คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : CHARPTER 4
CHARPTER 4
NAEUN’PART
- พักเที่ยง -
ตอนนี้ก็พักเที่ยงแล้ว แน่นอนว่า พี่อึนจีมายื่นรอฉันที่หน้าห้องแล้ว อาจารย์ฉันเพิ่งออกจากห้องไปเมื่อกี้นี้เอง ไม่มีเรียนหรือไงเนี้ยยย มาซะไวเลยย ทั้งๆที่ตึกเรียนปี 3 ก็ไม่ได้ใกล้กับตึกเรียนของฉันเลย
“ไปกินข้าวกันเถอะนาอึน” นัมจูพูดขึ้น
“อื้ม ^^ ”ฉันตอบนัมจูสั้นๆ
“สาวๆพี่มารับไปกินข้าว” พี่อึนจีเดินเข้ามาทันทีที่เพื่อนๆในห้องออกกันไปหมดแล้ว
“กำลังจะออกไปพอดีเลยค่ะ เออ นาอึน ฉันต้องไปรับฮายองก่อนอ่ะ ไปกับพี่อึนจีก่อนเลยนะ แล้วเจอกัน” นัมจูพูดเสร็จก็วิ่งออกไปทันที
“กันเลยไหม” พี่อึนจีถามเพราะเห็นฉันเงียบนาน
“ค่ะ” ฉันตอบสั้นๆแล้วเดินนำไป พอก้าวขาออกจากห้องฉันก็เจอเข้ากับคู่อริ(?) ใช่ฉันพูดไม่ผิดหรอก คู่อริของฉันก็คือมินอา ตอนแรกฉันก็จะไปสนใจเธอแล้วล่ะนะ แต่เมื่อเช้าที่เธอตกหน้าฉันมันทำให้ฉันทนไม่ได้อีกต่อไป เดี๋ยวได้เห็นดีกันแน่ๆ
“ที่รักค่ะ วันนี้เราทานอะไรกันดีค่ะ” ฉันกอดแขนพี่อึนจี แล้วทำท่าเหมือนเรารักกันมากๆ ขนาดพี่อึนจียังทำหน้างง
“0_0 อะ..เออ อะไรก็ได้จ๊ะ ตามใจนาอึนเลยย” พี่อึนจีจึงเล่นตามน้ำไป
“งั้นไปกันเลยเนอะ ^^” ฉันยิ้มหวานให้กับพี่อึนจี แล้วเดินควงแขนพี่อึนจี
“หลบสิ ฉันจะไปกินข้าวกับ แฟน! ” ฉันเน้นคำว่าแฟน ใส่หน้ามินอา
“ฉันเตือนเธอแล้วไม่ใช่หรอว่าอย่ามายุ่งกับพี่อึนจีอีก” มินอากระชากแขนฉันออกจากพี่อึนจี
“ขอโทษนะ มินอา แต่ฉันทำตามที่เธอบอกไม่ได้หรอก เพราะเราสองคนเป็นแฟนกัน ” ฉันตอบพร้อมกับยิ้มให้เธอแบบเย้ยหยัน
“โดนตบเมื่อเช้ายังไม่เข็ดใช่ไหม หรืออยากโดนอีกครั้งเธอถึงจะเข็ด” มินอา เงื้อมือขึ้นจะตบฉัน ฉันหลับตาปี้เพราะกลัวเจ็บ
เพี้ยย!!!~ เสียงฝ่ามือกระทบใบหน้าเสียงดัง แต่ทำไมฉันไม่เจ็บเลยล่ะ ฉันลืมตาขึ้นมา เจอพี่อึนจียืนขว้างอยู่ระหว่างฉันกับมินอา อย่าบอกนะว่า เมื่อกี้พี่อึนจีโดนตบแทนฉัน
“พี่อึนจีเป็นอะไรไหม มินอาขอโทษ มินอาไม่ได้ตั้งใจ” มินอารีบขอโทษพี่อึนจีทันที
“พอใจเธอหรือยัง มินอา ต่อไปนี้อย่ามายุ่งกับพวกเราอีก” พูดเสร็จพี่อึนจีก็จูงมือฉันออกจากตรงนั้น โดนมีเสียงของมินอาตะโกนขอโทษพี่อึนจี ทำไมพี่อึนจีต้องทำแบบนั้นด้วย ทำไมต้องมาโดนตบแทนฉัน ทั้งๆที่เราสองคนเป็นแค่แฟนหลอกๆ แต่พี่อึนจีกับปกป้องฉัน ฉันคิดอะไรเงียบๆมาตลอดทางที่พี่อึนจีกึ่งจูงกึ่งลากฉัน ฉันควรจะขอโทษพี่เขาใช่ไหม ที่ทำให้ต้องมาโดนตบเพราะฉัน ฉันหยุดเดิน พี่อึนจีจึงหยุดตาม
“เป็นอะไรหรือเปล่านาอึน ^^ ” พี่อึนจีหันมายิ้มให้กับฉัน
“ขอโทษนะค่ะพี่อึนจี” ฉันพูดขึ้นหลังจากเงียบมาสักพัก
“ขอโทษพี่เรื่องอะไร” พี่อึนจีถามอีกครั้ง
“ขอโทษที่พี่ต้องโดนตบเพราะฉันไง” ฉันอธิบายเหตุผล
“ก็เราเป็นแฟนกันนิ พี่ก็ต้องปกป้องเธออยู่แล้ว อีกอย่าง เธอต้องมาเจอเรื่องแบบนี้เพราะพี่ด้วย” พี่อึนจีเป็นฝ่ายอธิบายเหตุผลบ้าง
“แต่เราไม่ใช่แฟนกันจริงๆสักหน่อย เพราะงั้นพี่ไม่ต้องทำถึงขนาดนั้นก็ได้” ฉันตอบพี่อึนจีไป ทั้งๆตอนนี้ในใจฉันเต้นแรงมาก พี่อึนจีปกป้องฉัน ทั้งๆที่ฉันแทบจะไม่ได้ทำดีกับพี่อึนจีเลย
“นี่นาอึน เธออาจจะคิดแบบนั้น แต่พี่ไม่ได้คิดเหมือนเธอ พี่คิดว่าเธอเป็นแฟนพี่จริงๆ พี่ชอบเธอจริงๆนะนาอึน ให้โอกาสพี่ไม่ได้หรอ? ” พี่อึนจีขอโอกาสจากฉัน แต่ทำไมฉันไม่มั่นใจตัวเองเลย
“เออ.. คือว่า..” ฉันควรตอบว่าไงดีล่ะ
“นะนาอึน” พี่อึนจีขอร้องฉัน
“ก็ได้ค่ะ ฉันจะให้โอกาสพี่ ” ลองดูก็ไม่เสียหายนิเนอะ
“^_^ ขอบคุณมากๆนะ นาอึน ” พี่อึนจียิ้มออกทันทีที่ฉันตอบตกลง
“ค่ะ” หลังจากนั้นเราก็ไปกินข้าวด้วยกัน โดนพี่โชรงกับพี่โบมีแซวจนไม่เป็นอันกินอะไร ก็พี่อึนจีน่ะสิ พอไปถึงก็ประกาศปาวๆว่าฉันตกลงคบด้วยจริงๆแล้ว
-หลังเลิกเรียน-
ฉันเดินกลับหอกับพี่อึนจีตามเคย เราเดินจับมือกันจนใกล้จะถึงหอพัก เสียงโทรศัพท์พี่อึนจีก็สั่น
ครืดด ครืดดด
“ฮัลโหล สวัสดีค่ะอาจารย์” สงสัยอาจารย์โทรหา (เรื่องนั้นมันแน่อยู่แล้วนาอึนเอ้ยยยย พูดออกมาซะขนาดนั้น : ไรท์เตอร์)
“อ๋ออ...ได้ค่ะอาจารย์...ค่ะๆ เดี๋ยวหนูจะรีบไปค่ะ....ค่ะสวัสดีค่ะ”พี่อึนจีวางสายก็หันมาหาฉันทันที
“นาอึนกลับหอไปก่อนนะ อาจารย์โทรเรียกพี่ด่วนน่ะ” พี่อึนจีบอก
“อ๋อได้ค่ะ พี่รีบไปเถอะเดี๋ยวอาจารย์จะรอนาน” ฉันตอบพี่อึนจี
“โอเค แล้วเดี๋ยวเจอกันนะ” พี่อึนจียกมือขึ้นลูบหัวฉัน
“ค่ะ” หลังจากนั้นพี่อึนจีก็รีบวิ่งไปที่ตึกห้องพักอาจารย์ทันที ฉันว่าการที่มันเป็นแบบนี้ก็ดีเหมือนกันนะ
“สวัสดีนาอึน” เสียงใครเรียกว่ะ สิ้นเสียง มินอา และเพื่อนอีกสองคน ก็เดินออกมาจากมุมตึก
“มีอะไรอีกหรอมินอา” ฉันถามเธอทันทีที่เห็นว่าเป็นใคร
“มีความสุขจังเลยนะ” เธอเดินวนรอบๆฉัน
“แน่นอน” ฉันตอบอย่างไม่กลัวอะไร ทั้งๆที่ใจสั่นเป็นเจ้าเข้าแล้วว ก็เขามีหลายคนอ่า มาคนเดียวไหวอยู่แล้ว
“ฉันห้ามเธอไม่ฟังเลยสินะ!!” มินอาเริ่มเสียงดัง
“ก็ฉันบอกเธอไปแล้วว่า เธอห้ามฉันไม่ได้” ฉันตอบโต้เธอบ้าง
“เธอกล้าลองดีกับฉันสินะ เธอสองคนจับมันไว้” มินอาสั่งเพื่อนเธอสองคนให้ล็อกแขนฉันทั้งสองข้างเอาไว้
“ได้นาอึน ฉันจะสั่งสอนเธอเอง” มินอาเดินย่างสามขุมเข้ามาหาฉันที่กำลังโดนล็อกตัวไว้
เพี้ยยย!!!
มินอาตบเข้าที่หน้าฉันอย่างแรง จนมีเลือดออกมาจากมุมปาก
เพี้ยยย!!!
เธอตบฉันอีกครั้ง คนอะไรก็ไม่รู้มือหนักมากเลย เพราะตอนนั้นเย็นมากๆแล้ว เลยไม่มีคนเดินไปเดินมาแถวนั้นเลยไม่มีคนมาเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ฉันพยายามดิ้น เพื่อให้หลุดจากเพื่อนของเธอทั้งสอง แล้วสุดท้ายฉันก็ดิ้นหลุดจนได้ มินอาเงื้อมือจะตบฉันอีกครั้ง ฉันจึงยกมือกันไว้แล้วตบสวนกลับทันที
เพี้ยยย!!!!
คิดว่าฉันจะยอมให้เธอตบฟรีๆฝ่ายเดียวหรอ ไม่มีทาง!!
“จับมันไว้สิ” มินอาตะโกนบอกเพื่อนเธอให้จับฉันอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ฉันไม่ยอมหรอก ฉันถีบพวกเธอทีละคนจนล้มลงไป แล้วฉันหันไปหามินอา
เพี้ยยยย!!! เพี้ยยยย!!!
ฉันโดนเธอตบสองครั้งติด พร้อมกับโดนถีบจนลงไปกองกับพื้น ฉันไม่มีแรงแล้ว จุกมากๆ แล้วมินอาก็เดินเข้ามาหาฉัน
“ครั้งแรกเป็นแค่การเตือน และครั้งนี้เป็นแค่การสั่งสอน ถ้าเธอยังยุ่งกับพี่อึนจีอยู่ เธอตายแน่” มินอาขี้หน้าขู่ฉันที่นอนอยู่บนพื้น
“เธอคิดว่า ถ้าฉันเลิกยุ่งกับพี่อึนจี แล้วพี่อึนจีจะกลับมาสนใจเธอหรอก 5555 ฉันว่าเธอคงคิดผิดแล้วล่ะ พี่อึนจีชอบฉัน ต่อให้ฉันไม่ยุ่งกับเขา เขาก็ยุ่งกับฉันอยู่ดี ” ฉันพูดออกไปโดยไม่กลัวอะไร ทั้งๆที่ตัวเองเสียเปรียบอยู่
“ปากดีนักนะ!!”
เพี้ยยย!!!! เพี้ยยยย!!!
มินอาตบฉันอีกสองครั้ง ครั้งนี่มันแรงกว่าทุกครั้งฉันเจ็บจนพูดอะไรไม่ออก แล้วจากนั้นสติของฉันก็ดับวูบลง
EUNJI’PART
ฉันถูกอาจารย์โทรตามให้มาเซ็นเอกสารที่จะให้นาอึนเข้ากลุ่ม หลังจากเซ็นเสร็จฉันก็รีบกลับหอทันที แต่สิ่งที่ฉันไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น ฉันรีบวิ่งไปดูทั้นที ฉันเห็นนาอึนนอนหมดสติอยู่ข้างๆหอพัก สภาพเธอเหมือนฟัดกับหมามาหลายตัว มีรอยฝ่ามือที่แก้มทั้งสองข้าง พร้อมกับมีเลือดออกที่มุมปาก
“โชรงอ่า นาอึนโดนทำร้าย ลงมาช่วยฉันพานาอึนกลับห้องหน่อยสิ....ข้างๆหอพักนะ” ฉันโทรหาโชรงให้มาช่วยพยุงนาอึนขึ้นหอพัก ไม่นานโชรงกับทุกคนในกลุ่มก็วิ่งลงมา
“เฮ้ยย ย ใครทำกับนาอึนแบบนี้เนี้ยย ” โชรงพูดออกมาทันที่ที่เห็นนาอึน
“อย่าเพิ่งพูดอะไรเลย รีบพานาอึนไปที่ห้องดีกว่า” ฉันพูดตัดบท
“ได้ๆ ทุกคนช่วยกัน” เราทุกคนช่วยกันพยุงร่างที่หมดสติของนาอึนขึ้นมาที่ห้องของพวกเรา หลังจากนั้นฉันก็ให้นัมจูกับฮายองดูแลนาอึนอยู่ในห้อง
“ฉันไม่น่าปล่อยนาอึนไว้คนเดียวเลยย ไม่งั้นคงไม่เป็นแบบนี้” ฉันนั่งระบายให้กับโชรงและโบมีฟัง
“อย่าโทษตัวเองแบบนี้สิ” โบมีปลอบฉัน
“ถ้าฉันชวนนาอึนไปด้วย เธอคงไม่โดนทำร้ายย”
“เอาเถอะน่า ตอนนี้นาอึนก็ปลอดภัยแล้วว ฉันว่าเรามาคิดกันดีกว่าว่า ใครเป็นคนที่ทำร้ายนาอึนแบบนี้” โชรงพูดขึ้น มันก็จริงใครกันที่ทำแบบนี้
“ฉันว่ามีคนเดียวแหละ ที่ตอนนี้ไม่พอใจที่แกกับนาอึนคบกัน มินอา ” ใช่สิ
“ฉันก็เห็นด้วยกับโบมนะมีคนเดียวเลย” โชรงเสริมคำพูดของโบมี
“แต่เราไม่มีหลักฐาน แถมกล้องวงจรปิดก็จับภาพตรงนั้นไว้ไม่ได้” ฉันควรทำยังไงดี
“ใจเย็นๆ ค่อยๆคิด เดี๋ยวก็มีท่าออก ฉันว่าตอนนี้ แกคนไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าดีกว่า ฉันกับโบมีจะทำโจ๊กไว้ให้นาอึน” โชรงบอกกับฉัน มันก็จริงอย่าที่โชรงพูด ค่อยๆคิด สมแล้วที่เธอได้เป็นประธานนักเรียน เพราะเธอเป็นคนมีเหตุผลแบบนี้ไง ไม่น่ามีแฟนติงต๊องแบบยัยโบมเลยยย 5555
“โอเค ฉันอาบห้องแกสองคนนะ ไม่อยากรบกวนนาอึนพักผ่อน” ฉันบอกโบมีกับโชรง
“อื้ออ ตามสบายย” ขออนุญ่ติเจ้าของห้องเสร็จ ฉันก็เดินขึ้นไปอาบน้ำที่ห้องทันที ในหัวเอาแต่คิดเรื่องนาอึน ฉันจะทำยังไงดี ทั้งๆที่รู้ว่าใครเป็นคนทำ แต่กลับเอาผิดไม่ได้ จะใช้อำนาจประธานนักเรียนของโชรงกับรองประธานนักเรียนของฉัน บังคับให้ยอมรับก็ไม่ได้ เราไม่มีหลักฐานอะไรเลยย หลังจากอาบน้ำเสร็จ ฉันก็ยกโจ๊กที่โชรงทำขึ้นไปให้นาอึน ในตอนนี้ที่ห้องมีนัมจูนอนหลับอยู่ข้างๆนาอึน ฉันนั่งลงข้างเตียงด้านที่นาอึนนอนอยู่ พร้อมกับจับมือนาอึนมากุมไว้
“พี่ขอโทษนะนาอึน ที่พี่ช่วยเธอไม่ได้ แต่พี่สัญญาว่าต่อจากนี้พี่จะดูแลเธอย่างดี และจะไม่ทำให้เธอเจ็บตัวเอง” ฉันพูดกับคนที่ยังหลับอยู่ แล้วจูบลงที่หลังมือนาอึนเบบๆ พร้อมกับห่มผ้าให้กับนัมจูนอนหลับเฝ้านาอึนอยู่ แล้วยกโจ๊กออกจากห้องไป เพราะนาอึนคงยังไม่ตื่นขึ้นมากกินตอนนี้
Ps.. ตอนนี้มาช้าหน่อยนะ เพราะเรายุ่งๆ เกี่ยวกับเรื่องที่เรียนต่อ อาจจะมาช้าหน่อย แต่จะไม่ทิ้งแน่นอน ถ้าอ่านแล้วงง ก็ขอโทษด้วยนะครับบบบ _/\_ อ่านให้สนุกนะครับ แล้วอย่าลืมให้กำลังใจคนแต่งด้วยน้า ^^
ความคิดเห็น