คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter1 เขาและเธอ
Chapter1 เขาและเธอ
อาคารสามชั้นสีขาวสะอาดตาลักษณะภายนอกประดับด้วยกระจกใสทำให้ดูเรียบแต่หรูหรา ฝีมือการออกแบบและตกแต่งโดยสถาปนิกและมัณฑนากรชั้นแนวหน้า ต้นไม้พุ่มเตี้ยด้านหน้าเป็นแถวยาวเว้นไว้เฉพาะทางเข้าอาคาร มันมีสีเขียวเข้มเช่นนี้ตลอดปี ความโดดเด่นของตัวตึกที่ทำให้ทุกคนที่ผ่านต้องเหลียวมอง คือความสะดุดตาของผลงานผลงานศิลปะทุกแขนง ตั้งแต่ภาพเขียน ชิ้นงานลอยตัวสามมิติไปจนถึงการแสดงทั้งละครหรือนาฏศิลป์ที่เปิดแสดงเป็นรอบทุกวันด้วยบัตรชมราคาแพง งานศิลปะทั้งหมดทั้งมวลนี้ถูกบรรจุอยู่หลังประตูกระจกบานใหญ่ เถาวัลย์สีเขียวเดียวกับพุ่มไม้ถูกเลี้ยงให้ยาวตรงลงมาจากระเบียงชั้นสอง ทิ้งปลายให้หยุดลงตรงหน้าต่างกระจก ตัวอักษรภาษาอังกฤษสีเงินสะท้อนแสงวาววับถูกติดอยู่เหนือประตู อ่านได้ว่า "The Perfect Gallery"
ชายหนุ่มผมดำขลับอย่างที่ผู้หญิงหลายคนอิจฉาเช่นเดียวกับสีของนัยน์ตาคู่นั้นที่เป็นประกายหวานคมเสมอ โครงหน้าที่บ่งบอกถึงเชื้อสายของบรรพบุรุษชาวจีน ปากสีชมพูธรรมชาติแบบที่สาวๆอยากลองสัมผัสนักหนา ชุดสูทสีมืดราคาสูงลิ่ว เนคไทสีฟ้าน้ำทะเลยี่ห้อดัง กับรองเท้าหนังคู่หรูมันวับ ดูยังไงก็ภูมิฐาน เขาก้าวลงจากรถเบ๊นซ์สปอร์ตสีดำคันโปรดอย่างสง่างามราวกับอัศวินลงจากม้าขาวก็ไม่ปาน สมแล้วที่เลดี้ในสังคมชั้นสูงตั้งฉายาที่เจ้าตัวภูมิใจทุกครั้งที่ได้ยินว่า "เจ้าชาย"
ทันทีที่เจ้าชายเยื้องกรายมาถึงแกลเลอรี่สุดหรูแห่งนี้ เสียงซุบซิบก็เจื้อยแจ้วขึ้นอย่างไม่ได้นัดหมาย เขาเดินทักพนักงานของเขาไปรอบๆร้านระหว่างทางขึ้นบันไดวนสุดอาร์ตที่ถูกเพ้นท์ด้วยสีสดใสทุกตารางนิ้วไปสู่ห้องทำงานส่วนตัวด้านหน้าประตูไม้ลวดลายขาวดำที่ถูกวาดโดยจิตรกรเพื่อนสนิทของเขาเอง มีป้ายสีเดียวกันกับประตูแปะไว้เอียงๆทำมุมอย่างมีศิลป์เป็นคำว่า "ภพ พัฒนวิทยกุล"
ส่วนอื่นๆของอาคารนี้กับห้องทำงานของเขาเหมือนจะเป็นคนละโลกกันเลยทีเดียว ภายในห้องนั้นไม่ได้ถูกประดับประดาด้วยผลงานศิลปะะใดๆ ผนังห้องไม่ได้มีวอลล์เปเปอร์ลวดลายฉูดฉาด หากแต่ถูกตกแต่งด้วยสไตล์โมเดิร์นเรียบๆที่เขาชอบนักหนา โดยเขาให้เหตุผลว่า ห้องทำงานนั้นหากมีแต่ลวดลายวกวนจะทำงานได้อย่างไร
'ภพ' นั่งลงบนเก้าอี้พนักสูงบ่งบอกถึงตำแหน่ง เขากดโทรศัพท์บนโต๊ะหาเลขาหน้าห้อง
"มัลลิกา เข้ามาหน่อยสิ" น้ำเสียงทุ้มนุ่มแบบที่ผู้หญิงทั้งโลกแทบจะยอมศิโรราบเพียงแต่ได้มีเจ้าของเสียงนั้นมาครอบครอง
'มัลลิกา' หรือที่เจ้านายของเธอชอบเรียกว่า 'มะลิ' ถูกคัดสรรเข้ามาเป็นเลขานุการด้วยเจ้าของแกลเลอรี่แห่งนี้เอง ความสวย ขี้เล่น และฉลาดของเธอทำให้เขาไม่ต้องเสียเวลาคิดที่จะรับเธอเข้าทำงาน
"มะลิ..เมื่อวานคุณไปไหนมาน่ะ รู้มั๊ยว่าผมรอแล้วรอเล่า..อยากเจอคุณใจจะขาด" ชายหนุ่มเบะปากงอนทันทีที่หญิงสาวร่างสูงก้าวเข้ามาในห้อง เธอได้ยินดังนั้นจึงล็อกประตูทันที
"แหม..ภพคะ ลิก็ต้องมีธุระบ้างสิคะ แต่วันนี้ลิก็กลับมาแล้วไง…อย่างอนลิเลยนะคะ" เธอขยับเข้าไปนั่งบนแขนเก้าอี้ที่ชายหนุ่มนั่งอยู่พลางดึงเนคไทเขาเล่นอย่างให้ท่า
>>--:+:~:+:--<<
บ้านหลังใหญ่ดูโอ่อ่ามากกว่าบ้านหลังอื่นในละแวกนั้นมีลักษณะเป็นบ้านโบราณที่เป็นการประยุกต์ระหว่างแบบตะวันตกกับเรือนไทยได้อย่างลงตัว เป็นมรดกตกทอดกันมาหลายชั่วอายุคนตั้งแต่สมัยรัชกาลที่6 ผู้พระราชทานนามสกุลแก่ตระกูล 'เมฆาวลัยเสถียร' นั่นเอง แต่น่าเสียดายที่กลับมีคนอยู่ซึ่งเป็นทายาทที่อาจบอกได้ว่าเป็นรุ่นสุดท้ายของตระกูลเพียงสองคนเท่านั้น นอกนั้นจะมีก็แต่เหล่าคนรับใช้เก่าแก่ที่อาศัยอยู่ที่เรือนเล็ก
ทายาทคนโตของตระกูลนี้คือ นาย'ภัทรพงศ์ เมฆาวลัยเสถียร' ที่มีดีกรีความสามารถจบปริญญาเอกจากสหรัฐอเมริกาด้านการบริหารธุรกิจ เขาเป็นทั้งเสาหลักของบ้าน เป็นทั้งพี่ชาย พ่อแม่ และเพื่อนของน้องสาว ด้วยภาระที่สาหัสเอาการทำให้เขาต้องขอย้ายมาดูแลบริษัทในเครือที่เปิดสาขาอยู่ที่เมืองไทย และแน่นอน .. เขาก็เป็นหัวเรือใหญ่ของบริษัทเช่นกัน
ความรับผิดชอบใหญ่หลวงเหล่านี้ตกมาอยู่ที่เขาตั้งแต่วันที่พ่อและแม่ซึ่งก็คือ คุณชายนฤบดีและคุณหญิงแก้วผกา เสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์เมื่อสิบปีก่อน แต่ในความคิดของเขา ไม่มีอะไรสำคัญเท่าการดูแลน้องสาวคนเดียวให้ดีที่สุด
'ภัทรภรณ์ เมฆาวลัยเสถียร' เธอเพิ่งได้รับปริญญาตรีใบแรกในชีวิตเมื่อไม่กี่สัปดาห์ก่อนในสาขาศิลปศาสตร์ ความสามารถด้านการวาดรูปเป็นพรสวรรค์ที่เธอรักที่สุด นอกจากนี้เธอก็ยังมีรูปเป็นทรัพย์อีกด้วย เนื่องจากท่านตาของเธอเป็นชาวอังกฤษ ลักษณะเด่นของทั้งสองเชื้อชาติจึงมาลงตัวเหมาะเจาะอยู่ที่เธอ โครงหน้าสวยแบบหญิงไทย ผมยาวสลวยสีน้ำตาลเข้ม ดวงตาโตสีเดียวกับเส้นผม จมูกโด่งได้รูปกับปากบางๆที่มักจะถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางเสมอ ความสูงประมาณ 170 เซนติเมตรซึ่งนับว่าสูงสำหรับสาวไทยทำให้เธอดูงามไม่ว่าจะแต่งกายแบบใด โดยเฉพาะสไตล์โปรดของเธอคือแบบศิลป์ที่เข้ากับความเป็นตัวเธอที่สุด
และเช้าวันนี้ที่อากาศหมองหม่นผิดวิสัยฤดูร้อนในกรุงเทพฯแต่กระนั้น 'พัด' ก็ยังคงนั่งหน้านิ่วขณะมองภาพสีน้ำมันมี่เธอเพิ่งละเลงมันเสร็จไปเมื่อสักครู่ มันทำให้เธอรู้สึกไม่พอใจเป็นอย่างมาก
ฝีมือเธอตกลงไปรึอย่างไรนะ
พัดคิดดูถูกตัวเองอย่างหัวเสีย เธอผละจากรูปอย่างไร้เยื่อไยทันทีที่สาวใช้คนสนิทของเธอเข้ามา
"คุณพัดคะ..โทรศัพท์จากคุณรุ้งค่ะ"
หญิงสาวยื่นมือไปหยิบโทรศัพท์บ้านไร้สายมาคุยอย่างกระตือรือร้น
"ฮัลโหล..ยัยเรนโบว์เพื่อนรัก ฉันนึกว่าจะไม่ได้ยินเสียงแกอีกแล้วชีวิตนี้" รอยขมวดของคิ้วหายไปจากใบหน้า ปรากฏรอยยิ้มอย่างดีใจขึ้นมาแทน
((จะบ้าเหรอแก ฉันไปเชียงใหม่แค่สองอาทิตย์ งานยุ่งจนไม่ได้คุยกับแกแค่เนี้ย)) เสียงปลายสายตอบกลับมาด้วยความดีใจไม่แพ้กัน
"เออ นั่นแหละ ไม่มีแก ฉันก็ไม่ได้คุยกับใคร น้ำลายจะบูดอยู่แล้ว" เธอใช้มือข้างที่ว่างงานเก็บอุปกรณ์ต่างๆให้เข้าที่เข้าทาง
((เอาน่า..งั้นเย็นนี้ออกมาเจอกันหน่อยมั๊ย..ที่เดิม))
"ได้ๆ ทุ่มนึงนะ นี่..ฉันมีอะไรจะบอกแก.. ฉันกำลังจะเอาผลงานชิ้นโบว์แดงของฉันไปขาย" น้ำเสียงของพัดบ่งบอกถึงความหวังที่เธอมีอยู่เต็มเปี่ยมกับผลงานชิ้นโปรดของเธอ
((ขายใครล่ะ?))
"ไม่รู้สินะ แกจำแกลเลอรี่ที่เราเคยไปดูกันได้มั๊ยThe Perfect Gallery นะ ที่แกเคยบอกว่าเจ้าของหล่อลากไส้น่ะ" หญิงสาวพูดกลั้วหัวเราะ
((ใครจะลืมคนหล่อขนาดนั้นลงล่ะ แกจะเอาไปขายเขาเหรอ))
"แน่นอน ไม่ลองไม่รู้นี่ จริงม๊ย ว่าอต่แกล่ะ จะไแกับฉันไหม ฉันนัดเขาไว้ 10โมงตรง"
((ฉันมีนัดกับลูกค้าน่ะ คงยากถ้าจะทัน))
"งั้นฉันคงต้องไปยลโฉมหนุ่มนั่นคนเดียวแล้วล่ะ"
พัดเคยไปชมการแสดงละครเวทีที่แกลเลอรี่นั้นครั้งหนึ่งกับ 'รุ้งนภา' เพื่อนสนิทของเธอซึ่งเป็นมันฑนากรมือใหม่และเธอก็ชื่นชมนักหนากับการตกแต่งสถานที่ของที่นั่นและที่ติดใจมากกว่านั้นก็เห็นจะเป็นความมีเสน่ห์ของเจ้าของแกลเลอรี่ที่พัดเองก็ยังไม่เคยได้พบ
หญิงสาวแต่งตัวเป็นพิธีการแบบที่เธอศึกษามาจากหนังสือ How to เพื่อสร้างความสำเร็จเล่มหนึ่ง กระนั้นก็ยังคงความเป็นตัวของตัวเองด้วยจี้หินนำโชคสีแสดประจำราศีกับกำไลไม้เพ้นท์รูปร่างแปลกฝีมือตัวเอง เธอสวมแหวนวงสำคัญที่นิ้วนางข้างขวา เธอยังจำได้ติดตาแม้จะผ่านมานานแล้วก็ตามถึงภาพวันที่แม่สวมแหวนวงนี้ให้ก่อนจะออกไปงานเลี้ยงในค่ำคืนนั้นและไม่ได้กลับมาอีกเลย
พัดยิ้มให้กระจกก่อนจะคว้ากุญแจรถสปอร์ตสไตล์สาวโสดสีเจ็บออกไปอย่างมั่นใจ….
--------------------------------------------------------------------------------
คุยกันนี้ดดดนึง...
ดีค่ะนักอ่านทุกคน ลงไปได้แล้วหนึ่งตอน ไม่รู้ถูกใจรึเปล่า
ยินดีต้อนรับทุกความคิดเห็นค่ะ
zlexy_mj~
9มี.ค.49
ปล. วันนี้ 10 มี.ค. แก้คำผิดนิดหน่อยนะคะ
ความคิดเห็น