ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ย้อนเวลามาพร้อมระบบเกมส์ฟาร์ม

    ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่2

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 12.12K
      1.02K
      23 พ.ย. 65

     


    เมื่อกลับมาถึงบ้านแล้วเธอก็เปลี่ยนชุดนักเรียนเป็นเสื้อยืดและกางเกงเจเจลายการ์ตูนที่มีอยู่ในตู้ จากนั้นก็เดินมายังหลังบ้านเห็นว่ามีแปลงผักว่างอยู่ เธอจึงลงมือพรวนดินในแปลงจนเสร็จ


    เธอคิดจะนำปุ๋ยบำรุงดินจากในเกมส์ออกมาใช้ แต่ไม่มั่นใจว่าจะนำของในเกมส์ออกมาได้หรือเปล่า แต่เมื่อเธอหยิบปุ๋ยออกมามันก็ปรากฏอยู่ในมือของเธอแล้ว ตอนนี้เธอแน่ใจแล้วว่าของทุกอย่างในเกมส์นั้นสามารถนำมาใช้ภายนอกได้ด้วย 
    หลังจากนั้นแตนนำปุ๋ยในเกมส์ออกมาหว่านลงแปลง ต่อด้วยนำเมล็ดผักจากเกมส์มาหว่านลงแปลงผักจนเสร็จเรียบร้อย แล้วจึงไปทำงานบ้านรอแม่ของเธอกลับมาในตอนเย็น 

    แตนมองดูนาฬิกาที่แขวนอยู่บนผนังก็เห็นว่าใกล้จะได้เวลาที่แม่จะกลับมาแล้วเธอจึงเดินเข้าไปในครัวจัดการหุงข้าวและทอดไข่เจียวเอาไว้รอแม่ของเธอ   เนื่องจากว่าในบ้านมีเพียงข้าวสารและไข่เท่านั้น เธอยังไม่กล้านำผักสดและเนื้อหมูในเกมส์ออกมา เพราะเกรงว่าแม่จะสงสัย จึงทำได้เพียงแค่กินไข่ที่มีไปก่อน 

    "แม่กลับมาแล้ว " เสียงแม่ดังขึ้นที่หน้าบ้าน แตนจึงเดินออกมาพร้อมขันนำใบเล็กและต้องตกใจที่หน้าผากของแม่มีรอยเลือดแห้งติดอยู่ 
    "แม่ หน้าผากแม่ไปโดนอะไรมา แม่เจ็บมากไหมจ้ะ " 
    "ไม่เป็นไรหรอกแผลแค่นี้เอง แม่เองไม่ตายง่ายหรอกน่า ไปหลบๆแม่จะไปหุงข้าวไว้ก่อน วันนี้ก็กินไข่ไปก่อนแล้วกัน ป้าอองยังไม่จ่ายค่าแรงอีกวันสองวันแหละถึงจะจ่าย ทนกินไข่ไปก็แล้วกัน " ต้อยเอ่ยบอกกับลูกสาวของเธอ แม้จะทำท่าทีเหมือนกันว่าตนเองไม่ค่อยสนใจใยดีลูกสาวเท่าไหร่แต่ความเป็นจริงแล้ว เมื่อเช้าเธอแอบเดินตามไปส่งลูกที่หน้าโรงเรียน เธอเป็นคนแสดงออกไม่เก่ง ทำได้เพียงแค่คอยมองดูห่างๆอีกอย่างเธอคิดว่าหากวันหนึ่งที่ตนเองไม่อยู่แล้ว ลูกสาวต้องอยู่ได้ด้วยตนเอง จึงค่อยข้างจะเมินเฉยต่อลูกสาวของตนเอง แต่ก็ไม่วายแอบสงสารที่ตนเองทำเช่นนี้กับลูก ที่สำคัญเธอไม่รู้ว่าโรคร้ายที่เป็นอยู่นั้นจะมีชีวิตอยู่ได้อีกนานแค่ไหน 


    เมื่อเดือนก่อนเธอปวดท้องประจำเดือนอย่างหนักจึงอาศัยติดรถของคนในหมู่บ้านไปยังโรงพยาบาลที่ตัวอำเภอเพื่อไปตรวจร่างกายดู จึงได้รู้ว่าตนเองเป็นมะเร็งปากมดลูกระยะแรก และจะเริ่มรักษาด้วยการผ่าตัดและทำคีโม ซึ่งก็มีค่าใช้จ่ายจำนวนมากเธอจึงตัดสินใจว่าจะไม่รักษาและใช้เพียงยาที่หมอให้มา ประทังความเจ็บปวดไปก่อน 

    "อ่าวทำไว้แล้วหรอเนี่ย ดีแล้วแม่จะได้ไม่ต้องเหนื่อยมาก งั้นรอก่อนแล้วกันแม่ไปอาบน้ำอาบท่าก่อน แล้วค่อยกินข้าวกัน " หลังจากที่แม่เดินเข้าไปอาบน้ำหลังบ้านแล้วแตนก็ตักข้าวใส่จานนั่งรอแม่อาบน้ำไม่นานทั้งสองคนก็กินข้าวด้วยกันจนอิ่ม 

    "แม่แตนปลูกผักไว้ที่หลังบ้านด้วยนะ " 
    "แล้วเอาเมล็ดมาจากไหนล่ะ " 
    "อ๋อ ขอที่โรงเรียนมาจ้ะ " แตนเอ่ยตอบออกไปเธอลืมไปได้ยังไงว่าแม่จะต้องสงสัยว่าเธอเอาเมล็ดพันธุ์มาจากที่ไหน 
    หลังจากที่เอ่ยบอกแม่ไปแล้วเธอก็ออกมานั่งที่แคร่หน้าบ้าน ทำการบ้านของตนเองจนเสร็จเรียบร้อยก่อนจะอาบน้ำเข้านอนในตอน2ทุ่ม 

    เช้าวันนี้เป็นวันเสาร์แตนเก็บเกี่ยวผลผลิตทั้งหมดจนเสร็จเรียบร้อยแล้ว หน้าจอจึงปรากฏคำสั่งซื้อขึ้นมา เธอจึงกดทำตามคำสั่งซื้อทั้งหมด จากนั้นไม่นานหน้าจอก็ปรากฏคำสั่งขึ้นอีกครั้งก่อนจะได้รับรางวัลเป็นวัวนมจำนวน2ตัว พร้อมกับคอกวัว เธอกดวางบนพื้นที่ในเกมส์ทันที จากนั้นก็ให้อาหาร ต่อจากนั้นเธอจึงเดินเข้าไปสำรวจในยุ้งฉางของเกมส์ว่ายังเหลือพื้นที่ว่างอีกมากแค่ไหน หากเหลือพื้นที่น้อยเธอก็จะได้ทำการเพิ่มขนาดของยุ้งฉางต่อไป 

    เมื่อเข้ามาในยุ้งฉางก็พบกับพืชผักที่เก็บเกี่ยวทั้งหมดถูกแยกชนิดและบอกจำนวนที่มีอย่างชัดเจน ทั้งไข่ไก่และเนื้อหมูก็ทีอยู่ไม่มากนัก แตนยังไม่มีแผนการจะทำอะไรทั้งสิ้นกับข้าวของในยุ้งฉาง แต่เลือกนำเนื้อหมูออกไป1ก้อนมีน้ำหนัก10กิโลกรัม ไข่ไก่และผักอีกเล็กน้อยติดมือออกไปจากเกมส์ด้วย 
     

    เธอนำเนื้อหมู ไข่ไก่และผักมาวางไว้ในครัวจากนั้นก็นำหมูมาแล่เป็นชิ้นบางๆนำไปหมักกับซอสและเครื่องปรุงรสอื่นๆหมักทิ้งไว้1ชั่วโมง จากนั้นก็นำไปตากแดดในกระด้งที่แม่สานเอาไว้จนเต็มแคร่หน้าบ้าน ส่วนหมูที่เหลือเธอนำไปทอดให้สุกหอม จากนั้นก็เดินไปเก็บพริกที่แม่ปลูกเอาไว้หลังบ้านนำมาตำน้ำพริกกะปิกินคู่กับผักสดๆที่เธอนำออกมาจากเกมส์ รอไม่นานแม่ของเธอก็ตื่นขึ้นมาหลังจากอาบน้ำเสร็จก็เข้ามาในครัว 

     

    "หืม นี่ไปเอาหมูกับผักพวกนี้มาจากไหนน่ะแตน " 

    "คือว่า แตนไม่รู้ว่าแม่จะเชื่อมั้ย แต่แตนไม่ได้โกหกแม่นะจ้ะ " หลังจากนั้นแตนจึงเล่าเรื่องเกมส์ทำฟาร์มให้แม่ฟัง โดยการหยิบขวดนมวัวออกมาให้แม่ดู ซึ่งตอนแรกแม่ก็ตกใจ แต่ไม่นานก็ยิ้มออกมาด้วยความดีใจที่ต่อไปบ้านของเธอจะไม่ลำบากอย่างเมื่อก่อนอีกแล้ว แต่ก็ยังไม่วายสั่งห้ามไม่ให้แตนบอกเรื่องนี้กับใครให้เก็บเป็นความลับ

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×