ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : MY PUPPY BOY 3 ::: ลูกหมาโง่
“อีทึก!!” เสียงของซองมินดังขึ้นอีทึกเลยรีบปาดน้ำตาออก
“ซองมิน” ก่อนจะปรับสีหน้าให้ยิ้มแย้มเหมือนเดิม
“ไปกินข้าวกันนะ หิวแล้ว” กระต่ายน้อยซองมินลูบท้องตัวเอง บ่งบอกว่าหิวแล้ว
“หิวอีกแล้ว ห้านาทีที่แล้วเพิ่งกินขนมปังกับนมไม่ใช่หรอฮะ” ฮยอกแจ ที่เดินตามมาถามขึ้น
“นั่นมันรองท้อง” ซองมินตอบยิ้มๆ
“หรอ รู้สึกจะรองท้องทุกอย่างเลยนะ มีอะไรเป็นอาหารหลักนายบ้างอ่ะ รำหรอไง” ฮยอกแจถามขำๆ
“ฉันไม่ใช่หมูนะเว้ย ไม่ได้อ้วนขนาดนั้นซะหน่อย” ซองมินพองแก้ม บ่งบอกว่ากำลังงอน
“ไม่ได้อ้วนขนาดนั้นซะหน่อย” ฮยอกแจล้อเลียน “แต่นี่มันก็อวบระยะสุดท้ายแล้วเว้ย อวบกว่านี้ก็อ้วนแล้ว”
“ไอ้ไก่บ้า ไอ้ลิงสีน้ำตาล ไอ้ๆๆ แกว่าฉันอ้วนหรอ” ว่าแล้วซองมินก็ไล่เตะฮยอกแจทั่วห้อง
อีทึก ยืนดูเพื่อนสองคนคุยกัน ก่อนจะยิ้มออกมาเล็กๆ
-มันคงเป็นยิ้มที่เศร้าที่สุดแน่ๆ-
“อีทึก” ทงแฮเดินเข้ามาหา “ทะเลาะกันอีกหล่ะสิ” ทงแฮมองตามทางที่ซองมินกับฮยอกแจวิ่งออกไป
“อืม ประมาณนั้น” อีทึกตอบยิ้มๆ
“ไปกินข้างกันเถอะ” ทงแฮชวน
“ฮีชอล….” อีทึกหันไปหาฮีชอลกำลังจะชวนไปกินข้าว แต่ก็ต้องหยุดชะงัก
“แทยอน เธอหิวข้าวมั๊ย” แทยอนพยักหน้ารับ “ไปๆ งั้นเราไปกินข้าวกัน”
ว่าแล้วฮีชอล ก็พาแทยอนออกไป อีทึกถึงกับพูดอะไรไม่ออก ได้แต่ยืนมองทั้งสองร่างที่พากันออกไปกินข้าว
“อีทึกไป กินข้าวกัน” ทงแฮชวนอีกรอบ เพราะเห็นอีทึกเงียบไป
“ไม่หล่ะ ฉันไม่หิว” อีทึกตอบปฏิเสธ ก่อนจะนั่งลงที่โต๊ะ
“ไม่สบายหรอ วันนี้นายซึมๆไปนะ” ทงแฮใช้หลังมือแตะหน้าผากอีทึกเบาๆ
“ฉันไม่เป็นไรหรอก ทงแฮไปกินข้าวเถอะ” อีทึกฟุบหน้าลงบนโต๊ะ
-เป็นเอามากนะเนี่ย จองซู- อีทึกน้อยใจตัวเอง ที่เป็นแบบนี้
“อืม แล้วฉันจะซื้อขนมขึ้นมาฝากนายแล้วกันนะ” ทงแฮยิ้มก่อนจะเดินออกไป
“ซองมิน ฮยอกแจ” ทงแฮเรียกทั้งสองคน
ตอนนี้ ซองมินกำลังจิกหัวฮยอกแจอยู่ ส่วนฮยอกแจก็พยายามจะเอามือซองมินออก
“มีอะไรไม่ว่าง” ซองมินยังคงง่วนกับหัวฮยอกแจ
“เลิกทะเลาะกันได้แล้ว ทะเลาะกันเป็นเด็กๆไปได้” ทงแฮบ่นอุบ
“มันด่าฉันอ้วนหนิ” ซองมินเถียงเพิ่มความโกรธเข้าไปอีก ส่งผลให้มือดึงผมฮยอกแจแรงขึ้น
“อ๊ากกก” ฮยอกแจร้องลั่น แต่ซองมินก็ยังไม่ปล่อยมือออกจากผมฮยอกแจสักที
“งั้นแก ห้ามกินข้าวนะ ไอ้บ้า” ซองมินปล่อยมือออกจากผมฮยอกแจ
“อะไรเล่า ฉันไม่ได้ไปขอนายเลี้ยงข้าวสักหน่อย” ฮยอกแจจับผมตัวเองว่ามันหลุดหมดหัวรึยัง
“เหอะ ทำไม ฉันหมั่นไส้ มีปัญหาหรอไง” ซองมินกำลังจะจิกหัวฮยอกแจต่อ
“พวกนาย เลิกทะเลาะกันเถอะ ไปได้แล้ว” ว่าแล้วทงแฮ ก็ดึงมือทั้งสองคนออกไป
อีทึกนั่งอยู่ที่โต๊ะ อย่างเหม่อลอย จนกระทั่ง เพื่อนๆเดินเข้ามาในห้อง รวมถึงฮีชอลและแทยอนด้วย
“เยซอง นายไปนั่งกับรยออุคแล้วกัน ฉันขอนั่งกับอีทึกนะ” ทงแฮเดินมานั่งแทนที่เยซอง
“ก็ได้ว่ะ” เยซอง หยิบกระเป๋าตัวเองแล้วเดินไปนั่งข้างรยออุค
“อ่ะ อีทึกขนมนาย” ทงแฮยื่นถุงขนมให้ อีทึกยิ้มบาง ก่อนจะรับมันมา
“ขอบใจ”
“นี่ๆ ปวดหัวรึป่าว” ทงแฮถามอีกรอบ เพราะอีทึกเวลาเป็นอะไรก็ไม่ค่อยจะบอกใคร
อย่างเช่น ถ้าหนาวก็จะไม่บอกใคร บางทีไข้ขึ้นแล้ว เราถึงจะรู้ว่าอีทึกไม่สบาย
“ไม่อ่ะ” อีทึกส่ายหน้า
“จริงป่ะเนี่ย” ทงแฮทำหน้าไม่มั่นใจ
“เฮ้ๆ ทงแฮ อีทึก รยออุค” เสียงของฮยอกแจที่ดี๊ด๊า ดังเข้ามา
“ลงไปเล่นพละกันเถอะ ไปวิ่งเล่น จะจูงซองมินออกไปเดินเล่นด้วย จะได้ลดน้ำหนักไปในตัว”
ฮยอกแจบอก มืออวบๆของซองมินตีเข้ากลางหลัง
“โอ๊ย ตีฉันทำไมเล่าไอ้บ้า ทงแฮขอสายจูงหน่อย เดี๋ยวตรุษจีนแล้ว ซองมินหายไปทำไง”
ฮยอกแจยังคงไม่เลิก ซองมินตีเข้ากลางหลัง ฮยอกแจอีกรอบ
“พอเลย แกจะด่าฉันเป็นทั้งหมู ทั้งหมาเลยใช่มั๊ย” ซองมินพองแก้มออกอย่างงอนๆ
“อีทึก เราลงไปเล่นกันเถอะ เผื่อนายจะร่าเริงกว่านี้” ทงแฮฉุดอีทึกให้ลุกขึ้นตาม
ตอนนี้ทั้งของอีทึก ก็ต้อเรียนวิชาพละ เหมือนฮยอกแจจะกระดี๊กระด๊า เป็นพิเศษ
“ซองมินๆ นายจะวิ่งรอบสนามกี่รอบดี นายถึงหายอวบ” ฮยอกแจหันไปถาม
ซองมินหันมามองอย่างค้อนๆ ก่อนจะใช้ขาถีบฮยอกแจออกไป
“แฮ่กๆ เหนื่อนจังเลยอ่ะ” ซองมินบ่นขณะ กำลังวิ่งรอบสนามเป็นรอบที่สอง
“ไอ้อ้วน นี่แค่รอบสองเองนะ” ฮยอกแจหัวเราะก๊าก กับท่าทางของซองมิน “อู๊ดๆๆ”
ฮยอกแจ ล้อเลียน ก่อนจะวิ่งนำออกไป ส่วนซองมินก็วิ่งตามไปติดๆ
“ตามให้ทันเด่ ไอ้อ้วน”
“อุคกี้จ๋า เหนื่อยอ๊า” เยซอง หันไปมองหน้ารยออุค
“แล้วจะให้ฉันทำไงหล่ะ ให้ฉันแบกนายวิ่งหรอ” รยออุคมองหน้า
“ให้เค้าหอมแก้มทีดิ กำลังใจ” เยซองยักคิ้ว
“งั้น เอากำลังตีนไปก่อนแล้วกัน” รยออุควิ่งแซงเยซองขึ้นไป
“อ๊าก อุคกี้อ่า”
“อีทึก นายไหวมั๊ย นายหน้าซีดนะ” ทงแฮหันไปถามอีทึกอย่างเป็นห่วง
สายตาอีทึกมองสองคนข้างหน้าตลอดเวลา ทั้งท่าทางที่ดูสนิทสนมกันของฮีชอลกับแทยอน
“ไหวสิ” อีทึกยังคงยิ้มให้ อีทึกยิ้มได้เสมอ ไม่ว่าจะยังไง
“ไม่ไหวก็บอกนะ” ทงแฮมองหน้าอีทึกอย่างเป็นห่วง
“อืม” อีทึกรับปาก
แต่วิ่งไปได้ไม่เท่าไหร่ อีทึกก็ล้มลงไปกองกับพื้น
“อีทึก!!” ทงแฮเรียกชื่ออีทึกดังลั่น ก่อนจะลงไปประคองเพื่อนขึ้นมา
ฮีชอลหันมามอง คนตัวเล็กที่ลงไปกองกับพื้น ก่อนจะเดินมาอุ้มคนตัวเล็กขึ้น แล้วเดินไปห้องพยาบาลทันที
โดยมีทงแฮ รยออุคและเยซองเดินตามไป รวมถึงแทยอนด้วย
ฮีชอลวางอีทึกลงบนเตียงว่าง ทงแฮเดินไปหยิบยาดมและก็ผ้าเย็นมาให้
“ยัยป้าไม่อยู่อีกแล้ว” เยซองบ่นออกมา
“ไม่ไหวทำไมไม่บอก” ฮีชอลถามอีทึกเสียงเข้ม
“ก็มันไหวหนิ” อีทึกตอบหน้าแดงขึ้นเรื่อยๆ หายใจหอบเร็วขึ้น
ทงแฮยื่นยาดมให้ ก่อนจะเอาผ้าเย็นเช็ดหน้าอีทึก
“นี่นะไหว” ฮีชอลดูหัวเสียกับคนตรงหน้า “ทำไมถึงเป็นลม” ฮีชอลบ่นออกมา
“นายกินข้าวกลางวันรึป่าว” ฮีชอลมองหน้าอีทึก ทงแฮก็หันมามองด้วย “อย่าโกหกนะ”
“ปะ…ป่าว” อีทึกก้มหน้าลง
“เมื่อเช้า นายกินรึป่าว” ฮีชอลถามอีก
“ปะ…ป่าว”
“แล้วเมื่อคืน ฉันสั่งให้นายไปกินข้าว นายกินรึป่าว”
“ปะ…ป่าว”
“แล้วเมื่อวานตอนกลางวันฉันไม่อยู่นายกินข้าวรึป่าว”
อีทึกส่ายหน้า น้ำตาคลอเต็มดวงตาสวย
“แล้วเช้าของเมื่อวานนายกินรึป่าว”
“กะ..กิน” อีทึกตอบ
“กี่คำ” ฮีชอลมองหน้า เริ่มโกรธเคืองคนตรงหน้ามากขึ้น
“สะ…สอง” อีทึกมองหน้าฮีชอล อย่างสำนึกผิด
“สองคำ!!!” ฮีชอลตะโกนขึ้นมาอย่างตกใจ “แล้วทำไมนายไม่กินฮะ”
“ฉะ…ฉัน ฉันรอฮีชอล ฉันกลัวฮีชอลไม่ได้กินข้าว” อีทึกกำผ้าห่มแน่น
ฮีชอลมองคนตรงหน้า ใบหน้าแดงก่ำเพราความโกรธขึ้นเรื่อยๆ
“ฉะ…ฉันขอโทษ ฮีชอลต่อไปนี้ จะไม่ทำอีกแล้ว ฮือ” คนตัวเล็กปล่อยโฮออกมา
“ขอโทษต่อไปนี้จะกินข้าว ฮีชอลอย่าโกรธนะ ฮือ.. อย่าโกรธฉันเลยนะ ฮึก ขอโทษ”
ฮีชอลดึงคนตัวเล็กเข้ากอดไว้
“ลูกหมาโง่” ฮีชอลลูบหัวอีทึกเบา ๆ จูบเข้าไปที่ขมับเล็ก อย่างทะนุถนอม
“ขอโทษนะ อย่าโกรธฉันเลยนะ” ฮีชอลเกลี่ยน้ำตาที่ใบหน้าสวยออก
“นายจะขอโทษฉันทำไม ห๊ะ” ฮีชอลขยี้ผมอีทึกอย่างเอ็นดู
“ฮีชอลไม่โกรธใช่มั๊ย”
“ทำไม ลูกหมาโง่อย่างนี้” ฮีชอลก้มจูบที่หน้าผากอีทึก
ทำเอา อีทึกเขินจนหน้าแดง ก็ฮีชอลเล่นไม่แคร์ ทงแฮ เยซอง และรยออุค รวมถึงแทยอนด้วย ส่วนซองมินกับฮยอกแจที่เพิ่งเดินตามเข้ามายังคงอึ้งๆ
“นายนอนพักไปก่อนแล้วกัน” ฮีชอลผ้าห่มให้คนตัวเล็ก ก่อนจะเดินออกไป
แทยอนหันมามองอีทึก ทีหนึ่ง ก่อนจะเดินตามฮีชอลออกไป อีทึกก็ไม่เข้าใจ สายตาคู่นั้นที่มองมาเหมือนกัน
“เค้ามองนาย อย่างนั้น หมายความว่าไงอ่ะ” ซองมินเดินมานั่งข้างๆ
“เฮ้ย เตียงยุบ” ฮยอกแจพูดสั้นๆ ซองมินหยิบของใกล้มือปาไป “โอ๊ย”
“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน” อีทึกนั่งก้มหน้านิ่ง
“เฮ้ย ออกมาได้แล้ว อีทึกจะนอน” ฮีชอลชะโงกหน้าเข้ามา ก่อนจะออกไปเหมือนเดิม
“ไม่มารเอ้ย ดูแลก็ไม่ดู ยังจะมายุ่งอีก” เยซองบ่น
“ฉันได้ยินนะเว้ย” ฮีชอลชะโงกหน้ามาด่าอีกที
“เออ” เยซองกระแทกก่อนจะดึงรยออุคออกไปด้วย
ส่วนฮยอกแจ ก็วิ่งหนีซองมินไปเรียบร้อยแล้ว เหลือแต่ทงแฮ
“ฉันไปก่อนนะ”
“อืม” อีทึกยิ้มบางๆให้
“เดี๋ยวฉันจะจดของนายให้แล้วกัน” ว่าแล้วทงแฮก็เดินออกไป
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------
เย้ๆ มาแล้วๆ
^U^
อยู่นู่นเล่นเน็ตก็ไม่ได้เซ็งๆ
เย้ๆ มาแล้วๆ
^U^
อยู่นู่นเล่นเน็ตก็ไม่ได้เซ็งๆ
สงกรานต์สนุกมั๊ยเอ่ย
??
ฮะๆๆ
ขอ 5 เม้นพอเนอะ
ขอบคุณคอมเม้นมากๆค่า
^U^
??
ฮะๆๆ
ขอ 5 เม้นพอเนอะ
ขอบคุณคอมเม้นมากๆค่า
^U^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น