คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : hanteuk 3
"ตื่นนน!!!!!"ร่างสูงตะโกนเสียงลั่นห้อง อีทึกตื่นขึ้นมาด้วยความตกใจ
"ฮันคยอง ตะโกนทำไม"อีทึก เอ่ยด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด
"ลุกขึ้นไปอาบน้ำ เดี๋ยวนี้ เร็วๆด้วย!! !"ฮันคยองโยนผ้าเช็ดตัวให้อีทึก
"จะไปไหนอ่ะ"
"ไปจีน"
"อ๋อไปจีน เฮ้ย !!! ไปทำไม"อีทึกโวยวาย
"จะรู้ไปทำไม คราวนี้นายต้องไปกับฉันเข้าอาบน้ำไป!! ไม่งั้นถ้าฉันนับถึงสามเมื่อไร นายไม่ถึงห้องน้ำ ฉันจะเข้าไปช่วยนายอาบ" ฮันคยองสั่งเสียงขาด
"แต่..."
"หนึ่ง"
"ฮันคยอง ฉัน"
"สอง"
"โอเค ฉันไปแล้ว"อีทึกรีบคว้าเสื้อผ้าแล้วเดินเข้าห้องน้ำไปทันที
ฮันคยองมองนาฬิกาที่ข้อมืออย่างร้อนรน
10 นาทีต่อมา อีทึกเดินออกมาจากห้องน้ำ
"จะช้าอีกนานมั๊ยฉันไม่มีเวลามากพอนะ"ฮันคยองคว้าเดินเสื้อผ้าของตัวเองและของอีทึก ที่เค้านั่งจัด หรือเรียกว่ายัดก็ได้ หิ้วลงไปชั้นล่าง และไม่ลืมที่จะคว้าข้อมือบางให้ตามมา
"ฮันคยอง จะไปจีนทำไม ฉันไปไม่ได้นะ"อีทึกยังคงไม่เข้าใจกับการกระทำของฮันคยอง
"นายหยุดถามได้มั๊ย อย่าให้ฉันอารมณ์เสีย ได้มั๊ยอีทึก แค่นี้ฉันก็หงุดหงิดมากพอแล้ว"ฮันคยองคว้าเอวบางเข้าชิดตัว แล้วดันอีทึกเข้าไปในรถ
"ไปเลย"ฮันคยองสั่งคนขับให้ออกรถ
ระหว่างอีทึก ได้แต่นั่งฮันคยองด้วยความไม่เข้าใจ ส่วนฮันคยองก็คอยมองแต่นาฬิกาข้อมือ
"ฮันคยองเครียดหรอ"อีทึกหันหน้าไปถามฮันคยอง ฮันคยองมองนาฬิกาในข้อมือเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะคว้าอีทึกเข้ามากอด
"อืม เครียดสิ" ฮันคยองยิ้มบางๆก่อนจะเข้าไปหอมแก้มอีทึก
"เครียดเรื่องอะไร"
"เรื่องนายน่ะแหละ"
"เรื่องฉันเนี่ยนะ เครียดทำไม อย่าเครียดนะ"อีทึกจุ๊บลงไปที่แก้มฮันคยองเบาๆ
"ยังไม่เลิกทำอย่างนี้อีกหรอไง" ฮันคยองหันหน้าไปมองอีทึก
'นั่นสิ ก็เพราะ ซีวอนชอบเครียดอยู่บ่อยๆ เอ๊ะ ซีวอน ทำไมเราไม่คิดถึงซีวอน อีทึกทำไมนายทำแบบนี้ นายแฟนซีวอนนะ อีทึก เค้าก็แค่ผ่านมาแล้วไปเหมือนเดิม'
"อีทึก เป็นอะไรหรือป่าว"ฮันคยองสะกิดอีทึกเบาๆ เพราะหน้าอีทึก ก็หมองไปอย่างเห็นได้ชัด
อีทึกส่ายหน้า และยิ้มให้กับฮันคยอง ไม่กล้าบอกว่าตัวเอง ไปกับฮันคยองไม่ได้เพราะยังเป็นห่วงซีวอน กลัวฮันคยองโมโหขึ้นมาอีก
ทันที ที่ถึงจีน ฮันคยองรีบพาอีทึกมาที่คอนโดส่วนตัว
"อีทึกอยู่ที่นี่นะ ห้ามไปไหนเด็ดขาด รู้มั๊ยครับ คนดี"ฮันคยองจูบลงไปที่หน้าผากมนเบาๆ
"อื้อ แล้วฮันคยอง จะไปไหนหรอ"อีทึกคว้ามือฮันคยองเอาไว้
"ฉันจะ ธุระ เคลีย์เรื่องของเราให้เสร็จก่อน แล้วจะกลับมา นะครับ อีทึก"ฮันคยองจูบหลังมืออีทึก
"รีบๆกลับมานะ"
"อืม สัญญาครับ"ฮันคยองกำลังจะเดินไป แต่อีทึกสวมกอดเข้าที่หลังของฮันคยอง
"ไม่อยาก ให้ฮันคยองไปเลย กลัว"ฮันคยองยิ้มก่อนจะหันหน้ามาประจันกับอีทึก
"นายกำลังทำให้ฉันไม่อยากไปแล้วนะอีทึก เดี๋ยวจะโดนไม่ใช่น้อย ฉันไปแล้ว บ๊ายบาย"ฮันคยองเดินออกไป
"ดูแลตัวเองด้วยนะ"
"นายก็เหมือนกัน"ฮันคยองเดินออกไป คุยกับการ์ดหน้าประตู
"คอยระวังให้ดีด้วย อย่าให้เป็นอันตราย ใครกล้าเข้ามายุ่งหรือทำให้เค้าได้รับอันตราย กับของของฉัน ก็คอยเตรียมตัวให้ดีแล้วกัน"
"ครับ" ไม่ใช่เพราะคำขู่ แต่เป็นสายตาของฮันคยองที่ทำให้ทุกคนจะต้องเกรงกลัว
ทันทีที่ ฮันคยองถึงบ้านของตัวเอง
"ฮันคยองลูก ไปที่ห้องทำงานพ่อเลย เร้วเข้า" ฮันคยองก้มหน้าแล้วรีบไปที่ห้องทำงานพ่อตัวเองทันที
"ว่าไงฮะพ่อ"
"ฮันคยอง ที่เกาหลีเป็นไงบ้าง" ผู้เป็นพ่อเอ่ยถาม
"เกือบจะเรียบร้อยครบร้อยเปอร์เซนต์แล้วครับ คิบอมกับคยูฮยอน กำลังจัดการกับส่วนที่เหลืออยู่ครับ"ฮันคยอง พูดพร้อมเปิด โน๊ตบุ๊คของตัวเองขึ้นมา
"เกือบจะเหมือนเดิมแล้วนะ"
"ครับ"อันคยองนั่งเตรียมแผนงานของตัวเองให้ผู้เป็นพ่อดูเรื่อยๆ
"ฮันคยองระวังตัวด้วยนะ" ฮันคยองพยักหน้ารับเบาๆ "แล้วจะกลับเกาหลีเมื่อไร"
"สักพักแหละครับ รอให้ทางนั้นสงบก่อน"
"ระวังตัวด้วยนะ พ่อ เป็นห่วง ทวงของของเรากลับคืนมาให้หมดนะฮันคยอง พ่อรู้ว่าลูกทำได้" ผู้เป็นพ่อยิ้มให้ลูกชายด้วยความอบอุ่น ตระกูล ฮันต่อให้เจออะไรมากมาย ต้องล้มเหลวในชีวิตสักกี่ครั้ง แต่ ก็ยังเป็นครอบครัว ไม่เคยที่จะแตกแยกกัน
"ขอบคุณฮะพ่อ ผมจะเอาของของพ่อมาคืนให้กับพ่อ ทุกๆอย่างเลยครับ รวมถึงของของผมเอง"
"ฮันคยอง ตอนนี้ลูกรู้ใช่มั๊ย ว่าตอนนี้ ไอ้พวกชเวมันรู้ตัวแล้วว่าเรากลับมาแล้ว ต้องระวังด้วยนะลูก"
"ครับ พ่อ"ฮันคยองปิดงานในโน๊ตบุ๊คลง
"ทุกฝีก้าวเลยนะ อย่าลืมว่าทุกก้าวของลูกคือชีวิตนะ"
"ขอบคุณครับพ่อ แต่ตอนนี้ผมต้องไปแล้วนะครับ รักพ่อนะครับ"ฮันคยองโค้งคำนับพ่อ ก่อนจะเดินออกจากห้องไป
"เป็นไงบ้างลูก" ผู้แม่เป็นแม่เดินเข้ามากอดฮันคยอง ฮันคยองกอดตอบเบาๆ
"ก็เกือบจะเสร็จแล้วหล่ะครับ แม่ระวังตัวด้วยนะครับ ผมเป็นห่วง ฝากบอกพ่อด้วยนะครับ"
"จ้ะๆ รีบไปลูก"ฮันคยองโค้งให้ผู้เป็นแม่ก่อนจะรีบขึ้นรถไป
อีทึก นั่งอยู่หน้าประตู รอฮันคยองกลับมา รอแล้วรออีก จนตัวเองทนไม่ไหว หลับไปก่อน
ฮันคยองเปิดประตูออกมา ไม่พบร่างบางที่ตัวเองต้องการ ก่อนจะสะดุดกับ
'อีทึก!!'
'ทำไมมานอนนี่' ฮันคยองอุ้มอีทึกขึ้นไปวางที่เตียงอย่างเบาๆ ไม่ให้ร่างเล็กตื่น
"ฮันคยอง อื้อ"อีทึกรู้สึกตัวขึ้นมานั่ง "ฮันคยองกลับมาแล้วหรอ ตอนไหนอ่า"อีทึก โอบรอบคอฮันคยอง ส่วนฮันคยองก็โอบเอวบาง เข้ามาชิดตัว
"คิดถึงจังเลย" ฮันคยองหอมแก้มอีทึกฟอดใหญ่
"55+ ว่าแต่ ฮันคยองไปทำอะไรมา" อีทึกซบหน้าลงบนอกของฮันคยองอย่างอ้อนๆ
"ไม่บอก ก็เคยบอกไปแล้วไม่ใช่หรอ"ฮันคยองจูบลงไปที่ปากเล็กเบาๆ ด้วยความคิดถึง
"ยังไม่เคยบอกเลย อย่ามามั่วนะ" อีทึกตีลงไปที่อกของฮันคยองเบาๆ
"อย่าอ่อยฉันได้ม่ะ มีอารมณ์ขึ้นมา แล้วนายจะรู้สึก"ฮันคยองคาดโทษไว้
"ไม่ได้อ่อยสักหน่อย ฮันคยองอะคิดคนเดียว" อีทึกตีไปที่ไหล่หนาเบาๆ
"หรอ"ฮันคยองจูบลงไปที่ริมฝีปากเล็กอย่างนุ่มนวล อีทึกก็ตอบรับสัมผัสนั้นอย่างเต็มใจ
"ฮันคยอง"
"หือ"
"ยังเหมือนเดิมมั๊ย"
"ถ้าไม่เหมือนเดิม ฉันจะพานายมานายที่ที่ฉันเคยเตรียมไว้หรอ"
"จริงนะ"
"อืม"
"แต่ฉัน รู้สึกไม่ดีเลย ฮันคยอง"
"ทำไมหล่ะ" ฮันคยองจูบลงไปที่ขมับของร่างบาง
"ฉันมีคนอื่น"
"แต่นายเป็นของฉัน อีทึก"
อีทึกกับฮันคยองยิ้มให้กันบางๆ
-----------------------------------------------------------------
ขอแค่ 3 เม้นพอนะคะ
ขอถามหน่อยๆๆ
อยากอ่านซินทึกม่ะ ??
ถ้าอยากอ่านจะมาลงให้น้า
^U^
ความคิดเห็น