[ Fic Witch Heart ] Side story in bar

ลำดับตอนที่ #1 : Chapter 1 : BAR

บาร์เหล้า

เสียงกระดิ่งที่บานประตูเป็นสัญญาณว่ามีใครคนหนึ่งกำลังเดินเข้ามาในบาร์

" เฮ้! ร้านยังไม่เปิด กลางวันแสกๆแบบนี้ก็ยังจะดื่มเรอะ!!! "

หญิงสาวตะโกนบอกลูกค้าผู้มาก่อนเวลา

ตะวันยังไม่จะลับตา ก็มีพวกเสเพลมากันซะแล้ว

" แล้วใครบอกว่าฉันจะมาดื่มฮะยัยขี้เมา "

ทันทีที่เสียงประชดประชันแสนคุ้นเคยเอ่ยขึ้นหญิงสาวก็รู้ทันทันทีว่าใคร

หล่อนจึงรีบเถียง

" ขี้มงขี้เมาอะไรเล่า ฉันเป็นเจ้าของบาร์นะ ไม่มีทางเมาหรอกน่า "

" เหรอ... "

เขาพูดพลางหรี่ตา

สำหรับหญิงสาวที่ท่าทางมั่นอกมั่นใจอย่างเฟลเซียการวางมาดรวมไปถึงกิริยามารยาที่ดีเป็นสิ่งสำคัญ

เพื่อไม่ให้ใครต่อใครกล่าวว่าไปถึงโคตรง่าวศักราชแลบรรพชนได้ว่าไม่รู้จักอบรมบ่มนิสัย

แต่มันคงกลายเป็นภาพจำสำหรับชายหนุ่มไปเสียแล้วกับเรื่องที่เธอไปดื่มที่คฤหาสน์ของเขาจนเมาเละเทะจนสภาพดูไม่ได้

" ไม่เอาน่าซิริอุสเรื่องมันก็ผ่านมาตั้งนานแล้ว "

" คราวนี้อยากได้ยี่ห้อไหนล่ะ "

หญิงสาวรีบเปลี่ยนเรื่องทันควัน

" อืม... งั้นเอาBaron Philippe De Rothshild Reserva Sauvignon Blanc "

เฟลเซียพยักหน้าเบาๆ ก่อนจะเดินไปที่ตู้เก็บไวน์ เพื่อนำมาให้เขา

" กลับดีๆนะซิริอุส "

แต่หลังจากเพื่อนชายกลับไปได้ไม่นานเฟลเซียก็เหลือบไปเห็นถุงกระดาษที่ห่อขวดไวน์วางอยู่ที่เคาน์เตอร์

" ตายละ "

ซิริอุสลืมไวน์เอาไว้ แต่มันจะไม่น่าหนักใจเลยถ้าเขาไม่ได้จ่ายเงินไปแล้ว

หากจะปล่อยไว้ก็รู้สึกไม่ดี...

" เอาไงดีล่ะเนี่ย... "

พลางหันไปมองนอกหน้าต่าง

ฟ้ายังไม่มืด ยังพอเดินทางได้อยู่

คิดได้เช่นนั้นหญิงสาวจึงรีบคว้าเสื้อโค้ตตัวเก่งกับกระเป๋าสะพายโดยไม่ลืมที่จะคว้าขวดไวน์เจ้าตัวปัญหาไปด้วย

" เพราะแกเลยซิริอุส "

ปากก็บนอุบอิบถึงคนที่ลืมสินค้าของเธอเอาไว้

___________________________

บานสะพรั่ง...

ท่ามกลางป่าใหญ่ในเขตหุบเขาเต็มไปด้วยดอกไม้หลากสีสันที่ต่างแข่งกันอวดสีสันที่แบ่งบานจากกลีบ

เฟลเซียหยุดแวะเฝ้ามองเหล่าดอกไม้แสนสวยที่ต่างอวดโฉมให้ใครก็ตามที่ผ่านมาได้ชม

พวกมันเข้มแข็งและงดงาม

แต่จะเด็ดไปก็ใช่ที ดอกไม้พวกนี้ไม่นานก็ร่วงโรยไปตามกาลเวลา

ครั้นจะเดินจากไปหางตาก็เหลือบไปเห็นพุ่มดอกยิปโซกำลังบานสะพรั่ง

สุดท้ายก็เด็ดมาจนได้...

ดอกยิปโซเป็นดอกไม้ที่เฟลเซียชอบ

เธอชอบมัน....

เพราะต่อให้มันแห้งเหี่ยวไปมันก็ยังสวยอยู่ดี 

         

           ช่างเป็นความงามแบบอมตะนิรันดร์กาลจริงๆ

แต่เยี่ยมชมดอกไม้ได้ไม่นานสายลมอ่อนๆก็พัดแรงขึ้น

แรงลมพัดสวนกันไปมาจนน่าสับสน

ครืน....

เสียงท้องฟ้าเบื้องบนกู่ร้องคำราม

เม็ดฝนเริ่มทยอยตกลงมา

จากหยดน้ำเล็กๆเริ่มกลายเป็นเม็ดฝนเท่าลูกมะนาวทำเอาร่างกายระบมไปหมด

ต้องรีบแล้วสิ...

หยดน้ำกระเซ็นไปตามจังหวะการเคลื่อนไหว

หญิงสาววิ่งสุดฝี่เท้าจนในที่สุดก็เห็นเงาเลือนลางของคฤหาสน์

แต่ดวงตาก็ต้องกระตุกวูบเมื่อเธอเห็นเงาของคนจำนวนหนึ่งเข้าไปในคฤหาสน์

ไม่ใช่ซิริอุส?

แล้วใครกันล่ะ....

เฟลเซียได้แต่เก็บความสงสัยเอาไว้แล้วเข้าหลบฝนในคฤหาสน์

"ว้าว น่าสนุกจังเนี๊ยะ!!"???

TBC.