ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ทัศนศึกษาา...
ความรู้สึกของคนๆ นึง. เมื่อไม่ได้รักแล้ว ก็จบๆ กันไปซะ!!!
แต่สำหรับอีกคนหนึ่งง. กูรักเขาแล้ว กูก็รักหมดใจ ไม่มีวันลืมม.
การที่เรารักใครสักคน การที่เราแคร์ใครสักคน. แต่ทำอะไรเพื่อเขาไม่ได้
เพราะเขาจะตกอยู่ในอันตราย.......
จากพี่ของเขาเองง
"อ๊ากกกกก...ทุกคนจำไว้เลยนะ อย่าให้ใครมายุ่งกับผู้ชายคนนั้น ใครยุ่งกับเขามาบอกฉัน" เสียงชายหนุ่ม ที่ใบหน้าดูเป็นมิตร แต่จิตใจอันตรายสุดๆ
"......???"
"หากมายุ่ง....ฉันจะฆ่าคนๆนั้นทันที"
"ครับพี่"
เพราะฉะนั้น
เขาจึงต้องล้างแค้นให้พี่ของเขาา....
YounGer (yg) High School
เสียงของผู้คนที่คุยกัน กับเสียงช้้อนส้อมที่โรงอาหาร
ทำให้ชายหนุ่มคนหนึ่งสบถออกมา
"โว๊ยยย..ตรงนี้แม่งเสียงดังว่ะ มึงไปนั่งในหห้องส่วนตัวกับกูมั้ยย"
"แหมม...ไอ้จินฮวานลูก ผ.อ. มึงนี่เกิดมาในที่ดีๆแท้ๆ ห้องส่วนตัวก็มี ทุกอย่างมึงดีไปหมด ยกเว้นอย่างเดียว"
"อะไรวะ!!!??" ผมถามม
"หน้าตามึงอ่ะ...หล่อน้อยกว่ากูไปหน่อยนึงง เอ๊ะ!!..ไม่สิ มากเลยล่ะ55555"
"โถ่ววว...ไอสลัดจุนฮเว"
ผมชื่อจินฮวานหนุ่มหน้ามน คนมุ้งมิ้งง
เป็นลูก ผ.อ. โรงเรียน และ อสังหาริมมทรัพย์ขนาดใหญ่แห่งหนึ่งง
แล้วพรุ่งนี้นักเรียนที่อยู่ห้องคิง โรงเรียนของเราจะพาไปทัศนศึกษาที่ทางตอนเหนือของประเทศ...จะต้องขึ้นเครื่องบินไปกันพร้อมกับนักเรียนห้องคิงโรงเรียน kind High school
ทัศนศึกษาเหรออ
ผมเกลียดมันที่สุด....เพราะผมมีอดีตที่ฝังใจมานานน....ที่จะไม่มีวัันลืมม!!!
"พ่อฮะ พ่อฮะ..ผผมไม่ไปทัศนศึกษาได้มั้ยฮะ"
"ทำไมแกไม่ไปล่ะ" พ่อถาม
"ขี้เกียจ"
"ไอลูกเวรร...งั้นมึงไม่ต้องเรียนเถอะ"
"โหยยยย..พ่ออะ "
ทำไมต้องไปด้วย ไปเที่ยวแล้วได้คะแนน โรงเรียนคิดไรอยู่ฟะ!!-_-///
★วันขึ้นเครื่องง★
ผมต้องมาเดินตามคุณครูต้อยๆๆ เพื่อขึึ้นเครื่องบิน นี่ผมโตเป็นคนแล้วนะเฟร้ยยยยย ไม่ใช่เป็นควายเหมือนตอนเด็กๆ
ผมเลือกนั่งริมหน้าต่าง เพราะเขาไม่ให้นั่งกับโรงเรียนเดียวกัน
เพื่อเพิ่มมนุษย์สัมพันธ์ที่ดี...หึ!!!
จู่ๆ..ก็มีคนมานั่งข้างๆผม เป็นผู้ชายขาวๆ
จมูกโด่งงๆ
อึดอัดเนอะ นั่งกับคนที่ไม่รู้จักก
ไอ้จุนฮเวก็อยู่ห้องควีนเลยไม่ได้มาด้วย
อ๊ะ..กาแฟที่สั่งไว้มาเสิร์ฟแล้ว
แต่เขานั่งบังอยูนะสิ่
ทำไงดีวะ
"ขอโทษนะ...ช่วยหลบหน่อยได้มั้ย นั่งเกะกะขวางทางอย่างนี้ มันทำให้คนอื่นมีปัญหานะรู้มั้ยย" พูดจบผมก็เอื้อมมือไปหยิบถ้วยกาแฟก่อนจะบ๊ายบายแอร์โฮสเตสที่เดินจากไป
จู่ๆ ก็มีมือคนๆหนึ่ง เอื้อมมาจับมือผมทำให้กาแฟหกเลอะเป้ากางเกงของเขา
"โอ๊ะโอ่!!! ทำยังไงดีล่ะทีนี้น่ะ" หมอนั่นพูดยั่วโมโหผม
"อะไรของนายย..นายทำหกเองนิ่"
ผมแย้ง
"มันก็กาแฟนายนิ่..ถ้าฉันบอกว่าฉันทำหกเองจะมีใครเชื่อ ก็จะมีแต่คนคิดว่านายใช้เงินฟาดหัวฉัน เพราะยังไงซะกาแฟ....ก็ของนายยย"
ฮึ่มมมม..ชักจะโมโหแล้วนะ
"จะเอายังไงก็ว่ามา"
"ก็ไม่มากมายอะไรหรอกนะ"
".........."
"เลียซะ"
"ห๊ะ!!!!"
"ห๊ะอารายยยยย...ก็เลียก็คือเลีย ตอนนี้เพื่อนก็ไปกินข้าวกลางวันกัน...ไม่มีใครเห็นหรอกน่าาาาา"
"จะบ้าเหรอออ...ฉันไม่ทำอย่างนั้นเด็ดขาดด"
"ทามมายยยยยย...ไม่เคยมี'เซ็กซ์บนเครื่องบิน'หรือไง"
"บ้าาาาาา!!! "
หมอนั่นโน้มหน้าลงมาใกล้ผมม
"อยู่นิ่งๆ สิ ที่รักกก"
"อ๊ากกกกก...ฉันไม่ใช่พวก'ผิดเพศ'นะเว้ยยยยยย"
พอผมพูดคำนั้นทำให้เขาหยุดการกระทำอันหน้า'สยิ๋วกิ้ว'ลงได้
"ผิดเพศงั้นเหรออ...".เขามองผมด้วยสายตาที่น่ากลัวว
"....."
"นายรู้จักคำนี้ด้วยเหรออ...ไอ้ผิดเพศของนายน่ะ นายก็เคยทำให้ใครคนหนึ่งต้อง'เจ็บ' ไม่ใช่หรออ"
"ฉันไปทำแบบนั้นตอนไหน!!" ผมถาม
"จำไม่ได้...หรือมันไม่จำเป็นต้องจำ
ความทรงจำที่มันไม่ดี เลยไม่อยากจำใช่มั้ยล่ะ"
".............."
"ฉันไม่จบกับนายแค่นี้แน่...จินฮวาน!!"
น
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น