คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 1 : ชีวิตจริงอันแสนเศร้าของคนหล่อ - -^
Voodo & That Guy :: มนต์รักป่วนหัวใจ หนุ่มหน้าใส กับ ยัยแสบ
Chapter 1 ------- ชีวิตจริงอันแสนเศร้าของคนหล่อ - -^
สถานที่ : โรงยิม
" เฮ้ยไอ้ไบค์มึงเก็บลูกบาสเด๊ะ วันนี้กุมีนัดกับสาวว่ะ ไปพวกเราถ้าพวกมึงช้าอดไม่รู้ด้วยนะเว่ย"
"เออ มึงนี่ก็แก่แล้วนะ ทำเป็นใจร้อนไปได้"
"กุไม่เหมือนมึงหรอกกุมันหนุ่มน้อยไฟแรงเว้ย ส่วนมึงไอ้ไบค์ปิดโรงยิมให้เรียบร้อยไม่งั้นมึงตาย"
"ไปเว่ย เดี๋ยวน้องๆจะรอกุนาน เสียเครดิตคาสโนว่าหมด"
และแล้วก็เหลือเพียงแค่ผมกับพวกลูกบาสที่ไม่มีใครคิดจะช่วยเก็บมัน ผมก็ไม่รู้ทำไมผมต้องมาทำตามที่มันสั่ง แต่ตั้งแต่ผมมาอยู่ที่นี่ก็กลายเป็นเบ๊มันไปแล้ว ผมเองก็งงเหมือนกัน อาจเป็นเพราะผมไม่อยากมีเรื่องกับเจ้าพวกทึ่มพวกนั้นเลยต้องยอมเป็นคนใช้มัน อย่าให้ถึงทีผมบ้างละกัน - -^
" จัดการมันให้เรียบร้อยนะ" เสียงดังมาจากทางด้านสวนพฤษศาสตร์ที่อยู่หลังโรงยิมไม่รู้สิผมอาจคิดไปเองก็ได้ ป่านนี้จะมีใครเหลืออยู่อีกล่ะ กลับบ้านดีกว่า
หลังจากที่ผมปิดโรงยิมเสร็จผมก็เดินไปที่ด้านหลังของสวนพฤษศาสตร์ อย่าบอกใครนะครับว่าผมแอบจอดรถของผมไว้ที่นั่น(ผมบอกคุณคนเดียว 55+) เพราะโรงเรียนไม่อนุญาติให้นักเรียนนำรถมา แต่ก็ช่วยไม่ได้ เพราะกว่าผมจะได้ออกมาจากโรงเรียน ก็ปาเข้าไปเกือบทุ่มแล้ว จะมีรถที่ไหนมานั่งคอยผมล่ะ คิดๆก็แค้นไอ้พวกนั้นมันใช้ผมปิดโรงยิมคนเดียว ช่างเถอะยังไงผมก็เป็นพระเอกไม่อยากโกรธมากเหอะๆ
และแล้วผมก็มาถึงรถ BMW Z4 Roadster สีดำที่ผมได้มันมาตอนเทอมที่แล้วเพราะว่าผมดันเก่งสอบชิงทุนไปเรียนต่อได้ แต่ผมยังไม่อยากไปตอนนี้ พ่อก็เลยซื้อรถให้แทน ผมไม่ได้โม้นะ ฐานะที่บ้านของผมก็ไม่ใช่เล่นเหมือนกัน ((ไม่ได้โม้แล้วแบบนี้มันเรียกว่าอะไรล่ะฟะ :: คนเขียน))
พ่อผมทำธุระกิจจิวเวอร์รี่ส่งออก พ่อก็เลยไม่ค่อยว่างมาเจอกับผมเท่าไหร่ และแม่ของผมก็ชอบออกงานสังคมเพื่อโปรโมทครอบครัว ผมจึงต้องอยู่บ้านคนเดียวเป็นประจำ (เหมือนเป็นเด็กมีปัญหาเลยแฮะ) ^-^"
และแล้ว ผมก็ขับรถฝ่าผู้คนที่กำลังชุมนุมเพื่อต่อต้านใครบางคนที่ผมไม่อยากเอ่ยนาม เดี๋ยวหัวผมจะหลุดจากบ่าไม่อยากเสี่ยงอ่ะ ผมบีบแตรให้คนมาเปิดประตู ไม่รู้เมื่อไหร่จะใช้ระบบอัตโนมัติสักที อาจเป็นเพราะไม่มีใครว่างจะมาเปลี่ยนก็ได้นะ ^^ นั่นไง... แบมๆเดอะคากิมาแล้ว
"ทำไมวันนี้กลับบ้านช้าจังล่ะ^O^" นั่นเป็นเสียงของยัยน้องสาวตัวแสบของผม
"วันนี้ทำรายงานก็เลยกลับช้าอ่ะ" (ใครจะกล้าบอกล่ะว่าโดนไอ้พวกงั่งนั่นสั่งให้ปิดโรงยิมคนเดียวเดี๋ยวก็เสียฟอร์มหมด)
"แหม.. ^-^ ก็นึกว่าโดนเพื่อนใช้งานซะอีก" ดูมันพูดสิครับ - -"
"วันนี้มีอะไรกินบ้างคับป้าแช่ม"
" ^^ มีแกงเขียวหวาน กับ น้ำพริกปลาทูของโปรดไงคะ"
จะพูดไปป้าแช่มถือเป็นผู้ใหญ่ที่ผมสนิทมากเพราะผมเจอแกทุกวันยกเว้นวันอาทิตย์ซึ่งเป็นวันหยุดของแก ผมจึงรักป้าแช่มมากพอๆกับญาติผู้ใหญ่ของผมคนนึง
" คุณแบมหยุดอ่านหนังสือแล้วมาทานข้าวก่อนเถอะคะ"
"คะ ป้าแช่มจะไปเดี๋ยวนี้ล่ะคะ"
คงคิดล่ะสิว่ายัยน้องสาวผมขยันแต่ผิดแล้วมันอ่านหนังสือพวกดาราเกาหลี-ญี่ปุ่นต่างหากล่ะ ไม่รู้จะดูไปทำไมหล่อสู้ผมก็ไม่ได้ เหอะๆ และแล้วอาหารบนโต๊ะก็ไม่เหลือสักกะอย่างเพราะผมกับไอแบมกินเรียบเหลือเพียงแต่เศษซากของก้างปลาทูเท่านั้น
"อิ่มสุดๆไปเลย <( + )>" ผมไม่คิดเลย ว่าจะมีผู้หญิงที่ไหน ถลกเสื้อขึ้นมาตีพุงแบบไอแบม
"แกจะไม่อิ่มได้ไงเล่นกินข้าวตั้ง 2 จานอ่ะ - -* "
"พูดงี้ได้ไงอ่ะ เฮียเองก็กินตั้ง 3 จาน เชอะ -^- " (ก็จริงของมันนะ)
ป้าแช่มหันมาหัวเราะที่พวกเราทะเลาะกันเหมือนเด็กๆ รู้สึกว่าป้าแกจะลืมเติมคำว่า เด็กหน้าตาดีลงไปด้วย (ไม่ค่อยหลงตัวเองเลยนะแก :: คนเขียน)
หลังจากนั้นพวกเราก็แยกย้ายเข้าห้องของตัวเอง ห้องของผมอยู่ห้องบนสุด เพราะยัยแบมแย่งห้องชั้น 2 ไป มันภูมิใจกับเรื่องนี้มาก จนทุกวันนี้มันยังกระแนะกระแหนถึงเรื่องชั้นสามของผม
"โฮะๆๆ เหนื่อยเหมือนกันเนอะเฮีย ห้องชั้นสามเนี่ย ลำบ๊ากลำบาก ^0^" เห็นถึงความร้ายกาจของน้องผมรึยังล่ะ แต่ก็ดีผมชอบห้องที่สงบๆ(เป็นการปลอบใจตัวเองคับ)
ผมแก้ผ้าเตรียมจะไปอาบน้ำ… 55+ อย่าคิดลึก ใส่ผ้าขนหนูแล้วหน่า พอเข้าห้องน้ำไปผมก็มองตัวเองในกระจกและก็คิดว่าหน้าตาดีๆอย่างผมทำไมต้องไปเป็นเบ๊ ไอพวกนั้นด้วย หน้าตาผมออกจะดูเป็นผู้ดี หรือว่าเพราะแว่นกรอบดำกับหน้าตาเรียบร้อยทำให้มันคิดว่าผมไม่ค่อยสู้คน แต่มองไปมองมาหน้าผมก็ดูหงอๆเหมือนกัน ไม่น่าทำไมมันถึงใช้ผมเหมือนเป็นทาสมันตั้งแต่ชาติปางก่อน (คิดแล้วเศร้า) TT-TT และแล้วผมก็มาอยู่บนเตียงนุ่มๆที่แสนสบาย ^-^ ผมนอนเร็วเพราะผมทำการบ้านเสร็จตั้งแต่ในคาบเรียนแล้ว
และก็เหมือนพระเจ้าจะแกล้งผมไม่ให้นอน =_= ใบหน้าขาวใสอมชมพูและรอยยิ้มของน้องกวางลอยมา -////- ทำไมผู้หญิง คนนั้นถึงได้น่ารักถึงขนาดนี้ หรือเคยเป็นนางฟ้ามาก่อนนะ ไม่เหมือนน้องสาวตัวแสบของผมซึ่งมีใบหน้าเป็นอาวุธ (ความจริงไอแบมมีผู้ชายมาจีบตั้ง 3 คน แต่ผมก็ยังไม่เคยมองเห็นความงามของมันอยู่ดี) -_- พูดถึงแล้วหมดอารมณ์ นอนดีกว่าพรุ่งนี้จะได้ไปเจอน้องกวางผู้น่าร๊าาาาากของผมอีก ^o^
-----------------------------------------ขอพักยกนอนหน่อยนะ ^3^ "คร่อก กก กกกกก กกกกกกก กกกกก กกกกกกกกกก กกกกกก กกกกกกกก กกกก กกกก กกกกกกกกกกกกกกก กกกกก กกกกก กกกกกก ก กกกกกกกก กกกกกกกกกกก กกกกกกกก กกกกกกกกกกกกกก กกกกกกกกกกกกกกกกกกก กกกกกกกกกกกกกกก กกกกกก กกกกกกกกกกกกกกกกก ก่อออออออออออออออออออออออออกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก กกกกกก กกกกกกกกก กกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก กกกกกกกกกกกก กก กกก กๆๆๆๆๆๆๆ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ๆๆๆๆๆๆๆ ๆๆๆๆๆ ๆๆๆ ๆๆ ๆๆๆ ๆๆๆๆ ๆๆๆๆๆ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ๆๆๆ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ฟาาาาาาาาาา าาาาาา าาา าาาาาาาาา าาาาา าาาาาา าาาาา าาาา าาาา าาาาาาาา าาาาา าาาารี่อี้อี้อี้ๆ ๆๆๆๆๆๆๆๆ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ๆๆๆๆๆๆๆ ๆๆ ๆๆๆๆๆ ๆๆๆๆๆๆ ๆๆๆๆๆๆๆ ๆๆ ๆ" --- ------- --------------------- ---------------- -----------
(คนบ้าอะไรกรนมากขนาดนี้ โครตทุเรศเลยว่าไหม ::: ซาลเปา)
(มานก็พระเอกเรื่องแกแหละ ::: หมั่นโถว - -")
เหมือนกับพระเจ้ากลั่นแกล้งคนหล่อ
เอ้าเช้าแล้ว (โครตเว่อร์เลย)……………………………………………………………………….
เสียงมือถือปลุก:เพลงกวนใจฉันที – ชื่อเพลงโคตรจะเข้าเลย 55+ กวนกันตั้งแต่เช้า
""""""""ก่อนนั้นไม่เคยเข้าใจ ว่าความเหงามันเป็นยังไง มีเพื่อนตั้งมากตั้งมาย ก็ไม่เคยจะเหงาเลย เมื่อครั้งที่เธอเข้ามา มาแกล้งฉันทุกวัน
มันแสนจะน่ารำคาญ จนยากให้เธอน่ะหายไป ก็เธอกวนโอ๊ยทุกทีที่เจอ ทำให้ฉันปวดหัวได้ทุกที
*ไล่เธอเท่าไรไม่ไปสักที แต่พอวันไหนไม่ได้เจอกับเธอ มันเหงายังไงบอกไม่ถูก มารู้สึกตัวอีกทีตัวเองก็ **มอง มอง ก็คอยมองหาเธอ เธออยู่ไหน ใจมันเพ้อหาเธออยู่ ทำไมวันนี้ไม่เห็นมา
กวน กวน มากวนใจฉันที เธอเล่นหายไปอย่างนี้
ใจไม่ค่อยดี ถ้าเธอบังเอิญได้ยินเพลงนี้ช่วยรีบมา
ก็เพิ่งรู้ ว่าใจฉันมันชอบเธอ อยากให้เธอตอแยกันเหมือนเดิม"""""""""""""""
………………. (ท่อนต่อไปคิดเอาเองนะ)
ผมขับรถออกจากบ้านไปส่งยัยแบมที่โรงเรียน อันที่จริงที่ผมยอมไปส่งมันเพราะน้องๆโรงเรียนมันโครตน่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกก จนเกือบใจละลาย ผมไม่ได้นอกใจน้องกวางนะ เพราะว่าผมมองอย่างเดียว ((คิดนอกใจก็บอกมาเหอะ))
อันที่จริงผมคิดว่าคุณคงจะสงสัยว่าน้องกวางคือใคร เดี๋ยวผมจะเล่าให้ฟัง..
"วันนั้นเป็นวันเสาร์ในช่วงปิดเทอมอันแสนร้อนอบอ้าวผมจึงต้องหาของดับร้อน"
ลองทายดูสิ ว่าของดับร้อนที่ว่านั่นคืออะไร
ติ๊กต่อก ๆ ๆ ๆ
ถูกต้องนะคร๊าบ………..
คำตอบก็คือทุเรียนนั่นเอง ^O^
อย่าเพิ่งตกใจว่าพระเอกบ้าจริงๆแล้วคนเขียนมันบ้าต่างหาก ((ปั๊ด.. เดี๋ยวเปลี่ยนพระเอกเลย : ซาลาเปา))
((เฮ้ย ใจเย็นๆ เดี๋ยวเรื่องมันก็ไม่จบหรอก …. ไอไบค์ ขอประทานอภัยจากคุณซาลเปาซะสิ :: หมั่นโถว))
เอ่อ… (ตูละงงกะไอคนเขียนสองคนนี้จริงๆ) ขอโต๊ดค้าาาาาบบบบบบบบ (-/l-)
จริงๆมันก็ไม่ใช่น่ะสิมันคือ ไอศครีมต่างหากล่ะ (( เออ ค่อยเข้าเรื่องหน่อย)) - -"
พอผมขับรถมาถึงห้างสยามพาราเซตามอน ก็รีบตรงไปยังร้าน "Hot หลายเด้อ"
งงล่ะสิ ((ก็ร้อนไงเลยมากินไอติม))
ผมตรงไปยังโต๊ะประจำตรงมุมเดิม พอดีผมมาเหล่สาวบ่อย เฮ้ย ไม่ใช่มากินไอติมบ่อย แต่นี่เป็นครั้งแรกที่ผมโชว์เดี่ยวมาคนเดียว
และแล้วพนักงานร้านนี้ก็เดินมา อันที่จริงผมไม่เคยเห็นหน้าเจ้าหล่อนมาก่อนทั้งที่ผมมากินบ่อยอ่ะ จะว่าสวยก็สวยแบบซีดๆเหมือนผีดิบ ((เฮ้ยมันสวยแบบไหนกันเนี่ย ตูงง))
"รับไรดีน้า"
((อ้าว! พูดงี้ก็สวยดิน้อง -*- ผมเริ่มมองหากระจก ผมหน้าแก่ขนาดนั้นเลยเรอะ ))
รึว่าผมต้องลองกินสตรีเบนโลเผื่อหน้าจะเด้ง แต่คิดไปคิดมา อย่าเลยดีกว่าแทนที่หน้าจะเด้งพุงจะเด้งแทน ((เบนโลกลายร่าง พุงโล)) =_=
" เอา เชอร์เบตปลาร้าหนึ่งกระติ๊บ"(( คิดได้ไงเนี่ย))
"อะไรนะ เชอร์เบตอะไรนะ …."
" เอา เชอร์เบตปลาร้าหนึ่งกระติ๊บไง ทำไมป้าไม่ได้ยินอ๋อ ถ้าแก่แล้วก็อย่าทำงานหนักนะ" ประโยคนี้ได้แค่คิดแหละคับขืนพูดไปผมได้กินอย่างอื่นแทนไอติมแน่
" อ้อ เชอร์เบตมะนาวกับวนิลลา" จริงๆแล้วผมก็พูดได้แค่นี้แหละ - -"
" กรุณาใช้ภาษาไทยในร้านนี้นะคะ ไม่ฉะนั้นพนักงานจะไม่เข้าใจค่ะ " (แล้วตะกี๊ตูพูดภาษาฝรั่งเศสหรือไงฟะ) ว่าแล้วพนักงานสุดกวนก็เดินไป
ผ่านไปประมาณ 5 นาที โต๊ะในร้าน Hot หลายเด้อ ก้อถูกผู้คนนั่งจนเต็มร้าน สงสัยวันนี้จะร้อนอ่ะนะ
และแล้วน้องกิ๊ฟซี่พนักงานสุดสวยก็เอาไอติมผมมาเสิร์ฟ ผมหันซ้ายหันขวามองหาพนักงานผีดิบคนเมื่อกี้ แต่ก็ไม่เห็นสงสัยไปหมักปลาร้า เมนูใหม่ที่ผมคิดขึ้นอ่ะ เหอะๆ
OoO เหมือนฟ้าประทาน ที่ส่งนางฟ้ามาให้ผม
"ขอนั่งด้วยคนได้ไหมคะ พอดีโต๊ะเต็มหมดแล้วคะ ^-^"
" เอ่.. ออ เอ่อ ได้เลยคับ ผมก็เกือบจะเสร็จแล้วคับ -////-"
และแล้วผมก็รีบสวาปามกินไอติมจนหมดถ้วย อย่าว่าผมเจ้าชู้เลยนะ เพราะเวลาน้องเค้าเผลอผมก็แอบมองเค้าทุกที ก็เป็นอย่างนี้แหละคนมันฉลาดต้องรู้จักฉวยโอกาสเอาไว้ก่อน ก็ใครจะอดได้ล่ะ น้องเค้าออกจะน่าร๊าก………………… ……………… ……… ……………… …………… ……………………………… …………………………………… ……………… …… ซะ (โอ้ย เกือบจะละลายแล้วคับ)
ตากลมๆ แก้มสีชมพู กับหน้าขาวใสที่เปล่งประกายไปทั่วเหมือนนีออน ((เว่อร์ไปแล้วแกอ่ะ)) ที่ทำให้แมงเม่าตัวน้อยๆอย่างผมพร้อมจะกระโจนเข้าไป แม้ว่าหัวใจผมและตัวผมจะมอดไหม้ไปกับหลอดไฟนีออนนั้น ((หลอดไฟนีออนบ้านแป๊ะแกเผาอะไรได้ด้วยหรอ)) น้ำเน่าเลยอ่ะสิ
หลังจากที่เรียกพนักงานมาเช็คบิล ผมก็รีบลุกขึ้นจากโต๊ะโดยที่ยังไม่ได้ทำอะไรบางอย่าง
" พี่คะ ๆ" เสียงน้องเค้าเรียกผม นั่นไงผมว่าแล้วน้องเค้าต้องชอบผมบ้างล่ะ จะขอเบอร์ผมรึเปล่านะ
"ไอติมเลอะปากพี่คะ" (อ้าว ฝันสลายไปในพริบตานึกว่าจะถามว่าผมชื่ออะไรซะอีก เสียใจนะเนี่ย)
(( สมน้ำหน้าอยากคิดเข้าข้างตัวเองดีนัก))
" อ้อ คับๆ" ผมรีบเช็ดปากด้วยความอาย ทำไมต้องมาหน้าแตกตอนนี้ด้วยว่ะ โอ้ยคิดแล้วแค้น
แล้วผมก็เดินออกจากร้านไปยังรถของผมเพื่อกลับบ้าน
หลังจากวันนั้น ภาพของน้องที่ผมเจอที่ร้านไอศครีมก็ลอยมาตลอดเวลา^3^ ไม่ว่าผมจะกิน นอน หรือเข้าห้องน้ำ - -^แม้จะเหม็นก็ยังคิดถึงน้องเค้า (ผมจะทำยังไงดีเนี่ย สงสัยจะเป็นไข้ใจ)
เวลาที่นั่งคนเดียว ก่อนนอน หรือจะร้องเพลง ผมก็มีความสุขได้ทุกที เพิ่งจะเข้าใจว่าคนมีความรักเป็นแบบนี้ ^0^
แต่คุณเชื่อไหมครับว่าพรหมลิขิตมีจริง ผมได้มาเจอน้องเค้าอีกครั้งในวันปฐมนิเทศน์นักเรียนชั้นม.4 ซึ่งผมนักเรียนชั้น ม.5 ต้องมาคุมน้องๆในการทำกิจกรรม
ฐานของผมเป็นฐานคาบป๊อกกี้ คือให้น้องๆกับพี่ผู้คุมแบ่งเป็นทีมแข่งกันกินป๊อกกี้อันเดียวต่อๆกันโดยคนสุดท้ายต้องเอามาให้คนแรกซึ่งก็คือผมนั่นเอง (ทำไมต้องเป็นตรูด้วยวะเนี่ย โอ้ย sad ) TT^TT
แต่แล้วในความมืดม่นก็มีนางฟ้ามาเปิดทางสว่างให้ น้องคนนั้นนั่นเองที่ผมเจอที่ร้านไอติม Hot หลายเด้อ
ตายล่ะ!!! จะทำไงดีน้องเค้ายืนข้างหลังผมพอดี O///O (โครตเว่อร์ตามสไตล์ นิยายน้ำเน่าแต่ยังเห็นเงาจันทร์นะ) และเพราะป้ายชื่อของน้องเค้าทำให้ผมรู้ว่าเธอชื่อว่าน้องกวาง กวาง กวาง กวาง กวาง กวาง กวาง กวาง กวาง กวาง กวาง กวาง กวาง กวาง กวาง กวาง กวาง กวาง กวาง กวาง กวาง กวาง กวาง กวาง กวาง กวาง กวาง กวาง กวาง กวาง กวาง กวาง กวาง กวาง ชื่อนี้จะสลักในหัวใจผม ((อ้วกกกก))
แล้วก็เริ่มการกินป็อกกี้ผมกินก่อนต่อด้วยนางฟ้าของผม ตอนส่งป๊อกกี้เราสบตากันเต็มๆ คนอะไรหน้าใสจัง (แอบมองอีกตามเคย) 55+ เขินครับ
แล้วก็มาถึงคนสุดท้ายซึ่งผมไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าจะมาเจอกันอีกชาตินี้ "ยัยผีดิบ" เป็นคนส่งป๊อกกี้คนสุดท้าย ป็อกกี้อันน้อยนิดแต่มีน้ำลายผีดิบมหาศาลทำให้ผมต้องเจอสถานการณ์ลำบาก
นรกกำลังคืบคลานเข้ามา ยัยนั่นก็ทำหน้าตกใจเหมือนกันพอเห็นหน้าผม (อาจเป็นเพราะเห็นหน้าคนหล่อแล้วใจละลายก็ได้นะ55+) มาแล้วผีดิบวิ่งมาแล้ว จะทำไงดีล่ะเนี่ยชีวิตของผมกำลังจะต้องสิ้นสุดแล้ว ไม่นะ ไม่นะม่ายยยย……….
แต่เนื่องจากผีดิบสมัยนี้ดื่มนมน้อยจึงเตี้ย ทั้งซีดทั้งเตี้ย คิดสภาพดูสิครับ (จะทำไงได้สายพันธ์มันมาอย่างนี้หนิเพ่)
ผมต้องก้มไปกินป็อกกี้อันน้อยนิดและรับน้ำลายมหาศาลของยัยผีดิบ ผีดิบจะต้องถือโอกาสนี้หาทายาทใหม่โดยการส่งต่อน้ำลายมาทางผม จะทำยังไงล่ะทีนี้ TToTT
ในช่วงเวลานั้นเอง ที่ผมเร่งรีบเพื่อรับป๊อกกี้มหันตภัย เพราะทีมผมอืดกว่าทีมอื่น ทำให้ผม…
ทำให้ผม..
ทำให้ผม..
ทำให้ผมดันล้มทับยัยผีดิบ!!! O_o
แล้ว..
แล้ว…
แล้ว..
แล้วปากเราสองคนก็
ก็…
ก็…
ก็…
ก็ อ้อออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออ ….
อ้อออออๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ….
ก็ต้องติดตามตอนต่อไปน่ะสิครับ 5555+
To Be Continue ---- Enjoy Readin" คร๊าาบบ
ซาลเปาหมั่นโถว ::: เป็นอย่างไรกันบ้างกับตอนแรกของเรื่อง Voodoo & That Guy คิดว่าหลายๆคนคงจะงงกับชื่อเรื่องว่ามันเกี่ยวกันตรงไหน พออ่านไปเรื่อยๆเดี๋ยวก็รู้เองคับ
นี่เป็นนิยายเรื่องแรกที่ลองแต่งมาลงดู ถ้าสนุกก็ช่วยเมนต์กับให้คะแนนให้กำลังใจเราสองคนด้วยน๊าาาาาาาา
----------------------
ความคิดเห็น