คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #27 : CHAPTER 21 : ปลุก
CHAPTER 21 : ปลุก
วิชาเลือกของเซนต์ไลโอเนล กล่าวกันว่าเป็นวิชาที่สามารถผลิตบุคคลที่มีความสามารถสูงได้ตามวิชาที่เลือกไป หากท่านเลือกวิชาภาษาศาสตร์ ท่านจะเป็นจอมภาษา หากท่านเลือกวิชาการต่อสู้ด้วยอาวุธ ท่านจะเป็นจ้าวศาตรา ซึ่งทั้งหมดนั่นเกิดขึ้นภายในหนึ่งปี
หลักสูตรวิชาเลือกค่อนข้างเข้มข้น เพราะโรงเรียนได้ตั้งเป้าเอาไว้ว่าใครที่จบวิชาเลือกไหน จะต้องมีความสามารถด้านนั้นโดดเด่นเป็นพิเศษกว่าใครๆ เมื่อเลือกลงวิชาใดวิชาหนึ่งแล้วไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้
วิชาที่เจสันและเซอาร์เลือกคือการต่อสู้มือเปล่า เป็นวิชายอดฮิตสำหรับเหล่านักเรียน เพราะทุกคนหวังจะพัฒนาฝีมือให้ไปจุดสูงสุดของสายวิชานี้ ทว่าเด็กปีหนึ่งกลับไม่รู้ถึงความยากลำบากของวิชานี้เลย
เซอาร์และเจสันก้าวเท้าเข้าไปในห้องฝึกสีขาวกว้าง ลักษณะคล้ายกับห้องเรียนวิชาประยุกต์พลังมานา ทว่ากลับกว้างขวางและข้าวของภายในดูครบครันกว่ามาก ความกว้างของมันเท่ากับสนามกีฬาขนาดย่อมๆเลยทีเดียว
ทันทีที่เธอก้าวเข้าไปก็ตกเป็นเป้าสายตาตามเดิม เซอาร์สังเกตเห็นว่าเหล่านักเรียนถูกแยกระดับกันอย่างชัดเจน พวกรุ่นพี่ต่างฝึกกันในมุมของพวกเขา ทว่าอาจารย์ผู้คุมการฝึกกลับมีเพียงแค่สองคน
“รวมตัว!”
เสียงตะโกนเสียงดังของชายวัยกลางคนผู้เป็นผู้คุมการฝึกนี้ เขาเป็นชายร่างใหญ่ผมสีดำ ดวงตาข้างขวาสีทอง ส่วนดวงตาข้างซ้ายที่บอดสนิทถูกปิดด้วยที่ปิดตาสีดำ ข้างๆเขาเป็นสาวหุ่นดีผมสีขาวยาวถึงกลางหลัง ดวงตาสีชมพู ใบหน้าสวยหวาน เธอมองพวกนักเรียนด้วยหน้านิ่งเฉย
“ข้าชื่อกัส วัลดัส เป็นครูฝึกวิชาเลือกการต่อสู้มือเปล่านี้ ส่วนข้างๆคือครูฝึกอีกคน เธอชื่ออลิสซาเบ็ธ ดาร์คเน็ต จำกันไว้ให้ดี!” กัสกล่าวพร้อมมองเหล่าลูกเจี๊ยบตรงหน้า พวกชั้นปีอื่นๆพอจะรับรู้ชื่อเสียงความโหดเหี้ยมของเขามาบ้างแล้ว แม้เขาจะโหดแต่ก็เป็นคนใจดีลึกๆ ทำให้ไม่กลัวมากนัก
ส่วนพวกปีหนึ่งที่พึ่งเคยเจอเขา ก็อดหวาดกลัวกันไม่ได้ มีเพียงแค่บางคนที่ไม่ได้รู้สึกหวาดกลัวเขาเช่นปีหนึ่งห้องเอทั้งสอง
ต้องบอกก่อนว่าวิชาเลือกนั้น จะเป็นการสอนหลักสูตรทั้งหมดให้จบภายในปีเดียว ทำให้เมื่อเรียนจบไปแล้วหนึ่งปี คนที่เรียนจบไปแล้วจะเลือกเปลี่ยนวิชาเป็นวิชาอื่นทันทีเมื่อขึ้นชั้นเรียนใหม่ น้อยคนนักที่จะเลือกเรียนอันเดิม อาจเป็นเพราะยังไม่มั่นใจว่าตัวเองสามารถทำได้ดีที่สุดหรืออาจชื่ชอบการต่อสู้มือเปล่ามากจริงๆ
ดังนั้น เหล่าเด็กที่เลือกเรียนวิชานี้ ก็ล้วนเป็นหน้าใหม่ทั้งหมด ซึ่งลองกะจำนวนคนคล่าวๆจากสายตาของเธอ น่าจะมีคนประมาณเก้าร้อยกว่าคนได้
“เมื่อพวกเอ็งเลือกเรียนวิชาของข้าแล้ว ก็จงทำใจยอมรับการฝึกต่อไปนี้ซะ ห้ามบ่น ห้ามพักจนกว่าข้าจะบอกให้หยุด ทุกคน ไปยืนประจำหุ่นฝึกที่เตรียมเอาไว้!”
จบคำของกัส นักเรียนทุกคนก็รีบวิ่งไปหาหุ่นฝึกเหล็กที่ว่างทันที กัสบอกให้ทุกคนเปลี่ยนยูนิฟอร์มเป็นชุดพละ เพื่อให้สะดวกต่อการฝึก
“โค้งให้มัน แล้วมันจะเริ่มทำงาน พวกเอ็งทุกคนจงสู้กับมันอย่างสุดความสามารถ หากใครที่ล้มลงจงไปหาอลิสซาเบ็ท เธอจะมอบการฝึกร่างกายให้พวกแกเอง”
นักเรียนทุกคนโค้งให้กับหุ่นฝึก ในใจคิดว่านี่มันอะไรกัน? ให้มาสู้กับหุ่นกระป๋องพวกนี้มันง่ายซะยิ่งกว่าปลอกกล้วยเข้าปากอีกนะ กัสยิ้มเมื่อเห็นใบหน้าสบายใจของเหล่าลูกเจี๊ยบทั้งหลาย ช่างอ่อนหัดจริงๆ
“โอ้ย”
“อ้ากก”
“เหวออ”
ทันทีที่หุ่นทำงาน จากหุ่นกระป๋องที่ยืนสงบนิ่งก็โจมตีเข้าหานักเรียนทันที เพียงกระบวนท่าเดียวก็ทำให้เหล่านักเรียนหลายคนล้มลงไปนอน ส่วนมากจะเป็นพวกเด็กปีหนึ่ง เพราะเหล่ารุ่นพี่ต่างเคยฝึกวิชาการต่อสู้มือเปล่ามาแล้ว
ผู้ที่ล้มลงในกระบวนท่าแรกมีราวร้อยคนได้ เซอาร์ยังโชคดีที่หลบทัน แต่ไม่นานเธอก็ล้มลง สุดท้ายก็ต้องเดินไปรวมกลุ่มที่อลิสซาเบ็ทยืนอยู่ สายตามองไปยังเจสัน เขาสามารถสู้กับหุ่นเหล่านั้นได้อย่างสูสี เขาตกเป็นเป้าสายตาเพราะเป็นเพียงปีหนึ่งคนเดียวที่ยังคงสู้กับหุ่นนั่น
สมกับเป็นเจ้าชายของเรา
“ใครที่สามารถโค่นหั่นลงได้ ให้เดินมาหาข้า หากยังไม่สามารถโค่นหั่นกระจอกๆพวกนี้ได้ พวกเอ็งก็ยังไม่สมควรได้รับการฝึกจากข้าต่อ”
กัสกล่าวทิ้งท้ายให้เหล่านักเรียนทุกคน ก่อนเขาจะไปนั่งที่มุมหนึ่งพร้อมกับดูเด็กฝึกไปพลางๆ นักเรียนทุกคนต่างตั้งใจฝึกมากยิ่งขึ้นเพื่อล้มเจ้าหุ่นปีศาจตรงหน้า
“ทำไมถึงแพ้?”
ขณะที่เซอาร์กำลังมองเจสันสู้กับหุ่นปีศาจ อลิสก็เอ่ยถามนักเรียนทุกคนที่พ่ายแพ้ออกมา จำนวนนักเรียนที่มากองกันตรงนี้มีอยู่ราวๆห้าร้อยคนได้ แม้เสียงของอลิสจะเอ่ยขึ้นมาเบาๆ ทว่าด้วยอำนาจของบางอย่าง ทำให้เสียงของเธอกระจายไปทั่ว นักเรียนที่นั่งกองกันต่างได้ยินสิ่งที่เธอพูด พวกเขาคิดตาม
“เพราะไร้ความระมัดระวัง เพราะไม่รู้จักการหลบ เพราะความอยากเอาชนะ เพราะมั่นใจจนเกินไป และสุดท้าย เพราะพวกเธออ่อนแอ”
อลิสตอบคำถามในใจทุกคนที่เธอเป็นคนก่อ พวกที่ล้มแรกๆต่างขาดรวามระมัดระวัง ต่อมามีความมั่นใจ ไม่รู้จักหลบหลีก อยากเอาชนะทำให้มีช่องว่างเต็มไปหมด สุดท้ายพวกนั้นก็คือความอ่อนแอของพวกเขา
“ฉันจะมอบการฝึกให้กับพวกเธอ ตั้งใจทำให้ดี ไม่อย่างนั้นทั้งฉันและกัสจะไม่สนใจพวกเธออีก”
อลิสกล่าวพร้อมมองเหล่านักเรียนตรงหน้าอย่างเย็นชา สายตาของเธอดูเอาจริงเอาจังจนเหล่านักเรียนต่างพากันหวั่นใจ ทุกคนขานรับเธอเสียงดัง
“ครับ!/ค่ะ!”
อลิสให้นักเรียนที่ไม่ผ่านวิ่งไล่จับบอลเรืองแสง ซึ่งมันจะบินหนีพวกเธอพร้อมกับยิงลำแสงเลเซอร์ออกมาด้วย นี่เป็นการฝึกความอดทน ความว่องไว การหลบหลีก และเพิ่มศักยภาพด้านความแข็งแกร่งของร่างกาย
ทุกคนต่างฝึกซ้อมสิ่งที่ได้รับมอบหมายอย่างจริงจัง แม้ท้ายที่สุด จะไม่มีใครผ่านไปถึงกัสได้เลยก็ตาม..
…
“เฮ้ออออ”
เซอาร์ถอนหายใจทันทีที่เข้าห้องมา เจสันปลายตามองก่อนจะเดินไปที่โซฟาตัวโปรด ทิ้งตัวลงนอนซุกหน้าลงกับหมอน วันนี้เขากับเซอาร์เหนื่อยมากจริงๆ การฝึกนี้มันโหดหินกว่าที่คาดเอาไว้ ตอนนี้ทั้งเนื้อทั้งตัวเต็มไปด้วยเหงื่อ แล้วยังหิวอีกต่างหาก กลิ่นอาหารที่เชอรีนทำมันยั่วน้ำลายพวกเขาจริงๆ
“กลับมาแล้วหรอคะ ทั้งสองคน” เชอรีนที่เห็นร่างแมวยักษ์พุ่งตัวหาโซฟากับลูกแมวที่เดินเข้ามาดูเธอทำอาหารเอ่ยขึ้น
“อื้อ”
เซอาร์ขานรับ ตามองอาหารตรงหน้าน้ำลายสอ ประจวบเหมาะกับที่ลูเอลเดินเข้ามาพอดี เขาเห็นยักษ์นอนซุกหมอนก็หัวเราะแหะๆในใจ คงจะเหนื่อยมากสินะเจสัน
“เป็นยังไงบ้างคะลูเอล”
เชอรีนเอ่ยทักเจ้าแมวอีกตัว สภาพของแมวตัวนี้ดูเยินน้อยกว่าสองตัวแรก แต่ก็ยังดูเหนื่อยมากอยู่ดี
“หนักใช้ได้เลยล่ะครับ ของผมเขาให้เค้นมานาออกมาเป็นรูปทรงเลย ตอนแรกให้ทำแค่ย้ายมานามารวมกันที่ฝ่ามือแท้ๆ เฮ้ออ”
“เอ๋ การสร้างรูปของมานามันเป็นหลักสูตรของปีสองเลยนะคะ เก่งจริงๆ” เชอรีนกล่าวชม
“ขอบคุณครับ ว่าแต่เชอรีนล่ะ เป็นยังไงบ้าง”
“ของฉันให้เริ่มจากการศึกษาวัตถุดิบก่อนน่ะค่ะ ฉันต้องไปนั่งแยกวัตถุดิบที่เหมือนกันซึ่งต่างกันแค่กลิ่น เล่นเอาลำบากบากเหมือนกันเลย เซอาร์กับเจสันล่ะคะ”
“...หนักมาก”
เซอาร์นิ่งไปนิดเพราะไม่รู้จะอธิบายอย่างไร ในหัวของเธอมันค่อนข้างอื้ออึงไปหมด แต่เพราะสีหน้างงๆของเพื่อนทั้งสอง สุดท้ายเธอก็ต้องอธิบายเรื่องราวทั้งหมดอยู่ดี
“โหดน่าดูเลยนะคะ”
เชอรีนว่า ถ้าเป็นเธอก็คงมีสภาพไม่ต่างจากเจสันและเซอาร์เหมือนกัน แม้เซอาร์จะยังมีแรงมานั่งรอเธอทำอาหาร แต่สภาพของเธอก็เหมือนจะหลับได้ทุกเมื่อเหมือนกัน โชคดีที่เธอเห็นข้าวดีกว่าการนอน เลยทำให้มีแรงฮึดมารอทานอาหาร
“แต่ก็สมกับเป็นเจสันเลยนะครับ เหนือกว่าปีหนึ่งคนอื่นๆหลายเท่าเลย”
ลูเอลกล่าวชมเจสัน ในขณะที่ปีหนึ่งคนอื่นล้มไปแล้ว มีเพียงเจสันคนเดียวที่ยังยืนหยัดต่อสู้กับเจ้าหุ่นพวกนั้นได้
“อาหารใกล้จะเสร็จแล้วนะคะ เซอาร์ช่วยไปปลุกเจสันทีค่ะ”
เชอรีนพูด เธอให้เซอาร์ไปปลุกเจสัน ส่วนลูเอลช่วยจัดจานรอ
“อื้อ”
เซอาร์ขานรับ เธอเดินไปหาเจสันที่โซฟา เขานอนเอาหน้าซุกหมอนด้านหนึ่ง อีกด้านที่ไม่ได้ซุกเผยให้เห็นใบหน้าหล่อเหลา เซอาร์ใจเต้นแรง ไม่กล้าปลุกเจสัน
หน้าตอนหลับเขาดูน่ารักจัง
เซอาร์ค่อยๆนั่งลงให้ระดับหน้าอยู่ระดับเดียวกับเจสัน เธอมองเขาอย่างเหม่อลอย ค่อยๆเอื้อมมือไปแตะที่แก้มของเขา
หมับ
!!!
ทันทีที่มือของเธอแตะแก้มของเขา เจสันก็จับมือของเธอหมับ กลายเป็นว่าเจสันกุมมือเวอาร์ที่กำลังสัมผัสแก้มของเขาอีกที เซย์มือสั่น พยายามดึงออก แต่เจสันไม่ปล่อย เขาค่อยๆลืมตาขึ้นอย่างง่วงงุน
“อะไร” เขาถามเสียงง่วงทั้งๆที่มือยังกุมมือของเซอาร์อยู่ ตาคมปลาดมองเธอจนเซอาร์ทำอะไรไม่ถูก พยายามดึงมือออกก็ไม่ปล่อย
“อ..อาหารพร้อมแล้ว” เซอาร์ตอบเสียงตะกุกตะกัก หลบสายตาที่เจสันมองมา เจสันส่งเสียงในลำคอ เขาปล่อยมือของเธอแล้วลุกขึ้น ขยี้หัวตัวเองดึงสติให้หายง่วง แล้วเดินไปที่โต้ะอาหารเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทิ้งให้เซอาร์นั่งหน้าแดงกุมมือตัวเอง
เจ้าชายบ้า! ทำไมต้องทำให้เขินด้วยฮืออ
เมื่อพบเห็นคำผิด สามารถแจ้งเราได้นะคะ เราแต่งในมือถือแล้วลงคอมอีกที ไม่ได้เช็คคำผิดเลย
ดังนั้นใครพบเห็นแล้วแจ้งจะเป็นการขอบคุณมากเลยค่ะ//โค้ง
มุมตัวละคร
ลูเอล : เซอาร์เป็นอะไรหรือเปล่าครับ
เชอรีน : นั่นสิ ดูเหนื่อยๆนะคะ
เซอาร์ : เราเหนื่อยหัวใจ
เชอรีน/ลูเอล : เอ้ะ?
เจสัน : หิวว่ะ มีไรกินบ้าง
เซอาร์ : ...
ไรท์ : ทุกคนคะๆๆๆ เรามีข่าวดีมาแจ้ง
ท๊าดาาาา นิยายของเราติดท็อปยี่สิบด้วยนะคะ ดีใจมากๆๆๆ ขอบคุณทุกคนที่อยู่ด้วยกัน
คอยคอมเมนท์หรือคอยกดใจให้เรานะคะ ขอบคุณนักอ่านเงาด้วย ถึงคุณไม่แสดงตัวเราก็รักคุณนะคะ
ถ้าไม่มีคุณเราก็คงไม่ได้มาจุดนี้ ดีใจมากๆไม่คิดว่าตัวเองจะมาจุดนี้ได้ เพราะที่เราเขียนมันค่อนข้างไม่เป็นกระแสเท่าไหร่ ฮือ ขอบคุณมากๆนะคะ ตอนรู้นี่กรี๊ดลั่นบ้านเลย นี่เลยแอบเขียนฉากเซอร์วิสมาให้กรุบกริบๆ รักทุกคนนะคะ//โดดกอด
แล้วก็เพื่อนของเรายำไข่บีหนึ่ง นางแต่งนิยายแล้วนะคะ หลังจากนางโล่งมานาน เป็นนิยายวายใสๆน่ารักๆ
มีแมวอ้วนเป็นพระเอก เอ้ย เป็นมาสคอต ใครสนใจลองกดเข้าไปในทวิตเตอร์เลยค่ะ//แอบโปรโมทเบาๆ
ความคิดเห็น