[Fic Harry Potter] The story of azalea

ลำดับตอนที่ #4 : Chapter 4 : New Friend

B
E
R
L
I
N
?

ยามบ่ายคล้อย ภายในคฤหาสต์ของตระกูลเอเวอร์กล็อตที่เคยเงียบเหงา กลับมีเสียงพูดคุยกันของสองผู้นำตระกูลอยู่เนืองๆ

" เธอหายดีแล้วอย่างนั้นเหรอ "

นายมัลฟอยถามด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง หากแต่ก็กังวลไม่น้อยหลังจากทราบข่าวจากปากเพื่อนสนิทเขาก็รีบถ่อมาเยี่ยมแทบจะทันที

" อืม... แต่ก็ยังน่ากังวลอยู่ เพราะทันทีที่อาซาเลียพื้นแกก็กลายร่างทันที แถมตอนนี้... "

ชายหนุ่มร่างสูงโปร่งก้มหน้าลงอย่างกลัดกลุ้ม พลอยทำให้คนอื่นได้กังวลตามไปด้วย

" ทำไม เกิดอะไรขึ้น? "

" อาซาเลีย ...สูญเสียความทรงจำ "

สิ้นคำบอกเล่าจากปากของเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวอย่าง ดิเอโก้ เอเวอร์กล็อต ก็ทำเอานายมัลฟอยตกใจไปด้วย

" หมอจากเซนต์มังโกบอกว่า อาจจะเป็นผลข้างเคียงจากกระบวนการรักษาด้วยเวทย์มนต์ เธอเลยเป็นแบบนี้ "

ลูเซียสจ้องมองดวงหน้าของเพื่อนอย่างอ่อนใจ ครั้นจะให้ความช่วยเหลือก็ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าควรจะช่วยยังไง

____________________

ตอนนี้คุณชายน้อยบ้านมัลฟอยกำลังเดินลอยชายอยู่ในสวนบ้านเอเวอร์กล็อต ด้วยพอถูกคฤหาสถ์พ่อเขาก็รีบบึ่งไปคุยธุระทันที

ทิ้งให้เขาเตะฝุ่นเล่นที่สวน

เด็กชายเหม่อมองไปรอบๆ บรรยากาศในสวนนี่ทั้งเย็นทั้งร่มรื่นต่างกับที่คฤหาสถ์ของเขาโข แทบไม่ต้องสงสัยเลยว่าเจ้าของบ้านต้องดูแลดีแค่ไหนถึงออกมาเป็นแบบนี้ได้

" peek a boo! "

เสียงใครสักคนที่หลังใบหูดังขึ้นอย่างไม่ทันตั้งตัวจนนายน้อยมัลฟอยเกือบหน้าหงายเพราะความตกใจ ก่อนจะหันกลับมาค้อนบุคคลปริศนาที่หัวเราะคิกคักชอบใจ

" อะฮ่า! ว่าแล้วมุขนี้นี่เจ๊งใช่ม้า~ "

เด็กน้อยร่างโปร่งปรากฏสู่สายตาเจ้าหมอนั่นมีผมกับตาสีดำ แต่พอเลื่อนสายตาลงมาเท่านั้นแหละ นายน้อยมัลฟอยก็ต้องตกใจเป็นครั้งที่สองของวัน

กระโปรง?! เดี๋ยว นั่นเด็กผู้หญิงแน่เหรอ!

แต่คงไม่มีเด็กผู้ชายคนไหนนึกครึ้มใจมาใส่กระโปรงแน่ เพราะงั้นคนตรงหน้านี้คงเป็นผู้หญิงอย่างไม่ต้องสงสัย

ทว่าจากความสงสัยใคร่รู้ก็กลับมาขุ่นมัวอีกครั้งเมื่อเจ้าหล่อนไม่ยอมหยุดหัวเราะเสียที

อาซาเลียที่ดูเหมือนจะจับความไม่พอใจได้จึงปิดปากให้สนิทแล้วรีบกล่าวทักทาย

" โอ๊ะ! โทษที ดูเหมือนว่าเราจะเผลอเสียมารยาทไป เราชื่ออาซาเลีย เอเวอร์กล็อต นายล่ะ? "

" เดรโก มัลฟอย "

เด็กชายผมบลอนซ์กล่าวพร้อมยืดอกอย่างภาคภูมิใจ เสียจนอาซาเลียแอบหมั่นไส้ท่าทางจองหองเกินเด็กนั่นนิดๆ ร่างโปร่งบางสวมกอดเพื่อนใหม่เต็มรัก

ว่าแต่... อังกฤษเนี่ยเขาทักทายกันด้วยการกอดรึเปล่าหว่า?

" เธอ! "

" ทักทายไง! ทักทาย~ เอ้าๆอย่าพึ่งโกรธ เดี๋ยวเราเลี้ยงขนม โอเคนะ? "

ไม่รอให้คู่สนทนาได้ตอบ สาวเจ้าม้าดีดกระโหลกประจำคฤหาสต์เอเวอร์กล็อตก็หิ้วปีก(?)นายน้อยมัลฟอยไปเสียแล้ว

" ปล่อยเลยนะ! "

พูดไปก็เท่านั้น หากยังไม่ถึงที่หมายโชเฟอร์แท็กซี่จำเป็นคนนี้ก็ไม่มีวันปล่อยลงหรอก

ปัดโธ่! ร้องยังกับถูกลวนลาม โทษทีระเจ้าหนูพอดีป้ามองแค่รุ่นใหญ่

ซึ่งนั่นก็คือความประทับใจไม่รู้ลืมที่ลูกสาวบ้านเอเวอร์กล็อตมอบให้นายน้อยมัลฟอย

TBC.

มาแค่นี้พอค่ะ สำหรับความประทับใจแรก(ฮา)

ต้องขออภัยกับผู้ที่ติดตามนิยายเรื่องนี้ด้วยนะคะ เพราะไรท์ช็อกโก้ติดโปรเจคใหญ่ที่ถ้าเป็นไปได้อยากแต่งให้จบในปีนี้ (fic magi) ซึ่งคงมาอัพเรื่องอื่นๆแบบน้อยมากๆ (แต่จะพยายามลากสังขารมาอัพ)

ถ้าใครสนใจอยากอ่านฟิคยาวๆของไรท์ช็อกโก้สามารถอ่าน Fic Magi sinbad no bouken : Behide blue eyes ได้ค่ะ(โฆษณาแม่ม!)

นางเอกมีคาร์แร็คเตอร์เหมือนน้องเจน---โอ๊ะ! ไม่สิ เรียกได้ว่าเป็นเอกลักษณ์ของนางเอกของช็อกโก้ดีกว่า พวกนางไม่มิตรค่ะ พวกนางเป็นบ้า...

.

.

.

อ่าวไม่ขำเรอะ!

ขอขอบคุณ.