คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : CHARPTER 8
"จูบฉันกับจูบมินอา พี่ชอบจูบไหนมากกว่ากัน"
EUNJI’PART
เมื่อวานหรือวันเสาร์ ฉันใช้ชีวิตอยู่แต่บ้าน ไม่ออกไปไหน โบมีส่งข้อความมาชวนไปเที่ยว บอกว่านาอึนก็ไป แต่ฉันก็ปฏิเสธ โกหกว่า แม่ไม่อยู่ ต้องอยู่ดูมินกิและเฝ้าบ้าน ที่โกหกไม่ใช่อะไรหรอก แค่ยังไม่พร้อมเจอนาอึนตอนนี้ เมื่อวานหลังจากที่ฉันส่งข้อความไปหานาอึน เธอก็ไม่ได้ตอบหรือโทรกลับมาเลย ทำให้ฉันแอบนอยด์มากๆ ก็อย่างว่าแหละเนอะ เราสองคนแค่อยู่ในช่วงที่คุยๆกันอยู่ ถึงคนทั้งโรงเรียนจะเข้าใจว่าเราเป็นแฟนกัน แต่ความเป็นจริงแล้ว นาอึนเธอแค่ให้โอกาสฉันได้ดูแล และจีบเธอเท่านั้น เรายังไม่ได้ตกลงเป็นแฟนกันแบบจริงจัง เธอก็มีโอกาสที่จะคบหรือเป็นแฟนกับคนที่เธอชอบได้ (แน่ใจแล้วหรอว่าผู้ชายคนนั้นเป็นแฟนนาอึนอ่ะ – ไรท์) แต่ช่างเถอะตราบใดที่นาอึนยังไม่พูดว่าผู้ชายคนนั้นเป็นแฟน ฉันก็ยังพอมีโอกาส
วันนี้วันอาทิตย์ เพราะงั้นฉันจึงต้องเก็บของเพื่อกลับไปหอ วันนี้โบมีบอกว่าจะให้พี่ชายขับรถมารับแล้วไปส่งที่โรงเรียน ก็ที่บ้านมันมีรถยนต์อะ บ้านฉันยังไม่ได้ซื้อ เพราะไม่มีใครขับเป็นสักคน พ่อก็ไปทำงานต่างประเทศ ถึงมีก็คงจอดทิ้งไว้เฉยๆ
ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!
“อึนจี โบมีมาแล้วลูก” แม่เปิดประตูห้องฉันเขามาบอก
“ค่ะแม่ เสร็จพอดีเลย” ฉันเก็บของชิ้นสุดท้ายลงกระเป๋าเสร็จพอดี
“โอเค เดี๋ยวแม่จะเรียกมินกิมาช่วยยกแล้วกันนะ” พูดเสร็จแม่ก็ตะโกนเรียกมินกิทั้งที
“มาแล้วคร้าบบบบ ให้ผมช่วยยักอันไหน” มินกิวิ่งเข้าห้องมายืนอยู่หน้ากระเป๋าของฉัน
“อันนี้แล้วกัน” ฉันยื่นกระเป๋าสะพายให้กับน้องชาย เพราะมันไม่ค่อยหนักมากเท่าไหร่ ส่วนกระเป๋าเสื้อผ้าฉันจะเป็นคนถือเอง
“เช็คดูดีๆล่ะว่าลืมอะไรมั้ย แม่เอาไปให้ไม่ได้นะ” แม่ฉันเตือนให้เช็คดูของ
“เก็บครบแล้วค่ะแม่” ฉันเช็คดู แล้วตอบแม่
“งั้นป่ะ เดี๋ยวโบมีรอนานนะ” แม่เดินนำหน้าไปก่อน
“คุณแม่สวัสดีค่ะ!” โบมีและโชรงประสานเสียงกันทักทายแม่ฉัน แล้วอีกคนก็คงเป็น..
“สวัสดีครับ!” คนนี้คงเป็นพี่ชายของโบมีสินะ
“สวัสดีลูก” แม่ฉันทักทายกลับ
“คนนี้พี่ชายของโบมีเองค่ะ ชื่อ พี่ดูจุน” โบมีแนะนำพี่ชายให้แม่ฉันรู้จัก
“ไปกันเลยมั้ย” พี่ดูจุนถามเมื่อเก็บของขึ้นรถจนครับ
“ไปกันเลยก็ได้ค่ะ ไปก่อนนะค่ะคุณแม่” โบมีตอบพี่ดูจุน แล้วหันมาลาแม่ฉัน
“ไปนะค่ะแม่ เดี๋ยวถึงแล้วจะโทรหา” ฉันบอกลาแม่
“โอเคลูก” แม่ลูบหัวฉัน พร้อมกับยิ้มให้
“พี่ไปนะมินกิ เดี๋ยวจะมาใหม่” ฉันดึงแก้มน้องชายเบาๆ
“สวัสดีครับพี่” น้องชายยิ้มตอบให้ฉัน
“สวัสดีค่ะแม่ บายๆมินกิ” ฉันบอกลาอีกครั้ง แล้วขึ้นรถไปนั่งข้างๆพี่ดูจุน เพราะไอ้สองตัวมันจองข้างหลังแล้วเรียบร้อย คงจะจู๋จี๊กันสินะ เชอะ!!
“นั่งข้างพี่คงเบื่อหน่อยนะ เพราะพี่ชวนใครคุยไม่ค่อยเก่ง ^^” พี่ดูจุนพูดขึ้นขณะที่บรรยากาศหน้ารถดูเงียบ เพราะสองตัวข้างหลังมันหลับกันทั้งคู่
“ฉํนก็คุยไม่ค่อยเก่งเหมือนกันค่ะ 5555” ฉันตอบไปแบบนั้นทั้งที่จริง ไม่ใช่เลย หุหุ
“ว่าแต่ อึนจีมีแฟนหรือยัง” ทำไมถามแบบนั้นว่ะ แล้วจะตอบว่าไงดีล่ะ
“ยังไม่มีค่ะ” ตอบแบบนี้แล้วกัน
“งั้นพี่ก็จีบได้สิ” นั่นไงตรูว่าล่ะ จะถามจีบตรูนี่เอง เอาไงดีๆ
“อ่า อือ แต่ฉันไม่ใช่ผู้หญิงเรียบร้อยหรอกนะคะ” ฉันตอบสุภาพๆ
“พี่ไม่ได้ชอบผู้หญิงเรียบร้อยซะหน่อย” พี่ดูจุนหันมายิ้มให้ฉัน มองทางสิว่ะ เดี๋ยวก็ได้ตายทั้งคันหรอก
“เอ่ออ....คือ” ฉันอ้ำๆอึ้งๆ
“หรือว่า อึนจรมีคนที่ชอบแล้ว” พี่ดูจุนพูดถูกค่ะ
“เอ่ออ ก็ไม่เชิงอะค่ะ” ฉันก้มหน้าก้มตาตอบ
“งั้นหรอ เอาเป็นว่า พี่ไม่รอให้อึนจีอนุญาตให้พี่จีบได้ หรือไม่ได้ แต่นับจากวันนี้ พี่จะจีบเธอนะ จองอึนจี”
เอาแล้วตรู บอกว่าชอบผู้หญิงตอนนี้ยังทันอยู่มั้ยว่ะ แต่บอกไปก็คงไม่มีประโยชน์หรอก ขนาดบอกว่ามีคนที่ชอบอยู่แล้วยังจะจีบกตรูอยู่เลย
“เอ่ออ คะ..ค่ะ” หลังจากนั้นฉันก็เงียบมาตลอดทาง ไม่คุยไม่พูดอะไรเลย เช่นเดียวกับพี่ดูจุนที่ไม่พูด หรือถามอะไรฉันอีก ต่างคนต่างเงียบจนมาถึงหน้าโรงเรียน
“โชรง โบมี ตื่นได้แล้ว ถึงแล้ว ” ฉันหันไปปลุกไอ้เพื่อนตัวแสบทั้งสองคนที่ปล่อยให้ฉันตื่นอยู่คนเดียว
“หืออ ถึงแล้วหรอ” โชรงที่ตื่นก่อนแล้วหันไปปลุกคนข้างๆ จากนั้นพวกเราทุกคนก็ลงจากรถ เพื่อขนของลง
“ครบยัง” พี่ดูจุนถามเมื่อขนของเสร็จ
“ครบแล้ว!!!” โบมีกระโดดกอดพี่ดูจุน
“โบมีอ่า อายคนอื่นเขาปล่อยพี่ได้แล้วว” พี่ดูจุนตบหลังโบมีเบา
“ทุกครั้งเค้าก็ทำแบบนี้กับพี่นี่นา ไม่เห็นเป็นไรเลยย” โบมีคลายกอดพี่ดูจุนแล้วยิ้มหวานให้ ฉันว่านะ ถ้าไม่ติดว่าพี่ดูจุนเป็นพี่ชายโบมี ป่านนี้ไอ้คนที่ยืนข้างฉันคงกระโดดถีบพี่ดูจุนไปแล้ว สายตาโชรงแม่งโคตรน่ากลัว
“อ้าวว ดูจุน กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่ว่ะ” อยู่ดีๆก็มีผู้ชายคนนึงเดินมาตบไหล่ดูจุน
“เห้ย!! ดงอุน” พี่ดูจุนหันไปกอดกับ... ไอ้ผู้ชายคนนั้นนี่หว่า
“คิดถึงว่ะเห้ย แกไม่อยู่ตั้งครึ่งปี กูนี่เหงาเลยแม่ง ว่าแต่มาทำอะไรที่นี่อะ” ผู้ชายคนนั้นถามพี่ดูจุน
“อ๋ออ ฉันมาส่งน้องสาวฉันน่ะ” พี่ดูจุนหันมาชี้ที่โบมี
“แล้วแกล่ะ มาส่งนาอึนหรอ” นี่พี่ดูจุนก็รู้จักนาอึนหรอ
“ใช่แล้ว หลับอยู่ในรถอะเดี๋ยวไปปลุกก่อนนะ” มาด้วยกันอีกต่างหาก
“พี่ไปมีเพื่อนตอนไหนว่ะ” โบมีถามพี่ชายตัวเอง
“พี่ๆสวัสดีค่ะ” นาอึนเดินมาหาพวกเราแล้วทักทาย
“นาอึน คิดถึงจังเลยย” โบมีกระโดดกอดนาอึน ได้ข่าวว่า แกเพิ่งไปเที่ยวกันเมื่อวาน โดยมีฉัน
“ปล่อยก่อนดีมั้ยครับ” ผู้ชายคนนั้นเดินมาบอกโบมี แล้วโอบไหล่นาอึนไว้
“อย่าไปใกล้นาอึนให้มาก ไอ้นี่มันขี้หวง” พี่ดูจุนดึงแขนโบมีออกห่างจากนาอึน ไอ้คนที่ยืนข้างๆฉันนี่ก็ยืนกำหมัดอยู่นั่นแหละ เข้าไปดึงแฟนแกมาก็สิ้นเรื่อง
“ว่าไงไอ้แสบ ไม่เจอกันนาน” พี่ดูจุนเอ่ยทักนาอึน
“หวัดดีลุง ไม่เจอกันนานเลยนะ” นาอึนทักพี่ดูจุนแบบเป็นกันเองสุดๆ สรุปนี่พวกเขารู้จักกันสินะ
“ยังแสบเหมือนเดิม เอ่อ ฉันต้องไปก่อนแล้วนะ มีประชุมที่บริษัทนะ พี่ไปนะโบมี โชรงดูแลน้องพี่ด้วย อย่าปล่อยมันโง่บ่อยๆ” พี่ดูจุนเอ่อลาทุกคนเสร็จก็ขึ้นรถขับออกไป
“เราก็ไปเป็นเอาของเถอะป่ะ พี่มีธุระต่อเหมือนกัน” ผู้ชายคนนั้นลูบหัวนาอึนเบา
“โอเคค่ะ” นาอึนรับคำแล้วเดินเกาะแขนผู้ชายคนนั้นไปที่รถของพวกเธอ
“ฉันไปที่หอก่อนนะ เหนื่อยๆอยากพักผ่อน” ฉันพูดเสร็จก็หยิบหระเป๋าแล้วเดินออกมาทันที
“เห้ย ไม่รอนาอึนก่อนอ่ะ” โชรงพูดไล่หลังมา ฉันได้แต่โบกมือ แล้วเดินต่อไปเรื่อยๆ ใครมันจะไปทนอยู่ได้ว่ะ ไอ้อยากถามก็อยากแหละ แต่ไม่กล้าว่ะ เดินออกมาโดยไม่ต้องมองแล้วเจ็บจะดีกว่า
“สวัสดีค่ะพี่อึนจี” มินอาเดินมาจากไหนก็ไม่รู้ เข้ามากอดแขนฉัน
“หวัดดีมินอา” ฉันทักทายตามมารยาท แต่ก็ไม่ได้แกะมือเธอออกจากฉํน เพราะมือไม่ว่าง
“เมื่อกี้ฉันเห็นแฟนพี่อยู่กับผู้ชายด้วยแหละ” จะพูดทำไมว่ะ อุตส่าห์จะไม่คิดแล้วนะ
“หรอ ฉันไม่เป็นอ่ะ” ฉันเดินต่อโดยไม่ได้สนใจที่มินอาพูด
“นี่พี่ เขามีคนอื่นแล้วพี่ก็เลิกสนใจเขาสักทีสิ มองฉันนี่ ฉันรักพี่จริงๆนะ” มินอาดึงแขนฉันไว้แล้ว พูดกับฉัน
“ต้องการอย่างนั้นใช่มั้ยมินอา!! ได้!!” ฉันทิ้งกระเป๋าทั้งหมด แล้วดันมินอาจนตัดผนัง แล้วประกบปากฉันเข้ากับปากเธอ เธอทำท่าทีตกใจ แต่สุดท้ายเธอก็เอนอ่อนตามฉัน เราจูบกันนานพอสมควร นานพอที่จะมีคนที่ฉันไม่ต้องการให้มาเห็นเหตุการณ์แบบนี้
“ทำไรน่ะ อึนจี” ฉันถอนจูบจากมินอา แล้วหันไปตามเสียง
“โชรง โบมี นาอึน” ฉันหันไปเจอทั้งสามคนอื่นมองเหตุการณ์ที่ฉันกับมินอากำลัง..
“มาตั้งแต่เมื่อไหร่” ฉันเอ่ยถาม โดยไม่ได้มองหน้าโบมีหรือโชรงเลย ฉันเอาแต่มองอีกคน ที่มองมาที่ฉันด้วยสายตาที่รังเกียดฉัน
“ก็มานานพอที่จะเห็นว่า แกทำอะไรอยู่” โชรงตอบฉัน แต่ฉันเอาแต่มองนาอึนไม่ได้สนใจที่โชรงพูดเลย
“ก็คงอย่างที่แกเห็น ฉันไม่มีอะไรจะอธิบายหรือแก้ตัว” ฉันพูดทั้งๆที่ยังมองหน้านาอึนอยู่
“ฉันขอตัวนะค่ะพี่ๆ” นาอึนหลบสาตตาฉันแล้วเดินออกไป
“อย่างน้อยแกก็ไม่น่ามาทำแบบนี้ในโรงเรียน โดยเฉพาะต่อหน้ายัยนั่น” โชรงพูด พร้อมกับชี้ไปที่คนที่เพิ่งเดินออกไป
“ฉันขอโทษแล้วกัน อารมณ์มันพาไปน่ะ” ฉันตอบ พร้อมกับก้มเก็บกระเป๋าที่ทิ้งไว้ก่อนหน้านี้
“เอ่อ อีกอย่าง มินอา คนเขามีแฟนอยู่แล้ว ก็อย่ามาอ่อยเขาแบบนี้ ไปหาคนอื่นเถอะ” โชรงพูดเตือนมินอา
“แต่ฉันชอบพี่อึนจีจริงๆนะค่ะรุ่นพี่” มินอาอธิบายเหตุผล
“โอเคๆ จัดการกันเอาเองแล้วกัน ไปโบมีกลับหอกันดีกว่า” โชรงลากแขนโบมีที่ยืนมองฉันด้วยสายตาโกรธๆ
“พี่ขอตัวนะมินอา” ฉันเตรียมตัวจะหนีมินอาแต่เธอกลับดึงมือฉันไว้
“เดี๋ยวก่อนสิคะพี่ พี่จูบฉันและจะหนีไปง่ายๆแบบนี้หรอ” มินอาเอาเรื่องที่เกิดก่อนหน้านี้ดึงฉันไว้
“ขอโทษนะมินอา แต่เราไม่ได้จูบกันครั้งนี้แค่ครั้งเดียวซะหน่อย!!!! ครั้งก่อนๆเธอไม่เห็นเรียกร้องอะไร ทำไมครั้งนี้กลับมาเรียกร้องล่ะ” ฉันหันกลับไปถามมินอา ก็จริงป่ะว่ะ แต่ก่อนที่ควงกับเธอ ฉันจูบกับเธอนับครั้งไม่ถ้วนไม่เคยมาขอให้รับผิดชอบ
“แต่ตอนนี้มันไม่เหมือนกัน!!!!” เธอขึ้นเสียงใส่ฉัน
“แต่ฉันมันยังเหมือนเดิม ก็อย่างที่บอกโชรงไป ฉันจูบเธอเพราะอารมณ์มันพาไป ไม่ได้เพราะคิดอะไรกับเธอเลยสักนิด” พูดจบฉันก็สะบัดมือมินอาออกแล้วเดินออกมาทันที
“พี่อึนจี กลับมาเดี๋ยวนี้ กลับมาคุยกันให้รู้เรื่องเลย” เสียงมินอาตะโกนเรียกฉัน แล้วทำไมฉันต้องสนใจด้วย คนที่ฉันควรสนใจคือคนหนึ่งคนที่มาเห็นเหตุการณ์เมื่อกี้ซะมากกว่า ไม่ใช่โชรงและไม่ใช่โบมี ใช่!!ตอนนี้ฉันคิดถึงนาอึน ตอนแรกที่หันมาเจอเธอยืนอยู่ข้างหลังฉัน ฉันอยากจะเดินเข้าไปอธิบายให้เธอเข้าใจ แต่เพราะฐิฑิ เรื่องที่นาอึนเองก็ไม่อธิบายอะไรให้ฉันฟัง ฉันจึงเลือกที่จะไม่อธิบายเหมือนกัน
กึ้ก!! นาอึนขึ้นมาแล้วนี่น่า รู้ทั้งรู้ว่าฉันจะมายังจะล็อคห้องอีก ฉันจึงหากุญแจห้องเพื่อเปิดห้อง แต่ทว่า...ไม่เจอ โอ๊ยยย สงสัยลืมไว้ที่บ้านแน่ๆ
“เอาว่ะ” กะจะพยายามเลี่ยงไม่คุยด้วยซะหน่อย ก็ฉันยังไม่พร้อมคุยนี่น่า
ก๊อก ก๊อก ก๊อก!!
“นาอึน เปิดประตูให้พี่หน่อย พี่ลืมกุญแจห้องไว้ที่บ้าน” ฉันเคาะประตูห้องแล้วเรียกนาอึน
!!เงียบ!!
ก๊อก ก๊อก ก๊อก!!
“นาอึน เปิดห้องให้ที พี่เข้าห้องไม่ได้” ฉันเรียกอีกครั้ง
แอด!!! ประตูห้องเปิดออก ฉันจึงเปิดเข้าไป แล้วนาอึนก็ปิดประตูห้อง
“เห้ยยย อื้อ..อ” นาอึนดึงแขนฉัน แล้วผลักฉันจนติดผนัง แล้วประกบปากเธอเข้ากับปากฉัน หรือที่เรียกว่าจูบ เธอจูบฉันงั้นหรอ เพื่ออะไร แต่เธอจูบเก่งมก ฉันอดใจไม่ไหวจึงจูบเธอตอบ แต่เธอกลับถอนจูบออกก่อนเสียดายฉะมัด
“พี่ตอบฉันสิ จูบฉันกับจูบมินอา พี่ชอบจูบไหนมากกว่ากัน”
Ps. มาแย้วๆ ไม่รู้ว่าชอบกันหรือเปล่านะ แต่งเองก็แอบบงงเองบ้า หวังว่าจะชอบกันนะ ฝากติดตามกันด้วยนะ ต่อจากนี้ไปนาอึนจะเริ่มแสบกับอึนจีมากขึ้นเรื่อยๆ (แสบเฉพาะกับอึนจี) ติดตามกันด้วยนะ เม้นเพื่อกำลังใจ ^^
ความคิดเห็น