ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : เทอมแรกของ-ความรัก...2
เดินมาจนถึงโต๊ะประจำก๊วนของเรา แปลกนะที่ไม่เคยมีใครมาแย่งพวกเรานั่งเลย
คนอื่นก็คงจับจองที่ตรงอื่นพอดีกันหมดแล้วมั้ง
"อ้าว ปอมแปม วันนี้มาพร้อมมินจีเลย" เสียงใสๆของโยนั่นเอง โย ฉายาคุณโยนักยิ้ม เป็นฉายาที่เหมาะที่สุด
ถ้าเห็นน้ำทะเลต้องเห็นคลื่นฉันใด เห็นโยก็ต้องเห็นรอยยิ้มฉันนั้น สาธุ
"ใช่แล้ว เรามาพร้อมกัน แล้วก็มาด้วยกันด้วย" ปอมแปมยืดอกประกาศ
"ได้ไงล่ะ/ได้ไงล่ะ" ออร์โต้กะบูนั่นเอง มันพูดพร้อมกันเห็นแล้วนึกว่าฝาแฝด
" ก็ บ้านเราอยู่ข้างๆกันอ่ะจ้ะ"
"ว้าว ดีจังเลยเนอะ" โยยิ้มอีกแล้ว ยิ้มของโยไม่ใช่ว่ายิ้มเล็กยิ้มน้อย เดี๋ยวยิ้มกว้าง เดี๋ยวยิ้มแบบหุบปาก
แต่เป็นรอยยิ้มที่ฉีกยิ้มกว้าง ไม่ว่าจะพูดจะหัวเราะ ก็ดูเหมือนโยยิ้มอยู่เสมอ จนเป็นภาพที่ชินตา
เหมือนเป็นอวัยวะอย่างหนึ่งไปเสียแล้ว
"ถ้างั้นก็ต้องอยู่ใกล้ๆ เราด้วยสิ เพราะบ้านเรากับแปมห่างกันแค่ซอยเดียว" ไคนั่นเอง
ไคเป็นคนเดียวในกลุ่มที่เรียกปอมแปมว่า แปม
"อืม ใช่ มินจี เราลืมบอกไป ว่าบ้านไคก็อยู่แถวๆนั้น แต่ก่อนเราชอบให้ไคแวะไปส่งบ่อยๆหละ เหอๆ"
"เดี๋ยวนี้มีที่เกาะใหม่แล้วใช่ไหมล่ะ" ทะลึ่งทะเล้นและกวนแบบนี้มีคนเดียว แดน
"ฮึ้ย เดี๋ยวเหอะ ไม่ใช่อย่างนั้นนะ เอ่อนี่เรามีฉายาให้หนูมินจีแล้วนะ"
"หรอ อะไรล่ะ" โยดูสนใจเชียวนะ
" ฟังนะ... คุณหนูหน่อมแน้ม !!!" โอ้ย อายชะมัดเลยยัยป๋อมแป๋มเอ๊ย
"ฮ่า ฮ่า ฮ่า กร๊ากกกก กรั๊กกกๆ อ๊ากส์" หัวเราะกันมันเชียว ทุกคนเล้ย
" เออๆ เหมาะดี ดูปัญญาอ่อนๆดี ฮ่าๆ ทั้งคนตั้งทั้งเจ้าของเลย"
" ไอ้แดนมรณะ วันนี้ 2 ดอกแล้วนะแก เดี๋ยวก็เจอแดนประหารหรอก"
"โอ้ย พ่อแก้วแม่แก้วช่วยแดนด้วย อิอิ กลัวตายหละ" ฉันต้องรีบคว้าตัวปอมแปมไว้ ก่อนที่จะมีคดีฆาตกรรมเกิดขึ้น
และกลายเป็นว่า ทุกคนต่างเห็นด้วยกับฉายาใหม่อันนี้ สนุกสนานกันใหญ่ยกเว้น ฉัน
ในคาบโฮมรูมก่อนเรียน นักเรียนนั่งกันเงียบสนิทเพราะเกรงใจอาจารย์แม่ที่อยู่หน้าชั้นเรียน
ไม่ใช่อาจารย์แม่ตัวจริงหรอก เป็นแค่ฉายาที่นักเรียนตั้งให้ บ้างก็ว่าครูระเบียบบ้าง อาจารย์ดวงกมล หรือครูมล
มีอายุการใช้งาน เอ๊ย อายุการทำงานค่ะ มากว่า 18 ปี ที่แล้วมามักจะอยู่ฝ่ายปกครองเสมอเลย
ลิงๆทั้งหลายถึงได้นั่งกันเงียบไง
" วันนี้ครูจะมาแจ้ง และเตือน นักเรียนทุกคนให้ไปลงทะเบียนเลือกวิชาเลือกซะ ทั้ง 4 วิชา
ให้เสร็จเรียบร้อยภายในอาทิตย์นี้" เสียงดุๆที่ไม่เหมือนใคร เข้ากับหน้าตาดีนักแล
วิชาเลือก 4 วิชาที่ว่า คือการเลือกวิชาที่สนใจ ที่จะนำไปเอ็นทรานซ์เข้าคณะที่ต้องการได้ ที่นอกเหนือจากวิชาหลัก
อย่างเช่น ชีวะ ฟิสิกส์ เคมี ภาษาต่างๆ เพราะโรงเรียนแห่งนี้ ค่อนข้างให้อิสระในการเรียนอย่างเต็มที่
ไม่มีการแบ่งสายการเรียนเหมือนโรงเรียนอื่นๆ และจะต้องเรียนตามที่เลือกไว้จนจบม.6เลย
พอครูพูดจบเสียงเงียบสงบก็เปลี่ยนเป็นเสียงคุยกันดังเซ็งแซ่
"นี่ตัวเลือกเรียนไรอ่ะ"
"เรียนวิชาไรดีล่ะ"
"อย่างนี้เวลาเรียนเราต้องแยกกันสิ" และอีกร้อยแปด
"เอ้า นี่ๆ ยังพูดไม่จบ เงียบบบบบบบ" ว้าว เงียบกะทันหันเลย
"ดี อีกเรื่องหนึ่ง คือเรื่องชมรม ไปจัดการให้เรียบร้อยภายในอาทิตย์นี้ อาทิตย์หน้า ใครไม่มีชมรมอยู่
ครูจะหาให้เอง!"
ใครๆต่างก็รู้ดีว่า การที่ครูหาชมรมให้นั้น ชมรมที่ได้จะเป็นอย่างไร มันมักจะเป็นชมรมที่ไม่ค่อยมีใครอยากเข้า
เพี้ยนและน่ากลัวๆอย่าง ชมรมพลิกโลก ชมรมหลักธรรม และคำสอน ชมรมนักปฏิวัติ ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเขา
ทำอะไรกันบ้าง หน้าตาเป็นไง แต่ฉันเองก็ยังไม่รู้เหมือนกันว่าจะอยู่ชมรมอะไรดี
"อ้อ ญาดา วันนี้พักกลางวันไปซ้อมด้วยนะ" อาจารย์เดินมาบอกโย ถึงที่ ก่อนจะเดินออกจากห้อง
"ค่ะเดี๋ยวทานข้าวแล้วจะไป"
"ซ้อมอะไรหรอ" ฉันหันไปถามด้วยความอยากรู้
"อ๋อ พิธีกร งานเปิดปีการศึกษาน่ะ"
"อือ โยเนี่ยขาประจำ ทุกงานเลย" อ้อฉันรู้จากปอมแปมเมื่อเช้านี้แล้วว่า โยเป็นพิธีกรมือหนึ่งของโรงเรียน
โยเป็นหลานเจ้าของบริษัทจัดรายการ " รายการใหญ่ๆเด่นๆดังๆที่เห็นหน้าจอทีวีทุกวันนี้หลายรายการก็เป็นของ
บริษัทคุณลุงของโยนั่นแหละ" ต่อไปคงทำงานทางโทรทัศน์แน่เลย ก็โยทั้งสวยทั้งเก่งขนาดนี้ ไม่ว่าจะพิธีกร
ผู้ประกาศข่าว หรือแม้กระทั่งดารา ก็ดูเหมาะกับโยได้ทุกอย่าง
"หิวจังๆ กินไรดีอ่ะคุณหนูหน่อมแน้ม" เสียงของปอมแปมเขาค่ะ เรียกจริงเรียกจังไอ้ฉายาเนี่ย
จะให้รู้กันทั่วทั้งโรงเรียนเลยไหม เริ่มจากโรงอาหารก่อน ตอนนี้ต่อแถวซื้อข้าวอยู่
โอ้ย เสียงแหลมๆแหวกเวหามากระทบโสตประสาท ทะลุทะลวงเยื่อแก้วหูจริงๆ
"ว้าย! แหวะ คุณหนูหน่อมแน้ม น่ารักตายแหละ ปัญญาอ่านล่ะสิไม่ว่า"
"อิจฉาหรอ นังลำกล้วย" ฉันยังไม่ทันตั้งตัวเลย แต่ปอมแปมมันสวนได้อย่างรวดเร็ว เจ๋ง!
"อ๊าย นังปอมแปม แกว่าฉันหรอ" ยัยลำกล้วย เอ๊ย ที่จริงเธอคนนี้ชื่อฟ้า บางทีปอมแปมเรียกว่าฟ้าผ่า
ยัยนี้ชอบใส่กระโปรงสั้นมากๆ โชว์ขา ที่…
"เปล่า ฉันไม่ได้ว่า ฉันด่าต่างหากก็ฉันพูดตามจริง ดูขาแกดิ่ นึกว่าสวยนักหรือไง นี่อะไรเนี่ยดูสิ ลำแข้ง
หรือลำกล้วยกันแน่ ฮะ ฮะ ฮะ" ว่าไม่ว่าเปล่า เอานิ้วชี้ซะด้วย ฉันเพิ่งเห็นปอมแปมก๋าขนาดนี้ก็วันนี้แหละ
"อ๊าย นังนี่ แกวันนี้แกเละแน่ๆ" ยัยฟ้าง้างมือขึ้นทำท่าจะตบปอมแปม
"แกจะทำอะไรเพื่อนฉัน " เสียงแดนดังมาแต่ไกล ทำให้ยัยฟ้าชะงักกึก หันไปมองตามเสียง
แล้วทำเสียงน่าสงสาร
" แดน เพื่อนแดนมันด่าฟ้าอ่ะ ฟ้าก็ต้องป้องกันตัวไว้ก่อนไง" อ้อนไอ้แดนใหญ่เลย สงสัยยัยคนนี้จะชอบไอ้แดน
"หึ หึ เธอนึกว่าฉันเป็นเด็กหัดเดินรึไง ถึงจะได้เชื่อเธอน่ะ ใครๆเค้าก็เห็นทั้งนั้นแหละ ว่าเธอทำท่าจะไปตบ
2 คนนี้ก่อน แล้วฉันก็รู้ด้วย ว่าอย่างเธอนั่นแหละที่มาหาเรื่องก่อน" ไอ้นี่ฉลาดแฮะ
" แดน "
"เธอไม่ต้องมาเรียกชื่อฉัน อย่ามาทำมารยาใส่ฉันยัยชะนี"
"อ๊าย แดน ทำไมว่าฟ้าอย่างนี้ล่ะ ใจร้าย" สงสัยจะนึกว่าตัวเองเป็นนางเอก โดนพระเอกด่า
ทำอะไรไม่ได้ เลยงอน เดินหนีไปเลย
พอกำลังจะกินข้าวไอ้แดนก็จัดแจง เล่าเรื่องให้เพื่อนๆฟัง ฉันก็เพิ่งรู้ว่า ยัยฟ้าเนี่ยโรคจิต ชอบมาว่าโย
กับปอมแปมหลายครั้งแล้ว สงสัยจะอิจฉา โยที่ทั้งสวยทั้งเก่ง เพอร์เฟค ทุกอย่าง กับปอมแปมอนาคตแพทย์หญิง
"เฮ้อ ยัยพวกนี้ยังไม่เลิกอีกหรอ น่ารำคาญว่ะ ตั้งแต่ปีที่แล้วแล้ว เล่นให้ออกไปเลยดีมั้ย" ดูบูจะเป็นเดือดเป็นร้อนแทน
เพื่อนเหมือนกัน ถ้าจะให้พวกที่ว่าออก อย่างบูคงทำได้ เพราะเขาเป็นหลานของเจ้าของโรงเรียนแห่งนี้
" บู ใจเย็นๆเถอะ ไม่เป็นไรหรอก เรื่องนิดหน่อยเอง " ฉันคิดว่าอย่างนั้นจริงๆนะ
" โธ่ มินจีอ่ะ ไม่รู้อะไร ยัยพวกนี้ บ้ามาตั้งแต่ปีที่แล้วแล้วหละ ยัยฟ้ามันชอบไอ้แดน แต่ไอ้แดนไม่ได้ชอบ
แล้วไอ้แดนมันก็เป็นแฟนกับ โยะ...." เหมือนปอมแปมจะยังพูดไม่จบ แต่กลับชะงักไว้
"อะไรนะปอมแปม พูดมาสิ " ฉันอยากรู้จริงๆ ว่าจะพูดว่าอะไร
" เอ่อ ไม่มีไร สรุปก็คือ ยัยพวกนั้นชอบมายุ่งกับฉันกับโย " ดูเหมือนสายตาของเพื่อนๆจะมองมาที่ปอมแปม
อย่างเตือนๆ ปอมแปมดูเหมือนเกรงใจอะไรอยู่ เลยพูดเลี่ยงๆแหงๆ
" น้ำได้แล้วจ้ะ" ไคที่เพิ่งเดินมาวางน้ำแก้วหนึ่ง ให้กับโย
"อะไรว้า ทีเราฝากซื้อหน่อยไม่ได้นะ จำไว้เลย" ออร์โต้โอดครวญใหญ่
"อ้าว ฉันไม่ใช่ทศกัณฑ์นะ จะได้มี 10 กร แล้วแกจะมาอิจฉาอะไรโยล่ะ นี่ผู้หญิงนะ แกเป็นผู้ชายบึกบึนออก
ก็ช่วยเหลือตัวเองไปสิ"
" ไม่ได้อิจฉา โว้ย แต่มันน้อยใจ เป็นเพื่อนกันมาเห็นผู้หญิงดีกว่า"
" โยก็เพื่อนเหมือนกันนั่นแหละ"
" แน่ใจหรอ ว่าแค่เพื่อน " คุณชายแม็คพูดมีเลศนัยนะ หรือว่า...
"เออ ๆ กินเร็วๆเข้าจะได้ไปลงทะเบียนกัน "
"ลงทะเบียน? ลงทะเบียนอะไรวะ"
"อ้าวไอ้บู เมื่อเช้าไม่ได้ฟังล่ะสิ ก็ลงทะเบียนเลือกวิชาเลือกไง"
"อ้อ"
"เอ้ย เอือกอะไออันอะ" แดนที่ข้าวเต็มปากยังจะอยากพูดอีก
" อะไรนะไอ้แดน พูดอะไรของแกว้า ฟังไม่รู้เรื่องเลย ไปหัดพูดมาใหม่ไป ๆ กอไก่ ขอไข่อ่ะ"
แดนทำท่าจะพ้นข้าวใส่เจ้าบู
" เฮ้ยๆ ดูไอ้นี่ดิ่ หล่อซะเปล่า แต่ซกมก ว่ะ อุวะฮะ ฮะ" ออร์โต้นั่นเอง เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยเลย
"เดี๋ยวเหอะนะ แม่ง บอกว่าเลือกอะไรกันเว่ย ต่อไปจะเอ็นท์เข้าคณะอะไรกัน " นั่นสินะ ยังไม่รู้เลยว่าจะ
เลือกเรียนวิชาอะไรดี ปอมแปมกับออร์โต้ก็คงเรียนพวกชีวะ ฟิสิกส์ เคมี เตรียมเข้าแพทย์
โยก็คงหนีไม่พ้นนิเทศล่ะมั้ง โยบอกว่าชอบภาษาฝรั่งเศส อังกฤษ กับดนตรี ไคตั้งใจจะเรียนรัฐศาสตร์
เลือกภาษาเหมือนกัน ส่วนคุณชายแม็คจะเป็นทนาย เพราะคุณ(หญิง)แม่ขอร้อง แต่จะแอบเรียนวิชาศิลปะด้วย
"แล้วแดนล่ะ จะเรียนอะไร" ฉันอุตส่าห์ถามอย่างเป็นมิตร แต่
"เธอจะไปเรียนกับฉันหรอ" กรรม ไม่น่าไปถามมันเลย สรุปว่าวันนี้ฉันก็ยังตัดสินใจไม่ได้
"คุณหนูมินจี เข้าชมรมอะไรดีล่ะ" ปอมแปมพูดขึ้นมาฉันก็นึกได้ นั่นสิ ชมรมอะไรดี
นี่วันนี้ฉันจะเลือกอะไรไม่ได้เลยหรอ
"มินจี อยู่นี่เอง ทำอะไรอยู่น่ะ" ฉันหันไปมองตามเสียงนั้น บูกับออร์โต้ กำลังเดินมาหา คงจะมาตามล่ะมั้ง
"เพื่อนๆให้มาดูว่าทำอะไรอยู่ เราจะไปกันแล้วนะ"
"ฉันกำลังดูรายชื่อชมรมอยู่น่ะ ยังไม่รู้เลยว่าจะอยู่ชมรมไรดี"
"อืม งั้นให้เรา 2 คนช่วยไหม"
"เอาไงดีล่ะบู ตัดออกก่อนดีไหม"
"อืม งั้นอย่างคุณหนูหน่อมแน้มของเราน่าจะเหลือเป็น ชมรมดนตรีไทย ดนตรีสากล ขับร้อง ชมรมการแสดง
หนอนหนังสือ นักประดิษฐ์เฮ้ย อันนี้ไม่เหมาะมีแต่พวกผู้ชาย อืมชมรมภาษาล่ะชอบไหม มีฝรั่งเศส สเปน
เกาหลี จีน ญี่ปุ่น นี่ๆ มีชมรมกุลสตรี โห เย็บปักถักร้อยแหงๆ ออร์โต้ เข้าชมรมนี้กันดีกว่า ชมรมคนหล่อ
ใครหนอมันกล้าตั้ง"
"เออๆ ให้ดูให้มินจีก่อนโว้ย เล่นอยู่ได้ ชมรมนี้ล่ะลูกพระอาทิตย์อุทัย เกี่ยวกับญี่ปุ่นน่ะ ทุกอย่างเลย"
อยากรู้จริงว่าไอ้คนคิดชื่อชมรมมันเป็นคนยังไงถึงได้ตั้งชื่อชมรมแบบนี้เนี่ย
"อืม ชมรมนี้ของพี่ไอโกะป่ะ"
"สงสัยว่ะ ชอบไหมล่ะ มินจี ชมรมนี้ก็ดีนะ ไม่งั้นเราว่ามินจีน่าจะเรียนพวกดนตรีไปอ่ะ"
"อืมก็น่าสนใจดีนะ งั้นเดี๋ยวเราไปคิดดูอีกทีแล้..."
"อ้าว ทำอะไรกันอยู่จ้า บูกะออร์โต้" ผู้หญิงที่เข้ามาใหม่คนนี้มีผิวขาว ตัวเล็ก แต่ตาโตน่ารักจัง
ท่าทางจะเป็นลูกครึ่งนะเนี่ย
"โห พี่ไอโกะ ทำไมตายยากจังล่ะครับ"
"เดี๋ยวจะโดนนะบู มายืนดูรายชื่อชมรมอยู่หรอ เข้าชมรมพี่มะ แล้วนี่ใครกันล่ะเนี่ย แฟนเราหรอ"
"อู้ย มายช่ายผมยังไม่สละโสดหรอกครับ นี่เพื่อนผมเพิ่งเข้าใหม่อ่ะ ชื่อมินจี มินจีนี่ไงพี่ไอโกะ
เจ้าของชมรมลูกพระอาทิตย์อุทัย" อ่า คนนี้น่ะหรอ เหอๆคิดได้ไงเนี่ยชื่อชมรมนี้เนี่ย คิดนานไหม
"อ่า ตอนแรกพี่ว่าจะเปลี่ยนชื่อชมรมแล้วหละ แต่ยังนึกไม่ออกเลย ชื่อมินจีหรอ น่ารักดีนะเรา
สนใจมาอยู่ชมรมพี่ไหม พี่ไม่กัดหรอก อิอิ ตอนนี้ไม่ค่อยมีคนสนใจพวกญี่ปุ่นๆเท่าไหร่เลยอ่ะ ส่วนใหญ่จะเป็น
เกาหลีอ่ะมาแรง ป่านนี้ชมรมเมืองกิมจิ คงเต็มแล้วมั้ง พี่ก็เพิ่งมีคนเข้าแค่ไม่กี่คนเองเนี่ย มินจีพี่ชวนเราด้วยแล้วกันนะ
พี่ไปละพี่รีบ มาตะเนะ(แล้วพบกันนะ)" เจ๊ไอโกะผู้น่ารักส่งท้ายไว้ด้วยภาษาญี่ปุ่น ด้วยน้ำเสียงสำเนียงอย่างเจ้าของ
ภาษาแท้ๆเลย น่ารักดีจัง ภาษาญี่ปุ่นก็น่ารักดีนะ
"นี่ถ้ามินจีไปอยู่กะเจ๊แก มีหวังแกจับแต่งเป็นตุ๊กตาญี่ปุ่นประกวดแฟนซีแน่เลย"
"จริงหรอ ออร์โต้ น่ากลัวจัง"
"น่ากลัว? น่ากลัวตรงไหนอ่ะ ดีออกน่ารักดี มินจีก็ไม่ได้ขี้เหร่ซะหน่อย ออกจะน่ารัก"
"ไม่เอาอ่ะ ไม่ชอบเด่น"
"โธ่ ไปเถอะปะ ป่านนี้พรรคพวกเรารอแล้ว หิวแล้วด้วย"
ออร์โต้กับบูเดินนำมินจีออกไปหาเพื่อนๆ แล้วออกไปร้านนมเจ้าประจำกัน...
..............................................................................................................................................................................
คนอื่นก็คงจับจองที่ตรงอื่นพอดีกันหมดแล้วมั้ง
"อ้าว ปอมแปม วันนี้มาพร้อมมินจีเลย" เสียงใสๆของโยนั่นเอง โย ฉายาคุณโยนักยิ้ม เป็นฉายาที่เหมาะที่สุด
ถ้าเห็นน้ำทะเลต้องเห็นคลื่นฉันใด เห็นโยก็ต้องเห็นรอยยิ้มฉันนั้น สาธุ
"ใช่แล้ว เรามาพร้อมกัน แล้วก็มาด้วยกันด้วย" ปอมแปมยืดอกประกาศ
"ได้ไงล่ะ/ได้ไงล่ะ" ออร์โต้กะบูนั่นเอง มันพูดพร้อมกันเห็นแล้วนึกว่าฝาแฝด
" ก็ บ้านเราอยู่ข้างๆกันอ่ะจ้ะ"
"ว้าว ดีจังเลยเนอะ" โยยิ้มอีกแล้ว ยิ้มของโยไม่ใช่ว่ายิ้มเล็กยิ้มน้อย เดี๋ยวยิ้มกว้าง เดี๋ยวยิ้มแบบหุบปาก
แต่เป็นรอยยิ้มที่ฉีกยิ้มกว้าง ไม่ว่าจะพูดจะหัวเราะ ก็ดูเหมือนโยยิ้มอยู่เสมอ จนเป็นภาพที่ชินตา
เหมือนเป็นอวัยวะอย่างหนึ่งไปเสียแล้ว
"ถ้างั้นก็ต้องอยู่ใกล้ๆ เราด้วยสิ เพราะบ้านเรากับแปมห่างกันแค่ซอยเดียว" ไคนั่นเอง
ไคเป็นคนเดียวในกลุ่มที่เรียกปอมแปมว่า แปม
"อืม ใช่ มินจี เราลืมบอกไป ว่าบ้านไคก็อยู่แถวๆนั้น แต่ก่อนเราชอบให้ไคแวะไปส่งบ่อยๆหละ เหอๆ"
"เดี๋ยวนี้มีที่เกาะใหม่แล้วใช่ไหมล่ะ" ทะลึ่งทะเล้นและกวนแบบนี้มีคนเดียว แดน
"ฮึ้ย เดี๋ยวเหอะ ไม่ใช่อย่างนั้นนะ เอ่อนี่เรามีฉายาให้หนูมินจีแล้วนะ"
"หรอ อะไรล่ะ" โยดูสนใจเชียวนะ
" ฟังนะ... คุณหนูหน่อมแน้ม !!!" โอ้ย อายชะมัดเลยยัยป๋อมแป๋มเอ๊ย
"ฮ่า ฮ่า ฮ่า กร๊ากกกก กรั๊กกกๆ อ๊ากส์" หัวเราะกันมันเชียว ทุกคนเล้ย
" เออๆ เหมาะดี ดูปัญญาอ่อนๆดี ฮ่าๆ ทั้งคนตั้งทั้งเจ้าของเลย"
" ไอ้แดนมรณะ วันนี้ 2 ดอกแล้วนะแก เดี๋ยวก็เจอแดนประหารหรอก"
"โอ้ย พ่อแก้วแม่แก้วช่วยแดนด้วย อิอิ กลัวตายหละ" ฉันต้องรีบคว้าตัวปอมแปมไว้ ก่อนที่จะมีคดีฆาตกรรมเกิดขึ้น
และกลายเป็นว่า ทุกคนต่างเห็นด้วยกับฉายาใหม่อันนี้ สนุกสนานกันใหญ่ยกเว้น ฉัน
ในคาบโฮมรูมก่อนเรียน นักเรียนนั่งกันเงียบสนิทเพราะเกรงใจอาจารย์แม่ที่อยู่หน้าชั้นเรียน
ไม่ใช่อาจารย์แม่ตัวจริงหรอก เป็นแค่ฉายาที่นักเรียนตั้งให้ บ้างก็ว่าครูระเบียบบ้าง อาจารย์ดวงกมล หรือครูมล
มีอายุการใช้งาน เอ๊ย อายุการทำงานค่ะ มากว่า 18 ปี ที่แล้วมามักจะอยู่ฝ่ายปกครองเสมอเลย
ลิงๆทั้งหลายถึงได้นั่งกันเงียบไง
" วันนี้ครูจะมาแจ้ง และเตือน นักเรียนทุกคนให้ไปลงทะเบียนเลือกวิชาเลือกซะ ทั้ง 4 วิชา
ให้เสร็จเรียบร้อยภายในอาทิตย์นี้" เสียงดุๆที่ไม่เหมือนใคร เข้ากับหน้าตาดีนักแล
วิชาเลือก 4 วิชาที่ว่า คือการเลือกวิชาที่สนใจ ที่จะนำไปเอ็นทรานซ์เข้าคณะที่ต้องการได้ ที่นอกเหนือจากวิชาหลัก
อย่างเช่น ชีวะ ฟิสิกส์ เคมี ภาษาต่างๆ เพราะโรงเรียนแห่งนี้ ค่อนข้างให้อิสระในการเรียนอย่างเต็มที่
ไม่มีการแบ่งสายการเรียนเหมือนโรงเรียนอื่นๆ และจะต้องเรียนตามที่เลือกไว้จนจบม.6เลย
พอครูพูดจบเสียงเงียบสงบก็เปลี่ยนเป็นเสียงคุยกันดังเซ็งแซ่
"นี่ตัวเลือกเรียนไรอ่ะ"
"เรียนวิชาไรดีล่ะ"
"อย่างนี้เวลาเรียนเราต้องแยกกันสิ" และอีกร้อยแปด
"เอ้า นี่ๆ ยังพูดไม่จบ เงียบบบบบบบ" ว้าว เงียบกะทันหันเลย
"ดี อีกเรื่องหนึ่ง คือเรื่องชมรม ไปจัดการให้เรียบร้อยภายในอาทิตย์นี้ อาทิตย์หน้า ใครไม่มีชมรมอยู่
ครูจะหาให้เอง!"
ใครๆต่างก็รู้ดีว่า การที่ครูหาชมรมให้นั้น ชมรมที่ได้จะเป็นอย่างไร มันมักจะเป็นชมรมที่ไม่ค่อยมีใครอยากเข้า
เพี้ยนและน่ากลัวๆอย่าง ชมรมพลิกโลก ชมรมหลักธรรม และคำสอน ชมรมนักปฏิวัติ ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเขา
ทำอะไรกันบ้าง หน้าตาเป็นไง แต่ฉันเองก็ยังไม่รู้เหมือนกันว่าจะอยู่ชมรมอะไรดี
"อ้อ ญาดา วันนี้พักกลางวันไปซ้อมด้วยนะ" อาจารย์เดินมาบอกโย ถึงที่ ก่อนจะเดินออกจากห้อง
"ค่ะเดี๋ยวทานข้าวแล้วจะไป"
"ซ้อมอะไรหรอ" ฉันหันไปถามด้วยความอยากรู้
"อ๋อ พิธีกร งานเปิดปีการศึกษาน่ะ"
"อือ โยเนี่ยขาประจำ ทุกงานเลย" อ้อฉันรู้จากปอมแปมเมื่อเช้านี้แล้วว่า โยเป็นพิธีกรมือหนึ่งของโรงเรียน
โยเป็นหลานเจ้าของบริษัทจัดรายการ " รายการใหญ่ๆเด่นๆดังๆที่เห็นหน้าจอทีวีทุกวันนี้หลายรายการก็เป็นของ
บริษัทคุณลุงของโยนั่นแหละ" ต่อไปคงทำงานทางโทรทัศน์แน่เลย ก็โยทั้งสวยทั้งเก่งขนาดนี้ ไม่ว่าจะพิธีกร
ผู้ประกาศข่าว หรือแม้กระทั่งดารา ก็ดูเหมาะกับโยได้ทุกอย่าง
"หิวจังๆ กินไรดีอ่ะคุณหนูหน่อมแน้ม" เสียงของปอมแปมเขาค่ะ เรียกจริงเรียกจังไอ้ฉายาเนี่ย
จะให้รู้กันทั่วทั้งโรงเรียนเลยไหม เริ่มจากโรงอาหารก่อน ตอนนี้ต่อแถวซื้อข้าวอยู่
โอ้ย เสียงแหลมๆแหวกเวหามากระทบโสตประสาท ทะลุทะลวงเยื่อแก้วหูจริงๆ
"ว้าย! แหวะ คุณหนูหน่อมแน้ม น่ารักตายแหละ ปัญญาอ่านล่ะสิไม่ว่า"
"อิจฉาหรอ นังลำกล้วย" ฉันยังไม่ทันตั้งตัวเลย แต่ปอมแปมมันสวนได้อย่างรวดเร็ว เจ๋ง!
"อ๊าย นังปอมแปม แกว่าฉันหรอ" ยัยลำกล้วย เอ๊ย ที่จริงเธอคนนี้ชื่อฟ้า บางทีปอมแปมเรียกว่าฟ้าผ่า
ยัยนี้ชอบใส่กระโปรงสั้นมากๆ โชว์ขา ที่…
"เปล่า ฉันไม่ได้ว่า ฉันด่าต่างหากก็ฉันพูดตามจริง ดูขาแกดิ่ นึกว่าสวยนักหรือไง นี่อะไรเนี่ยดูสิ ลำแข้ง
หรือลำกล้วยกันแน่ ฮะ ฮะ ฮะ" ว่าไม่ว่าเปล่า เอานิ้วชี้ซะด้วย ฉันเพิ่งเห็นปอมแปมก๋าขนาดนี้ก็วันนี้แหละ
"อ๊าย นังนี่ แกวันนี้แกเละแน่ๆ" ยัยฟ้าง้างมือขึ้นทำท่าจะตบปอมแปม
"แกจะทำอะไรเพื่อนฉัน " เสียงแดนดังมาแต่ไกล ทำให้ยัยฟ้าชะงักกึก หันไปมองตามเสียง
แล้วทำเสียงน่าสงสาร
" แดน เพื่อนแดนมันด่าฟ้าอ่ะ ฟ้าก็ต้องป้องกันตัวไว้ก่อนไง" อ้อนไอ้แดนใหญ่เลย สงสัยยัยคนนี้จะชอบไอ้แดน
"หึ หึ เธอนึกว่าฉันเป็นเด็กหัดเดินรึไง ถึงจะได้เชื่อเธอน่ะ ใครๆเค้าก็เห็นทั้งนั้นแหละ ว่าเธอทำท่าจะไปตบ
2 คนนี้ก่อน แล้วฉันก็รู้ด้วย ว่าอย่างเธอนั่นแหละที่มาหาเรื่องก่อน" ไอ้นี่ฉลาดแฮะ
" แดน "
"เธอไม่ต้องมาเรียกชื่อฉัน อย่ามาทำมารยาใส่ฉันยัยชะนี"
"อ๊าย แดน ทำไมว่าฟ้าอย่างนี้ล่ะ ใจร้าย" สงสัยจะนึกว่าตัวเองเป็นนางเอก โดนพระเอกด่า
ทำอะไรไม่ได้ เลยงอน เดินหนีไปเลย
พอกำลังจะกินข้าวไอ้แดนก็จัดแจง เล่าเรื่องให้เพื่อนๆฟัง ฉันก็เพิ่งรู้ว่า ยัยฟ้าเนี่ยโรคจิต ชอบมาว่าโย
กับปอมแปมหลายครั้งแล้ว สงสัยจะอิจฉา โยที่ทั้งสวยทั้งเก่ง เพอร์เฟค ทุกอย่าง กับปอมแปมอนาคตแพทย์หญิง
"เฮ้อ ยัยพวกนี้ยังไม่เลิกอีกหรอ น่ารำคาญว่ะ ตั้งแต่ปีที่แล้วแล้ว เล่นให้ออกไปเลยดีมั้ย" ดูบูจะเป็นเดือดเป็นร้อนแทน
เพื่อนเหมือนกัน ถ้าจะให้พวกที่ว่าออก อย่างบูคงทำได้ เพราะเขาเป็นหลานของเจ้าของโรงเรียนแห่งนี้
" บู ใจเย็นๆเถอะ ไม่เป็นไรหรอก เรื่องนิดหน่อยเอง " ฉันคิดว่าอย่างนั้นจริงๆนะ
" โธ่ มินจีอ่ะ ไม่รู้อะไร ยัยพวกนี้ บ้ามาตั้งแต่ปีที่แล้วแล้วหละ ยัยฟ้ามันชอบไอ้แดน แต่ไอ้แดนไม่ได้ชอบ
แล้วไอ้แดนมันก็เป็นแฟนกับ โยะ...." เหมือนปอมแปมจะยังพูดไม่จบ แต่กลับชะงักไว้
"อะไรนะปอมแปม พูดมาสิ " ฉันอยากรู้จริงๆ ว่าจะพูดว่าอะไร
" เอ่อ ไม่มีไร สรุปก็คือ ยัยพวกนั้นชอบมายุ่งกับฉันกับโย " ดูเหมือนสายตาของเพื่อนๆจะมองมาที่ปอมแปม
อย่างเตือนๆ ปอมแปมดูเหมือนเกรงใจอะไรอยู่ เลยพูดเลี่ยงๆแหงๆ
" น้ำได้แล้วจ้ะ" ไคที่เพิ่งเดินมาวางน้ำแก้วหนึ่ง ให้กับโย
"อะไรว้า ทีเราฝากซื้อหน่อยไม่ได้นะ จำไว้เลย" ออร์โต้โอดครวญใหญ่
"อ้าว ฉันไม่ใช่ทศกัณฑ์นะ จะได้มี 10 กร แล้วแกจะมาอิจฉาอะไรโยล่ะ นี่ผู้หญิงนะ แกเป็นผู้ชายบึกบึนออก
ก็ช่วยเหลือตัวเองไปสิ"
" ไม่ได้อิจฉา โว้ย แต่มันน้อยใจ เป็นเพื่อนกันมาเห็นผู้หญิงดีกว่า"
" โยก็เพื่อนเหมือนกันนั่นแหละ"
" แน่ใจหรอ ว่าแค่เพื่อน " คุณชายแม็คพูดมีเลศนัยนะ หรือว่า...
"เออ ๆ กินเร็วๆเข้าจะได้ไปลงทะเบียนกัน "
"ลงทะเบียน? ลงทะเบียนอะไรวะ"
"อ้าวไอ้บู เมื่อเช้าไม่ได้ฟังล่ะสิ ก็ลงทะเบียนเลือกวิชาเลือกไง"
"อ้อ"
"เอ้ย เอือกอะไออันอะ" แดนที่ข้าวเต็มปากยังจะอยากพูดอีก
" อะไรนะไอ้แดน พูดอะไรของแกว้า ฟังไม่รู้เรื่องเลย ไปหัดพูดมาใหม่ไป ๆ กอไก่ ขอไข่อ่ะ"
แดนทำท่าจะพ้นข้าวใส่เจ้าบู
" เฮ้ยๆ ดูไอ้นี่ดิ่ หล่อซะเปล่า แต่ซกมก ว่ะ อุวะฮะ ฮะ" ออร์โต้นั่นเอง เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยเลย
"เดี๋ยวเหอะนะ แม่ง บอกว่าเลือกอะไรกันเว่ย ต่อไปจะเอ็นท์เข้าคณะอะไรกัน " นั่นสินะ ยังไม่รู้เลยว่าจะ
เลือกเรียนวิชาอะไรดี ปอมแปมกับออร์โต้ก็คงเรียนพวกชีวะ ฟิสิกส์ เคมี เตรียมเข้าแพทย์
โยก็คงหนีไม่พ้นนิเทศล่ะมั้ง โยบอกว่าชอบภาษาฝรั่งเศส อังกฤษ กับดนตรี ไคตั้งใจจะเรียนรัฐศาสตร์
เลือกภาษาเหมือนกัน ส่วนคุณชายแม็คจะเป็นทนาย เพราะคุณ(หญิง)แม่ขอร้อง แต่จะแอบเรียนวิชาศิลปะด้วย
"แล้วแดนล่ะ จะเรียนอะไร" ฉันอุตส่าห์ถามอย่างเป็นมิตร แต่
"เธอจะไปเรียนกับฉันหรอ" กรรม ไม่น่าไปถามมันเลย สรุปว่าวันนี้ฉันก็ยังตัดสินใจไม่ได้
"คุณหนูมินจี เข้าชมรมอะไรดีล่ะ" ปอมแปมพูดขึ้นมาฉันก็นึกได้ นั่นสิ ชมรมอะไรดี
นี่วันนี้ฉันจะเลือกอะไรไม่ได้เลยหรอ
"มินจี อยู่นี่เอง ทำอะไรอยู่น่ะ" ฉันหันไปมองตามเสียงนั้น บูกับออร์โต้ กำลังเดินมาหา คงจะมาตามล่ะมั้ง
"เพื่อนๆให้มาดูว่าทำอะไรอยู่ เราจะไปกันแล้วนะ"
"ฉันกำลังดูรายชื่อชมรมอยู่น่ะ ยังไม่รู้เลยว่าจะอยู่ชมรมไรดี"
"อืม งั้นให้เรา 2 คนช่วยไหม"
"เอาไงดีล่ะบู ตัดออกก่อนดีไหม"
"อืม งั้นอย่างคุณหนูหน่อมแน้มของเราน่าจะเหลือเป็น ชมรมดนตรีไทย ดนตรีสากล ขับร้อง ชมรมการแสดง
หนอนหนังสือ นักประดิษฐ์เฮ้ย อันนี้ไม่เหมาะมีแต่พวกผู้ชาย อืมชมรมภาษาล่ะชอบไหม มีฝรั่งเศส สเปน
เกาหลี จีน ญี่ปุ่น นี่ๆ มีชมรมกุลสตรี โห เย็บปักถักร้อยแหงๆ ออร์โต้ เข้าชมรมนี้กันดีกว่า ชมรมคนหล่อ
ใครหนอมันกล้าตั้ง"
"เออๆ ให้ดูให้มินจีก่อนโว้ย เล่นอยู่ได้ ชมรมนี้ล่ะลูกพระอาทิตย์อุทัย เกี่ยวกับญี่ปุ่นน่ะ ทุกอย่างเลย"
อยากรู้จริงว่าไอ้คนคิดชื่อชมรมมันเป็นคนยังไงถึงได้ตั้งชื่อชมรมแบบนี้เนี่ย
"อืม ชมรมนี้ของพี่ไอโกะป่ะ"
"สงสัยว่ะ ชอบไหมล่ะ มินจี ชมรมนี้ก็ดีนะ ไม่งั้นเราว่ามินจีน่าจะเรียนพวกดนตรีไปอ่ะ"
"อืมก็น่าสนใจดีนะ งั้นเดี๋ยวเราไปคิดดูอีกทีแล้..."
"อ้าว ทำอะไรกันอยู่จ้า บูกะออร์โต้" ผู้หญิงที่เข้ามาใหม่คนนี้มีผิวขาว ตัวเล็ก แต่ตาโตน่ารักจัง
ท่าทางจะเป็นลูกครึ่งนะเนี่ย
"โห พี่ไอโกะ ทำไมตายยากจังล่ะครับ"
"เดี๋ยวจะโดนนะบู มายืนดูรายชื่อชมรมอยู่หรอ เข้าชมรมพี่มะ แล้วนี่ใครกันล่ะเนี่ย แฟนเราหรอ"
"อู้ย มายช่ายผมยังไม่สละโสดหรอกครับ นี่เพื่อนผมเพิ่งเข้าใหม่อ่ะ ชื่อมินจี มินจีนี่ไงพี่ไอโกะ
เจ้าของชมรมลูกพระอาทิตย์อุทัย" อ่า คนนี้น่ะหรอ เหอๆคิดได้ไงเนี่ยชื่อชมรมนี้เนี่ย คิดนานไหม
"อ่า ตอนแรกพี่ว่าจะเปลี่ยนชื่อชมรมแล้วหละ แต่ยังนึกไม่ออกเลย ชื่อมินจีหรอ น่ารักดีนะเรา
สนใจมาอยู่ชมรมพี่ไหม พี่ไม่กัดหรอก อิอิ ตอนนี้ไม่ค่อยมีคนสนใจพวกญี่ปุ่นๆเท่าไหร่เลยอ่ะ ส่วนใหญ่จะเป็น
เกาหลีอ่ะมาแรง ป่านนี้ชมรมเมืองกิมจิ คงเต็มแล้วมั้ง พี่ก็เพิ่งมีคนเข้าแค่ไม่กี่คนเองเนี่ย มินจีพี่ชวนเราด้วยแล้วกันนะ
พี่ไปละพี่รีบ มาตะเนะ(แล้วพบกันนะ)" เจ๊ไอโกะผู้น่ารักส่งท้ายไว้ด้วยภาษาญี่ปุ่น ด้วยน้ำเสียงสำเนียงอย่างเจ้าของ
ภาษาแท้ๆเลย น่ารักดีจัง ภาษาญี่ปุ่นก็น่ารักดีนะ
"นี่ถ้ามินจีไปอยู่กะเจ๊แก มีหวังแกจับแต่งเป็นตุ๊กตาญี่ปุ่นประกวดแฟนซีแน่เลย"
"จริงหรอ ออร์โต้ น่ากลัวจัง"
"น่ากลัว? น่ากลัวตรงไหนอ่ะ ดีออกน่ารักดี มินจีก็ไม่ได้ขี้เหร่ซะหน่อย ออกจะน่ารัก"
"ไม่เอาอ่ะ ไม่ชอบเด่น"
"โธ่ ไปเถอะปะ ป่านนี้พรรคพวกเรารอแล้ว หิวแล้วด้วย"
ออร์โต้กับบูเดินนำมินจีออกไปหาเพื่อนๆ แล้วออกไปร้านนมเจ้าประจำกัน...
..............................................................................................................................................................................
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น