ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Fic 2Eun Apink] Give It ยกทั้งใจให้ยัยตัวแสบ (Yuri)

    ลำดับตอนที่ #8 : CHARPTER 6

    • อัปเดตล่าสุด 27 ก.ค. 57


     

     

    EUNJI’PART

     

    เป็นเพราะอาจารย์มีประชุมประจำเรื่องเร่งด่วนทั้งวันนี้และวันพรุ่งนี้ ทำให้พวกเราทุกคนได้หยุดเรียน 4 วัน คือวันนี้ พรุ่งนี้ แล้วก็เสาร์-อาทิตย์ด้วย ฉันจึงถือโอกาสนี้ ชวนนาอึนไปเที่ยวแล้วไปส่งเธอที่บ้านด้วย

    “นาอึน ไปเที่ยวกันไหม” ฉันเดินเข้าไปในห้องของนาอึน ขณะที่เธอกำลังเก็บของลงกระเป๋า

    “อ่า คืออ ว่า.... นาอึนโทรบอกพี่ดงอุนให้มารับแล้วค่ะ คงไปกับพี่อึนจีไม่ได้” ซะงั้น แล้วใครคือพี่ดงอุน ฟังดูเหมือนชื่อผู้ชายด้วย

    “หรอ งั้นวันเสาร์ว่างไหม?” ฉันไม่ถามเซ้าซี้เรื่องผู้ชายคนนั้น

    “วันเสาร์หรอค่ะ ขอนาอึนดูก่อนนะค่ะ” เธอตอบฉัน พร้อมกับเก็บขอไปด้วย

    “งั้น นี่เบอร์พี่นะ...ถ้าวันเสาร์ว่างโทรหาพี่นะ” ฉันยื่นเบอร์ฉันที่เขียนใส่กระดาษให้นาอึน

    “โอเคค่ะ ถ้าว่างอะนะ ^^” นาอึนรับเบอร์มือถือฉันพร้อมกับยิ้มให้

    “งั้นพี่ไปก่อนนะ ถ้าเป็นไปได้วันเสาร์เจอกันนะ บายย ” ฉันบอกลานาอึนแล้วเดินออกมาจากห้องทันที ว่าแต่ว่าไอ้คนที่ชื่อดงอุนนั่นเป็นใคร ทำไมนาอึนถึงโทรให้มารับ หรือว่า... คงไม่ใช่มั้ง ก็นาอึนมีฉันอยู่แล้วนี่น่า ^^

     

     

    -หน้าโรงเรียน-

    “อึนจี ฉันกับโชรงจะไปเดทกันขอตัวก่อนนะ^^ แล้วเจอกัน บายย”  ยัยโบมีเดินจับมือออกไปกับโชรงอย่างกระหนุงกระหนิง อิจฉาฉะมัด ฉันกับนาอึนน่าจะเป็นแบบนี้บ้าง อ้าวว นั่นนาอึนนี่นา

    “น...นาอึน” ฉันตะโกนเรียกเธอ แต่ดูเหมือนเธอจะไม่สนใจ แล้วเดินไปที่รถคันหรูคันนึง แล้วสักพักก็มีผู้ชายคนนึงลงมาจากรถ แล้วเดินเข้ามาถือกระเป๋าให้นาอึนทันที ลูบหัวนาอึนด้วย คนนี่สินะ พี่ดงอุนของนาอึน หึ ดูสิ หยอกล้อกันกระหนุงกระหนิง สรุปไอ้หมอนี่ใครว่ะ ต้องคุยกับนาอึนให้รู้เรื่องให้ได้

    NAEUN’PART

     

    ฉันเดินออกมาที่หน้าโรงเรียนเพราะพี่ดงอุนโทรมาบอกว่าถึงแล้ว จริงๆฉันอยากไปกับพี่อึนจีนะ แต่เพราะวันนี้เป็นวันเกิดคุณพ่อพอดี ฉันก็เลยจำเป็นต้องโทรให้พี่ดงอุนมารับ ไม่งั้นไม่มีทางซะหรอกที่ฉันจะโทรให้มารับ

     “นาอึน เฮียคิดถึงจังเลย” พี่ดงอุนหัวฉันซะผมเสียทรงหมด

    “พอแล้วเฮีย หัวนอึนยุ่งหมดแล้ว” ฉันจับมือพี่ดงอุนออก

    “โอเคๆ งั้นขึ้นรถเถอะ เดี๋ยวเฮียขนกระเป๋าขึ้นรถให้” พี่ดงอุนเปิดประตูรถให้ฉํน แล้วขนกระเป๋าขึ้นรถก่อนกลับมานั่งประจำที่คนขับและขับรถออกมาจากหน้าโรงเรียน

    “ป๊ากับม๊า คงดีใจแน่ๆที่เธอกลับบ้านไวกว่ากำหนด”

    “นาอึนเพิ่งมาเรียนได้ 3 วันเองนะ เฮียอะเว่อร์ไปล่ะ”

    “ไม่เชื่อก็ลองดูซิ 555” พี่ดงอุนพูด

    “เฮีย ถึงแล้วปลุกนาอึนด้วยนะ” พี่ดงอุนพยักหน้าพร้อม ฉันจึงปรับเบาะแล้วเอาเสื้อพี่ดงอุนที่อยู่เบาะหลังมาห่ม

    .

    .

    .

    .

    “นาอึน...นาอึน ถึงบ้านแล้ว” ฉันลืมตาตื่นเมื่อได้ยินเสียพี่ดงอุนปลุก ฉันเก็บเสื้อพี่ดงอุนไว้เบาะหลังตามเดิม แล้วเปิดประตูลงจากรถ

    “ป๊า ม๊า” พอฉันเปิดประตูลงจากรถก็มีคนมารอรับ นั่นก็คือ พ่อกับแม่ฉันเอง ฉันรีบวิ่งเข้าไปกอดท่านทั้งสองทันที

    “นาอึนคิดถึงจังเลย” ฉันอ้อนป๊ากับม๊าทันที พร้อมกับหอมแก้มฟอดใหญ่

    “เมื่อกี้ยังบอกเฮียว่าเฮียพูดเว่อร์อยู่เลย ดูตัวเองทำเข้าเว่อร์ยิ่งกว่าอีก” พี่ดงอุนพูดแซวฉันหลังจากขนกระเป๋าลงจากรถให้ฉันเรียบร้อยแล้ว

    “เฮียอ่ะ” ฉันตีแขนพี่ดงอุนเบาๆ

    “ป๊ากับม๊าดูสิครับ นาอึนตีผมอ่ะ” พี่ดงอุนขี้ฟ้อง

    “ก็ใครใช้ให้แกไปแซวน้องก่อนล่ะ” ป๊าออกรับหน้าแทนฉัน

    5555 สมน้ำหน้า แบร่ :P ” ฉันแลบลิ้นล้อพี่ดงอุน

    “นาอึน ดูทำหน้าเข้าสิ หนูเป็นผู้หญิงนะลูก ” แม่ปามฉัน

    55555 ” พี่ดงอุนหัวเราะฉันที่โดนม๊าดุ

    “ขอโทษค่ะม๊า” ฉันก็ก้มหน้ารับผิด แต่ก็ไม่วายเตะขาพี่ดงอุนเบาๆ แล้ววิ่งหนี

    “โอ๊ยย !! ยัยตัวแสบ มานี่เลยนะ” พี่ดงอุนร้องด้วยความเจ็บ แล้ววิ่งไล่ฉันทันที

     

     

     

    เย็นวันนี้มีปาร์ตี้เล็กๆในครอบตรัวเรา เพื่อฉลองวันเกิดให้กับป๊า

    “นาอึนไม่มีเวลาไปซื้อของขวัญให้ป๊าเลย ไว้นาอึนจะซื้อให้ย้อนหลังนะคะ” ฉันกอดคอคอป๊าจากด้านหลัง

    “ไม่เป็นไรหรอกลูก” ป๊าโยกตัวไปมา

    “ฟอด~ สุขสันต์วันเกิดนะคะ” ฉันหอมแก้มป๊า พร้อมกับบอกสุขสันต์วันเกิด

    “ของขวัญแค่นี้ก็พอแล้ว” ป๊าบอกฉัน

    เราทานอาหารเย็นด้วยกันอย่างมีความสุข หลังจากนั้นฉันก็ขอตัวขึ้นมาบนห้องก่อนเพื่อจัดของให้เข้าที่ เพราะต้องอยู่บ้านอีกหลายวัน

    “เอ๊ะ กระดาษอะไร” ฉันหยิบกระดาษใบนึงออกจากกระเป๋ามาดู

    “อ๋ออ เบอร์พี่อึนจีนี่เอง ^_^ ” เปิดออกดูก็รู้ทันทีว่าเป็นเบอร์พี่อึนจี

     

    XXX-XXX-XXXX           เบอร์ที่รักของนาอึน

    โทรมานะ พี่รอรับสายอยู่ จุ๊บ. ^3^

    ก็ดูพี่แกเขียนสิ ชวนให้เขินชะมัด สงสัยพรุ่งนี้ต้องโทรหาซะแล้วล่ะ ฉันจัดการเมมเบอร์พี่อึนจีไว้ในโทรศัพท์ทัน แล้วกระโดนขึ้นเตียงเพื่อเตรียมตัวนอน มาถึงตอนนี้ฉันรู้สึกฉันรู้สึกดีกับพี่อึนจีมากๆเลย ตอนแรกฉันนึกว่าพี่อึนจีดึงฉันเข้ามาเพื่อกันมินอาออกไป แต่มันกลับไม่ใช่ พี่อึนจีดูแลฉันดีมาก ดีจนฉันรู้สึกว่า ฉันคงชอบพี่เขาเข้าแล้วจริงๆ และฉันก็ได้แต่หวังว่า พี่อึนจีคงไม่ทำฉันเสียใจ

     

     

     

     

     

    Ps. ตอนนี้มาช้ามากๆๆ ขอโทษด้วยนะขอรับ เวลาว่างไม่มีเลย แถมไม่สบายอีกด้วย จะพยายามมาต่อให้เรื่อยๆจนจบนะขอรับ แต่อาจจะช้าหน่อยนะ ขอโทษล่วงหน้าจริงๆน้า จุ๊บ. 

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×