คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Short Fiction - TonoRitz - iPhone
Writer ; ZOILLGM_PK
Update ; 18 May 2012
-----------------------------------------------------------iPhone----------------------------------------------------------
-TONO PART –
‘โทรหาแนเด้อ จำเบอร์โทรน้องได้บ่ น้องจะเฝ้ารอ อ้ายโทรหาเวลาเลิกงาน’
“โน่ วันนี้เยี่ยมมาก พรุ่งนี้เจอกันเก้าโมงนะ”
“ครับพี่หนุ่ม หวัดดีครับ”
‘มีเรื่องเว่านำ อยากคุยสองคนเท่านั้น วันก่อนที่เราพบกัน คนหลายน้องเว่าบ่ได้’
“อ้าวโน่ วันนี้ไปดริ๊งกับพี่มั้ย ทองหล่อๆ”
“ไม่ครับพี่ ผมมีซ้อมต่อ ขอบคุณเด้อ”
‘เซื่อใจแท้เด้ จึงเทใจคบเรื่อยมา เป็นที่ปรึกษา คอยปรับทุกข์เวลาวุ่นใจ’
“โน่ เดี๋ยวบ่ายสามมีซ้อมร้องเพลงต่อนะ พี่จะเข้าตึกแล้ว อย่าลืมล่ะ”
“ครับพี่ปอ ไว้เจอกันครับ”
‘จากพ่อแม่มา ที่พึ่งหนึ่งเดียวคืออ้าย ถึงตัวทำงานห่างไกล แต่ใจฮักตามเป็นทาง’
-12:00 น.-
“ฮัลโหล...”
‘เบอร์เก่าเวลาเดิม ช่วยเติมเสียงให้ได้ยิน เป็นวิตามิน สร้างภูมุ้มกันความเหงา..’
~ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ~
“ฮัลโหลพี่โน่”
“ทำอะไรอยู่เตี้ย” กรอกเสียงลงในสายก่อนจะหยิบหูฟังออกมาต่อแล้วเสียบเข้าหูเพื่อให้สะดวกต่อการคุยโทรศัพท์ ปลายสายเสียงอึกทึกครึกโครมพอจับใจความได้ว่าอีกฝ่ายคงกำลังรับน้องอยู่แน่ๆ ผมหยิบกระเป๋าขึ้นคล้องไหล่ก่อนจะเดินออกจากกองถ่ายพร้อมกับยกมือไหว้ทีมงานเป็นระยะๆ
‘บ่ได้ฟังเสียง คึจั่งบ่ได้กินเข่า คึดฮอดบวกกับความเหงา นั่งเฝ้ามือถือคือบ้า’
“รับน้องอยู่อ่ะ กำลังจะกินข้าว พี่โน่กินยัง”
“ยังเลย กูเพิ่งเลิกกอง”
“เอ๊า ทำไมวันนี้เลิกเร็วจังเลยอ่ะ”
“ทีมงานจะเตรียมตัวไปงานเลี้ยงแต่งงานใครซักคนนี่แหละ มึงอ่ะ แอบอู้งานรึไง ไม่รู้จักไปช่วยชาวบ้านชาวช่องเค้า”
‘อะโด่วววว เค้าพักแล้วหรอก เนี่ย เดี๋ยวจะพาน้องลงไปทำกิจกรรมเข้าฐานข้างล่าง เมื่อกี๊ไปเต้นบนเวทีกับน้องมา ฮาโคตรอ่ะ ฮ่าๆๆๆ’ เสียงหัวเราะแบบทะลุโลกของมันทำให้ผมอดขำไม่ได้ ไอ้เตี้ยเอ๊ยย หัวเราะไม่เกรงใจชาวบ้านชาวช่องเค้า
ผมถามสารทุกข์สุขดิบมันนิดหน่อยแล้ววางสายให้มันได้ไปอยู่กับรุ่นน้องบ้าง ปล่อยมันอู้งานมาคุยโทรศัพท์บ่อยเดี๋ยวคนเค้าจะว่าเอา ก่อนจะก้าวขาขึ้นขี่นอร์ตันคู่ใจไปหาพรรคพวกที่โรงละคร
เราสองคนมันก็เป็นซะอย่างงี้ คุยโทรศัพท์กันแต่ละที ไม่ค่อยมีอะไรมาก
แค่ขอให้ได้ยินเสียงว่าเค้าสบายดีเราก็อุ่นใจ..
-----------------------------------------------------------iPhone----------------------------------------------------------
-RIT PART-
~ตือดือดึง ตือดือดึง ตือดือดื่อดือดือดื๊อดืง~
“พี่ริทๆ กินไอติมมั้ย?” ไอ้พ๊อตสะกิดไหล่ผมหลังจากมานั่งพักเหนื่อยกันใต้ร่มไม้ ดีเหมือนกัน อากาศร้อนๆ ได้กินอะไรเย็นๆหน่อยคงจะหายเหนื่อหายร้อนลงไปได้เยอะ
“กินๆ เอาไอ้ที่มันเป็นรูปแตงโมนะ แป๊ปนึง เดี๋ยวพี่เอาเงินให้” เตรียมจะเปิดกระเป๋าควักเงินให้น้อง แต่ไอ้คนถามดันเดินตัวปลิวไปซะไกล เออ ถ้าไม่เอาตังแสดงว่าเลี้ยง ดีเหมือนกัน ประหยัดเงินไปตั้งสิบกว่าบาท -.-
ผมหยิบไอโฟนขึ้นมาเช็คนู่นนี่ตามประสา กล่องเมนชั่นในทวิตเตอร์ยังคงเด้งเรื่อยๆอยู่เหมือนเดิม จะว่าไปเมื่อวาน แฟนคลับผมเมนชั่นหาเรื่องรับน้องกันเยอะแยะ แต่จริงๆแล้วเมื่อวานผมมาถึงขอนแก่นก็เกือบเย็น โทรหาไอ้พ๊อตก็บอกรับน้องวันแรกเสร็จไปแล้ว ถ้าจะเข้าไปคณะก็คงจะไม่มีอะไรให้ทำแล้ว(?) ก็เลยขนของเข้าคอนโดแล้วไปหาอะไรกินแทน
‘ตั้งใจรับน้องไปนะเตี้ย เดี๋ยวซ้อมเสร็จกูโทรหา’
ข้อความสั้นๆง่ายๆที่ทำให้ผมใจชื้น..
เราสองคนมันก็เป็นงี้ ถ้าวันไหนลืมเอาโทรศัพท์มา ผมว่าคงขาดใจตายกันไปข้าง..
ก็แค่อยากได้ยินเสียงให้หายเหนื่อยน่า..
“อ่ะพี่ริท” ไอ้พ๊อตยื่นไอติมมาให้แล้วนั่งลงข้างๆ ก่อนจะตามด้วยไอ้โจ้ที่ถือแก้วน้ำมาสองใบ นั่งพูดคุยกันได้ไม่กี่ประโยค รุ่นน้องที่ต้องเรียนด้วยกันก็เดินเข้ามาขอถ่ายรูป ผมกลับมาแรกๆก็งี้แหละครับ อาจจะดูแปลกตา(รึเปล่า) ไปบ้าง แต่ผมว่าซักหน่อยเค้าก็คงชิน คงสนิทกันจนเดินกอดคอกันไปไหนมาไหนเหมือนผมกับไอ้พ๊อตไอ้โจ้นี่แหละครับ
-RRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRR-
-P’Tono-
“เดี๋ยวพี่มานะพ๊อต”
“ครับบบ”
“ฮัลโหลพี่โตโน่ ซ้อมเสร็จแล้วหรอ”
‘อือ เสร็จหมดแล้วงานวันนี้ มึงล่ะ” ปลายสายถามกลับมาด้วยเสียงอู้อี้ คงกำลังเช็ดหน้าเช็ดตาอยู่แน่ๆ
“พักอยู่ นั่งดูน้องทำกิจกรรมเฉยๆ แต่เดี๋ยวจะออกไปฐานแล้ว ไปแกล้งน้องซะหน่อย ฮ่าๆๆ” พูดแล้วเอาเท้าเขี่ยดินเล่น ไม่รู้มันเป็นนิสัยของผมไปตั้งแต่เมื่อไหร่ แล้วก็เป็นกับไอ้พี่กุ๊ยคนเดียวด้วยนะครับ ที่เวลาจะคุยโทรศัพท์กันทีไร ผมต้องหาอะไรทำไม่ให้มือว่าง
‘อย่าอู้นะมึง เดี๋ยวเค้ามองว่ามึงเป็นรุ่นพี่แล้วกินแรง’
“โหยยยย ริทไม่อู้หรอกน่า ไม่ใช่พี่โน่ซะหน่อยที่ชอบใช้น้อง”
‘มีมาย้อนกู เดี๋ยวเถอะ’
“เดี๋ยวอะไร จะทำอะไรริท โห่ววว”
‘สายกูเยอะ มึงระวังดีๆก็แล้วกันไอ้เตี้ย’
“คิดว่าริทกลัว?”
‘หึหึ เตี้ย กูถามอะไรหน่อยสิ’
“อาฮะ” ผมเดินเตะดินไกลออกมาจากใต้ต้นไม้พร้อมกับถือโทรศัพท์แนบหู
‘มีรุ่นน้องคนไหนเตี้ยกว่ามึงมั้ยวะ? แต่กูคงคิดว่าไม่มีว่ะ ฮ่าๆๆ’ ไอ่พี่โน่! ได้ทีแล้วก็ล้อเราใหญ่ เดี๋ยวปั๊ดนอยด์แบบนอนสต๊อปแล้วจะรู้สึก - -
“ก็ไม่ได้เตี้ยขนาดนั้นซะหน่อย” พูดเสียงเครียดใส่เผื่อเค้าจะได้เลิกล้อผมบ้าง ถึงผมจะไม่ซีเรียสเท่าไหร่ แต่เจอล้อบ่อยๆมันก็เสียงเซลฟ์นะครับ คิดดูสิ โตจนอายุเท่าไหร่แล้ว ร่างกายเรากลับไม่โตตามด้วย แม้จะมีใครบอกว่ามันสมส่วนกับตัวผมแล้วก็ตามเถอะ
‘กูหยอกมึงเล่นน่า’
“แต่ริทซีเรียสไง” พูดเสียงงอนพอให้รู้ว่าเราไม่พอใจที่เล่นแบบนี้บ่อยๆ
‘เออๆ กูจะไม่ล้อแล้ว โอเคมั้ย’ อะโด่ว อุตส่าห์จะนอยด์ซะหน่อย เจอเสียงแบบนี้แล้วใจอ่อนทุกที
“อื้อ เดี๋ยวริทไปทำกิจกรรมต่อนะ ออกมานานแล้วเดี๋ยวไอ้พ๊อตจะสงสัย” ไม่ใช่อะไรหรอกครับไอ้พ๊อตมันยิ่งขี้ล้อ เจอผมคุยโทรศัพท์นานๆทีไรล้อเราทุกที ไอ้โจ้ก็อีกคน เจอแฟนคลับผมยุให้ชงเข้าหน่อยล่ะเล่นด้วยจั๊งงง
ผมเก็บโทรศัพท์เข้ากระเป๋าแล้วสาวเท้าไปหารุ่นน้อง แต่สายตากลับมองไปเห็นเด็กกลุ่มนึง ใส่ชุดนักเรียนประมาณสี่ห้าคนยืนอยู่ข้างรถเก๋งคนหนึ่งอยู่ที่ลานจอดรถใกล้ๆกับที่ผมยืนอยู่ ถ้าผมจำไม่ผิด วันนี้โรงเรียนก็น่าจะเปิดเรียนกันแล้วนี่นา แล้วใส่ชุดนักเรียนกันซะขนาดนี้ ออกมาทำอะไรกัน ?
หรือเป็นแฟนคลับมาส่องผม ?
แหมม ไม่ค่อยจะยอตัวเองเท่าไหร่เลยผม ฮ่าๆ
แต่จริงๆแล้ว น้องเค้าอาจจะได้มาดูผม แต่อาจจะมายืนดูเค้ารับน้องกันก็ได้ ผมอาจคิดเข้าข้างตัวเองไปเอง โว้ะ
เพลียตัวเองเหลือเกิน - -“
ซ่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
เห้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
“ฮ่าๆๆๆ พี่ริท ผมขอโทษษษษษ -/\-“ ไอ้โจ้เดินดขเมาขอโทษขอโพยผมก่อนจะส่งผ้าขนหนูผืนขนาดกลางให้เรา ไม่ใช่อะไรหรอกครับ น้ำครับน้ำ น้ำจากเสื้อที่มันให้รุ่นน้องถอดแล้วจุ่มถังสะบัดมาใส่ผมเต็มๆ อื้อหืออ สดชื่นขึ้นเลยทีเดียว
“โจ้ - -+”
“ฮ่าๆๆ ผมขอโทษนะพี่นะ พี่เดินไปด้านนู้นก่อน เดี๋ยวน้องมันสะบัดผ้าแล้วจัเปียกอีก ฮ่าๆๆ” ยังจะขำอีกนะ ตกลงมันรู้สึกผิดจริงๆหรืออยากแกล้งผมกันแน่ เดี๋ยวเถอะ อย่าให้ผมฟ้องพี่ผมนะ เดี๋ยวเรียกกุ๊ยมาจัดการ!
เอ่อ.. เพลียตัวเองรอบสอง - -“
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ~
บร้ะเจ้า =[]=
จูบกันเลยครับ! ปากต่อปาก!! รุ่นน้องชายสองคนที่ถูกรุ่นน้องผม(อีกที) สั่งให้คาบปีโป้แล้วบังเอิญมันหลุดลงคอน้องอีกคนนึง โบ๊ะเช๊ะ -.-
เมาท์ทูเมาท์เลยทีเดียว ฮ่าๆๆ
“เป็นไงพี่ริท ไปเล่นกับน้องเค้าหน่อยมั้ย ฮ่าๆ” ไอ้พ๊อตเดินมาแล้วแซวผม
“ไม่อ่ะ ทำไมพ๊อต อยากเล่นหรอ ฮ่าๆ”
“ถ้าเล่นกับพี่ผมยอม -0-“
ห้ะ!!!!!!!!!!! -[]-
“ผมล้อเล่นน่า~ ฮ่าๆๆ”
ล้อเล่นแรงดีเนอะ เอาซะตกใจ - -“
การรับน้องยังคงเป็นไปเรื่อยๆครับ กิจกรรมละลายพฤติกรรมให้น้องใหม่ยังคงดำเนินไปอย่างสนุกสนาน โดนปะแป้งโดนแกล้งไปกันหลายรายตามประสา ก่อนที่น้องเค้าจะไปเจอการเรียนที่แสนสาหัสอย่างที่ผมเคยเจอ รีบยิ้มรีบเฮฮาไปเถอะน้องเอ้ย ก่อนจะยิ้มไม่ออกแบบพี่
จะว่าไปแล้ว จากที่ผมดูตารางเรียนเทอมนี้แล้ว หนักเอาการครับ มีพักจริงแค่อาทิตย์เดียว แต่ไอ่ตอนพักนั่นก็มีเรียนสองสามคาบ แล้วก็ประชุมวิชาการอีกวันนึง จะเรียกว่าพักเต็มที่เลยก็คงจะไม่ได้ ใจจริงผมวางแผนไว้ว่าจะเอาเวลานั้นแหละกลับไปหาแฟนคลับหรือพี่ๆทีมงานหน่อย แต่ดูท่าแล้วคงจะได้แค่แป๊ปเดียว
เฮ้ออ คิดถึงนะครับ L
-RRRRRRRRRRRRRRRRRRRRR-
-P’Tono-
“ฮาโหลววววววววววววววววว”
‘ เสียงยานคางเชียว ง่วงหรอเตี้ย’
“เปล่าง่วง คิดอะไรเพลินๆอยู่”
‘คิดอะไร’ จับใจความ
“คิดถึงแฟนคลับ” ว่าแล้วก็เดินเขี่ยดินเล่น ไม่มีอะไรทำจริงๆครับ คิดเป็นนิสัยไปแล้วมั้งเนี่ย
‘อย่าคิดมากสิ มึงก็เห็นไม่ใช่หรือไงว่าเค้าใส่ใจมึงมากแค่ไหน’
“ก็เห็นอยู่ แต่มันก็คิดถึงนี่หว่า” บอกเสียงอ่อยออกไป
‘มึงอย่าคิดมากกูบอกแล้ว ไม่มีใครเค้ากล้าลืมมึงหรอก ไปๆ ไปเล่นกับน้องให้หายฟุ้งซ่านได้แล้ว เข้าใจมั้ย?’
“อื้อ” ผมขานรับก่อนจะยิ้มออกมาน้อยๆ หายเครียดไปได้นิดหน่อยแล้ววางสายเดินเข้าไปเล่นกับน้องในซุ้ม ซักพักโทรศัพท์ก็สั่น ผมเดินออกมาเปิดดูก็เจอข้อความสั้นๆจากคนที่เพิ่งวางสายเมื่อกี๊แหละพอให้เรายิ้มออก
-ถ้าไอโฟนกูหาย กูจะไม่เสียดายถ้าวันนี้กูไม่ได้บอกมึงว่า ไอมิสยู-
เสี่ยวแบบนี้สินะ สาวๆถึงได้หลงหัวปักหัวปำ..
แล้วผมจะหน้าแดงทำไมเล่า !!! -///-
ความคิดเห็น