คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : >> 1
“แฮร์รี่” เสียงหนึ่งร้องเรียกเขาอย่างดีใจ แฮร์รี่จำได้ทันทีว่าเสียงนั้นเป็นของใคร เขาหันไปตามเสียงเรียกนั้นและพบกับเจ้าของเสียงทันที เขาเดาไม่ผิดเลย เธอคือเด็กผู้หญิงผมฟูฟอดสีน้ำตาล ฟันของเธอค่อนข้างจะยื่นเล็กน้อย เธอโบกมือให้เขาด้วยความดีใจ
“ไง เฮอร์ไมโอนี่ มาซื้อของเหมือนกันเหรอ” แฮร์รี่ทักทายเฮอร์ไมโอนี่ เขาคิดถึงเธอมากเหลือเกิน เธอกับรอน วีสลีย์ เพื่อนซี้ที่สุดในชั้นปีของเขา เฮอร์ไมโอนี่เป็นลูกของมักเกิ้ล พ่อกับแม่ของเธอเป็นหมอฟัน ส่วนรอน เป็นครอบครัวพ่อมดที่ดีที่สุดเท่าที่เขารู้จักเลยทีเดียว
“ใช่ แล้วเธอล่ะ ได้อะไรบ้าง เมื่อกี้ฉันไปซื้อหนังสือที่ร้านตัวบรรจงและหยดหมึกมา มันเป็นรายการสุดท้ายของฉันแล้วล่ะ” เฮอร์ไมโอนี่ตอบด้วยท่าทางตื่นเต้น เธอคงอยากอ่านหนังสือพวกนั้นใจจะขาด เขาแปลกใจที่เธอมาซื้อหนังสือช้ากว่าปกติเป็นอาทิตย์ แต่เธอคงหาเวลาอ่านมันได้ทันก่อนโรงเรียนเปิดแน่
“ฉันก็ซื้อของเสร็จแล้วล่ะ ฉันพักอยู่ที่ร้านหม้อใหญ่รั่วกับครอบครัวของรอนน่ะ รอนแยกพาพิก (นกฮูกของรอน) ไปตรวจสุขภาพน่ะ” แฮร์รี่ตอบ “แต่ฉันคิดว่าฉันต้องไปตัดเสื้อคลุมใหม่สักหน่อย มันเริ่มลอยแล้ว” เสื้อคลุมเป็นชุดเครื่องแบบของโรงเรียน เขาเรียนอยู่ที่โรงเรียนพ่อมดแม่มดและเวทมนต์ศาสตร์ฮอกวอตส์ เขาเป็นพ่อมด เขากำลังจะขึ้นปี 7 แล้วในตอนนี้ แต่เขาก็ยังไม่รู้อะไรมากเกี่ยวกับโลกผู้วิเศษแห่งนี้ เขายังไม่รู้ว่าเขาอยากจะเป็นอะไรเมื่อจบไป หรือว่าเขาจะทำอะไรได้บ้าง อันที่จริงแฮร์รี่ก็ขี่ไม่กวาดเก่งพอตัว ถ้าโชคดีเขาอาจได้มีโอกาสเล่นให้ทีมชาติอังกฤษก็เป็นได้
“ดีจังเลย ฉันก็เพิ่งมาถึงเมื่อเช้าและจะพักที่นี่ เราไปกันเถอะ ไปรอรอนที่ร้านดีกว่าหม้อใหญ่รั่วดีกว่า” เฮอร์ไมโอนี่ และแฮร์รี่เดินผ่านผู้คนมากมายกลับไปที่ร้านหม้อใหญ่รั่ว เมื่อถึงที่ร้าน เขาเห็นพ่อมดหน้าตาแปลกๆ หลายคนนั่งสั่งเครื่องดื่มอยู่ บางคนก็มีหลังค่อมๆ แฮร์รี่ไม่แน่ใจว่าเขาไปทำอะไร แต่ดูเหมือนว่าเขาจะก้มมากจนเกินไปทำให้หลังเขาไม่สามารถกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้อีก เฮอร์ไมโอนี่พาแฮร์รี่ไปที่ห้องของเธอ เมื่อเข้ามาถึง แฮร์รี่เห็นสิ่งของที่มีขนปุยๆ สีส้ม หางของมันแกว่งไปมา แฮร์รี่รู้ได้ทันทีว่านั่นคือคุกแชงค์ แมวขาโก่งของเฮอร์ไมโอนี่ เขาคิดว่าสีของมันดูจัดขึ้นมาก อาจเพราะมันอายุมากขึ้น
“มาดูนี่สิ ปีนี้เราเรียนเพิ่มอีกตั้งหลายวิชาแหน่ะ แฮร์รี่ ดูสิ..วิชาการดูแลสัตว์วิเศษ อยากรู้จังว่าปีนี้เราจะต้องเลี้ยงอะไร บางทีเราอาจต้องดำลงไปเลี้ยงลูกของนางเงือกก็ได้นะ” แฮร์รี่รู้สึกเห็นด้วยกับเฮอร์ไมโอนี่ทันที แฮกริด เป็นครูสอนวิชาการดูแลสัตว์วิเศษของเขา เขาชอบสัตว์ดุร้ายเป็นชีวิตจิตใจ แฮร์รี่นึกไม่ออกเลยว่าเขาจะไปเลี้ยงลูกนางเงือกได้ยังไง
“ฮะๆ ฉันว่าแฮกริดอาจจะอยากให้เราทำแบบนั้นจริงๆนะ เฮอร์ไมโอนี่” แฮร์รี่ล้อเรียนพลางลงนั่งข้างๆครุกแชงค์ มันตื่นขึ้นและเดินมาคลอเคลียขาของเฮอร์ไมโอนี่อย่างรักใคร่ มันส่งสายตาเหยียดหยามมาให้แฮร์รี่ เขานึกอยากกระชากหัวมันนัก แต่ก็นึกขึ้นได้ว่ามันเป็นเพียงแค่สัตว์เลี้ยงเท่านั้น
“แฮร์รี่ นายอยู่ไหนน่ะ แฮร์รี่...” แฮร์รี่ได้ยินเสียงของรอนร้องเรียกเขา หมายถึงรอนกลับมาจากตรอกไดแอก้อนแล้ว เขาลุกขึ้นเดินผ่านเฮอร์ไมโอนี่ ยื่นหน้าออกไปที่ประตูพลางมองซ้ายขวา แล้วเขาก็เจอ
“รอน เราอยู่นี่ เฮอร์ไมโอนี่มา” เขาร้องบอกรอน รอนมีท่าทีดีใจ เขารีบเดินมาเปิดประตูห้องออก พบเฮอร์ไมโอนี่อยู่ในห้อง เขาแทบจะกอดเธอเพราะความคิดถึงเสียจริง เขาไม่ได้เขียนถึงเธอเลยตลอดฤดูร้อน เพราะเธอไปเที่ยวอิตาลี่กับครอบครัว นกฮูกของรอนบินไกลขนาดนั้นไม่ไหว
“เฮอร์ไมโอนี่ เป็นไง เที่ยวสนุกมั้ย” รอนถาม เขาอยากฟังทุกเหตุการณ์การท่องเที่ยวของเธอเลย อิตาลี่เป็นประเทศที่รอนใฝ่ฝันจะไป การก่อสร้างของมักเกิ้ลที่นั่นน่าทึ่งมาก พ่อของรอนชอบมักเกิ้ลมาก เขาเริ่มซึมซับจากพ่อมาบ้าง พวกมักเกิ้ลอยู่ได้อย่างไรทั้งๆที่ไม่มีเวทมนต์
“มันเยี่ยมมากเลยล่ะรอน ฉันชอบโคลอสเซียมมากเลย มันสวยมาก” แฮร์รี่และรอนใช้เวลาบ่ายที่เหลือนั่งฟังเฮอร์ไมโอนี่เล่าถึงการท่องเที่ยวในอิตาลี่ของเธอ เธอไปแทบจะทุกที่ แฮร์รี่นึกอยากไปบ้าง เขาไม่เคยได้ไปที่ไหนเลยตอนที่อยู่กับพวกเดอร์สลีย์ ตลอดฤดูร้อนเขาอยู่แต่ในห้องนอนชั้นสองเท่านั้น
“เด็กๆ อาหารเย็นจ้ะ” คุณนายวีสลีย์ แม่ของรอน เธอเป็นผู้หญิงร่างท้วม เรือนผมสีแดงเหมือนรอนไม่มีผิด เธอขึ้นมาตามให้ทั้งสามลงไปกินมื้อเย็น แฮร์รี่เหลือบดูนาฬิกา หนึ่งทุ่มแล้ว พวกเขาคุยกันได้นานมาก อาจเป็นเพราะพวกเขาไม่ได้เจอกันมานานสองเดือน จึงมีเรื่องให้คุยไม่ขาด ทั้งสามคนลงมาข้างล่างร้านหม้อใหญ่รั่ว แฮร์รี่พบว่าคุณวีสลีย์และจินนี่ รออยู่แล้ว รอนนั่งลงข้างๆจินนี่ แฮร์รี่นั่งลงข้างๆรอน และเฮอร์ไมโอนี่นั่งตรงข้ามเขา อาหารค่ำมื้อนี้ไม่สนุกเท่าหลายปีก่อน ที่มีครอบครัววีสลีย์อยู่ครบ บิล ชาร์ลี เพอร์ซี่ และเฟร็ดกับจอร์จ ฝแฝดจอมป่วน แฮร์รี่รู้สึกชอบพวกเขามาก พวกเขามักทำให้แฮร์รี่สนุกสนานเสมอ ตอนนี้พวกเขาเปิดร้านของเล่นอยู่ที่ตรอกไดแอก้อน แฮร์รี่คิดว่ากิจการของพวกเขากำลังไปได้ดีทีเดียว เมื่ออาหารค่ำจบลง ทุกคนก็แยกย้ายไปนอนที่ห้องนอนของตัวเอง เขาบอกราตรีสวัสดิ์เฮอร์ไมโอนี่และรอนไปห้องนอนของตัวเอง และผล็อยหลับในเวลาไม่นาน
ความคิดเห็น