Mafia's Princess หยุดนะ! นายมาเฟียคนนี้เป็นของฉัน!

เรื่อง : Mafias Princess หยุดนะ! นายมาเฟียคนนี้เป็นของฉัน!

แนะนำตัวละคร ^^

วาริเออร์ : เจ้าพ่อมาเฟียที่มีอำนาจมากที่สุดในไทย! แต่เขากลับอ่อนแอทุกครั้งที่มีความรัก!

แชเรียท : เจ้าหญิงแห่งประเทศเกาะใจกลางมหาสมุทรที่แสนยิ่งใหญ่! จะถึก จะแสบ จะเฮี้ยน (?) จะน่ารักแค่ไหน ตามไปดูในเรื่องเลย!

เคออส : เขาคือชายที่ในชีวิตนี้ เขาจะยอมถวายหัวเพื่อ วาริเออร์ เพียงคนเดียวนั้น! แต่เขากลับมีอยู่เรื่องหนึ่งที่เขาจะยอมเจ้าพ่อวาริเออร์ไม่ได้!

บทนำ

อิลัซเทรียส ประเทศเกาะใจกลางมหาสมุทรที่ใหญ่เป็นอันดับสามของโลก เต็มไปด้วยเพชรพลอย อัญมณีหรูหรา และการประมงส่งออกทางทะเลที่ยิ่งใหญ่ รวมไปถึงแร่ธาตุใต้มหาสมุทรอีกมากมายที่ยังไม่ได้นำมาใช้ ด้วยความที่อิลัซเทรียสเป็นประเทศมหาอำนาจที่ยิ่งใหญ่ จึงถูกปกครองด้วยกษัตริย์สี่พระองค์ และแบ่งแยกการปกครองเป็นสี่ทิศ ทิศเหนือ ทิศใต้ ทิศตะวันออก ทิศตะวันตก โดยการปกครองของกษัตริย์ทั้งสี่นี้จะไม่ก้าวก่ายกันแต่อย่างใด และประเทศนั้นก็คือประเทศของฉันเอง -_-

ฉันคือพระธิดาพระองค์เดียวของกษัตริย์แห่งวังตะวันออก นามว่าแชเรียท ตั้งแต่เด็ก (ไม่ใช้ราชาศัพท์เหรอยะ -_-) ฉันมักจะถูกเสด็จพ่อบังคับให้เรียนนู่นนี่นี่นั่นเพื่อที่จะได้ปกครองอิลัซเทรียสฝั่งตะวันออกนี้ต่อจากเสด็จพ่อ โดยท่านอ้างว่า ท่านอายุมากแล้ว และต้องการให้คนรุ่นหลังอย่างฉันสืบสานพระราชบัลลังก์และปกครองอิลัซเทรียสต่อไป โดยเสด็จพ่อไม่เคยอนุญาตให้ฉันออกนอกวังเลยแม้แต่ครั้งเดียว การเรียนของฉันจึงมีอาจารย์มาสอนถึงในวัง ตั้งแต่เด็กจนป่านนี้โตอย่างกับกระบือแล้ว (ไม่ควายไปเลยล่ะยะ หล่อน -_-) เสด็จพ่อก็ยังไม่อนุญาตให้ฉันออกนอกวังเช่นเคย

ตอนเด็กๆฉันเคยคิดจะหนีออกวังด้วยนะ แต่คงเพราะฉันยังเด็ก แผนที่ฉันวางไว้จึงไม่สำเร็จ (ถูกเสด็จพ่อจับได้ซะก่อน -_-) ก็ใครมันจะอยากอยู่ล่ะ! ถูกขังอยู่ในวังอย่างเดียว แม้แต่ประเทศของตัวเองยังไม่เคยเหยียบเลยสักครั้ง! อยู่แต่ในวัง และสิ่งที่ต้องทำก็คือ เรียน! เรียน! เรียน!!!

ตอนนี้ฉันเพิ่งจะอายุสิบหกแต่ฉันกลับศึกษาทุกอย่างจบแล้ว และเตรียมพร้อมในอีกห้าปีฉันก็จะได้สืบสานพระราชบัลลังก์ต่อจากเสด็จพ่อ แต่กลับไม่มีใครสนใจ ว่าฉันอยากเป็นแบบนั้นหรือเปล่า คอยแต่จะยัดอะไรต่อมิอะไรก็ไม่รู้ใส่หัวสมองของฉันตลอดเวลา ฉันไม่ได้อยากจะปกครองประเทศต่อจากเสด็จพ่อซะหน่อยนี่! T^T และตอนนี้ ฉันก็กำลังนั่งอ่านหนังสือ (แบบหดหู่ -_-) อยู่ในวังตะวันออกนี่อยู่ด้วย T^T

และตอนนี้ ฉันก็กำลังอารมณ์เสีย จนแทบไม่เป็นอันทำอะไรอย่างอื่น -_- เพราะวันนี้ เสด็จพ่อสั่งห้ามออกจากวัง (ปกติก็ไม่ได้ออกอยู่แล้ว - -) แล้วให้นั่งอ่านหนังสือวชาบริหารธุรกิจเล่มหนา จนสามารถนำไปทับช้างจนแบบได้ (เว่อร์ไป - -) ชิ! ยังไงก็ไม่มีอะไรจะทำอยู่แล้วนี่ อ่านก็ได้ -*-

ก๊อก ก๊อก ก๊อก!

องค์หญิง~ กระหม่อมเองกระหม่อม

แค่ได้ยินเสียงคนที่เคาะประตู ฉันก็รู้ได้เลยว่าเป็นสียงของใคร องครักษ์ของฉันเอง! ดิสเพลย์!! - -*

ไม่เห็นมีใครห้ามว่าไม่ให้นายเข้ามาซะหน่อย เชิญ!

เจ้าบ้านั่นเปิดประตูเข้ามาด้วยรอยยิ้มกวนประสาท! = = ดิสเพลย์คือองครักษ์คนสนิทที่สุดของฉัน เขารู้ทุกอย่างที่เกี่ยวข้องกับฉัน เพราะฉันกับเจ้าบ้านั่นโตมาด้วยกันตั้งแต่ห้าขวบ เขาคือเพื่อนสนิทที่สุดของฉัน แต่สำหรับตาบ้านั่น เขาไม่คิดเช่นนั้น -_-

ตาบ้านั่นกำลังหลงรักฉันอยู่!!!!

มีอะไร ฉัน

มีแขกคนสำคัญมาขอพบองค์หญิง แต่ดูท่าจะต้องบอกปฏิเสธไปแล้วล่ะกระหม่อม ^^

อย่ามากวนประสาทฉัน ฉันยังไม่รู้เลยนะ ว่าใครมาขอพบ แล้วนายก็อย่าถือวิสาสะพูดจาสามัญชนใส่ฉัน นายก็รู้ดีอยู่แล้วนี่ว่าฉันเป็นใคร

ก็องค์หญิงไม่ชอบให้ใช้คำราชาศัพท์นี่ อีกอย่าง...องค์หญิงรู้ดี ว่ากระหม่อมคิดยังไงกับองค์หญิง

ใช่! ฉันรู้ดี ตาบ้านี่ทั้งหล่อ (มากก) สะอาดสะอ้าน รู้ว่าฉันชอบอะไรไม่ชอบอะไร แต่คำเดียว องค์หญิงอย่างฉันไม่มีทางรักคนอย่างตาบ้านี่ได้หรอก เขาคงเป็นได้แค่เพื่อนสนิทที่แสนดีมากๆเท่านั้นแหละ แต่... ฉันก็เคยอ่อนไหวเวลาอยู่ใกล้กับเขามาแล้วนับไม่ถ้วน ชิ! ก็แชเรียท ทั้งสวยทั้งใจอ่อน (?) จะให้ทำอย่างไงล่ะ! ><

จะบอกฉันได้รึยัง ว่าใครมาขอพบฉัน

องค์หญิงเย็นชากับกระหม่อมอีกแล้ว (. . ) กรี๊ดดด!!! ตาบ้านี่มันบังอาจทำหน้าจ๋อย (แบบน่ารักๆ) ใส่ฉันอ่ะ ไม่นะ! แชเรียท! ห้ามใจอ่อน เขาคือเพื่อนที่สนิทที่สุดของฉันนะ!!! ท่านจักรพรรดินีแชริต้ามาขอพบองค์หญิง กระหม่อม

เสด็จแม่ของฉันเหรอ!!!! กรี๊ดดๆๆๆ เสด็จแม่ของฉันกลับจากอังกฤษแล้ววว

ใช่! คนที่ฉันกับดิสเพลย์พูดถึงก็คือเสด็จแม่แชริต้า เสด็จแม่สุดที่รัก ของฉัน! >< เสด็จแม่เดินทางไปเยี่ยมเสด็จยายที่อังกฤษถึงสามเดือน ฉันคิดถึงท่านมากกกก (ยัยเด็กติดแม่ ลูกแหง่!!!) ไม่ได้การละ ฉันต้องรีบออกไปพบเสด็จแม่ก่อน! และ พอตาบ้าดิสเพลย์เห็นท่าทางของฉัน ตาบ้านั่นก็แบบหลุดยิ้มเล็กๆออกมาด้วย หนอย! คิดว่าฉันเป็นลูกแหง่ใช่มั้ยล่ะ!!! (คิดเองเออเองตลอด -_-)

คนอย่างแชเรียทไม่พูดอย่างเดียว ทำเลย! ฉันรีบตรงดิ่งไปหาท่านแม่ที่ห้องรับแขกของวังทิศตะวันออก พร้อมกับดิสเพลย์ที่เดินตามตูดฉันมาด้วย เอ๊ะ!ฉันเห็นเสด็จแม่กำลังพูดอะไรก็ไม่รู้กับเหล่าบรรดานางกำนัลด้วยอ่ะ 0_O

เสด็จแม่!!

อ้าว! แชเรียท พอเสด็จแม่สังเกตเห็นฉันกับตาบ้าดิสเพลย์ (ฉันสงสัยมานานแล้วว่าทำไมหล่อนต้องเรียกดิสเพลย์ว่าตาบ้าด้วย -_-) เสด็จแม่ก็โบกมือบอกพวกนางกำนัลเป็นเชิงว่าไปไกลๆก่อน -_- แล้วหันมาพูดกับฉันต่อ มาพอดีเลยลูก ^^ แม่มีข่าวดี เสด็จแม่เดินเข้ามาสวมกอดฉัน แล้วก็โบกมือให้ดิสเพลย์ประมาณว่า ไปไกลๆก่อน อะไรประมาณนี้ -_- ดิสเพลย์ก็เลยโค้งแล้วเดินออกไปจากวงสนทนาของฉันกับเสด็จแม่ทันที -_-

ข่าวดี? ข่าวดีอะไรคะเสด็จแม่

เสด็จแม่แสยะยิ้มเล็กน้อย และก็ทำให้ฉันยิ่งสงสัยมากขึ้นกว่าเดิมด้วย!

แม่จะให้ลูกหมั้นกับองค์ชายเอลริค แห่งวังตะวันตกจ้ะ ^^ เมื่อกี้ แม่เพิ่งบอกให้พวกนางกำนัลไปจัดเตรียมงานอยู่เลยนะ ^^

!!!!!

ฉันเบิกตาโพลงด้วยความตกใจ ว่าไงนะ! เสด็จแม่จะให้ฉันหมั้นกับองค์ชายเอลริค พี่ชายที่ฉันนับถือมากที่สุด!! แค่บังคับให้ฉันอยู่แต่ในวังเอาแต่เรียนๆ นี่ก็ยังไม่พออีกเหรอ!!! แถมจะยังให้ฉันหมั้นกับพี่ชายที่ฉันนับถือมากแล้ว มันยิ่งเป็นไปไม่ได้!!! แต่ตอนนี้ต้องใจเย็นเอาไว้ก่อน!!!

งานหมั้นจะจัดขึ้นเมื่อไหร่คะ เสด็จแม่

พรุ่งนี้จ้ะ ^^

!!!!

มะ...ไม่จริงนะ T^T ฉันไม่ได้อยากหมั้นกับพี่ชายเอลริคซะหน่อย ฉันไม่ได้รักเขา T^T ไม่ได้การแล้ว... เมื่อก่อนฉันเคยคิดที่จะหนีออกจากวังมาแล้วแต่ไม่สำเร็จ ครั้งนี้...

คงถึงเวลาที่ฉันจะทำอย่างนั้นอีกสักครั้งซะแล้ว!!