รักอลวนของฉันกับหนุ่มมาดกวน

ลำดับตอนที่ #3 : ตุ๊กตาเจ้าปัญหา...ของใครกันนะ

เป็นเวลาหนึ่งเดือนเต็มแล้วกับการเรียนของฉันที่ บี. เอฟ. จี. อินจือและพี่โยก็มารับฉันและพี่จีฮุนทุกเช้าเพื่อไปโรงเรียนด้วยกันทุกวัน ทำให้ฉันได้รู้ว่าพี่โยและพี่ชายของฉันมีความสัมพันธ์กันมากกว่าเพื่อน แต่ฉันก็ยังไม่แน่ใจมากนักจนกว่าฉันจะได้ยินจากปากพี่ชายฉันกับพี่โย ส่วนอินจือเค้าก็เลี้ยงอาหารกลางวันฉันทุกวัน ฉันก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมเค้าต้องทำแบบนั้นด้วยนะ ฉันเองก็เกรงใจอินจือเหมือนกันเลยต้องพาอินจือไปเลี้ยงไอศกรีมตอนเย็น แต่แล้วฉันก็ไม่ได้เลี้ยงอยู่ดีเพราะอินจือจะคอยแย่งฉันจ่ายเงินทุกครั้งไป ฉันจึงเลิกคิดที่จะเลี้ยงตอบแทนนายนั้นไปเลย คิดเอาไว้ว่าต้องหาทางเอาชนะอีตานี้ให้ได้คอยดู ถึงแม้ว่าฉันจะมีอินจือเป็นเพื่อนสนิทคนเดียวในโรงเรียนก็ตาม แต่ฉันก็ไม่เคยเหงาเลยเพราะอินจือจะทำให้ฉันสนุกสนานได้ตลอดเวลา จนบางครั้งเพื่อนในห้องก็คิดว่าฉันกับอินจือเป็นแฟนกัน บ้าจริงๆเลยนะเนี่ยคิดกันไปได้



วันนี้อินจือไม่มาโรงเรียนเพราะไม่สบาย ฉันจึงต้องเดินกลับบ้านคนเดียว ส่วนพี่ชายของฉันก็คงจะไปเที่ยวกับพี่โยอีกตามเคย ระหว่างทางกลับบ้านฉันก็ได้พบกับเด็กสาวคนหนึ่งน่ารักเอาการเลยทีเดียวนะเนี่ย เธอเป็นเด็กนักเรียนโรงเรียนแอล. จี.

“พี่ชื่อคิมยองวูใช่มั้ยค่ะ“ จู่ๆเด็กคนนี้ก็เดินเข้ามาหาแล้ว

“ชะ...ชะ...ใช่ ฉันคิมยองวู เธอมีธุระอะไรกับฉันหรอ“ ฉันรู้สึกงงนะเนี่ย ใครกันมารู้จักฉันได้ยังไง ฉันไม่เคยรู้จักเด็กคนนี้มาก่อนเลยนะสาบานได้เลย หน้าฉันก็เพิ่งเห็นวันนี้แหละครั้งแรก

“คือว่าพี่ชายหนูฝากมาให้พี่นะค่ะ“ เด็กคนนั้นยื่นตุ๊กตาหมีหัวใหญ่บะเริ่มเทิ่มให้ฉัน

“ฝากขอบคุณพี่เธอด้วยนะ แต่ว่าพี่ของเธอใครกันหรอจ้ะ“ อ่าว! พอฉันเงยหน้าขึ้นมาเด็กคนนั้นก็หายไปแล้ว ฉันเดินอุ้มตุ๊กตาหมีตัวมหึมาไปจนถึงร้านยินยอง ฉันแวะเข้าไปซื้อขนมปังกลับไปกินที่บ้าน คนมองฉันทั้งร้านเลย ฉันล่ะอายจริงๆเลยต้องมาอุ้มตุ๊กตาตัวบะเลิ้มโดยไม่รู้ว่าคนที่ให้เป็นใคร แงๆๆ

“เอาคัวซอง 5 ชิ้นค่ะ“ ฉันวางตุ๊กตาลงกับพื้น

“ทานที่นี้หรือกลับบ้านครับ“ เสียงคุ้นๆ

“ว๊าย! อีตาเทซอง“ ตายแล้วอีตาเทซองมาทำงานพิเศษที่นี้หรอเนี่ย

“ใช่ก็ฉันนะซิ เธอจะทำไม“ หนอย เจอหน้ากันก็หาเรื่องเลยหรอ

“นี้ๆ พูดกับลูกค้าดีๆหน่อยซิ เดี๋ยวก็โดนไล่ออกหรอก หยิบคัวซองให้ฉันเร็วๆด้วย“

“ใครจะกล้าไล่ฉันออกล่ะ ยัยหัวเห็ด“ กรี๊ดๆ ไอ้หน้าเต้าหู้ยี้มันว่าฉันอีกแล้ว (ฉันแอบเอามาจากในฝันเลยนะเนี่ย อิๆ ว่าไปแล้วไอ้ตานี้ก็หน้าตาดีทำไมฉันถึงได้ไปเรียกเค้าว่าหน้าเต้าหู้ยี้นะ ช่างเถอะ)

“อ่าว! ทำไมจะไล่ออกไม่ได้ล่ะย่ะ ก็ลูกจ้างพูดไม่ดีกับ ทำอย่างกับตัวเองใหญ่โตมาจากไหน ยังไงป้าเคียวโกะเจ้าของร้านก็คงไม่อยากมีลูกจ้างอย่างนายหรอกย่ะ“

“ฉันยังไม่ได้พูดไม่ดีกับเธอเลยนะ อีกอย่างแม่ก็คงไม่ใจร้านไล่ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนออกจากร้านหรอกนะ“

“อะไรนะลูกชาย นี้อย่าบอกนะว่านายเป็นลูกชายที่ป้าเคียวโกะพูดถึงบ่อยๆ“

“อ่าวก็ใช่นะซิ อ่าวได้แล้วคัวซองของเธอ“

“ขอบใจย่ะ เท่าไร“

“ฉันให้ฟรีแม่ฝากไว้ให้“ ฉันรีบอุ้มตุ๊กตาแล้วเดินออกจากร้านไป ไอ้เจ้าตุ๊กตานี้ก็ใหญ่เหลือเกินทำเอาฉันมองไม่เห็นว่าข้างหน้าร้านมีรถจอดอยู่ ฉันเลยเดินไปชนรถสปอร์ตสีดำเข้าอย่างจัง

“เป็นอะไรมากหรือเปล่ายัยหัวเห็ด“

“ไม่เป็นไรมากหรอก“

“ก็ดีแล้ว รถฉันจะเป็นยังไงบ้างเนี่ย จะบุบมั้ยเนี่ย“

“นี้ฉันคนนะไม่ใช่รถบรรทุก“

“อ่าว! หรอฉันคิดว่ารถบรรทุก“

“ย่ะ“

“มาๆเดี๋ยวฉันไปส่งที่บ้าน“

“ไม่ต้อง“ ฉันรีบเก็บของที่ตกแล้วรีบลุกขึ้น แต่เอ๊ะตุ๊กตาฉันหายไปไหน

“หาไอ้เจ้านี้อยู่ใช่มั้ย ฉันว่าถ้าเธอหอบไปเจ้านี้กลับบ้านเอง เธอต้องเดินไปชนรถชาวบ้านบุบอีกแน่เลย ฉันไปส่งเธอเองดีกว่า อีกอย่างฉันก็ว่างด้วยตอนนี้ คนในร้านก็น้อยลงแล้ว“

“ก็ได้ ขอบใจ“

นี้เป็นครั้งแรกที่ฉันได้นั่งรถสปอร์ตสุดหรูนะเนี่ย และที่สำคัญคนขับหล่อด้วยถึงจะไม่ใช่แฟนฉันเถอะ เทซองเป็นผู้ชายที่มีสาวมาติดเพียบ เทซองเป็นคนสูงราวๆ 185 เซนติเมตร โอ้ยทำไมถึงสูงปานนั้นคนอะไร ตากลมโตสีฟ้าของเค้าทำให้ฉันหลงใหลเค้าเข้าซะแล้ว แล้วยิ่งขับรถสปอร์ตอีกเท่ห์เป็นบ้าเลย แต่ยังไงฉันก็ชอบนายนี้ไม่ได้ฉันไม่ถูกกับตาเทซองเลยให้ตายเถอะ จะว่าไปแล้วตานี้ก็นิสัยดีเหมือนกัน แต่เสียอยู่อย่างเดียวชอบกวนประสาทฉัน

ตาเทซองส่งฉันถึงบ้านเลย ฮ่าดีฉันจะได้ไม่ต้องเปลืองพลังกายและพลังเงินในการนั่งซื้อของมากินเพื่อเพิ่มพลังกายระหว่างทาง

“ขอบใจย่ะ“

“จะไม่ชวนฉันเข้าบ้านหน่อยหรอ“

“คงไม่จำเป็นหรอก บ้านฉันคงไม่อยากต้อนรับนายด้วยมั่ง“ ฉันพูดจบก็รีบหอบตุ๊กตาและของลงจากรถสปอร์ตทั้งๆที่ฉันไม่อยากจะลงเลยรถนี้นั่งแล้วสบายเหลือเกิน ฉันจะเปิดประตูเข้าบ้านแต่แล้วของในมือฉันก็ตกลงอีกแล้ว

“มานี้เลยมายัยหัวเห็ดฉันช่วยเอง“

“ไม่ต้องๆ ฉันจัดการเองนายรีบๆกลับบ้านไปเลยไป“ ฉันกับเทซองแย่งของกันสักพักนึง พอฉันเลยปล่อยของในมือ ทำให้เทซองหงายหลังไปนั่งจ้ำโบ๊ะบนกระถางต้นไม้

“ฮ่าๆๆ เป็นอะไรมากมั้ย“ ฉันอดขำไม่ได้เมื่อเห็นเทซองหมดสภาพแบบนั้น

“เธอรีบมาช่วยฉันเดี๋ยวนี้เลย ทำบุญบูชาโทษแท้ๆเลยฉัน“

“ย่ะพ่อคนใจบุญ มานี้ลุกขึ้นมาเลย“ ฉันฉุดเทซองขึ้นจากกองกระถางต้นไม้ แต่แล้วฉันก็ต้องหงายหลังลงไป โดยที่มีเทซองทับอยู่บนตัวของฉัน ทำให้ฉันได้เห็นดวงตาของเทซองชัดมากขึ้น ดวงตาสีฟ้าเป็นประกายของเค้ามันเท่ห์เป็นบ้าเลย ฉันไม่เคยจ้องเค้ามาก่อนแล้วมันก็ใกล้มากด้วยนะเนี่ย มันสะกดให้ฉันลืมทุกอย่างจนกระทั่งตาเทซองกระพริบ ฉันก็รู้สึกตัวว่าริมฝีปากอันสวยงามของเค้าประกบริมฝีปากอันบางเรียวของฉันอยู่ กรี๊ดตายแล้วจูบแรกของฉันตกเป็นของอีตานี้หรอ ฉันรีบพลักเทซองออกจากตัวฉัน

“กรี๊ด! นี้นายทำอะไรของนายเนี่ย“ แล้วก็ฉันรีบลุกขึ้น มันทำฉันเขินจนหน้าแดง ส่วนเทซองก็ได้แต่เอามือลูบหัวอย่างเขินแล้วยิ้มที่มุมปาก กรี๊ดๆ นายนี้ยิ้มแบบนี้แล้วน่ารักเป็นบ้าเลยมีลักยิ้มด้วย ฉันก็รู้จักตานี้มาตั้งนานแล้วไม่เคยยักสังเกตว่าตานี้น่ารักขนาดนี้

“มีอะไรกัน ยุนวู อ่าวเทซอง“ พี่จีฮุนรีบวิ่งออกมาดู ฉันกับตาเทซองรีบปรับสีหน้าให้เป็นปกติ ไม่อย่างงั้นพี่จีฮุนฆ่าฉันกับอีตานี้ตายแน่ๆเลย

“ไม่มีอะไรหรอกจีฮุน พอดีฉันจะช่วยน้องสาวแกถือของเข้าบ้าน แต่น้องแกไม่ยอมเลยแย่งกัน แล้วพอน้องแกปล่อยของก็ไม่บอกฉันเล่นเอาฉันหงายหลังไปจมกองกระถางต้นไม้ น้องแกตกใจก็เลยกรี๊ดขึ้นมา“ ต้องขอบใจเทซองที่แสดงละครแนบเนียนเพราะตอนประถมเค้าเคยอยู่ชมรมการแสดงแล้วยังเคยเป็นนักแสดงละครเวทีของโรงเรียนอีกด้วย กรรมการที่พิจารณารางวัลของออสการ์อย่าลืมตาเทซองด้วยนะค่ะ ส่งชื่อเข้าประกวดโดยคิมยุนวูค่ะ นับวันเข้าฉันชักจะบ้าขึ้นทุกทีแล้ว

“ถ้าไม่มีอะไรก็ดีแล้วมาเข้าบ้านกันยัยตัวยุ่ง เฮ้ยไอ้เทซองเข้าไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนในบ้านฉันก่อน เดี๋ยวเอาเสื้อผ้าฉันก็ได้ หรือจะอยู่กินข้าวเย็นก่อนก็ได้นะ วันนี้ที่บ้านมีฉลองงานวันเกิดให้ยัยตัวยุ่งกัน“

“ถ้าไม่เป็นการรบกวนก็โอเค“ ฉันไม่ค่อยพอใจเท่าไรที่นายตานี้มาร่วมงานวันเกิดฉัน เอ๊ะวันนี้วันเกิดฉันหรอ ใช่ซิฉันลืมไปเลย งั้นแสดงว่าตุ๊กตาตัวนี้เค้าคนนั้นคงให้เนื่องในวันเกิดฉันนะซิ แต่ว่าเค้าเป็นใครกันนะทำไมต้องทำตัวลึกลับด้วยน่าสงสัยที่สุดเลย

พี่ช่วยฉันอุ้มตุ๊กตาเจ้าปัญหาเข้าบ้านโดยมีฉันและตาเต้าหู้ยี้เดินตามเข้าไป

“เทซองไปอาบน้ำก่อนซิ ห้องน้ำนะเดินตรงเข้าไปอยู่ในสุดเลยนะ ส่วนเสื้อผ้าก็นี้ชุดฉันเองนายคงจะใส่ได้นะ“ พี่ยื่นชุดของพี่ให้กับเทซอง แล้วเทซองก็เดินไปอาบน้ำ พี่รีบลากฉันไปนั่งที่โต๊ะ

“มานี้เลยยัยตัวดี ทำไมอยู่ๆไอ้เทซองถึงมาส่งเธอได้ แล้วไอ้ตุ๊กตาตัวนี้ใครให้มาบอกพี่มานะหรือว่าแฟนเธอให้มา เธอมีแฟนแล้วหรอใครกันกล้ามาเป็นแฟนเธอ“

“นี้ถามเป็นชุดเลยนะ“

“โทษที คนมันใจร้อนรีบเล่ามาเลยยัยตัวยุ่ง ก่อนที่เทซองจะออกมา“

“วันนี้ฉันเดินกลับบ้านคนเดียวระหว่างทางกลับบ้านมีเด็กคนนึงเอาตุ๊กตามาให้ฉันแล้วบอกว่าพี่ชายเค้าฝากมาให้ฉัน ฉันจะถามว่าใครเค้าก็หายไปซะแล้ว ฉันผ่านยินยองปังก็เลยเข้าไปซื้อคัวซอง แต่ตอนออกจากร้านฉันเดินไปชนรถตาเทซองเข้า เค้าก็เลยมาส่งกลัวว่าฉันจะอุ้มตุ๊กตาแล้วเดินไปชนอะไรอีก เข้าใจรึยังจ้ะคุณพี่ชาย“