คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : CHARPTER 10
CHARPTER 10
EUNJI’PART
“เคลียร์กันเสร็จหรือย้างง งง ”
มาได้ถูกเวลาอีกแล้วนะ โบมี ใช่!!! คนที่ขัดจังหวะความสุขของฉัน คือเพื่อนรักอย่างโบมี ลัวทำห้
สติของนาอึนกลับมาจนผลักฉันล้มลงบนโซฟา แล้วเดินหยิบกระเป๋าออกไป
“โบมอ่า มาถูกเวลาเกินไปมั้ย” ฉันที่ล้มอยู่บนโซฟา ประชดโบมีแล้วนอนราบลงไปกับโซฟา
“ก็ไม่รู้ว่า กำลังเคลียร์กันแบบนี้อยู่” โบมียืนก้มหน้าแล้วเอานิ้วชี้จิ้มกัน บ่งบอกถึงความเขิน
“ช่างมันเถอะๆ ว่าแต่ทำไมถึงกลับมาล่ะ” ฉันถามโบมีที่กลับมาได้จังหวะเกินไป
“มีกิจกรรมที่กลุ่มเราต้องทำน่ะสิ วันนี้อ.เลยให้กลุ่มเราขาดเรียนได้ เพื่อคุยเรื่องกิจกรรมฉันก็เลยกลับมาตามแกไปที่ห้องกลุ่ม แต่ไม่คิดว่าจะเจอแบบนี้” พูดจบก็ก้มหน้าลงปกปิดความเขิน ทำยังกับตัวเองและโชรงไม่เคยทำแบบนี้
“กิจกรรมอะไรล่ะ” ฉันถามพร้อมกัลป์ลุกขึ้นนั่ง เอาจริงเอาจัง
“กิจกรรม กีฬาสัมพันธ์กับพวกพี่ๆที่จบไปแล้วน่ะ” โบมีนั่งลงข้างๆฉัน
“งั้นก็ไปคุยกันที่ห้องกลุ่มเถอะป่ะ” ฉันลุกขึ้นนั่ง สวนทางกับโบมีที่เพิ่งนั่งลง
เพี้ยย!!
“โอ๊ยย ตีก้นทำไมเนี้ยยย มันเจ็บ” ฉันเอามือลูบก้นเบาๆ
“จะลุกก็ไม่บอก ฉันจะได้ไม่นั่ง” โบมีพูดพร้อมกับลุกแล้วเดินออกไป โดยไม่รอฉัน ใครจะไปรู้ว่ะว่าจะนั่งอะ
“เฮ้ยยย รอด้วยดิ” ฉันวิ่งตามโบมีออกไป แล้วกอดคอโบมีแล้วเดินยอกล้อเล่นกันไปจนถึงห้องกลุ่ม ที่ทุกคนอยู่กันพร้อมหน้า โชรงนอนราบอยู่บนโซฟา ส่วนนัมจูและฮายองนั่งอยู่ที่พื้นหลังพิงโซฟาที่โชรงนอนอยู่ แต่มีอีกคนที่หายไป
“นาอึนล่ะ” ฉันถามทันทีที่ไม่เจอนาอึน
“อ้าว ก็อยู่กับแกไม่ใช่หรอ” โชรงทำหน้าสงสัย
“คืองี้ตัว ตอนเค้าไปตามอึนจีอะ นาอึนก็เดินออกไป นึกว่ามานี่ซะอีก” โบมีเดินไปนั่งข้างโชรงพร้อมกับอธิบาย ดีนะไม่พูดเรื่องเหตุการณ์นั้นด้วย
“สงสัยจะเขินที่อึนจีจะจูบแล้วเค้าบังเอิญไปขัดจังหวะ ก็เลยหนีไปไหนไม่รู้” โบมีอธิบายต่อถึงสาเหตุที่นาอึนหายไป เดี๋ยวนะ!! เมื่อกี้โบมีพูดถึงเหตุการณ์นั้นนี่น่า ทำให้ทุกคนหันมามองฉัน ด้วยสายตาจับผิด
“ไอ้โบม!!!!! ไม่พูดก็ไม่มีใครว่านะ” ฉันเดินไปหาโบมี
“หยุด!! แล้วเล่ามาเดี๋ยวนี้ ว่าเรื่องเป็นมายังไง” โชรงลุกขึ้นยืนต่อหน้าฉัน โดยมีโบมีลุกตามมาด้วย เพิ่งนั่งเมื่อกี้ลุกมาอีกแล้ว ไม่เหนื่อยหรอโบมอ่า (ก็ไรท์มันเขียนมาแบบนี้นี่น่า TT’ -โบมี)
“ก็จะให้เล่ายังไงล่ะ ก็มันไม่มีอะไร” ฉันพูดความจริงแล้วเนี้ย ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเลยจริง
“แล้วที่โบมบอกว่า แกจะจูบนาอึน เรื่องจริงใช่มั้ย??” ทำไมต้องย้ำเนี้ย คนยิ่งเสียดายอยู่
“เอ่ออ เรื่องจริง” ฉันตอบโชรงไปตามความจริง ฉันไม่มีเรื่องปิดบังอยู่แล้ว
“แล้วไปทำอีท่าไหนว่ะ ถึงทำให้นาอึนหายไปแบบนี้อ่ะ” ถามอย่างจริงจัง สงสัยห่วงนาอึนล่ะมั้ง ฉันก็ห่วงไม่รู้ว่าหายไปไหน
“ก็ถามแฟนแกดูดิ เข้าไปได้เวลามาก” ฉันชี้ไปที่โบมี แล้วโบมีก็ยิ้มแหยะออกมา
“แฮะๆ ใครจะไปคิดล่ะว่า จะไปเจอแบบนั้น” โบมียิ้มอย่าอายๆ
“คงไม่ได้ไปไหนใกล้หรอกมั้งค่ะพี่ๆ เดี๋ยวก็คงมาเองแหละ” นัมจูที่นั่งฟังตลอด เอ่ยขึ้น
ปัง!! (ให้นึกถึงเวลาที่เปิดประตูเข้ามาอย่างรีบๆอะ – ไรท์)
“ขอโทษค่ะ” นาอึนเปิดประตูเข้ามาอย่างรวดเร็ว พร้อมกับเสียงหายใจหอบด้วยความเหนื่อย
“เรื่องนี้คุยกันแค่นี้ก่อนแล้วกัน” โชรงลุกขึ้นเดินมายืนข้างๆฉัน พร้อมกระซิบบอกฉันข้างหู ฉันพยักหน้ารับ
“นาอึนไปไหนมา ทำไมถึงมาเอาป่านนี้” นัมจูพูดขึ้น
“ฉันไปที่ห้องเรียนมา เพื่อนในห้องบอกว่า พี่โชรงตามให้กลุ่มคริสตัลมาที่นี่ ฉันก็เลยรีบมา” นาอึนอธิบาย
“จริงด้วยสินะ ตอนฉันไปถึงยังไม่ได้พูดอะไร นาอึนก็วิ่งออกมาซะก่อน ไอ้เราก็นึกว่าหายไปเพราะเขินที่ฉันไปเห็นว่ากำลังจะ.....อื้ออออ” เสียงโบมีขาดหายไปเพราะโชรงเอามือปิดปากโบมีเพราะเริ่มพูดมากไป ส่วนนาอึนคงจะรู้ว่าโบมีจะพูดอะไร จึงหน้าแดงขึ้นมา เขินสินะ น่ารักกก!!
“เอาเถอะมาก็ดีแล้วจะได้คุยกันสักที” โชรงหันไปพูดกับนาอึน แต่ก็ไม่ยอมเอามืออกจากปากโบมีสักที โบมีจึงหยิกแขนโชรงอย่างแรง จนต้องปล่อย
“โอ๊ยๆๆๆ!!!! โบมอ่า เค้าเจ็บน้า” โชรงร้องออกมาด้วยความเจ็บ
“ก็ใครใช้ให้ปิดนาน หายใจไม่ออก” โบมีหันไปดุโชรง แล้วกลับไปนั่งที่โซฟา คงลืมเรื่องที่จะพูดแล้วสินะ
“ขอโทษที่ให้รออีกครั้งนะค่ะ” นาอึนโค้งให้กับโชรง แต่ไม่หันมามองฉันเลย
“ไม่เป็นไรหรอก นั่งเถอะจะได้คุยกันสักที” โชรงที่เมื่อกี้ร้องจะเป็นจะตายเพราะโดนแฟนกัด บอกกับนาอึน นาอึนเดินผ่านหน้าฉันไปหานัมจูและฮายอง โดยไม่หันมามองฉันเลย โกรธอะไรว่ะเนี้ย แต่เอาไว้ก่อนเถอะ เคลียร์กันที่หลังได้ คุยเรื่องงานก่อน
“ไหนว่ามาดิ กิจกรรมที่ว่าเนี้ย อ.จะให้เราทำอะไร” ฉันเดินไปนั่งข้างๆโชรงแล้วเอ่ยถามรายละเอียด
“คืองี้นะ วันเสาร์นี้จะมีงานกีฬาสัมพันธ์กับรุ่นพี่ที่จบไปแล้ว โดยอาจารย์ให้ชื่องานนี้ว่า ‘กีฬาสัมพันธ์ พี่คืนถิ่น’ โดยภาคเช้าเป็นกีฬาสัมพันธ์ โดยที่รุ่นน้องจะแข่งกับรุ่นพี่ โดยมีกีฬาคือ แชร์บอล แล้วก็วอลเล่ย์บอล แน่นอนว่าเรื่องนี้ อาจารย์เตรียมนักกีฬาเรียบร้อยแล้ว ส่วน...”
“มีฉันและฮายองลงเล่นด้วยแหละ” โบมีพูดสวนขึ้น
“โบมอ่า เค้าพูดยังไม่จบเลย อย่าเพิ่งสวนสิ” โชรงดุโบมีเบาๆ โบมีจึงเงียบไป ทุกคนรู้ดีว่าเวลาทำงานโชรงจริงจังมากนะ เพราะงั้น ถึงจะเป็นเพื่อน น้อง หรือแฟน ที่ไม่ตั้งใจฟังหรือทำงาน ก็โดนดุทุกราย เพราะงั้นเวลาที่โดนโชรงดุ ทุกคนจึงเข้าใจเรื่องนี้ดี แต่ก็นะมีโบมีนี่แหละที่มักจะเก็บไปคิดเล็กคิดน้อย จนโชรงต้องตามง้ออยู่เป็นประจำ
“ส่วนตอนเย็น จะมีงานบอร์น ซึ่งงานตอนเย็นนี้จะการแสดงของกลุ่ม คริสตัล รุ่นก่อน และแน่นอนว่า พวกเราก็ต้องแสดงด้วย เพราะงั้นจึงจะถามทุกคนว่า เราจะแสดงอะไรดี เชิญออกความคิดเห็น” อธิบายซะยาว ถามแค่เนี้ยยย
“เซ็กซี่แดนซ์ดีมั้ยพี่ พวกเรายังไม่เคยแสดงอะไรแบบนี้เลยนะ ที่ผ่านมาก็แนวหวานๆทั้งนั้น” ฮายองยกมือแสดงความคิดเห็น
“ฉันเห็นด้วยนะพี่” นัมจูเห็นด้วยกับฮายอง
“น่าคิดนะ ทำอะไรแหวกแนวบ้างก็ดี” โบมีเห็นด้วย ก็ใช่สิ พวกเธอสามคนเต้นด้วยกันทุกวันนิ
“แต่ฉันทำไม่ได้นี่นา ไอ้เซ็กซี่แดนซ์เนี้ย พวกเธอก็รู้” ฉันพูดไปตามความจริง เกิดมาไม่เคยทำอะไรแบบนี้
“จริงด้วยสินะ งั้นแกกับโชรงก็ร้องเพลงเหมือนที่เคยทำมั้ยล่ะ แกร้องเพลงเพราะจะตายไป โชรงก็เล่นเปียโนเหมือนเดิม ส่วนฉัน ฮายอง นัมจู จะเต้นเอง” โบมีออกความคิดเห็น
“ไม่ๆๆๆๆ ตัวห้ามเต้นเลย เค้าไม่ให้เต้น” โชรงขัดทันที หวงแฟนล่ะสิท่า 5555
“แล้วนาอึนล่ะ จะให้ทำอะไร” ฉันถามขึ้น เพราะดูเหมือนนาอึนจะนั่งเงียบตั้งแต่เข้ามาถึงแล้ว
“จริงด้วย ตั้งแต่โดนพี่อึนจีดึงเข้ามาอยู่ในกลุ่มด้วยความไม่เต็มใจ ก็ไม่ได้ถามถึงเรื่องความสามารถเลย” นัมจูหันไปพูดกับนาอึน แต่เหมือนฉันจะโดนแซะนิดนึงนะ
“ฉันหรอ ฉันว่าฉันน่าจะพอเต้นได้นะ” นาอึนตอบนัมจู และก็ไม่มองฉันเหมือนเดิม
“งั้นเอางี้มั้ยพี่ๆ ในเมื่อพี่โชรงไม่ให้พี่โบมีเต้น พวกเราสามคน มักเน่ไลน์ จะแสดงเซ็กซี่แดนซ์ ส่วนพวกพี่ๆ ออนนี่ไลน์ แสดงเพลงบัลลาด” นัมจูพูดสรุป
“เออ นัมจูนี่เก่งเนอะ คิดได้ไงว่า ออนนี่ไลน์ กับมักเน่ไลน์ 5555” ฉันชมนัมจู นัมจูนี่ยิ้มแก้มปริ
“โอเค ตามนั้นก็ได้” โชรงพูดขึ้นหลังจากทะเลาะกับโบมี(อย่างเบาๆ)เสร็จ
“งั้นก็สรุปตามนี้ มีเวลาเตรียมตัว 4 วัน สำหรับพวกเราแล้ว พอแน่นอน เลิกประชุมได้” ฉันพูดปิดประชุม เพราะเป็นหัวหน้ากลุ่ม
“แต่ตัว เค้าอยากเต้นบ้างอะ” โบมีเกาะแขนโชรง แล้วอ้อน
“งานนี้ไม่ได้ เอาไว้งานหน้าค่อยเต้นด้วยกัน” โชรงเก็บของพร้อมกับคุยกับโบมีไปด้วย
“จริงๆนะ ^^ ” โบมีดี้ด๊าดีใจ โชรงไม่ยอมหรอก มันล้อเล่นชัวส์
“ล้อเล่น” ว่าแล้วไง ทำไมซื้อหวยไม่ถูกว่ะ โชรงขี้หวงแฟน
“ตัวอ่า งอนแล่วว” โบมีตีแขนโชรงเบาๆแล้วหันหลังให้
“อ่าๆ ก็ได้ๆงานหน้าเต้นทั้งกลุ่มเลย พอใจยัง” ทั้งกลุ่มนี่หมายถึงฉันด้วยชะ ไม่ถามกันก่อนเลยยย
“โอเค ตัวน่ารักจัง จุ๊บ.” โบมีจุ๊บแก้มโชรงแล้วกอด อิจฉาระดับ 10
“นาอึนวันนี้ไปที่ห้องพวกเรานะ ไปเลือกเพลงกัน” ฉันหันไปตามเสียงของนัมจูที่คุยกับนาอึนอยู่
“จริงๆฉันมีนัดกับพี่ชายอะนะ แต่ไม่เป็นไร เดี๋ยวยกเลิกแล้วอยู่กับพวกเธอดีกว่า” นาอึนพูด แล้วมองมาที่ฉัน กล้ามองกันแล้วหรอ แอบดีใจแหะที่นาอึนจะไม่ออกไปตามนัดของพี่ชาย แต่ก็แอบเสียใจนิดๆว่าวันนี้ นาอึนคงนอนห้องนัมจูกับฮายองแน่ๆ
“จริงๆนะ โอเคงั้นหาไรกินกันเถอะ” นัมจูพูดขึ้น แล้วเดินไปเก็บของ ไม่ได้การแล้ววันนี้ต้องคุยกับนาอึนก่อนที่จะไม่ได้คุย
“เดี๋ยวสิ อยู่คุยกับพี่ก่อนได้มั้ย” ฉันเดินเข้าไปหานาอึนที่ก้มลงหยิบกระเป๋าเป้ตัวเอง
“งั้นพวกเรารอที่โรงอาหารนะ” นัมจูพูด ก่อนลากแขนฮายองเดินตามโชรงและโบมีออกไป
“เฮ้ เดี๋ยวสิ” นาอึนกะเดินตามพวกนั้นออกไป แต่ฉันดึงแขนไว้สักก่อน
“จะไปไหน คุยแปปเดียว” ฉันลากนาอึนมานั่งแล้วนั่งลงข้างๆ
“มีไรก็ว่ามาสิคะ” นาอึนแกะมือฉันออกจากแขนของเธอ ฉันก็ยอมปล่อยโดยดี
“โกรธพี่เรื่องอะไร ไม่มองกันเลย ไหนว่าชอบพี่ไง” ประโยคหลังทำนาอึนหน้าขึ้นสี
“ไม่ได้โกรธ แค่ไม่รู้จะมองทำไม” นาอึนก้มหน้าตอบ
“ไม่ได้โกรธงั้นเงยหน้ามองพี่ก่อน” เอาแต่ก้มหน้า เดี๋ยวก็คอเคล็ดหรอก นาอึนค่อยๆเงยหน้าขึ้น แล้วหันหน้ามาทางฉัน
“มองหน้าแล้วก็สบตาด้วย” ฉันบอกพร้อมกับยื่นหน้าเข้าไปใกล้กว่าเดิม เหมือนนาอึนจะถอยเล็กน้อย
“พอใจยัง” นาอึนจ้องตาฉัน
“ก็แค่เนี้ยย จุ๊บ!” ฉันยื่นหน้าเข้าไปจุ๊บที่ปากนาอึนอย่างรวดเร็ว
“0_0” นาอึนทำหน้าตกใจสุดขีด เวลาทำหน้าแบบนี้ น่ารักดีว่ะ
“รักนะ” ฉันพูดเบาๆ
เพี้ยยยย!! พอตั้งสติได้ นาอึนก็ฟาดเข้าที่แขนฉันอย่างแรงงง และหลายที
“โอ๊ยยย นาอึนอ่าพี่เจ็บ ” แล้วก็ตามด้วยกระเป๋าที่ยกขึ้นกะจะฟาดฉัน ฉันจึงรีบลุกแล้ววิ่งไปที่ประตู นาอึนก็ยังคงวิ่งตามมาตีอีกจนได้
“นาอึน พอแล้วๆ พี่เจ็บ ” ฉันวิ่งออกจากห้องกลุ่ม เพื่อหนีนาอึนที่ไล่เอากระเป๋าฟาดฉัน
“ก็ใครใช้ให้ทำแบบนี้!!” นาอึนตะโกนไล่หลังมา
“ก็รักไงถึงได้ทำ” ฉันหยุดวิ่งแล้วหันมาตอบนาอึน นาอึนหน้าแดงขึ้นมาทันที
“ถึงงั้นก็ไม่ควรทำ เข้าใจมั้ย” นาอึนเดินเข้ามาหยิกแขนฉัน
“โอ๊ยยยๆ ยอมแล้วค่ะยอมแล้ว พี่เข้าใจแล้วค่ะ ฟอด” ฉันทำเป็นยอมนาอึน แล้วฉายโอกาสที่นาอึนเลิกหยิกที่แขนฉันหอมแก้มนาอึน พร้อมกับบักคิ้วให้ ส่วนนาอึนก็ยกมือขึ้นจับแก้มตัวเอง
แล้วฟาดเข้าที่แขนฉันอีกครั้งอย่างแรง แล้วเดินเลี่ยงฉันออกไป ส่วนฉันได้แต่ยืนลูบแขนข้างที่ถูกตี แล้วอมยิ้ม ก่อนเดินตามนาอึนไปแล้วจับมือแล้วล็อกไว้แน่น
“ไม่ไล่ตีแล้วหรอ ห่ะ” ฉันหันมองนาอึนที่พยายามสะบัดมือออกแต่ไม่สำเร็จ
“ไม่อยากคุยกับคนฉวยโอกาส ปล่อยเดี๋ยวนี้เลย” งอนซะแล้ว
“โอ๋ๆ พี่ขอโทษค่ะ ก็ใครใช้ให้น่ารักเล่า” ฉันง้อนาอึน แต่ก็ไม่วายโทษนาอึนที่น่ารักเกินเหตุ
“หมายความว่านี่เป็นความผิดฉันใช่มั้ยค่ะ ” นาอึนหยุดเดินแล้วสะบัดมือออกจากมือฉันอย่างแรงแล้วหันมามองฉันแบบเอาเรื่อง
“พี่ล้อเล่น พี่มันไม่ดีเองแหละเนอะๆ ต่อไปจะไม่ทำแล้วนะๆ”
“ถ้าทำอีกไม่ต้องมาคุยกันอีกเลยนะ” นาอึนยื่นคำขาด ทำไมถึงรู้ว่าเป็นคำขาดอะหรอ จากสายตาไง จริงจังยังกับจะฉีกเนื้อฉัน
“ก่อนหน้านี้ยังใจอ่อนจะให้จูบอยู่เลย” ฉันบ่นเบาๆ
“ว่าไงนะ” นาอึนถาม หวังว่าคงไม่ได้ยินนะ
“เปล่าค่ะเปล่า พี่สัญญาว่า ต่อไปจะไม่ฉวยโอกาสกับนาอึนอีก” ฉันยกนิ้วก้อยให้นาอึน นาอึนเกี่ยวก้อยกับฉันพร้อมกับประทับตรานิ้วโป้งด้วย
“สัญญาแล้วนะค่ะ ถ้าทำไม่ได้คงรู้นะว่าจะเป็นยังไง” นาอึนบอกอีกครั้ง
“เข้าใจแล้วค่ะ ไปหาพวกนั้นดีกว่าเนอะ ป่านนี้รอแย่แล้ว” ฉันจับมือนาอึนอีกครั้ง และครั้งนี้ไม่ขัดขืนหรือสะบัดออก แถมยังจับมือฉันตอบอีกด้วย
“ก็ได้ค่ะ” ฉันกับนาอึนเดินไปหาพวกนั้นที่โรงอาหาร
โดยหารู้ไม่ว่า มีสายตาคู่หนึ่งมองทั้งสองคนอยู่ด้วยความโกรธแค้น
“แล้วพี่จะได้รู้ว่า ฉันคนนี้อยากได้อะไรก็ต้องได้ แล้วคนที่มาขว้างฉันมันต้องเจอกับอะไร
ในเมื่อฉันไม่ได้ ก็อย่าหวังว่าคนอื่นจะได้ ”
Ps. อยู่ๆงานก็รุมเร้าไรท์อย่างหนัก ทั้งอบรมโครงการต่างๆนานา ทั้งต้องซ้อมกีฬาตอนเย็น เสาร์-อาทิตย์ก็แข่งกีฬาเฟรชชี่ แถมจะงานที่ต้องส่งอาจารย์อีก เยอะแยะมากมาย แต่ไรท์ไม่ลืมหรอกนะ พยายามมาลงให้จนได้ เย้ๆๆๆ .ปรบมือรัวๆ
ถ้าตอนนี้ไม่สนุกก็ต้องขอโทษทุกคนด้วยนะ ไรท์ปั่นอย่ารีบร้อนกลัวทุกคนรอ แล้วอย่าลืมให้กำลังใจไรท์ล่ะ ถ้าใครอยากรู้เรื่องราวตอนต่อไป ก็อย่าลืมติดตามกันล่ะ แล้วเจอกันตอนหน้า บายยยยย
ปล.(ตัวใหญ่ๆ) ไรท์เพิ่มเติมชื่อเรื่องนิดหน่อย จาก Give It ยกทั้งใจให้ยัยตัวแสบ เป็น [Fic 2Eun Apink] Give It ยกทั้งใจให้ยัยตัวแสบ (Yuri) เพื่อง่ายต่อการค้นหานะขอรับ
อีกเรื่องคือ ใครที่คิดว่า ทำไมตอนนี้มาช้าจัง เมื่อไหร่ไรท์จะลงฟิคน้า อยากให้ไรท์ลงตอนต่อไปเร็วๆจังเลย ทวงฟิคได้ทันทีที่ ทวิตเตอร์ @Zom_Vannasing หรือแท็ก #ฟิคยกทั้งใจ ในทวิตเตอร์นะครับ <--- ไรท์ตั้งเอง 55555
ความคิดเห็น