คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : CHAPTER 13
NAEUN’PART
หลังจากที่ซ้อมกันมาอย่างหนัก วันนี้ก็มาถึง วันงาน ‘กีฬาสัมพันธ์ พี่คืนถิ่น’ ฉันกับพี่อึนจีแทบจะไม่ได้เจอกันเลย ถึงเจอก็แค่ช่วงเช้าก่อนไปเรียน และเที่ยงที่ไปกินข้าวด้วยกัน เพราะหลังจากนั้นพวกเราก็เอาแต่ซ้อม ฉันที่กลับเข้าห้องตอนดึกๆ ส่วนพี่อึนจีกลับมาก่อนก็คงเข้านอนก่อน แต่ทุกครั้งที่กลับดึก ฉันกับพวกฮายองนัมจู จะเห็นอาหารที่พี่ๆทำไว้ให้ วางอยู่ในครัวเสมอ พร้อมกับโน้ตให้กำลังใจ แต่ช่วง 2-3 วันมานี้ฉันโดนแกล้งประจำเลย ทั้งโต๊ะเรียนที่โดนพังทุกวัน โดนขังในห้องน้ำบ้างละ โดยที่ฉันไม่รู้เลยว่าเป็นฝีมือใคร แต่เพราะฉันคิดว่า ให้ผ่านงานวันนี้ไปก่อน แล้วฉันจะเริ่มสืบหาต้นตอ
วันนี้เมื่อตอนกลางวัน ผลการแข่งกีฬาสัมพันธ์ ปรากฏว่า แบ่งกันชนะไปคนล่ะอย่าง ตอนนี้เป็นเวลา 1 ทุ่ม นักเรียนทั้งศิษย์เก่า และศิษย์ปัจจุบัน เริ่มทยอยเข้างานที่ถูกจัดขึ้น ในโรงยิมบาสขนาดใหญ่ของโรงเรียน พวกฉันมักเน่ไลน์กำลังเตรียมตัวอยู่ด้านหลังเวทีกับพี่ๆกลุ่มคริสตัลรุ่นก่อน ซึ่งประกอบไปด้วย พี่จีฮยอน พี่จียูน พี่กายูน พี่ฮยอนอา พี่โซฮยอน ส่วนพวกพี่ๆออนนี่ไลน์ กำลังตรวจเช็คเครื่องดนตรีที่จะใช้แสดงอยู่บนเวที
“สาวๆพร้อมกันหรือยัง” พี่อึนจีที่เดินลงมาจากเวทีเอ่ยถามขึ้น
“อึนจี!! คิดถึงจังเลยย” พี่โซฮยอนวิ่งไปกอดพี่อึนจีทันที สองคนนี้คงจะสนิทกันมากสินะ
“พะ..พี่โซฮยอนมาด้วยหรอเนี้ย” พี่อึนจีดันไหล่พี่โซฮยอนออกจากตัวเอง
“มาสิ ไม่พลาดอยู่แล้ว คิดถึงจังเลย ตั้งแต่เธอบอกเลิกพี่วันนั้น เราก็ไม่เจอกันอีกเลย” สองคนนี้เคยคบกันงั้นหรอ ฉันยืนมองพี่โซฮยอนเกาะแขนพี่อึนจีแน่น พร้อมกับมองพี่อึนจีบ้างเป็นครั้งคราว
“ทำไมเงียบล่ะ ไม่คิดถึงกันบางหรอ” พี่โซฮยอนถามพี่อึนจี ดูซิจะตอบว่ายังไง
“ทะ..ทำไมจะไม่คิดถึงละพี่ พี่สาวทั้งคนนี่นาก็ต้องคิดถึงอยู่แล้วสิ” พี่อึนจีตอบ พร้อมกับมองมาที่ฉัน ยังกับจะบอกว่า มันไม่ใช่อย่างที่คิดนะ
“แค่พี่สาวเองหรอ อึนจีก็รู้ว่าพี่ชอบอึนจีมาก แต่อึนจีกลับไม่สนใจพี่เลย ได้พี่แล้วก็มาบอกเลิก ใจร้ายฉะมัดยาก” พี่โซฮยอนพูดอย่างน้อยใจ พร้อมกับกอดแขนพี่อึนจีไม่ยอมปล่อย เคยมีอะไรกันด้วยงั้นหรอ ฉันยกมือขึ้นทาบหน้าอกตัวเอง เจ็บ!! คำนี้โผล่ขึ้นมาในความรู้สึกฉัน ยืนดูต่อไม่ไหวแล้วว่ะ
“นัมจู ฮายอง ฉันไปเข้าห้องน้ำแปปนึงนะ เดี๋ยวมา” พูดจบฉันก็เดินออกไปโดยไม่ได้ฟังพี่อึนจีเรียก
“นาอึน เดี๋ยวสิ รอพี่แปปนึง ขอตัวแปปนึงนะพี่ๆ”
ห้องน้ำหญิงในโรงยิมบาส
ที่มานี่ไม่ใช่เพราะปวดท้องเข้าห้องน้ำหรอก แค่จะมาสงบสติอารมณ์สักหน่อย นี่เราหึงพี่เขาหรอ เราหึงพี่อึนจีจริงๆหรอเนี้ย ทำไมถึงรู้สึกเจ็บแปลกๆเวลาที่พี่อึนจีอยู่กับผู้หญิงคนอื่น แถมผู้หญิงคนนี้ยังเคยคบ และเคยมีอะไรกับพี่อึนจีด้วย นี่เราเป็นอะของเราเนี่ยย
“นาอึน อยู่ในนี้หรือเปล่า” เสียงพี่อึนจีตะโกนเรียกอยู่ด้านนอก
“อยู่ค่ะ พี่มีอะไรหรือเปล่า” ฉันตอบกลับให้เสียงเป็นธรรมชาติที่สุด
“ไม่เป็นอะไรใช่มั้ย” ฉันได้ยินเสียงพี่อึนจีดังมาจากหน้าประตูห้องที่ฉันอยู่
“ไม่ได้เป็นอะไรค่ะ แค่อยากเข้าห้องน้ำเฉยๆ” ฉันตอบโกหกไป ทั้งๆที่ในใจตอนนี้ เจ็บและอยากได้คำอธิบาย
“พี่กับพี่โซฮยอน เราไม่ได้เป็นอะไรกันแล้วนะ พี่ยอมรับว่า ก่อนหน้านี้เราเคยคบกัน และ....” พี่อึนจีหยุดพูดไปพักหนึ่ง ฉันได้ยินเสียงพี่อึนจีถอนหายใจ แล้วเริ่มพูดต่อ “เคยมีอะไรกัน เป็นเรื่องจริง แต่ตอนนี้พี่กับพี่เขาเลิกกันแล้ว ไม่ได้มีอะไรเกี่ยวข้องกันแล้ว แค่พี่น้องธรรมดาๆเท่านั้น” ฉันยกมือกุมหน้าอกตัวเอง พร้อมกับน้ำตาที่ค่อยๆไหลออกมา อย่างไม่ทราบสาเหตุ
“ก็ไม่ได้อยากรู้นิค่ะ ไม่เห็นต้องบอกเลยนี่น่า” ฉันพูดด้วยน้ำเสียงปกติที่สุด
“แค่อยากให้รู้ว่า พี่แคร์นาอึนมาก ไม่อยากให้เข้าใจผิดเรื่องนี้” ฉันดีใจนะที่พี่อึนจีพูดออกมาแบบนั้น
“ค่ะ ฉันรู้ พี่ไปเตรียมตัวเถอะ เดี๋ยวฉันตามออกไป” ฉันไม่อยากเปิดประตูออกไปเจอพี่อึนจีในสภาพนี้ จึงพูดเชิงไล่พี่อึนจีออกไปก่อน
“โอเค พี่รออยู่หลังเวทีนะ รีบๆล่ะ พี่อยากให้เธอเห็นการแสดงของพี่” พี่เสร็จฉันก็ได้ยินเสียงเท้าพี่อึนจีดังห่างออกไปเรื่อยๆ ฉันรีบเช็ดน้ำตา แล้วแต่งหน้าให้กลับมาเป็นเหมือนเดิม ดีนะที่หยิบกระเป๋าเครื่องสำอางเล็กๆมาด้วย ถ้าออกไปสภาพนี้มีหวังเป็นเรื่องแน่ๆ
หลังจากที่ออกจากห้องน้ำ ฉันก็รีบกลับไปที่หลังเวที และทำตัวให้ปกติที่สุด
“อ้าวว นาอึนมาแล้วหรอ ออกไปดูหน้าเวทีกัน พี่ๆคริสตัลรุ่นก่อนกำลังจะโชว์แล้ว” นัมจูเดินมาจับมือฉันแล้วลากออกไปหน้าเวที
“กรี๊ดดดด!!! ” เสียงกรี๊ดดังทั่วโรงยิม เมื่อพี่ๆคริสตัลรุ่นก่อนขึ้นบนเวลา เสียงเพลงถูกเปิดขึ้น พี่ๆใช้เพลง Crezy – 4Minute แสดงโชว์ในวันนี้ เสียงกรี๊ดดังไม่ขาดสาย พอเพลงจบลง ก็ต่อด้วยเพลงสนุกๆอีก 1 เพลง เสียงกรี๊ดดังขึ้นอีกครั้ง เมื่อพี่โชรง พี่โบมี และพี่อึนจีขึ้นไปเต้นร่วมกับพี่ๆคริสตัลรุ่นก่อน ฉันนั่งมองพี่อึนจีที่ดูจะเก้ๆกังๆที่สุดเพราะไม่เคยเต้น แต่ก็ทำโชว์ออกมาได้ดี พอโชว์ใกล้จบฉันก็เตรียมตัวลุกเพื่อเข้าไปหลังเวที แต่แล้วอยู่ๆ พี่โซฮยอนก็เดินเข้าไปแล้วหอมแก้มพี่อึนจี พร้อมกับการแสดงที่จบลงพอดี ทำให้คนที่มาร่วมงาน ตกใจและกรี้ดไปตามๆ กันรวมทั้งฉันด้วย พี่อึนจีมองมาที่ฉัน และฉันก็มองพี่อึนจี เราสบตากันพอดี แต่ก็เป็นฉันที่หลบสายตาแล้วเดินเข้าหลังเวที ทำตัวปกติ เตรียมตัวขึ้นแสดง
“นาอึน ฮายอง พร้อมนะ มาทำให้ทุกคนตื่นเต้นไปกับโชว์ของพวกเราเถอะ” ฉัน นัมจู ฮายอง กอดคอเอาหัวชนกัน
“โอเค” <- - ฉัน
“โอเคค่ะ” <- - ฮายอง
“ไฟติ้ง!!!!!!” เราทั้งสามคนตะโกนขึ้นพร้อมกัน แล้วเดินไปเตรียมตัวที่ข้างเวที พอดีกับที่พี่ๆคริสตัลรุ่นก่อนและพี่ๆออนนี่ไลน์ เดินลงจากเวทีพอดี พี่อึนจีมองหน้าฉันตาไม่กระพริบ พอเดินมาถึงฉันพี่อึนจีก็จับมือฉันไว้
“สู้ๆนะ” พี่อึนจีพูดพร้อมกับยิ้มให้ ฉันปล่อยมือพี่อึนจี แล้วเดินตามอีกสองคนออกไป
_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*
.. ต่อ ..
EUNJI’PART
ฉันตกใจแทบแย่ ที่เจอพี่โซฮยอน เพราะตอนแรกได้ยินมาว่า พี่แกไม่ว่าง คงไม่ได้มางานวันนี้ แต่สรุปสุดท้ายกลับมาซะงั้น ย้อนกลับไปสัก 2 เดือนที่แล้ว ด้วยนิสัยตอนนั้นที่ฉันยังทำตัวเจ้าชู้ ฉันได้คุยกับพี่โซฮยอน นิสัยเราสอนคนคล้ายๆกัน คบกันไม่ได้คิดที่จะผูกพัน ไปเที่ยวด้วยกัน สนุกด้วยกัน แต่ก็นั่นแหละด้วยนิสัยของฉัน ฉันจึงบอกเลิกพี่โซฮยอน แล้วไปคุยคบกับมินอาแทน ถึงจะเจ้าชู้ แต่ฉันไม่เคยคบซ้อนนะจ๊ะ พอมาเจออีกครั้งวันนี้ทำให้รู้ว่า พี่โซฮยอนยังน่ารักเหมือนเดิม แม้จะเลิกกันไปเพราะฉันนิสัยเสียก็ตาม แต่พี่โซฮยอนก็ยังดีกับฉันเหมือนเดิม แต่ที่อดห่วงไม่ได้เลยคือ คนปัจจุบันของฉัน นาอึน เธอเห็นทุกเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในวันนี้ ทั้งตอนเจอกันครั้งแรกที่พี่โซฮยอนเข้ามาแกะแขนฉัน แล้วยังจะบนเวทีที่หอมแก้มฉันอีก ยอมรับว่า เรื่องขึ้นเต้นบนเวทีกับที่ฉันโดนหอมแก้ม เราเตี๊ยมกันมา แต่พอหันไปมองนาอึนฉันก็สบตาเธอจังๆ ฉันรู้สึกหน้าชาแปลกๆ รู้สึกผิดยังไงไม่รู้
ตอนนี้ฉัน โบมี โชรง และพี่ๆคริสตัลรุ่นก่อน นั่งอยู่หน้าเวที เพื่อชมการแสดงของ มักเน่ไลน์ของเรา ก่อนขึ้นเวทีฉันก็ให้กำลังใจนาอึนเล็กน้อย
“ต่อไปจะเป็นการแสดงของ กลุ่มคริสตัล รุ่นปัจจุบัน พร้อมกันหรือยัง!!” พิธีกรสาวพูดก่อนเข้าการแข่งขัน
“พร้อมแล้ววว” ทุกคนในโรงยิมตอบรับพร้อมกัน
“งั้นเชิญพบกับ การแสดงของ ‘มักเน่ไลน์’ ของกลุ่มคริสตัล ได้ ณ บัดนี้” แล้วเธอก็เดินลงเวทีไป
“กรี๊ดดดด!!!!!”
เสียงเพลงดังขึ้น นัมจูเดินออกมาเป็นคนแรก ตามด้วยฮายอง ปิดท้ายด้วยนาอึน เสียงกรี๊ดดังขึ้นเมื่อ จังหวะดนตรีเร้าใจ สายตาของฉันจับจ้องไปที่นาอึน วันนี้ชุดของพวกเธอคือกางเกงสั้นเสมอเข่า เสื้อกล้ามสีดำ โชว์หน้าท้องแบนราบ ปล่อยผมยาวสลวย บอกเลยนาอึนเซ็กซี่มากกก -.,- บีตดนตรีที่หนักแน่น ท่าเต้นที่แข็งแรงและเซ็กซี่ในเวลาเดียวกัน เสียงกรี๊ดดังลั่นสนั่นโรงยิมพร้อมกับเสียงปรบมือที่ดังขึ้นเมื่อจบโชว์ ฉันรีบวิ่งไปที่หลังเวทีทันที่
“สุดยอดมากเด็กๆ โชว์สุดยอดมาก” ฉันพูดขึ้นทันทีที่เดินไปถึงหลังเวที
“แน่นอนอยู่แล้วพี่อึนจี มือระดับนี้แล้ว” นัมจูอวดทันที คิดถูกมั้ยเนี้ยที่ชม
“พี่นัมจู พาไปเข้าห้องน้ำหน่อยสิ” ฮายองเดินมาจับมือนัมจูแล้วลากออกไป
“เฮ้ยๆๆ!!! อย่าลากเดี๋ยวล้ม!! ” นัมจูโว๊ยวายที่โดนฮายองลาก แต่ก็เดินตามอยู่ดี
“นาอึนเป็นไงบ้าง เหนื่อยเปล่า” ฉันเดินไปยื่นข้างๆ นาอึน
“นิดหน่อยค่ะ แต่สนุกดี” นาอึนหันมายิ้มให้ฉัน ฉันสังเกตเห็นเหงื่อที่ผุดขึ้นบนหน้าผาก(กว้างๆ)ของนาอึน “ไม่นิดล่ะมั้ง เหงื่อออกเยอะขนาดนี้” ฉันหยิบผ้าเช็ดหน้าที่พกไว้ในกระเป๋ามาเช็ดให้นาอึน
“ขอบคุณค่ะ แต่เดี๋ยวฉันเช็ดเองดีกว่า พี่ไปเตรียมตัวเถอะ” นาอึนดึงผ้าเช็ดหน้าไปจากมือฉัน
“ดูแลกันดีจังเลยน้า ไปเตรียมตัวเถอะ ถึงคิวเราแล้ว” โบมีเอ่ยแซวเล็กน้อย ก่อนจะเดินมากอดคอฉัน
“ออกไปนั่งหน้าเวทีนะ หลังเวทีมันร้อน แล้วอย่าลืมดูโชวพี่ล่ะ” ฉันยิ้มให้นาอึนแล้วเดินกอดคอกับโบมีไปที่เวที
“แน่ใจนะว่าพี่โซฮยอนจะไม่ทำอะไรนาอึน” โชรงพูดกับฉันขนะที่กำลังซาวน์เช็คคีย์บอร์ด
“พี่โซฮยอนไม่รู้สักหน่อยว่า กำลังคุยๆกับนาอึนอยู่ แล้วฉันก็ไม่คิดจะบอกด้วย” ฉันบอกกับโชรง
“หวังให้เป็นแบบนั้นทีเถอะ ฉันไม่อยากเห็นนาอึนเป็นแบบมินอาตอนนั้น” โบมีที่ซาวน์เช็กกีต้าร์อยู่เอ่ยขึ้น เรื่องที่โบมีพูดถึงก็คือ ตอนนั้นที่ฉันบอกเลิกพี่โซฮยอนไป พี่โซฮยอนก็เหมือนจะไม่ติดใจอะไร ก็เพราะว่าเราตกลงกันก่อนที่จะคบกันแล้ว และหลังจากที่ฉันบอกเลิกพี่โซฮยอนได้ไม่นาน ฉันก็ไปคบกับมินอา มีวันนึงมินอาก็โดนทำร้าย พอถามก็ได้รู้ว่า ไปมีเรื่องกับพี่โซฮยอนมา พอฉันไปถามพี่โซฮยอน พี่โซฮยอนก็บอกว่า แค่สั่งสอนเด็กที่มีสัมมาคารวะ ทั้งๆที่ความเป็นจริงแล้ว พี่แกทำไปเพราะไม่อยากให้ฉันคบกับมินอา ฉันจึงไม่อยากให้เกิดขึ้นกับนาอึนด้วย
“ต่อไป เป็นการแสดงสุดท้ายขอค่ำคืนนี้แล้ว พร้อมกันหรือยังคะ ทุกคน!!!” พิธีกรพูดขึ้น
“กรี๊ดด!!!”
“ขอเสียงกรี๊ดดังๆให้กับ ‘ออนนี่ไลน์’ค่ะ ”
“กรี๊ดดด”
สิ้นเสียงกรี๊ด!! โชรงก็เริ่มเล่นคีย์บอร์ด และโบมีก็เริ่มเล่นกีต้าร์ ไปตามเพลงที่ได้ซ้อมกันมา เพลงที่เราเลือกมา เป็นเพลงที่สื่อถึงความรักของคนสองคนที่ค่อยๆก่อตัวขึ้นมาโดยที่ไม่มีใครรู้ตัว ตลอดเพลง ฉันมองไปที่นาอึนตลอด แต่แล้วอยู่ๆก็รู้สึกเหมือนมีคนมาเกาะแขนฉัน ฉันจึงหันไปดูปรากฏว่าเป็นพี่โซฮยอน แต่ด้วยที่ต้องมีสมาธิกับการร้องเพลง จึงไม่ได้ทำอะไร นอกจากร้องไปตามที่ได้ซ้อมมา สายตาฉันมองที่นาอึนเสมอและนาอึนเองก็มองฉันเช่นกัน เรามองกันอยู่อย่างนั้นจนจบการแสดง โดยที่ฉันไม่ได้สนใจคนข้างๆฉันเลยสักนิด
“มองอะไรน้องคนนั้นนักหนา ไม่สนใจพี่เลยนะ” หลังจากเดินลงจากเวทีแล้ว พี่โซฮยอนก็พูดขึ้น
“ไม่ได้มองอะไรนิพี่” ฉันตอบกลับพร้อมกับเก็บของช่วยโชรงไปด้วย
“อะๆ ไม่ได้มองก็ไม่ได้มอง แต่เสร็จจากนี่ไปต่อกับพี่ได้ป่ะ” พี่โซฮยอนเอ่ยชวนฉัน จริงๆวันนี้มันวันเสาร์จะไปไหนก็ได้
“ไม่ดีกว่าพี่” ฉันปฏิเสธ
“ไปด้วยกันหน่อยนะ ไม่ได้เที่ยวด้วยกันนานแล้วนะ พวกโชรงก็ไปด้วยกันนะ” พี่โซฮยอนหันไปชวนโชรงอีกคน โชรงมองโบมีเชิงขอความเห็น
“ก็ดีนะอึนจี นานๆทีได้ปลดปล่อยบ้าง” โบมีพูดขึ้น
“แต่น้องๆ อายุยังไม่ถึงนะ” ฉันเองที่เป็นคนบอกแบบนั้น “นาอึน นัมจู ยังพอได้ แต่ฮายองนี่สิ”
“เรื่องนั้นไม่ต้องห่วง เป็นร้านของพี่สาวพี่เอง ไม่มีปัญหาเรื่องนี้แน่นอน” พี่โซฮยอนพูดให้ฉันวางใจเรื่องที่ฉันกังวล
“ว่าไง นาอึน นัมจู ฮายอง จะไปด้วยกันมั้ย ถ้าพวกเธอไม่ไปพี่ก็ไม่ไป” ฉันหันไปถามความเห็นของน้องๆแทน
“เอาดิพี่ เหนื่อยมาหลายวัน ปลดปล่อยสักวันก็ดีเหมือนกัน” นัมจูตอบอย่างกระดี้กระด๊า
“ว่าไงว่าตามกันพี่ แต่ไปไม่นานนะ” ฮายองบอก
“ไปก็ไปพี่” สุดท้ายนาอึนตอบตกลง
“แต่เราจะไปยังไงพี่ พวกเราตั้ง 6 คนนะ” ฉันพูดถึงปัญหาอีกเรื่อง
“เรื่องนั้นก็ไม่ต้องห่วงเหมือนกัน รถพี่คันใหญ่ไปกันหมดแน่นอน” ปัญหาแก้ไขแล้วอีกข้อ
“งั้นไปกันเลยมั้ยพี่ เดี๋ยวจะดึก” โชรงพูดขึ้น
“เจอกันหน้าโรงเรียนเลยนะ พี่ไปเอารถก่อน” พี่โซฮยอนบอกแล้วแยกตัวออกไปเอารถ
ณ สถานบันเทิงแห่งหนึ่ง
เรามาถึงที่ ร้าน เกือบ ๆ 4 ทุ่ม
“เข้าไปก่อนพี่เลยนะ เอารถไปจอดแล้วเดี๋ยวตามเข้าไป” พี่โซฮยอนบอก แล้วขับรถออกไปที่ลานจอดรถ
“แล้วเราจะรู้ได้ไงว่า นั่งกันตรงไหน” โชรงพูดขึ้น
“ตามฉันมาแล้วกัน” ฉันพูดขึ้น ช่วงที่คบกับพีโซฮยอนฉันมาบ่อย เลยรู้
“มาบ่อยหรออึนจี” โบมีแซวฉัน
“เหอะน่า ตามมา” ฉันเดินนำทุกคนเข้าไปในร้าน มีที่ตรวจบัตร แต่พอคนตรวจบัตรเห็นฉัน ก็ให้ผ่านทันที
“สงสัยมาบ่อยจริงๆ ขนาดคนตรวจบัตรยังให้ผ่าน” ยังไม่เลิกแซวอีกนะ โบมี
“โต๊ะนี้แหละ โต๊ะประจำพี่โซฮยอน นั่งสิ” ฉันบอกให้ทุกคนนั่งลง แต่ไม่วานลืมดึงนาอึนมานั่งข้างๆ
“ยังจำได้อีกหรอ ว่าพี่นั่งโต๊ะนี้ นึกว่าลืมไปซะแล้ว” พี่โซฮยอนที่มาถึงทีหลังนั่งลงข้างฉันที่ยังว่างอยู่
“พี่สั่งเครื่องดื่มให้แล้ว ทั้งมีแอลกอฮอร์และไม่มีแอลกอฮอล์” ก็ดีนะ ฉันไม่อยากให้น้องๆดื่มเท่าไหร่
“ดีเลยค่ะ ฮายองไม่อยากดื่มเท่าไหร่” น้องเล็กของเอาที่นั่งอยู่ข้างนัมจูพูดขึ้น
“แต่ฉันขอเต็มที่นะ” นัมจูหันไปบอกกับฮายอง
“ตามใจพี่เถอะ เดี๋ยวฉันลากพี่กลับเอง” ฮายองยิ้มให้กลับนัมจู น่ารักดีว่ะน้องเรา
“งั้นก็ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะฮายอง” นัมจูพิงไหล่ฮาอยง มันชักจะยังไงๆแล้วนะคู่นี้
“ว่าแต่นาอึนดื่มมั้ย” ฉันถามคนข้างๆ
“ดื่มได้ค่ะ ไม่มีปัญหา” นาอึนตอบฉันพร้อมกับโยกไปตามจังหวะเพลง
“เครื่องดื่มมาแล้วครับ” หลังจากที่คุยกันเล่นไปมา สักพักพนักงานก็ยกเครื่องดื่มมาเสิร์ฟ
“วันนี้เต็มที่เลยนะ พี่เลี้ยงเอง” พี่โซฮยอนบอกพร้อมกับยกแก้วขึ้น
“ขอบคุณค่ะ!!” พวกเราประสานเสียง พร้อมกับยกแก้วขึ้นชน
NAEUN’PART
ผ่านไปเกือบ 2 ชั่วโมง พี่โซฮยอน พี่โบมี นัมจู เมาเละ ส่วนฉัน และคนที่เหลือไม่ถึงกลับเมามากเท่าไหร่
“อึนจีจ๋า พาพี่ไปห้องน้ำหน่อยสิ” พี่โซฮยอนพูดลิ้นพันกัน โอบคอพี่อึนจีบอกให้พาไปห้องน้ำ
“ได้ค่ะ” พี่อึนจีตอบตกลง แล้วกอดเอวพี่โซฮยอนเพื่อพาไปห้องน้ำ “เดี๋ยวพี่มานะนาอึน” แต่ก็ไม่วายหันมาบอกฉัน ฉันจึงพยักหน้ารับ ยังจะดีนะที่อุตส่าห์บอกกัน เพราะตลอดเวลาที่นั่งอยู่นี่ พี่โซฮยอนเอาแต่กอดคอพี่อึนจีไม่ห่าง บางครั้งถึงขั้นนั่งตัก แต่พี่อึนจีก็ไม่ว่าอะไร แค่หันมามองฉันบ้างบางเวลา สงสัยจะแคร์พี่โซฮยอนมากสินะ ฉันหยิบแก้วขึ้นดื่มรวดเดียวหมด ฉันไม่ใช่คนคออ่อน แต่ก็ไม่ได้คอแข็งมากๆ ตอนนี้ก็มึนเล็กน้อย
“นี่นาอึน พี่ว่าพี่พาโบมีกลับก่อนดีกว่านะ เมาไม่รู้เรื่องแล้วเนี้ย” พี่โชรงบอก ก็คงจะจริงอย่างที่พี่โชรงบอกจริงๆ พี่โบมีเมาจนแทบจะลงไปเลื้อยกับพื้นอยู่แล้ว
“ฮายองก็จะพาพี่นัมจูกลับเหมือนกัน ไม่ไหวๆ” ฮายองบอกพร้อมกับชี้ไปที่นัมจู ที่นางเล่นเต้นไม่ยอมหยุด
“นาอึนรอกลับพร้อมอึนจีแล้วกันนะ ไม่อยากให้มันกลับคนเดียว เดี๋ยวพี่จะพาพวกนี้นั่งแท็กซี่กลับก่อน” พี่โชรงลากพี่โบมีขึ้นมานั่งบนเก้าอี้ดีๆ
“เอางั้นก็ได้ค่ะพี่ เดี๋ยวพี่อึนจีกลับมาจะพากลับเลย” ฉันบอกพร้อมกับช่วยประคองพี่โบมีช่วยพี่โชรง
“พี่ไหวๆ นาอึนนั่งเหอะ พี่ไปนะ เจอกันที่หอ” พี่โชรงหิ้วพี่โบมีออกไปตามด้วยฮายองที่ลากนัมจูตามออกไป
“เฮ้ยย!! เดี๋ยวเด้ ยังม้ายย อยากกลาบบบ” นัมจูร้องลั่นเมื่อโดนฮายองลากออกจากร้าน ตลกนัมจูว่ะ ว่าแต่ทำไมพี่อึนจีพาพี่โซฮยอนไปเข้าห้องน้ำนานจังว่ะ หงุดหงิดแล้วนะเนี้ยย นั่งก็นั่งใกล้ๆกัน กระหนุงกระหนิงกันตลอด แล้วนี่ยังจะไปเข้าห้องน้ำด้วยกันนานๆอีก ไปดูหน่อยดีกว่า เผื่อเมาตกท่อ ฉันตัดสินใจลุกจากโต๊ะเดินไปทางหลังร้าน เพื่อไปห้องน้ำ ฉันเดินไปใกล้จะถึงทางเข้าห้องน้ำหญิง ก็พบเข้ากับร่างสองที่กอดกันกลมพอเดินเข้าไปใกล้ๆก็พบว่า เป็นคนสองคนที่ฉันกำลังตามหานั่นเอง ทั้งสองคนกำลังจูบกันอย่างดูดดื่ม พี่โซฮยอนโอบรอบคอพี่อึนจียืนพิงผนังหน้าห้องน้ำ ส่วนพี่อึนจีแขนข้างนึงยันกับผนัง อีกข้างจับอยู่ที่เอวพี่โซฮยอน ฉันยื่นมองคนทั้งคู่เหมือนคนโรคจิต ไม่ขยับไม่เขยื่อนไปไหน ตาทั้งสองข้างเริ่มร้อนฉ่า แล้วสิ่งที่ฉันไม่อยากให้ไหลมันก็ค่อยๆไหลออกมา ฉันยกมือขึ้นเช็ดน้ำตาตัวเองลวก แล้วเดินเข้าไปหาทั้งสองคนที่ยังจูบกันอยู่ โดยไม่ได้สนใจฉันเลยสักนิด
“ขอโทษที่ขัดจังหวะนะค่ะ” ฉันสะกิดไหล่พี่อึนจีเบาๆ
“ยุ่งอะไรด้วยว่ะ หรือว่า.... นาอึน!!!” พี่อึนจีตะโกนออกมาอย่างหัวเสียง แต่ก็ต้องหยุดชะงัก ทำตาโต เมื่อเห็นว่าเป็นฉัน
“ไม่ได้อยากยุ่งหรอกค่ะ แค่จะมาบอกว่า พี่โชรงพาทุกคนกลับแล้ว แล้วฉันก็กำลังจะกลับ มาบอกแค่นี้แหละค่ะ เชิญต่อเลยค่ะ สวัสดีค่ะ” ขนะที่พูด น้ำตาฉันก็ค่อยๆไหลออกมาเรื่อยๆฉันยกมือไหว้ทั้งสองคนแล้วเดินออกมา
“นาอึน!!! เดี๋ยวสิ” พี่อึนจีเดินมาดึงแขนฉันไว้
“ปล่อยเขาเถอะอึนจี เราไปสนุกกันต่อเถอะนะ โตแล้วคงกลับเองได้นะ” พี่โซฮยอนพูกกับพี่อึนจีที่ยังจับแขนฉันไม่ยอมปล่อย แล้วประโยคสุดท้ายหันมาพูดกลับฉัน
“กลับได้ค่ะ” ฉันสะบัดมือออกจากพี่อึนจี แล้วเดินออกมาทันที โดยไม่ฟังเสียงร้องเรียกไล่หลังมา ฉันรีบเดินออกมาจากร้านแล้วโปกแท็กซี่กลับบ้านทันที อ่านไม่ผิดหรอก ฉันจะกลับบ้านไม่ได้กลับหอ พอขึ้นแท็กซี่ฉันก็ปล่อยโฮทันที ภาพพวกนั้นมันยังติดตาฉัน ความไว้ใจที่ฉันมีมันแทบไม่เหลือเลย ทั้งๆที่พยายามไม่คิดอะไร แต่สุดท้ายมันกลับเป็นแบบนี้ พวกเขาสองคนเคยคบกันนี่เนอะ เรื่องแบบนี้ก็เลยจุดติดง่าย
“โอ๊ยยย!!! ทำไมต้องเป็บแบบนี้ด้วยว่ะ” ฉันตะโกนลั่นรถแท็กซี่ จนคนขับหันมามอง แต่ฉันสนใจที่ไหนล่ะ ตอนนี้ไม่สนอะไรแล้ว มันเจ็บจน จน ไม่รู้จะพูดอะไร ถ้าพี่อึนจีไม่เล่นด้วยฉันก็คงไม่รู้สึกเจ็บ และเสียใจขนาดนี้ แต่จากภาพที่ฉันเห็นพี่อึนจีมากกว่าเล่นด้วยซะอีก ทั้งๆที่ไว้ใจ ให้ใจไปแล้ว แต่กลับมาทำแบบนี้
“พี่มันเลวพี่อึนจี ฉันไม่หน้ารักพี่เลยจริงๆ ฮื่ออ~~ ”
ฉันจ่ายค่าแท็กซี่แล้วเดินมานั่งที่หน้าบ้าน ไม่อยากเข้าไปตอนนี้ ไม่อยากให้ทุกคนในบ้านสงสัย
ครืดด~~~ ครืด~~~~
‘พี่อึนจี’
“ฮัลโหล” ฉันกล่าวทักทายปลายสาย
“นาอึนอยู่ไหน ทำไมไม่กลับหอ” เสียงพี่อึนจีตอบกลับมา
“ฉันไม่ได้กลับไปที่หอ” ฉันตอบกลับเย็นชา
“แล้วตอนนี้อยู่ที่ไหน ดึกมากแล้วนะ พี่เป็นห่วง” พี่อึนจีตอบแบบรนๆ
“ห่วงด้วยหรอ พี่ห่วงฉันด้วยหรอ!!” ฉันพูดเสียงดังขึ้น
“บอกพี่มาว่าเธออยู่ไหน เดี๋ยวพี่จะไปรับ” พี่อึนจีตอบกลับ
“พี่เป็นห่วงพี่โซฮยอนของพี่เหอะ ไม่ต้องมาเป็นห่วงฉัน” พูดจบฉันก็วางสายทันที
พี่อึนจีโทรหาฉันหลายสายหลังจากนั้น แต่ฉันไม่อยากรับ ไม่อยากคุยด้วย ไม่อยากฟังเสียง ไม่อยากอะไรทั้งนั้น
“นาอึน นาอึนใช่มั้ย ทำไมมานั่งอยู่ตรงนี้ ” เสียงที่ฉันคุ้นเคยย
“เฮียยย” ฉันลุกขึ้นไปกอดพี่ดงอุน แล้วร้องไห้ออกมา
“เป็นอะไร บอกเฮียสิ ใครทำอะไร” พี่ดงอุนกอดฉันกลับ พร้อมกับลูบหัวเพื่อปลอบ
“เปล่า นาอึนคิดถึง” ฉันโกหกไป แต่ก็มีความจริงอยู่คือ คิดถึง
“โอ๋ๆ เข้าบ้านเราเถอะป่ะ” พี่ดงอุนโอบไหล่ฉันเดินเข้าบ้าน
“ทำไมเฮียกลับบ้านดึกขนาดนี้อะ” ฉันเช็ดน้ำตาแล้วเอ่ยถาม
“ไปเที่ยวกับเพื่อนมา กว่าจะไปส่งกีกวังมันก็เลยดึก ว่าแต่เราเถอะ ทำไมกลับมาบ้านดึกขนาดนี้” พี่ดงอุนอธิบายแล้วถามฉันกลับ
“ที่โรงเรียนมีงานเลิกดึก คิดถึงบ้านขึ้นมาก็เลยกลับมานี่แหละ” ฉันตอบพี่ดงอุน
“จ้าๆๆ งั้นขึ้นนอนได้แล้วไป” พี่ดงอุน จูบหน้าผากฉันเบาๆ
“ฝันดีค่ะ” ฉันเดินขึ้นบันไดไปที่ห้อง
“เอ่อ นาอึน เฮียรู้ว่าเราดื่มมา แต่เฮียจะไม่บอกพ่อกับแม่ เพราะงั้นตอนเช้าเล่าเรื่องทั้งหมดให้เฮียฟังด้วย ห้ามโกหก ขึ้นไปนอนได้แล้ว ” ซวยแล้วววววว....
Ps. มาครบแล้วน้าา า แต่ละตอนอาจสั้นไปหน่อยไม่ว่ากันนะ .กราบ ตอนนี้แจกมาม่าเบาๆ ตอนหน้ามาดูกันว่า เฮียจอมโหดของนาอึน จะจัดการเรื่องของน้องสาวยังไง อึนจีที่ทำผิด จะโดนลงโทษยังไง ฝากด้วยนะ
Ps2. ตอนนี้ไรท์กลับมาอยู่บ้าน เน็ตไม่ค่อยดี อาศัยเน็ตโทรศัพท์กากๆ ลงไม่ได้สักที ต้องขอโทษคนที่รอด้วยน้าา า า .กอดๆ อ่านให้สนุกนะ บายยยยย
ความคิดเห็น