ฟิคหัวขโมยแห่งบารามอส [เฉพาะกลุ่ม]

ลำดับตอนที่ #6 : วันสบายๆของเหล่านักเรียนพระราชา 50%

หืม ข่าวด่วน? เหลนสาวมหาปราชญ์ขมวดคิ้วอย่างสงสัยกับหัวข้อใบประกาศที่ตอนนี้ถูกติดไว้หน้าบอร์ดข่าวสารประจำวันของโรงเรียนก่อนกวาดตาอ่านเนื้อหาข้างล่าง
 

ครูและบุคลากรในโรงเรียนทุกท่านได้ร่วมเดินทางไปเดมอสเพื่อแสดงความยินดีกับเจ้าหญิงเฟลิโอน่าที่xxxxxxx จึงประกาศให้มีการงดการเรียนการสอน 1 สัปดาห์

ลงชื่อ  มหาปราชญ์เลโมธี
 

เอาเถอะ ทุกวันนี้ก็แทบจะไม่ได้เรียนอะไรอยู่แล้ว…. แต่อย่างน้อยคุณทวดก็น่าจะมาให้เห็นหน้าบ้างนะ วาเลนเซียคิดแล้วถอนหายใจก่อนเดินกลับที่พักโดยไม่ลืมจะทำเวทย์ก๊อปปี้ส่งเอกสารไปติดที่หน้าบอร์ดของแต่ละหอ

“ห๊ะ! งดการเรียนการสอน 1 สัปดาห์ ล้อกันเล่นใช่ป่ะ?” ข่าวใหม่ที่ได้รับทำให้แวงเกิลอุทานลั่นเมื่อเห็นใบประกาศ

“มีลายเซ็นยืนยัน มันก็ต้องเป็นของจริงสิ ตกใจอะไรนักหนา” ซิมโฟนีมองคนหัวขาวที่ทำท่าทางตกใจแบบโอเวอร์

“เป็นเรื่องที่ดีนะครับ ผมจะได้มีเวลานอนเพิ่มขึ้น” วินเนอร์พูดขึ้นมา ก่อนปลีกตัวไปสั่งอาหาร

“ทุกวันนี้นายยังนอนไม่พออีกหรอไง ฮ้า! น่าเบื่อตายชัก” แวงเกิลบ่น

“ไม่ลองไปห้องนั่งเล่นรวมล่ะ เผื่อจะมีอะไรสนุกๆทำ” ซิมโฟนีแนะ

“อ่า นั่นสินะ แล้วซิมจะไปด้วยกันมั้ย?”

“ไปเถอะ ซิมยังมีเรื่องที่ต้องทำอยู่น่ะ”

แวงเกิลพยักหน้าก่อนทำการวาร์ปตัวเองทันทีโดยไม่ทันเห็นสายตาวิบวับของซิม

“ว่างทั้งทีก็ต้อง…..พาสัตว์เลี้ยงไปเดินเล่น!!” ซิมกระโดดโลดเต้นก่อนวิ่งขึ้นห้องอย่างรวดเร็ว ปล่อยให้วินอ้าปากค้าง

“สัตว์เลี้ยงที่ว่านี่คงไม่ใช่อนาคอนด้า …ใช่มั้ยครับ” วินพึมพำ ก่อนนึกอะไรได้

“หยุดหลายวันอย่างนี้ทำยาเสน่ห์ได้สินะ” ว่าแล้วพ่อมดดำก็ผลุบเข้าห้องไปอีกคนทิ้งให้ปราการปราชญ์เงียบสงบเหมือนอย่างที่เคยเป็น


 

“จะสู้มั้ยครับ?” ชายผมสีน้ำตาลเข้มเหลือบมองคนที่กำลังคิดหนักอย่างใจเย็น

เด็กสาวผมยาวสีดำส่ายหน้าก่อนจะพูด เสียแต่ถ้าไม่มีใครขัดซะก่อน

“สู้เห๊อะ ฝ่ายนู้นน่ะมีแค่ตองควีนเอง” เสียงกวนๆที่ดังอยู่เหนือหัวทำให้คนทั้งวงไพ่สะดุ้ง

“เฮ้ย! มาตั้งแต่เมื่อไหร่” เวนส์เดย์มองคนที่ลอยไปมาอยู่เหนือหัวอย่างตกใจ

“ก็นานพอที่จะเห็นว่ามีคนโกงล่ะว้า” แวงเกิลกระโดดตุ้บลงพื้นก่อนยักคิ้วให้เด็กสาวผมดำที่กำลังทำเนียนซ่อนไพ่อีกชุด

“ห๊ะ งั้นคนที่เป็นคิงมาหลายตาก็โกงอ่ะดิ” อาเทนสาวน้อยนักฆ่าได้ทีรีบขี่แพะไล่

“อาทนี่ก็แปลก คิดยังไงมาเล่นสลาฟกับพวกต้มตุ๋น” แวงเกิลพูด

“เฮ้ยๆ ว่าใคร พูดให้เคลีย” เวนส์เดย์หน้าบึ้งเมื่อนึกถึงเงินก้อนโตที่คนตรงหน้าทำให้หายวับไปกับตา

“นักมายากลเอย คนควบคุมไพ่เอย ห๊ะ! ว่าใครเหรอ เปล่านะ” แวงเกิลทำหน้าตาใสซื่อจนหน้าถีบ

“ก็เห็นเงินเดิมพันมันสูง” อาเทนเกาหัวก่อนโบ้ยไปอีกคนที่นั่งอยู่เงียบๆ

“อเรีย ไหนว่ามือใหม่ไง ไม่เห็นได้เป็นสลาฟสักรอบเลยอ่ะ” อเรียทำตาปริบๆแบบคนไม่รู้เรื่อง ก่อนหันไปชมนกชมไม้นอกหน้าต่าง

“อัลรู้รึเปล่าน่ะ” แวงเหล่ตามอง อเรียหันขวับมาทำหน้าดุใส่ทันที

“ห้ามไปบอกเฮีย ขี้เกียจฟังมันบ่น”

“ค่าปิดปาก” แวงเกิลขยับนิ้วไปมาพลางยิ้มเจ้าเล่ห์ อเรียรีบเก็บเงินเดิมพันของตัวเองก่อนคว้าถุงเงินเดิมพันของเวนส์โยนให้

“เฮ้ย นั่นมันของผม” เวนส์โวยลั่น อเรียจุ๊ปากก่อนบอกเสียงเรียบ “ไม่อยากซวย ก็เงียบไว้”

ทั้งวาเลเรียสาวผมดำและอาเทนต่างก็พยักหน้าเห็นด้วยก่อนรีบเก็บเงินของตัวเองใส่กระเป๋าเช่นกัน

“แล้วทำไมต้องเป็นเงินของผมด้วยเล่า” เวนส์บ่นอย่างหงุดหงิด

“เพราะว่า..... นายเป็นน้องเล็กไง  จบ” วาตอบให้ก่อนหันไปไฮไฟท์กับอเรีย ส่วนอาเทนขำกลิ้งจนตัวงอเมื่อเห็นหน้าบูดๆของเวนส์

หลังจากนั่งดูคนเล่นไพ่ได้อีกสักพัก ด้วยความเกรียน แวงเกิลจึงถูกถีบส่งไปอยู่อีกกลุ่มที่กำลังคุยกันอย่างออกรส

“กวางว่าผมเคลสวยนะถ้าย้อมสีฟ้า เห็นพวกฟรานซ์นิยมทำกันบ่อย” ดิเรียร์ วาเลนไทน์ เจ้าหญิงสงคราม ผู้คลั่งไคล้ถั่วฝักยาว? พูดขึ้นมา

“สีไหนก็สวยครับ เหมาะกับคุณเคลหมดนั่นแหละ” คลาวน์ โดเรท พูดขึ้นมาบ้าง

“เปลี่ยนภาพลักษณ์บ้างก็ดีนะเคล โดว่าถ้าเคลเอานู้นเอานี่ออกนิดหน่อย ตำแหน่งสาวงามป้อมอัศวินก็ลอยมาแล้วล่ะ” โดโรธีหัวเราะชอบใจกับความคิดตัวเอง

“เคลจำได้ว่าเมื่อกี้เราคุยกันเรื่องอาหารนะ” เคลอฟ ราเจน ปาดเหงื่อ เมื่อไม่รู้ว่าประเด็นตอนต้นมาเกี่ยวกับเรื่องผมของตนได้ยังไง

“เรื่องอาหารนี่ต้องยกให้โรงอาหารฟินิกซ์ล่ะ อร่อยจนแทบเหาะได้” วาเลเรียโผล่หน้าเข้ามา

“ผมว่าที่คุกใต้ดินก็ไม่เลวนะครับ” คลาวน์พูดอย่างเหม่อๆ เล่นเอาทุกคนพากันเงียบ ว่ากันว่าเด็กคนนี้รู้จักทุกซอกทุกมุมของคุกใต้ดินเป็นอย่างดี บางครั้งถึงกับกินนอนอยู่ที่นั่นนานเป็นเดือน

“ว่าแต่ไม่เล่นต่อแล้วหรอไง” แวงเกิลหันไปถามวาเลเรียที่ยืนเท้าโซฟาอยู่นั่งข้างๆ

“ใครไม่รู้ทำวงแตกเลยเปลี่ยนเกมเล่นกัน มีใครอยากเล่น*เกมจับหนูกันบ้างมั้ย?” 

“ดิเรียร์เล่นด้วย” กวางบอกอย่างรวดเร็ว

“โดมีนัดกับวินน่ะ ป่านนี้คงเตรียมของเสร็จแล้ว ขอผ่านละกันนะจ๊ะ” โดโรธี แม่มดแห่งทริสทอร์ยิ้มหวานก่อนกางร่มเดินออกไป

“ของผมก็มีนัดดื่มชาที่คุกใต้ดินแล้วน่ะครับ” คลาวน์ หันไปบอกวา

“ขาดอีกกี่คนคะวา?”  เคลถาม

“ถ้าเล่นแค่แมว 1 ตัว ก็ขาดอีก 2 คนอ่ะ ตอนนี้มี วา ดิเรียร์ อเรีย อาเทน ส่วนเวนส์หนีหายไปไหนแล้วก็ไม่รู้”

วาว่าพลางนับนิ้วตัวเองไปด้วย

“งั้นเคลเล่นด้วย แวงจะเล่นมั้ย?” เคลหันไปถามคนที่นั่งฟังอยู่เงียบๆ

“ไม่ดีกว่า ลองชวนอารินนะดูสิ กำลังเดินมาทางนี้แหนะ” แวงบอกก่อนพยักเพยิดไปทางประตู ทุกคนพากันหันไปมองแต่ก็ไม่เห็นใคร จะหันมาถามแวงอีกทีเจ้าตัวก็วาร์ปไปซะแล้ว

“อะไรของเค้าน่ะ” ไม้เบื่อไม้เมาอย่างดิเรียร์บ่นอย่างหงุดหงิด ประกอบกับที่มีเสียงทักขึ้นพอดี

“ทำอะไรกันอยู่หรอคะ?” อารินนะเดินเข้ามาถาม วากับดิเรียร์หันมามองหน้ากันโดยอัตโนมัติ ยกเว้นเคลที่ไหวไหล่เบาๆคล้ายจะบอกว่า เรื่องแปลกๆน่ะ ยังมีอีกเยอะ

-------------------------------------------------------------------------------
*เกมจับหนู : ผู้ไล่จับ=แมว ผู้วิ่งหนี=หนู  แมว 1 ตัว ต่อหนู 5 ตัว

กติกาการเล่น : เมื่อแมวจับหนูได้ต้องร่ายเวทย์แช่แข็งไว้ ก่อนจะไปไล่จับหนูตัวอื่น หนูตัวที่เหลือสามารถช่วยเพื่อนได้โดยการแก้เวทย์แช่แข็ง เป็นเกมแก้เบื่อของชาวเอดินเบิร์กและยังช่วยฝึกทักษะในหลายๆด้าน คิดค้นขึ้นโดย มหาปราชญ์เลโมธี

 รู้สึกมึนเบาๆ 5555555+