คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : CHARPTER 3
CHARPTER 3
EUNJI’PART
ในที่สุดฉันก็ได้นาอึนมาเป็นแฟน แม้จะเป็นแฟนหลอกๆก็เถอะ แต่สักวันเธอจะต้องกลายเป็นแฟนจริงๆของฉัน ตอนนี้นาอึนย้ายเข้ามาอยู่ในหอของพวกเราเรียบร้อย แล้วดีที่สุดคือได้อยู่ห้องเดียวกับฉัน 5555 เย็นวันนี้พวกเราเลยออกมาเลี้ยงต้อนรับสมาชิกใหม่กัน
“ยินดีต้อนรับเข้ากลุ่มคริสตัลนะนาอึน” โชรงกล่าวต้อนรับอย่างเป็นทางการอีกครั้ง หลังจากเราสั่งอาหารมาซะเต็มโต๊ะ สั่งซะเยอะเลย แต่ก็ต้องเข้าใจอะนะ กลุ่มพวกเรากินเก่งกันทุกคนเลยนิ
“ขอบคุณค่ะพี่โชรง ^^ ” เธอตอบกลับโชรงพร้อมกับยิ้มหวานให้
“เอาล่ะ ลงมือกันได้เลยยย!!!” ฉันบอกทุกคนให้ลงมือกินกัน หลังจากที่กล่าวต้อนรับกันเรียบร้อยแล้ว
“กินนี่สิ นาอึน อันนี้อร่อยมากๆเลยนะ” ฉันตักอาหารให้นาอึน
“ขอบคุณค่ะ” นาอึนกล่าวขอบคุณแล้วกินอาหารต่อโดยไม่สนใจฉันเลย -3-
หลังจากกินข้าวกันเสร็จพวกเราก็กลับมาที่หอพัก แล้วแยกย้ายกันกลับห้องตัวเองทันที แน่นอนว่าฉันต้องเดินกลับพร้อมกับนาอึน ฉันจึงถือวิสาสะจับมือนาอึนโดยไม่ขออนุญาตก่อน
“เห้ยย พี่ทำอะไรอ่ะ” นาอึนดึงมือกลับ แต่ไม่ได้หรอก ฉันจับแน่นเลยย
“เป็นแฟนกัน จับมือกันไม่ได้หรือไง” ฉันพูกกับนาอึน ที่เอาแต่พยายามดึงมือออกจากมือของฉัน
“แค่แฟนหลอกๆ ไม่เห็นต้องทำขนาดนี้เลย ปล่อยเถอะนะ” นาอึนพยายามดึงมือกลับ
“แค่ถึงห้องก็ได้ ขอร้อง” ฉันใช้ไม้ตาย อ้อนนาอึนเบาๆ แล้วดูเหมือนนาอึนจะอ่อนลงด้วย
“ก็ได้ค่ะ แค่ถึงห้องเท่านั้นนะ” สำเร็จ
“ขอบคุณนะ ^^” แล้วฉันกับนาอึนเดินจับมือกันไปจนถึงห้องพัก แล้วก็แยกย้ายกันพักผ่อน แม้จะได้จับมือกันแค่แปปเดียว แต่ฉันก็มีความสุขมาก อย่างน้อยฉันก็ได้รู้ว่า นาอึนไม่ได้มีอคติกับฉัน และฉันก็รู้สึกได้ว่า เธอเปิดใจให้ฉันอยู่
NAEUN’PART
หลังจากที่กลับถึงห้องฉันก็รีบแยกตัวเข้าห้องนอนตัวเองทันที หอพักของกลุ่มคริสตัลมีทั้งหมด 3 ห้องนอน แต่ละห้อง แบ่งออกเป็น 2 ห้องนอน ห้องที่ฉันพักกับพี่อึนจี อยู่ชั้นบนสุด ตั้งแต่เมื่อกี้ตอนที่เดินจับมือเดินมาที่ห้องกับพี่อึนจีจนถึงตอนนี้ ใจฉันยังเต้นแรงอยู่เลย ทำไมถึงเป็นแบบนี้ล่ะ แค่คิดก็ใจเต้นแรงแล้ว ไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนเลย เป็นอะไรของแกนะ นาอึน
เช้าวันต่อมา
“นาอึน ตื่นได้แล้ว” ใครมาปลุกแต่เช้าเนี้ยยย
“แปปนึงนะค่ะ แม่ ” ฉันตอบแม่ไปแล้วนอนต่อ
“นาอึน สายแล้วเดี๋ยวไปเรียนสายย ” อะไรของแม่เนี้ย ย เอ๊ะ!! เดี๋ยวนะ ฉันไม่ได้นอนที่บ้านนี่น่า งั้นคนที่มาปลุกก็ไม่ใช่แม่น่ะสิ พอคิดได้แบบนั้น ฉันก็รีบลุกขึ้นจากที่นอนทันที
“พี่อึนจี เข้ามาได้ไงคะเนี้ยย” ฉันถามพี่อึนจีทันทีที่ลุกขึ้นมานั่ง ตอนนี้พี่อึนจีแต่งตัวชุดนั่งเรียนเรียบร้อยแล้ว
“ก็ประตูมันไม่ได้ล็อคนี่ พี่ก็เลยเข้ามาปลุกได้ ลุกไปอาบน้ำแต่งตัว แล้วลงไปกินข้าวเช้าข้างล่างนะ โชรงทำอาหารอยู่ พี่ต้องไปปลุกนัมจูกับฮายองต่อ” พี่อึนจีอธิบายแล้วเดินออกไป ลืมล็อกประตูหรอเนี้ยย แต่ก็ดีนะที่ลืมล็อกไม่งั้นฉันคงนอนยาวแน่ๆเพราะไม่มีคนมาปลุก ฉันรีบลุกขึ้นไปอาบน้ำทันที
หลังจากอาบน้ำแต่ตัวเสร็จฉันก็รีบลงมาที่ห้องอาหารข้างล่างทันที กินอาหารหอมมาก
“อ้าวมาแล้วหรอนาอึน มานั่งสิ โชรงกับอึนจีทำอาหารเสร็จพอดี” พี่โบมีเรียกฉัน ฉันจึงเดินไปนั่งที่เก้าอี้เพื่อรอ พร้อมกับนั่งดูพี่ๆเตรียมอาหารให้กับพวกฉัน
“มาแล้วค่า” เสียงนัมจู กับ ฮายอง ร้องมาแต่ไกล แล้วรีบวิ่งมานั่งที่โต๊ะอาหารทันที
“นอนหลับสบายมั้ยนาอึน” นัมจูถามฉันทันทีที่นั่งลงข้างฉัน
“อื้อ หลับสบายมาก สบายจนเกือบไม่ตื่นเลยล่ะ” ฉันตอบติดตลกเล็กน้อย
“พี่อึนจีไม่ได้ทำอะไรพี่นาอึนใช่มั้ย” ทำไมถามแบบนั้นล่ะฮายองงง >///<
“ก็เปล่านี่น่า” ฉันตอบด้วยท่าที่นิ่งๆ เก็บอาการเอา
“มาแล้วจ้า โจ๊กร้อนๆ ฝีมือพี่ๆ” พี่ๆยกอาหารเช้ามาให้พวกเรา
“ทานเยอะๆนะ นาอึน ^^” พี่อึนจียกโจ๊กมาให้ฉัน พร้อมกับนั่งลงข้างๆฉัน
“ขอบคุณค่ะ” ฉันขอบคุณพี่อึนจี และพวกเราก็ก้มหน้าก้มตาทานอาหารเช้า โดยไม่คุยอะไรกันเลย
หลังจากทานอาหารเช้าเสร็จพวกเราก็เดินไปโรงเรียนด้วยกัน เพราะหอพักกับโรงเรียนอยู่ใกล้กันมากก หลังจากถึงโรงเรียน พี่โชรงกับพี่โบมีก็ขอแยกตัวไปก่อนเพราะมีงานที่ห้องประธานนักเรียน ฮายองกับนัมจูก็ห้องน้ำ ก็เหลือฉันกับพี่อึนจี (อีกแล้ว)
“ทำไมไม่ไปกับพี่โชรง พี่โบมีล่ะค่ะ พี่เป็นรองประธานไม่ใช่หรอ” ฉันถามเพราะความสงสัย
“พี่ไม่ใช่รองประธานฝ่ายบริหาร ก็เลยไม่ต้องไปก็ได้” พี่อึนจีตอบฉัน
“งั้นพี่ก็ไปขึ้นเรียนได้แล้วมั้งค่ะ ใกล้ได้เวลาแล้ว” ฉันยกนาฬิกาขึ้นมาดู แล้วพูดเชิงไล่พี่อึนจีไปเรียน
“งั้นเดี๋ยวพี่ไปส่งที่ห้องนะ เพราะชั่วโมงแรกพี่ว่าง” ยังจะว่างอีกเนอะ ทำไงดีเนี้ยย
“คงไม่ดีมั้งค่ะ ฉันไม่อยากมีเรื่องอีก” ฉันพยายามปฏิเสธ
“ยิ่งพี่ไม่ไปด้วย เธอยิ่งจะโดนหาเรื่อง” ก็จริงของพี่อึนจี
“แต่ว่า....”
“ไม่ต้องแต่ ยังไงพี่ก็จะไปส่ง ป่ะ!” พูดจบพี่อึนจี ก็จับมือฉันเดินไปส่งที่ห้องโดยไม่ฟังอะไรเลย เอาอีกแล้ว หัวใจฉันเต้นแปลกๆอีกแล้ว เป็นแบบนี้ทุกครั้งเวลาพี่อึนจีอยู่ใกล้ๆ หรือโดนตัวฉัน มันเหมือนไฟฟ้าช๊อตยังไงก็ไม่รู้ ฉันเดินตามพี่อึนจี อย่าเรียกว่าเดินตามเลย เรียกว่าโดนลากมาดีกว่า มาจนถึงห้องเรียน
“ถึงแล้วพี่กลับไปได้แล้วค่ะ ขอบคุณมากนะค่ะ” พูดจบฉันก็แกะมือตัวเองออกจากมือพี่อึนจี เพื่อจะเดินเข้าห้อง
“เดี๋ยวก่อนสิ” พี่อึนจีดึงมือฉันไว้
“ค่ะ มีอะไรอีก” ฉันถาม
“แค่อยากเห็นหน้านานๆ” นี่คือคำตอบของพี่อึนจี
“เออ... เท่านี้ใช่ไหมค่ะ” ฉันพยายามตัดบท
“งั้นตอนเที่ยงเจอกันนะ ที่รัก ตั้งใจเรียนนะค่ะ บายย ” พี่อึนจีพูดพร้อมยี้หัวฉันเบาแล้วเดินจากไป มะ..เมื่อกี้พี่อึนจีเรียนฉันว่า ที่รัก งั้นหรอ?? หัวใจฉันเต้นแรงอีกแล้ววว ทำไมต้องเป็นแบบนี้ทุกครั้งเวลาอยู่ใกล้พี่อึนจีด้วย
“นาอึน เป็นอะไรหน้าแดงเชียว” นัมจูเดินเข้ามาถามฉันที่เอาแต่ยื่นนิ่งอยู่หน้าห้อง
“อ..อ๋ออ เปล่าจ๊ะ เข้าเรียนเถอะ” ฉันตอบนัมจูพร้อมกับบอกให้เธอเข้าห้อง ฉันกำลังจะเดินตามเธอเข้าไป แต่ก็โดนใครบางคนดึงเอาไว้
เพี้ยยย!!!!!
พอฉันหันหน้าไปดูก็โดนตบเข้าเต็มแก้มซ้าย จนหน้าชา เพื่อนในห้องของฉันหันมาสนใจเรื่องที่เกิดขึ้นทันที คนที่ตบฉันก็ไม่ใช่ใครที่ไหน มินอา คนที่มีเรื่องกับฉันเมื่อวาน
“นาอึนเป็นไรไหม” เมื่อเห็นว่าฉันโดนตบ นัมจูก็รีบเข้ามาดูอาการฉัน
“มันจะมากไปแล้วนะมินอา” นัมจูหันไปต่อว่ามินอา
“เป็นแค่การเตือน ถ้ายังไม่เลิกยุ่งกับพี่อึนจี เธอโดนมากกว่านี้แน่!!!!” เธอพูดพร้อมชี้หน้าฉัน พูดจบเธอก็เดินออกไปทันที
“เป็นยังไงบ้างนาอึน เดี๋ยวฉันจะโทรบอกพี่อึนจีนะ” อึนจีหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา เพื่อจะทำตามที่บอก
“ไม่ต้องหรอกนัมจู ฉันไม่เป็นไร” ฉันห้ามเธอเอาไว้ได้ทัน
“แต่ว่า..”
“ช่างมันเถอะ เข้าเรียนกันเถอะ อาจารย์มานู่นแล้ว” ฉันบอกนัมจูพร้อมกับเดินนำเธอเข้าห้อง เพราะเห็นอาจารย์กำลังมา มินอา เธอคงคิดว่าฉันจะอยู่เฉยๆสินะ ฉันไม่ยอมโดนตบฟรีแน่ เธอรู้จักนาอึนคนนี้มากไปแล้ว
Ps. มาแล้วว ตอนนี้คงไม่ทำให้งงกันนะ ตอนต่อไปนาอึนตัวแสบจะเผยตัวตนแล้ว อย่าลืมมาติดตามกันนะ จุ๊บ.
ความคิดเห็น