คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : hanteuk 2
��������� ร่างบางตื่นขึ้นมาในอ้อมกอดของร่างสูง�ร่างบางรีบลุกขึ้นจากที่นอนด้วยความไม่พอใจ� เมื่อคืน เค้าทำอะไรลงไป ร่างสูงกระชากแขนอีทึกลงมานอนเหมือนเดิม
"จะไปไหน"ร่างสูงรั้งเอวร่างบางเข้ามาใกล้อีก
"ไปจากคุณ"ร่างบางตอบอย่างสุภาพ
"ไม่คิดว่าง่ายไปหน่อยหรอ จะกลับไปหาไอ้ซีวอนหล่ะสิ"ร่างบางเม้มปากแน่นด้วยความเครียด ร่างบางลุกขึ้นมานั่งบน เกือบน้ำตาเล็ดเพราะยังเจ็บที่สะโพก
"นายไม่เจ็บหรอ"ร่างสูงลุกขึ้นมนั่งข้างๆร่างบาง
ร่างบางก้มหน้าแล้วส่ายหัวเบาๆ�
"หรอ"ร่างสูงกระตุกยิ้มที่มุมปาก ก่อนจะกดร่างบางลงกับเตียง"งั้นต่อนะ"
ร่างบางถีบร่างสูงออกไป
"โอ๊ย"ร่างสูงกุมสะโพกด้วยความเจ็บก่อนจะลุกขึ้นมาด้วยความโกรธ
"นายกล้ามากนะ อีทึก"ฮันคยองกระชากตัวอีทึกเข้ามาแล้วประกบริมฝีปากเล็กๆลงไปสอดลิ้นอุ่นชื้นเข้าไปในโพรงปากหวาน กวาดหาความหวานทั่วช่องปาก ก่อนจะใช้ฟันขบลงไปที่ริมฝีปากเล็กๆจนรู้สึกถึงคาวเลือด� ร่างสูงรู้สึกถึงความสั่นของร่างบางก่อนจะผละร่างบางออก
"เป็นอะไร แค่นี้ก็กลัว"ร่างสูงกระตุกยิ้มด้วยความเย็นชา ก่อนจะดึงอีทึกเข้ามาใกล้ และค่อยๆไซร้ตามซอกคอขาว
"อย่ามายุ่ง"อีทึกผลักตัวฮันคยองออก� ฮันคยองมองด้วยความไม่พอใจก่อนจะดึงอีทึกมานั่งบนตักของตัวเอง
"ทำไม กลัวหรอ"ฮันคยองพูดพร้อมกับขบเบาๆที่ใบหูเล็ก�
"ป่าว พอแล้วครับ"อีทึกพูดพร้อมดันอกของฮันคยองเบาๆ
"น่ารัก"ฮันคยองจูบลงไปที่ซอกคอขาว
"อะไรของนาย ฮันคยอง"อีทึกดันอกของฮันคยองออก แล้วลุกขึ้นยืน
"ป่าว แล้วนายจะไปไหน"
"ไปอาบน้ำ"
"มีเสื้อผ้าแล้วหรอ"
"ไม่มี"
�� คำตอบของอีทึกทำให้ฮันคยองต้องเดินไปหอมแก้มอีทึกแรงๆทีหนึ่งก่อนจะเดินไปหยิบเสื้อผ้าของตัวเองมายื่นให้อีทึก
"อ่ะเอาไป"
"ขอบใจ"อีทึกหยิบเสื้อผ้าในมือฮันคยองแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป� ส่วนฮันคยอง เดินไปอาบน้ำที่ห้องว่างข้างๆ
ฮันคยองมานั่งรออีทึกอยู่ที่โซฟา ข้างเตียงไม่นานอีทึกก็ใส่ชุดของเค้าออกมา
"หลวมชะมัด"อีทึกบ่นอุบ ก่อนจะกระโดดไปนั่งข้างๆฮันคยอง
"งั้นนายก็เล้กอ่ะดิ"�
"ไอ้บ้า นายคิดอะไร ฉันหมายถึงเสื้อผ้า กับกางเกงยีนนายต่างหาก แล้วนี่จะไปไหนเนี่ย"
"ไปซื้อของไง"
"ของ ?"ฮันคยองมองอีทึก ที่ทำหน้าสงสัย ก่อนจะจูบไปตรงปากเบาๆ
"นายจะเอาย� กางเกงในของนายอ่ะ"
"ไม่เอา"
"อืม พูดถึงไม่ต้องซื้อก็ได้นะ นายไม่ต้องใช้หรอ เพราะนายก็ไม่ต้องใช้อยู่ เดี๋ยวจะเสียเวลาฉันถอดหมด"
"อ๊ากกก� ไอ้บ้า ทะลึ่งลามก ไอ้อันคยองบ้า"อีทึกตะโกนด่าพร้อมหยิบหมอนมาฟาดใส่ฮันคยองเต็มแรง
"เฮ้ยเจ้บนะเว้ย"ฮันคยองเอามือป้องเป็นพลันวัน ก่อนจะดึงหมอนทิ้งแล้วดึงตัวอีทึกเข้ามากอด
"แรงเยอะจังนะ เดี๋ยวถ้ากลางคืนไม่มีแรง ฉันจะเอาให้หนักเลย ตะโกนเข้าไป� คืนนี้ก็ช่วยร้องดังๆด้วยนะ" ฮันคยองหอมลงไปเบาๆที่ซอกคอขาว
"อ๊าก� นายโครตหื่นเลย ไอ้บ้าฮันคยอง ที่ฉันบอกอ่ะ คือฉันจะกลับไปบ้านฉัน"อีทึกยิ้มร่าเมื่อนึกถึงบ้าน
"ใครให้นายกลับ"แววตาของฮันคยองเปลี่ยนไปเป็นคนละคนเมื่ออีทึกพูดว่าจะกลับบ้าน
"งั้นแค่กลับไปเอาเสื้อผ้าก็ได้"
"ไม่ได้ !!"แววตาฮันคยองยิ่งโกรธจัด "นายจะกลับไปเจอ ไอ้ซีวอนใช่ไหม อย่าหวังไปหน่อยเลย มานี่ ลุกขึ้นมา" ฮันคยองกระชากข้อมือ เล็กให้ลุกตามเค้ามา� ก่อนจะลาก ลงไปข้างล่าง เหล่าคนใช้ต่างยืนเรียงราย ตามทางเดิน และโค้งให้กับฮันคยองที่ลากอีทึกออกมา
"ช่วยผมด้วย"อีทึกพยายามขอความช่วยเหลือ จากแม่บ้าน
"หุบปากอีทึก!!"อันคยองหันมาตวาด
"ไม่!! ฉันไม่หยุด ปล่อยฉันไอ้บ้า ฉันเจ็บ"อีทึกพยายามเกาะตามเสาบ้านของฮันคยอง แต่ใครก็รู้หนิ ใครจะสู้แรงของฮันคยองได้ ฮันคยองหยุดเดินแล้วหันมามองหน้าอีทึก
"ถ้านายไม่หุบปาก แล้วยังดื้อ ฉันจะทำกับนายเหมือนเมื่อคืน แต่ฉันจะทำตรงนี้ และตอนนี้ด้วย"พูดคำของฮันคยองทำเอาอีทึกหยุดกึก
ตลอดทางไปและกลับอีทึก แทบไม่ได้พูดอะไรเลย เพราะดูฮันคยองยังโมดหกลับเรื่องเมื่อเช้า
"คุณหนูคะ คุณชายให้ป้าขึ้นมาตามคุณหนูลงไปทานอาหารค่ะ"หัวหน้าแม่บ้านขึ้นมาตามร่างบาง
"ครับ� เดี๋ยวผมจะตามลงไปครับ ขอบคุณคุณป้ามากนะฮะ "อีทึกยิ้มอย่างสุภาพให้กับหัวหน้าแม่บ้าน ทำเอาหัวหน้าแม่บ้านยิ้มแก้มแทบปริ เพราะเห็นลักยิ้มที่มุมปากของอีทึก ที่น่ารักน่าเอ็นดูทำให้เธออดยิ้มตามไม่ได้
"รีบๆลงไปนะคะ เดี๋ยวคุณชายจะโกรธอีก ป้าไม่อยากเห็นคุณชายอาละวาด"หัวหน้าแม่บ้านพูดติดตลก
"อ่าครับ"อีทึกยิ้มให้กลับหัวหน้าแม่บ้านอีกครั้งจะไปจัดเรียงชุดของตัวเองตามเดิมลงกระเป๋า ที่ฮันคยองซื้อให้
ไม่นานอีทึกก็เดินลงมาจากห้องเจอฮันคยองนั่งรออยู่ที่โต๊ะอาหาร
"คุณหนูคะ นั่งตรงนี้เลยนะคะ"หัวหน้าแม่บ้านคนเดิมยืนให้กับอีทึก
"ขอบคุณนะครับ ผมอยากทานข้าวกับป้าจัง"อีทึกจับมือหัวหน้าแม่บ้านเบาๆ
"ขอบคุณนะคะคุณหนู รีบไปทานเถอะค่ะ"หัวหน้าแม่บ้านดันหลังอีทึกเบาๆ
"ไร้มารยาท นายจะทำให้คนอื่นเค้ารอขนาดไหนฮะ"ฮันคยองยืนขึ้นก่อนจะกระชากมือร่างบาง กลับขึ้นไปที่ห้อง "ไม่กินแล้ว ฉันไม่หิว"ฮันคยองตวาดใส่หัวหน้าแม่บ้าน
ฮันคยองผลักตัวอีทึกลงไปที่เตียง อีทึกรู้ถึงเหตุการ์ณข้างหน้า ก่อนจะขยับตัวหนี
"ไม่เอานะ ฮันคยอง"อีทึก ถอยหนีด้วยความกลัว แต่ฮันคยองดึงข้อเท้าของร่างบางเข้ามาใกล้"อ๊าก ไม่เอานะฮันคยอง" ร่างบางร้องเสียงหลงเมื่อ ร่างสูงไซร้ตามซอกคอ
"ไม่มีแรงแล้วหรอ"ร่างสูงใช้มือหนาลวงเข้าไปในเสื้อของร่างบาง สัมผัสกับจุดสีหวาน
"ฮือ อื้อ ไม่เอา"เสียงครางสลับกับเสียงร้องไห้ ยิ่งร่างบางขัดขืน ตัวเค้าก็ยิ่งอยากได้ร่างบาง�
ร่างสูงปลดเสื้อของตัวเองและร่างบางออก ก่อนจะขึ้นคร่อมร่างบาง แล้วไซร้ไปตามซอกคอขาวจนถึงหน้าท้อง
"อื้ม� ไม่ อ่า"ร่างบางพยายามดันร่างสูงออกแต่ ร่างสูงยิ่งกระตุ้นทุกสัมผัส ทำให้ร่างบาง ต้องบิดเย้าด้วยความเสียวยิ่งขึ้น ร่างสูงปลดกางเกงทั้งสองชั้นของตัวเองและร่างบางออก ก่อนจะมองแก่นกายของร่างบาง
ร่างสูงไล้เลีย ใช้ลิ้นอุ่นสัมผัสกับจุดสีหวาน แล้วไล้ลงมาจนถึงแก่นกายของร่างบาง
"อ๊า...อื้อ"ร่างบางกำมือเพราะความเสียวแน่น จนเล็บจิกเข้าไปในเนื้อ
"จับผมฉันไว้อีทึก เดี๋ยวมือนายเจ็บ" ร่างสูงใช้ปากครอบครองแก่นกายของอีทึก ดูดเม้มส่วนปลาย
"อ้า... ลึก อื้อ ...."ร่างบางดันหัวของร่างสูงให้เข้าไปใกล้อีก
"อ๊า...อื้ม� ไม่ไหวแล้ว... อ่า ... จะ...ออก ฮัน...คยอง อื้อ"
---------------------------------------------------------
ค้างไว้ก่อนนะ ง่วงๆๆ� ขอ แค่ 5 เม้นพอ แล้วจะต่อให้
ความคิดเห็น