ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เทอมแรกของ-ความรัก
"เฮ้ย นั่นใครเดินมากะไอ่ไควะ" ผู้ชายคนที่เจ้าเนื้อที่สุดในกลุ่มร้องทัก ทั้งที่มีขนมอยู่ในปาก
"ไหนๆวะ ฮึ้ย น่ารักนี่หว่า" เพื่อนอีกคนหันไปดูตาม คำชมของเขาทำให้ผู้หญิงที่นั่งอยู่ใกล้ๆหันขวับไปมองตาม
ดวงตาหวานๆนั้นจ้องมองไปที่ผู้หญิงผมม้าที่เดินมากับ ไค
" ใครอ่ะ ไค น่ารักจัง"
"ใช่น่ารักกว่าเธอ เยอะเลยยัยแว่น กร๊ากกก " คนเจ้าเนื้อคนเดิมได้โอกาสแกล้งเพื่อน คนอื่นๆก็พลอยหัวเราะกันใหญ่
"ไอ้อ้วน ตายซะเถอะ" คนที่ถูกว่าทำท่าจะลงทัณฑ์ อยู่แล้ว…
"เอ้าๆ แปมกะไอ้บู อย่าเพิ่งฆ่ากัน ฉันฝากเพื่อนไว้คนนึง นี่เพื่อนใหม่ของเรา อยู่ห้องเดียวกับพวกเรานี่แหละ
เดี๋ยวฉันจะเอาของนี้ไปเก็บที่ห้องครูก่อน " พูดจบก็เดินไป ปล่อยให้คนที่มาใหม่อยู่กับเพื่อนๆของตัวเอง
ไค พูดถึงกล่องที่เขาหอบมาด้วยนั่นเอง ความเป็นคนสุภาพเรียบร้อยและ ใช้ง่าย ทำให้ไคเป็นที่รักของครูและ
ถูกใช้ไว่วานเป็นเรื่องปกติ
"ชื่ออะไรหรอครับ" แต่คนที่ยืนอยู่กลับไม่ตอบ เอาแต่มองเพื่อนๆแต่ละคนในกลุ่มนั้น
"ฉันว่าแกน่ากลัวแน่เลยว่ะไอ้ออร์โต้ ฮ่าๆๆ ฉันถามเอง" ยัยแว่นฉีกยิ้มให้แล้วถามอย่างเป็นมิตร
"ชื่อ มินจี ค่ะ" เธอตอบยัยแว่นที่ดูน่าไว้ใจมากกว่า ทำให้ออร์โต้จ๋อยสนิท
"อุวะฮ่าอ่า เห็นไหมออร์โต้ แกมันไม่น่าไว้ใจ อิอิ เราชื่อปอมแปมนะ แล..."
"เพื่อนๆเรียกมันว่า กะปอม หรือ ป๋อมแป๋ม ส่วนเราชื่อบูนะ นี่คู่หูเรานายแพทย์ออร์โต้ ตรงข้ามกันนี่คุณโยนักยิ้ม
ข้างๆคุณโยคือท่านแม็ค เรียกมันว่าคุณชาย หุหุ ส่วนคนสุดท้ายนั้นไอ้แดน มัมของมันเรียกว่า ลูกแดนนี่"
ทำเสียงยียวนเสร็จสรรพ อย่างไม่สนใจใคร
แดนคือคนที่นั่งอยู่ริมสุด ผู้หญิงทั่วๆไปใครได้เห็นแดนเป็นครั้งแรกคงมองเหลียวหลัง เพราะหน้าตาคมเข้ม
คิวหนา ผิวขาวดูสะอาด ส่วนสูง 177 กับรูปร่างที่ดูแข็งแรงอย่างคนสุขภาพดี เรียกเสียงกรี๊ดจากสาวๆได้ไม่ยาก
"โธ่ ไอ้จอมมารบู" เสียงคุณชายพูดขึ้นทั้งๆที่ยังก้มหน้าก้มตาอ่านหนังสืออยู่ นอกจากบุคลิกเงียบๆเฉยๆของแม็คแล้ว
คุณแม่ของแม็คยังเป็นคุณหญิงอีกด้วย เลยถูกเพื่อนๆ ที่นำทีมโดยปอมแปมตั้งฉายาให้
ปอมแปมจัดการให้มินจีนั่งลงข้างๆ
"มินจี ชื่อแปลกจัง แต่ตัวหน้าตาน่ารักเหมือนตุ๊กตาเลย"
"ตุ๊กตาผีอ่ะดิ่ คนบ้าอะไรชื่อ มินจี" ไอ้แดนที่ขยับปากเป็นครั้งแรก ก็สร้างความประทับใจแรกพบเลย
โอ้โหปากกับหน้าตามันไม่สอดคล้องกันเลย
"โธ่ไอ้โปเตโต้ มินจีอย่าไปสนใจมันเลย ไอ้แดนมรณะนี่ก็เป็นอย่างนี้แหละ เหอๆ" แดนกับปอมแปมหันมา
ทำสงครามทางสายตา
"มินจี เป็นอะไรกับ ไค หรอ" โย หรือคุณโย ถามด้วยน้ำเสียงเรียบสนิท สายตาที่จับจ้องเหมือนจะทะลุทะลวง
เข้าไปถึงไส้ถึงพุง ทำให้คนที่ถูกถามเสียวสันหลังชอบกล
"เป็นอะไรยังไงล่ะ... เป็นเพื่อนที่เพิ่งเจอกันเมื่อกี้นี้เองค่ะ คือเราเข้าไปถามทางกับไคน่ะ พอรู้ว่าเราเข้าใหม่
เลยพามารู้จักกับทุกคน"
"หึงหรอโย" ปอมแปมทำหน้าทะเล้นใส่ ถ้าใครสังเกต คงได้เห็นโยหน้าแดงขึ้นแวบหนึ่ง
ก่อนจะรีบซ่อนมันไว้แล้วตีสีหน้าให้เป็นปกติ
"จะบ้าหรอ ยัยกะปอม"
"ฮ่า ๆๆ ดีมากเลยโย สมน้ำหน้ายัยกะปอม โยไม่เข้าข้างแกแล้ว โฮ๊ะ โฮ๊ะ" ออร์โต้กับบูเป็นคู่หูและคู่กัดกับ
ปอมแปมมาตลอด มันอาจจะดูน่าเกลียดหน่อยที่ผู้ชาย 2 คนรุมแกล้งผู้หญิงคนเดียว แต่อย่างปอมแปมน่ะ ไม่มีปัญหา
ภาพที่ทั้ง 3 ทั้งเถียงทั้งทะเลาะ เรียกว่ากัดกันดีกว่า! เป็นภาพที่เพื่อนๆเห็นจนชินตา
นั่นคือภาพวันแรกที่ฉันได้พบกับพวกเพื่อนๆเป็นครั้งแรก ตอนนี้ผ่านมา 3 วันแล้ว แต่ฉันก็ยังคงไม่ค่อยได้คุย
อะไรกับใครมากนัก ส่วนมากจะนั่งดูเพื่อนๆคุยกัน แล้วก็เก็บข้อมูลว่าแต่ละคนเป็นอย่างไร ชอบอะไร นิสัยเป็นแบบไหนบ้าง
ก็เพลินดีเหมือนกันนะ
แต่ตอนนี้ฉันนั่งรอปอมแปมมา 15 นาทีแล้ว ทำไมยังไม่มาสักทีล่ะ
"มาแล้วจ้า มินจี แฮ่กๆ รอเค้านานปะตัวเอง แฮ่กๆ ขอโทษนะ...เรามัวแต่กินอยู่ เหอๆ"
เสียงหอบพร่าเพราะความรีบเร่ง
วันนี้เราจะไปโรงเรียนด้วยกัน เราเพิ่งรู้เมื่อวานนี้เองว่าปอมแปมกะเราอยู่บ้านข้างๆกันนี่เอง
เมื่อวานพอกลับมาจากโรงเรียนอารมณ์ที่เหนื่อยเพลีย ฉันก็คงจะเป็นเหมือนปลาที่โผล่ขึ้นมาหายใจเหนือน้ำ
เปิดหน้าต่างออกไป เพื่อสูดเอาอากาศที่พอจะบริสุทธิ์บ้างเพราะอยู่ในหมู่บ้านที่ค่อนข้างจะออกห่างจากใจกลางเมือง
แถมบริเวณรอบบ้านก็ปลูกต้นไม้ใหญ่ๆไว้ด้วย
ฟื้ดดดดดดดดดดด อ้า อากาศสดชื่นใช้ได้ ขณะที่ชื่นชมกับความงามของฟากฟ้ายามเย็น หน้าต่างฝั่งตรงข้าม
ก็ขยับตัว มันเปิดออกและเผยให้เห็นเจ้าของห้องฝั่งตรงข้าม ฉันตะโกนเรียกชื่อเจ้าของห้องนั้นด้วยอาการแปลกใจ
"ปอมแปม !!!"
"เฮ้ยมินจี นี่ ไปทำอะไรที่บ้านนั้นน่ะ? " ดู ดูเขาพูดเข้า
" ฮ่า ก็นี่มันบ้านฉัน แล้วนี่ก็ห้องฉันด้วย!!"
ระหว่างบ้านทั้ง 2 หลังที่มีกำแพงกั้นอยู่ แต่ที่ชั้น 2 ที่มีเพียงอากาศที่กั้นไว้ มีเด็กหญิง 2 คนคุยกันที่ข้างหน้าต่าง
ยืดยาวทั้งคืน และตกลงกันว่า
"พรุ่งนี้ปอมแปมไปโรงเรียนกะมินจีนะ"
"นี่วันนี้พวกนั้นต้องแปลกใจแน่เลย ที่เห็นเราไปด้วยกัน" ปอมแปมยังฝอยไม่หยุดตั้งแต่วิ่งเข้ามาในบ้าน
ของมินจี จนตอนนี้รถเบนซ์สีขาวคันหรู กำลังแล่นออกจากบริเวณบ้านที่กว้างใหญ่นั้น
"ที่บ้านมินจีท่าทางจะรวยมากเลยเนอะ ทั้งบ้านทั้งรถ หะรูหะรามาก!"
"ฮ่าๆ หะรูหะราหรอ ที่บ้านเรามีธุรกิจหลายอย่างน่ะ บ้านตัวก็ไม่ใช่ย่อยนี่"
"โธ่ พ่อเราเป็นแค่หมอธรรมดา แต่แม่เราได้มรดกโรงพยาบาลมาจากยายแค่นั้นเอง"
"ดีๆ เวลาเราป่วยเราจะไปรักษาฟรีนะ!!"
"โห ยัยคุณหนูขี้งก!" พูดจบปอมแปมก็เลิกคิ้วที่อยู่หลังแว่นทรงรีๆนั้นทำท่า บังเกิดไอเดียขึ้นมา
"เอ้อ รู้แล้วว่าจะให้ฉายามินจีว่าอะไร" ยัยคนนี้มีสโลแกน ฉายาของเพื่อนคือชีวิต คนอื่นไม่ต้องคิด เดี๋ยวเจ้จัดให้
"อะไรอ่ะ ???" ชักรู้สึกหนาวๆร้อนๆซะแล้ว
"คุณหนูหน่อมแน้ม ไง อิอิ มินจี ดูยังไงก็เป็นคุณหนู ดูหน้าตาก็หน่อมแน้ม" มันไม่อ่อนไปหน่อยหรอเพื่อนรัก
" เธอมองยังไงของเธอเนี่ย "
"ลุงก็ว่าเหมาะดีนะครับคุณหนู มองไม่ผิดหรอกครับ ! " นี่คือเสียงของลุงทาคนขับรถของฉันเอง
เอากะเค้าด้วยหรอเนี่ย แต่ดูท่าทางปอมแปมมันภูมิใจน่าดู แถมมีลุงทาเป็นกองหนุน เฮ้อ จำใจจริงๆ
เวลาผ่านไปกว่า 20 นาที เบนซ์ E 500 Sedan สีขาวคันโปรดของฉันก็มาถึงประตูทางเข้า ที่กำแพงมีป้ายหิน
แข็งแรงปรากฏชื่อของโรงเรียน "โรงเรียนวัฒนปัญญา "
"วันนี้เวลาเดิมนะครับ" ลุงพูดถึงเวลาที่จะมารับฉันกลับบ้านนั่นเอง
"เอ่อ ลุงทา วันนี้มาช้าหน่อยก็ได้ค่ะ เลิกเรียนแล้วคงจะไปอยู่ที่ร้านนม กันน่ะค่ะ เอาเป็นว่าถ้ามีอะไร
เปลี่ยนแปลงแล้วจะโทรไปบอก นะคะ"
"ครับ"
ร้านนมที่พูดถึง ก็คือร้าน 'POOH Milky Heart' ที่อยู่ข้างๆโรงเรียน เป็นร้านประจำที่ไปนั่งสุมเฮดกันแทบทุกวัน
ฉันลงจากรถแล้วเดินเคียงกันไปกับปอมแปม ความรู้สึกที่เหมือนมีคนมองทำให่ฉันรำคาญใจตั้งแต่วันแรก
ที่เหยียบโรงเรียนนี้แล้ว ฉันไม่ชอบทำตัวเด่นหรอกนะ
"ปอมแปม ตัวว่าเราแปลกไหม"
"แปลกยังไงล่ะ"
"แปลกพอที่คนจะมองน่ะ อย่างทรงผม ท่าเดิน หรืออะไร คือว่าเรารู้สึกเหมือนมีคนมอง หรือเราคิดมากไป"
"ไม่ ไม่ได้คิดมากหรอก เค้ามองเธอกันจริงๆ สงสัยนึกว่าตุ๊กตาเดินได้มั้ง เหอๆ " ปอมแปมยังทำทีเล่นทีจริง
"ปอมแปม ไม่ได้เล่นๆนะ เราไม่ชอบอ่ะ รำคาญ รู้สึกไม่ดีเลย"
" โธ่ ไม่ต้องคิดมากน่า ก็เธอน่ารักอ่ะ คนเค้าก็ต้องมองสิ แล้วไอ้พวกนี้มันเป็นพวกตื่นเด็กใหม่น่ะ
มันจะบ้าอยู่แค่พักแรกๆเท่านั้นแหละ เห่อๆไง แต่ต้องระวังไอ้พวกรุ่นพี่ให้ดี ไอ้พวกรุ่นพี่ผู้ชาย ฉันเห็นมาหลายคนและ
มันชอบมาจีบเด็กใหม่ ทุกปีอ่ะ ไอ้หน้าเก่าๆ กลุ่มเดิมๆด้วย"
" หรอ น่ากลัวเนอะ!!"
"จะไปกลัวมันทำไม ถ้ามีใครมายุ่งกะตัวแล้วตัวไม่ชอบนะ บอกเราเดี๋ยวเราจัดการเอง!!!"
"ขาใหญ่ง่ะ"
"เอิ๊ก เอิ๊ก"
.................................................................................................................................................................つづく {tsuzuku}
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น