คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : CHARPTER 11
CHARPTER 11
NAEUN’PART
เย็นวันนั้นฉันโทรยกเลิกนัดกับเฮียดงอุน เพราะต้องอยู่เลือกเพลงกับนัมจูและฮายอง เล่นเอาพี่ดงอุนบ่นอย่างหนักเลย แต่สุดท้ายก็ยอม แต่มีการคาดโทษด้วยว่า กลับบ้านเมื่อไหร่ต้องไปขอโทษพี่กีกวังด้วยที่ไม่ไปงานเลี้ยงวันคล้ายวันเกิดพี่เขา ฉันก็รับปากแล้วรีบว่างสาย ก่อนที่จะโดนบ่นไปมากว่านี้
“เหมือนจะโดนว่า ใช่ป่ะ??” คนที่นั่งข้างฉัน แถมยังจับมือไปยอมปล่อย เอ่ยถาม ไม่ใช่ใครที่ไหน พี่อึนจีนั่นแหละ
“ก็นิดหน่อยอะ ตามประสาพี่ชายขี้บ่น” ฉันตอบพี่อึนจี ที่ตอนนี้เริ่มเลื้อย เอาหัวมาพิงไหล่
“หรอออ” ตอบเสียงหวานเลยนะ
“ยัง ยังไม่หยุดพิงอีก” ฉันบอกพร้อมกับเอามือดันหัวพี่อึนจีอย่างแรงจนล้มไปอีกฝั่งนึง
“ผลักทำไมเนี้ยยยย เจ็บ” พี่อึนจีลุกขึ้นมามองหน้าฉันงอนๆ
“ก็พิงอยู่นั่นแหละ ให้จับมือก็ดีแค่ไหนแล้ว” ฉันทำหน้างอนคืนบ้าง
“โอ้ๆ โอเคที่หลังจะขอก่อน ตอนนี้หายงอนก่อน นะๆ” พี่อึนจีเกาะไหล่
“อื้อ ไปห้องนัมจูก่อนนะ พี่จะนอนก่อนเลยก็ได้นะ ฉันอาจค้างห้องนัมจูเลย” ฉันบอกแล้วลุกออกเดินขึ้นไปห้องนัมจูทันที่โดยไม่ได้สนใจพี่อึนจี จะสนใจทำไม ชอบทำลุ่มล่ามกับฉันประจำ ตั้งแต่รู้ว่า ฉันก็ชอบพี่อึนจีเหมือนกัน รุกใหญ่เลย
“พี่ไปด้วยสิ” เสียงพี่อึนจีร้องตามหลังมา ฉันที่ขายาวกว่าไม่รออยู่แล้ว
ก๊อกๆๆ
“นัมจู ฉันมาแล้ว” ฉันเคาะห้องนัมจูฮายอง
“แปปน้าาาา” เสียงหวานนัมจูดังออกมาจากในห้อง
“มาแล้วจ้า อ้าวพี่อึนจีก็มาด้วยหรอเข้ามาก่อนสิคะ” นัมจูเปิดประตูออกมา สภาพยังกับฟัดกับหมามาหัวฟูเชียว
“ไม่รู้ว่าจะตามมาทำไม ไม่รู้จักไปซ้อมร้องเพลง” ฉันเดินเข้าไปในห้องพร้อมบ่นให้พี่อึนจีที่เดินตามหลังฉันเข้ามา
“ระดับพี่ไม่ต้องซ้อมอะไรมากมาย เสียงดีอยู่แล้ว ” พี่อึนจีพูดพร้อมกับยักคิ้วให้ฉัน
“ค่า ให้จริงอย่างที่พูดเถอะค่ะ แล้วฮายองไปไหนซะล่ะ” ฉันเอ่ยถาม เมื่อไม่เป็นฮายองน้องเล็กของเรา
“เอ่ออ อาบน้ำ... เอ่ออ อยู่ในห้องน้ำน่ะ ” นัมจูตอบกึกๆกัก
“หรอ งั้นมาเริ่มคุยกันดีกว่า ว่าจะใช้เพลงอะไรแสดงวันงานกัน” ฉันนั่งลงที่เตียงของนัมจูพร้อมเปิดประเด็นเรื่องเพลง
“พี่ขอนอนฟังเฉยๆแล้วกันนะ” พี่อึนจีพูดขึ้นแล้วลงมานั่งข้างๆฉัน
“ก็คงเป็นแบบนั้นไหมคะ ไม่รู้จะตามมาทำไม ไม่มีประโยชน์อะไรเลย อ่ะ อ้าวว ทำไรเนี้ยพี่” ฉันร้องเสียงหลงเมื่อบ่นอยู่ดีๆพี่อึนจีก็นอนลงเอาหัวมาหนุนตักฉัน
“ใครอนุญาตให้นอนเนี้ย ลุกขึ้นเดี๋ยวนี้เลยนะ” ฉันบ่นพร้อมเอามือดันหัวพี่อึนจีออกจากตัก แต่พี่แกเกาะยังกับตุ๊กแก กอดเอวฉันแน่นมากก
“ก็คุยไปสิ ไม่ได้ใช้ตักคุยสักหน่อย” พี่อึนจีแถมากกอะ
“เอ่ออๆๆ ยอมให้วันนึงก็ได้ว่ะ หืยย” ฉันยีหัวพี่อึนจีเบาด้วยความหมั่นไส้
“ก็แค่เนี้ยย” พี่อึนจีตอบพร้อมกับนอนหลับตานิ่ง
“อ้าวว มาแล้วหรอคะพี่ ขอโทษนะคะอาบน้ำนานไปหน่อย แหะๆ” ฮายองที่เดินออกจากห้องน้ำ พูดขึ้น ทำไมไม่แต่งตัวให้เรียบร้อยก่อนค่อยออกมา นุ่งผ้าขนหนูผืนเดียวออกมาเนี้ยนะ รูปร่างยิ่งโตกว่าเด็กทั่วไปอยู่ โอ๊ยๆๆ
“ฮายองอ่า ทำไมไม่แต่งตัวให้เรียบร้อยก่อน!! หยิบเสื้อผ้าแล้วเข้าไปแต่งตัวในห้องน้ำให้เรียบร้อยเลยนะ!!” นัมจูพูดเสียงดัง ทำไมต้องเสียงดังด้วยว่ะ
“โหพี่ ผู้หญิงด้วยกันทั้งนั้น เอ๊ะๆ หรือว่าหวงเค้า” ฮายองเดินนุ่งผ้าขนหนูไปหานัมจู แล้วหยิกแก้มนัมจูเบาๆ อีสองคนนี้มันมีซัมติงอะไรกันว่ะ
“มาหง มาหวงอะไรกันล่ะ ไปเลยๆ” นัมจูดันหลังฮายองเข้าไปในห้องน้ำ โดยไม่ลืมหยิบเสื้อผ้าฮายองเข้าไปให้ด้วย
“หุ่นฮายองแม่งโคตรเซ็กซี่เลย” ฉันพูดขึ้นเมื่อฮายองเข้าห้องน้ำไปแล้ว
“พี่เห็นด้วย” ฉันก้มลงมองตามเสียง อีพี่อึนจีนี่เอง เมื่อกี้พี่แกยังหลับอยู่นี่น่า
“หุ่นไม่เหมือนเด็กม.ปลายปี 1 สักนิด ” พี่อึนจีพูดไปเช็ดน้ำลายไป
เพี้ยยย~
“นี่แหน่ะ ไม่ต้องมาทำหน้าหื่นเลยนะ ไม่นอนแล้วใช่มั้ย งั้นลุกขึ้นเลยนะ” ฉันตบหน้าผากพี่อึนจีเสียงดัง พร้อมกับไล่ให้ลงจากตัก
“ไม่เอา ไม่ลุก ตักนาอึนนุ่มจะตาย ใครจะยอมลุกง่ายๆล่ะ ^^” พี่อึนจีเจ้าเล่ห์ ถ้าไม่ติดว่าเป็นพี่นะ จะโบกให้
“งั้นก็นอนไปเลย นอนเงียบๆด้วย” ฉันลูบหัวพี่อึนจี สุดท้ายก็ยอมให้นอนอยู่ดี ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันจะบ่นไปทำไม
“จะสวีตกันอีกนานมั้ยคะ จะได้เริ่มคุยกันสักที ฮายองแต่งตัวเสร็จนานแล้วนะ” นัมจูเอ่ย ทำลายความเงียบ
“โอเคๆ พูดมาเลย” ฉันหันไปสนใจนัมจู โดยปล่อยให้พี่อึนจีนอนอยู่บนตัก
“งั้นเอางี้นะ...”
1 ชั่วโมงผ่านไป
“สรุปตามนี้นะ พรุ่งนี้หลังเลิกเรียนเริ่มซ้อมกันเลย” นัมจูสรุปงาน เราคุยกันเป็นชั่วโมง มีเพลงให้เลือกมากมาย สุดท้ายลงตัวที่เพลง ฮิปฮอบ เพราะจังหวะที่หนัก เพื่อที่จะแสดงให้เห็นถึงท่าเต้นที่แข็งแรง
“โอเค นี่ก็ดึกแล้ว เดี๋ยวฉันกลับห้องดีกว่า” พูดเสร็จฉันก็ลุกขึ้นยืนทันที
พรวดดด!! เหตุเพราะฉันลุกขึ้นยืน ส่งผลให้พี่อึนจีลงไปนอนกับพื้น นี่ฉันลืมไปได้ไงว่าพี่อึนจีนอนหลับอยู่บนตัก สงสัยนอนนานเกินไปจนไม่รู้สึก
“โอ๊ยยย นาอึนอ่า ลุกทำไมไม่ปลุกพี่ก่อนเล่า” พี่อึนจีร้องลั่น และนัมจูกับฮายองที่หัวเราะลั่นเช่นกัน
“นาอึนขอโทษ ไม่ได้ตั้งใจ นาอึนลืมว่าพี่นอนอยู่” ฉันพยุงพี่อึนจีขึ้นนั่งที่เตียง
“5555 เอาเหอะพี่ นาอึนไม่ได้ตั้งใจหรอก” นัมจูที่นั่งขำอยู่หน้าคอมพูดขึ้น
“ก็ได้ๆ เห็นว่าไม่ได้ตั้งใจหรอกนะ ไม่งั้นนะ” พี่อึนจีมองหน้าฉัน ด้วยสายตาเจ้าเล่ห์
“ไม่งั้นอะไร พูดมาเลยนะ” ฉันมองกลับด้วยสายตาเอาจริงเอาใจ
“ไม่งั้น เอ่ออ ยังคิดไม่ออกอะ แหะๆ” อะโด่ นึกว่าจะแน่
“ไปเคลียร์กันที่ห้องตัวเองดีกว่ามั้ยคะ ฮายองง่วงแล้ว” น้องเล็กสุดในห้องพูดขึ้นพร้อมกับหาว เพื่อบ่งบอกถึงอาการง่วงนอนสุดๆ
“ขอโทษนะฮายอง เดี๋ยวพี่จะกลับเดี๋ยวนี้แหละ พรุ่งนี้เจอกันนะ ไปเลยกลับห้องเลยย” ฉันบอกลาเจ้าของห้องทั้งสองคน ก่อนผลักพี่อึนจีออกจากห้อง
“จ้าๆ กลับห้องนวดหลังให้ด้วย โทษฐานทำตกเตียง”พี่อึนจีบอกหลังจากออกมาจากห้องนัมจูฮายอง
“โอเคๆ นี่ผิดหรอกนะ ถึงจะทำให้ ไม่งั้นนะ” ฉันทุบหลังพี่อึนจีเบาๆ
“ไม่งั้นอะไรหรอจ๊ะ” พี่อึนจีเอี่ยวคอมามองฉันที่เดินทุบหลังให้อยู่ข้างหลัง
“ไม่งั้นก็จะตีให้หลังหักแบบนี้ไง!” ฉันทุบกำปั้นลงบยหลังพี่อึนจีอย่างแรง
“โอ๊ยย!! นาอึนพี่เจ็บ” พี่อึนจีร้องโอดโอย
“ไม่เป็นไรน้า เดี๋ยวเค้าทายาให้!” พูดจบฉันก็ทุบพี่อึนจีอีกครั้งนึง
“พอแล้วๆ” พี่อึนจีหยุดเดินแล้วหันมากอดเอวฉันไว้ “มันเจ็บเข้าใจมั้ย”
“ก็แล้วทำไมต้องกอดด้วย ตัวก็เล็กกว่ายังจะมากอดอีก” ฉันพูดเสียดสีปมด้อยพี่อึนจี
“ตัวเล็กกว่าแล้วไง ทำแบบนี้ได้ก็แล้วกัน” พี่อึนจีเขย่งเพื่อยืดตัวขึ้นมา ประทับจูบลงบนริมฝีปากฉันเบาๆ แต่ไม่นานเท่าไหร่ ก็ถอนจูบออก พร้อมยักคิ้วให้
“ฉวยโอกาศอีกแล้วนะ” ฉันมองหน้าพี่อึนจีแบบคาดโทษ
“ก็โอกาสมันน่าฉวยอะ” พี่อึนจีหยิกแก้มฉันเบาๆ
“ไม่ต้องเลยนะ ครั้งนี้จะยกให้ ถ้ามาครั้งหน้า เจอบาทาแน่ๆ” ฉันขู่พี่อึนจี ทำไมช่วงนี้ฉวยโอกาสกับฉันอยู่เรื่อยๆเลยก็ไม่รู้
“กลับห้องกัน ปวดหลังมาก อย่างลืมทายาแล้วก็นวดให้ด้วย” พี่อึนจีปล่อยกอดเปลี่ยนมาจับมือฉันแทน พร้อมกับทุบหลังตัวเองเบาๆ เพื่อบรรเทาอาการปวด
“ปวดหลังยังมีหน้ามาทำแบบนี้ได้นะ” ฉันเหน็บพี่อึนจี
“ก็เมื่อกี้ใช้นี่ ไม่ได้ใช้หลังทำสักหน่อย” พี่อึนจีพูดพร้อมกับชี้ไปที่ปากของตัวเอง
“เอ่ออ เข้าห้องเลย เดี๋ยวนวดให้” ฉันเปิดประตูห้องพร้อมดันหลังพี่อึนจีเข้าห้อง
“เปลี่ยนเป็นทำอย่างอื่นแทนได้มั้ย” พี่อึนจีเอี่ยวคอมาพูดกับฉัน
“ไม่ต้องมาหื่นเลย หรืออยากโดนอีก” ฉันทำท่าง้างกำปั้นขึ้นเตรียมทุบพี่อึนจีอีกรอบ
“จ้าๆๆ แค่นวดก็ได้” พี่อึนจีตอบแบบยิ้มๆ
ฉันกับพี่อึนจี ถึงแม้จะหยอกล้อกันแรงๆบ่อยๆ แต่ก็ไม่เคยถึงขั่นทะเลาะกันรุนแรง แม้ตอนนี้จะยังไม่ตกลงคบกันจริงๆจังๆ แต่ตอนนี้ก็เหมือนคบกันแล้ว แต่ก็ช่างเถอะ อยู่แบบนี้ก็มีความสุขดีแล้ว
ปล. หายไปนาน เนื่องจากปั่นไม่ออก พอจะปั่นออกก็ดันมาติดช่วงสงกรานต์ ก็เลยกลายเป็นว่า พักยาววววว สั้นไปนิด อย่าเพิ่งน้อยใจกันน้า ต่อไปนี้จะพยายามให้มากๆๆๆๆขึ้นเลยยย ฝากติดตามกันด้วยนะ อย่าลืมเม้นเป็นกำลังใจให้กันน้า .กอดๆ จุ๊บ
ความคิดเห็น