ท่านพี่... อย่ามัวแต่อ่านตำรา มาอ่านใจข้าบ้างสิ!

ในโลกที่ขับเคลื่อนด้วยเดดไลน์และตัวเลขบนหน้าจอ ‘ลินลี่’ คือฟันเฟืองตัวเล็กๆ ที่หมุนไปอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย

ชีวิตของเธอคือตึกสูงระฟ้า แสงไฟนีออนที่ไม่เคยหลับใหล และเสียงแจ้งเตือนจากแอปพลิเคชันที่ดังขึ้นทุกนาที ความสุขเดียวที่พอจะฉุดรั้งเธอขึ้นมาจากกองงานที่ท่วมท้น คือโลกในหน้ากระดาษดิจิทัล... โลกแห่งนิยายออนไลน์

เรื่องที่เธอติดงอมแงมในตอนนี้คือ "ยอดหญิงพลิกชะตา" นิยายอิงประวัติศาสตร์สุดเข้มข้นที่ว่าด้วยการชิงไหวชิงพริบขององค์ชายผู้เก่งกาจและยอดหญิงแห่งหน่วยข่าวกรอง ทุกคนต่างหลงใหลในความรักอันยิ่งใหญ่ของพระนาง... แต่สำหรับลินลี่แล้ว กลับมีตัวประกอบคนหนึ่งที่ทำให้นางรู้สึกสงสารจับใจทุกครั้งที่อ่านเจอ

‘ซูเหวิน’ ... บัณฑิตอัจฉริยะผู้มีอนาคตไกล แต่กลับถูกสหายรักหักหลังจนต้องโทษ ถูกปลดจากทุกตำแหน่งและถูกเนรเทศมายังหมู่บ้านเล็กๆ ห่างไกลความเจริญ โชคชะตายังซ้ำเติมให้เขาต้องแต่งงานกับสตรีผู้รังเกียจในความตกต่ำของเขา บทสุดท้ายของเขาในนิยายถูกเขียนไว้เพียงไม่กี่บรรทัด... ภรรยาทอดทิ้งเขาไป ทำให้เขาใจสลายและล้มป่วยตายอย่างเดียวดายในกระท่อมผุพัง... เป็นจุดจบที่น่าเวทนาและไม่มีใครจดจำ

"ถ้าเพียงแต่เขามีใครสักคนที่รักเขาจริงๆ ..." ลินลี่พึมพำกับตัวเองบ่อยครั้ง "คนที่มองเห็นคุณค่าในตัวเขา ไม่ใช่แค่ตำแหน่งหรือชื่อเสียง..."

คืนนั้นก็เป็นอีกคืนที่เธอทำงานหามรุ่งหามค่ำเพื่อปิดโปรเจกต์สำคัญให้ทันกำหนด ร่างกายที่อ่อนล้าใกล้จะถึงขีดจำกัด แต่ใจก็ยังคงดื้อดึง

ภาพสุดท้ายที่เธอจำได้ คือตัวอักษรบนหน้าจอที่เริ่มพร่าเลือน... ความเจ็บปวดเฉียบพลันที่แล่นริ้วขึ้นมากลางอก... และความคิดสุดท้ายที่แวบเข้ามาในหัว คือใบหน้าที่เศร้าสร้อยของบัณฑิตซูเหวิน...

...

ความรู้สึกตัวกลับคืนมาพร้อมกับกลิ่นอับชื้นของดินและไม้เก่า สัมผัสแข็งกระด้างของหมอนไม้ และเสียงลมที่พัดหวีดหวิวอยู่ภายนอก

ลินลี่ฝืนเปลือกตาที่หนักอึ้งขึ้นอย่างยากลำบาก...

ภาพที่ปรากฏเบื้องหน้าคือใบหน้าของบุรุษผู้หนึ่ง... ใบหน้าที่หล่อเหลาแต่ซีดเซียว ดวงตาคมกริบคู่นั้นเต็มไปด้วยความโศกเศร้าและสิ้นหวัง... เป็นใบหน้าที่นางคุ้นเคยราวกับรู้จักมาทั้งชีวิต...

เขาคือซูเหวิน...

"หลันฮวา..." เขาเอ่ยเรียกชื่อที่ไม่คุ้นหูด้วยน้ำเสียงที่แหบพร่า "เจ้า... ฟื้นแล้วหรือ"

ลินลี่เบิกตากว้าง... นางไม่ได้กำลังฝัน...

นี่คือจุดเริ่มต้นของบทต่อไป... บทที่นางจะไม่ได้เป็นเพียงผู้อ่านที่เฝ้าสงสารอีกต่อไปแล้ว แต่นางคือผู้ที่จะเข้ามาเขียนโชคชะตาของตัวประกอบผู้นี้... ขึ้นมาใหม่ด้วยตัวเอง

---

ลองแต่งนิยายแนวจีบสามีตัวเอง ฝืดบ้าง ฝืนบ้าง แต่ได้อยู่ เดี๋ยวมาลงให้อ่านนะ ช่วง 20 ตอนแรก จะเป็นทั้งปมและเคลียปมของพระเอกนะคะ