ...

ที่ไม่ว่าจะโดนเวทย์สายฟ้าซัดหน้าไปกี่คราก็ไม่เคยม่องให้คนในกิลล์เห็นเป็นบุญตาเลยสักหน

เป็นบุคคลประหลาดที่ถึงจะเป็นอิหรอบนี้แต่หน่วยเทพอัสนีบาตก็ให้ความยอมรับในฝีมือหล่อนทุกคน

วันๆของเธอมักจะหมดไปกับการตามรับใช้หลานชายของมาสเตอร์เป็นประจำประหนึ่งว่าเป็นอภิชาตแจ๋วลงมาจุติชนิดที่ว่าทำคนอย่างฟรีดคอตกได้

" บร๊ะ!!--เกรย์ทำเรื่องบัดสีบัดเถลิงต่อหน้าสาวน้อยล่ะ ...ยังกลางวันแสกๆอยู่เลยแท้ๆ "

งานกวนประสาทชาวบ้านคือชีวิต

" ว้าว!--นัตสึนี่กล้าบ้าบิ่นเหมือนเดิมเลยนะ น่ารักจัง~ "

ชอบหยอกเด็กๆในกิลล์เป็นงานอดิเรก

 " นี่ๆเอเวอร์ บิ๊กสโลว์... พวกเราแอบไปดื่มกันสามคนมะ ฟรีดไม่รู้หรอก--หวา! อย่าเขกหัวกันสิฟรีด! "

" นี่ลัคซัสรู้ไหม ทางที่เร็วที่สุดน่ะ ...คือทางตรงนะ " เธอกล่าวก่อนจะเหยียบคันเร่งรถเวทย์มนตร์จนมิด แต่ประเด็นคือทำไมเจ้าเอสอีปลั๊กถึงต่อกับเขาได้ล่ะ?!!

ถึงจะดูไม่เต็มเต็งจนน่าสงสัยว่าแท้จริงแล้วภาพลักษณ์ของเธอมันเป็นแบบนั้นจริงๆ หรือเป็นแค่สิ่งปรุงแต่งที่จงใจสร้างขึ้นเพื่อให้ใครต่อใครหลงเชื่อนั้นก็สุดที่จะรู้ได้

บางที... ความขมขื่นในใจที่สั่งสมไว้เป็นแรมปีอาจถูกซุกซ่อนปกปิดไว้ใต้ใบหน้าเปื้อนยิ้มก็เป็นได้ ...แต่ใครกันเล่าจะรู้?

______________________________

นี่คือเรื่องราวของเธอและเขา...

" เราดีใจจริงๆนะที่ได้เจอกับนาย ...ลัคซัส "

" พูดเพ้อเจ้ออะไรอยู่คนเดียวน่ะยูมิล? "

ที่ดูจะเป็นไปอย่างทุลักทุเลสุดๆ

.

.

.