คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : >> Chapter desire 1
Chapter desire 1 :: มือเรียวสวยคว้าแว่นกรอบหนาดำขึ้นมาสวม ก่อนจะรวบชายเสื้อทั้งหมดเข้ากางเกง แล้วเอื้อมมือไปหยิบเข็มขัดหนังเส้นหนามาคล้องที่เอวให้เรียบร้อย ให้สมกับเป็นนักเรียนดีเด่นประจำโรงเรียน ปาร์คจองซูหรืออีทึก “คุณหนูคะ ถึงเวลาทานอาหารเช้าแล้วนะคะ” แม่บ้านเดินขึ้นมาเคาะประตูสองสามที เพื่อมาบอกเวลาให้กับคุณหนูตระกูลปาร์ค “ผมทราบแล้วครับ” เสียงใสตะโกนตอบรับกลับไป แล้วรีบเดินออกไปจากห้องทันที “วันนี้คุณหนูจะให้ผมมารับกี่โมงครับ” คนขับรถถามขึ้น ขณะที่คุณหนูตระกูลปารืค กำลังก้าวลงจากรถ “อืม สักประมาณบ่ายสองโมงแล้วกันนะครับ” มือบางขยับแว่นตาเล็กน้อย แล้วหันไปยิ้มให้คนขับอย่างที่ทำเป็นประจำ ก่อนจะเดินเข้าโรงเรียนไป ความจริงแล้วอีทึกก็ไม่ได้สายตาสั้นแม้แต่น้อย เพียงแต่ใส่แว่นไว้เพราะความเขินอายต่อบุคคลิกของตน มือบางขยับแว่นอีกรอบ แล้วกระชับ เป้ในมือให้แน่น แล้วเดินเข้าไปในโรงเรียน คุณหนูตระกูลปาร์คที่สุดจะแสนดี ทั้งจะเพอร์เฟ็คทั้งในเรื่องฐานะทางบ้าง การเรียน หรือแม้กระทั่งความประพฤติ ที่ไม่ว่าปีไหนก็ได้รับรางวัลนักเรียนดีเด่นซะทุกปีเป็นที่เชิงหน้าชูตาของตระกูลเสียเหบือเกิน แต่ติดตรงที่ว่าคุณหนูที่แสนดีไม่ค่อยจะมีเพื่อนเรพาะความไม่ค่อยพูดนั่นเอง และเพราะเป็นคนที่ไม่ค่อยจะเผยอารมณ์และความรู้สึกกับใคร ด้วยเหตุที่ว่า เค้าไม่ค่อยได้รับความอบอุ่นจากทางบ้านเท่าไหร่ พ่อและแม่ก็ต่างทำงาน ทำให้เค้าต้องอยู่กับพวกแม่บ้านสักส่วนใหญ่ เสียงโหวกเหวกโวยวายดังลั่น มีกระดาษทั้งที่ถูกพับเป็นจรวดหรือเป็นก้อนถูกปาไปมาทั่วห้อง ทั้งนักเรียนที่ขึ้นมายืนปีนโต๊ะ แล้วตะโกนคุยกัน บ้างก็เขียนกระดานเล่น ความวุ่นวายทั่วหมดเกิดขึ้นภายในห้องเรียนแคบๆ ทำให้อีทึกที่ก้าวขาเข้ามาถึงกับผงัก แล้วรีบมองหาที่นั่วประจำติดหน้าต่างแล้วเดินเข้าไปนั่งทันที “เอาล่ะ นักเรียน” เสียงกระแอมของคุณครูดังขึ้น ลูกลิงทั้งหลายที่ปีนโต๊ะและส่งเสียงหยุดกิจกรรมทุกอย่างแล้วรีบกุลีกุจรกลับเข้าไปนั่งกันอย่างเป็ฯรัเบียบเรียบร้อย ด้านหลังของคุณครูมีนักเรียนแปลกหน้าสองคนเดินตามเข้ามาด้วย “วันนี้ครูมีนักเรียนใหม่ 2 คนนะ คนแรกคือคิมฮีชอล และคนที่ 2 คือชเวซีวอน”ทั้ง 2 ก้าวขึ้นมาด้านหน้า ก่อนจะโค้งตัวเล็กน้อยพอเป็นมารยาท รอยยิ้มราวกับเทพบุตรถูกส่งไปให้ ได้รับเสียงกรี๊ดจากหญิงสาวกลับมาไม่น้อยเลยทีเดียว “อ่ะ เธอ 2 คนไปนั่งด้านหลังห้องแล้วกันนะ” คุณครูชี้ไปทางโต๊ะว่าง 2 โต๊ะติดกันที่อยู่ทางด้านหลังห้อง ก่อนจะเข้าสู่การเรียน การสอน “น่าเบื่อว่ะ แม่ง” ฮีชอลหันไปกระซิบบอกเพื่อนเบาๆ ก่นอจะเบือนหน้าหนีไปทางอื่น เพราะตั้งแต่คุณครูเดินออกไป หญิงสาวทั่วห้องก็กรูเข้ามาที่โต๊ะพวกเค้าทั้งสองคน พร้อมกับเสียงกรี๊ดที่ดังจนน่ารำคาญ “สวัสดี ฮีชอล ซีวอน ฉันลีมินจีนะ” สาวๆต่างแย่งกันตะโกนแนะนำชื่อตัวเองกับร่างสูงทั้งสอง ซีวอนได้แต่ยิ้มแหยะๆไป ส่วนฮีชอลก็เอาเท้าพาดขึ้นโต๊ะ แล้วเบือนหน้าหนีอย่างไม่ชอบใจนัก แล้วสายตาก็พาลไปเห็น บุคคลนึงที่นั่งติดริมหน้าต่าง “เฮ้ๆ นายแว่น!!” ฮีชอลตะโกนเรียกอย่างหยาบคาย อีทึกหันมามองแวบนึง แกล้งนิ่งทำเป็นหูทวนไม่ได้ยินที่ฮีชอลเรียก แล้วเดินออกจากห้องไป “คนนั้นคือใคร” ฮีชอลถามขึ้นทันทีหลังจากที่อีทึกเดนออกไปแล้ว “ปาร์คจองซูหรืออีทึก นักเรียนดีเด่นของโรงเรียนเรา ทั้งเรียนเก่ง ความประพฤติดี ไม่เคยมีแม้แต่เรื่องทะเลาะวิวาท ฐานะทางบ้างก็รวยสุดๆ พ่อเป็นถึงนักธรุกิจที่รวยที่สุดของประเทศ...” มินจีอธิบายยาวเหยียด โดยไม่หน้าของฮีชอลที่ตอนนี้เปลี่ยนไปยังไงบ้าง ใบหน้าหล่อ เผยรอยยิ้มเล็กๆ อย่างเจ้าเล่ห์ จนซีวอนนึกระแวง “เป็นอะไรของมึงว่ะ นั่งยิ้มอยู่คนเดียว” ซีวอนใช้ศอกดันเพื่อนเบาๆ “ป่าว ไม่มีอะไร” ถึงปากจะบอกไม่มีอะไร แต่สีหน้าของฮีชอล มันเจ้าเล่ห์จนน่ากลัว “เฮ้ย! อย่าบอกนะว่ามึง...” ซีวอนชี้หน้าเพื่อน ออกจะสั่นเล็กน้อย “เฮ้ยย...อะไรของมึง” ฮีชอลดึงมือซีวอนลงมา “ก็แค่...น่าแกล้งดี” คำตอบของฮีชอล ทำเอาซีวอนต้องกุมขมับ ก็ไอ้น่าแกล้งของมัน ไม่ลาออก ก็ต้องเหมือนไม่มีตัวตน “มึงอย่าไปแกล้งเค้าเลย สงสารเค้าเถอะมึง” ซีวอนพยายามพูดให้เค้าเปลี่ยนความคิดออกไป แต่ก็รู้ว่าเค้าก็ได้แค่พยายาม เพราะมกี่ครั้งเพื่อนตัวดีเค้าก็ยังคงเหมือนเดิม พูดไปก็คงไม่มีประโยชน์เปลี่ยนใจอะไรฮีชอลไม่ได้อยู่แล้ว ไม่งั้นฮีชอลจะเปลี่ยนโรงเรียนเป็นว่าเล่นหรอ ก็ยังดีที่พ่อมันใหญ่ เหมือนฮีชอลจะไม่ได้ยิที่เค้าพูด ซีวอนก็ได้แต่ถอนหายใจ ภาวนาขอให้เด็กแว่นนั้น หลุดพ้นจากเงื้อมมือไอ้นี่ไวๆเถอะ เลิกเรียน พอเสียงออกดังขึ้นปั๊บ นักเรียนก็ต่าง รีบเก็บของแล้วรีบออกไปจากห้องทันที อาจเป็นเพราะวันนี้เปิดเทอมเลยทำให้เลิกเร็วเป็นธรรมดา เลยมีเวลาหลือในการออกไปเที่ยว ซีวอนพอจบคาบก็รีบเดินออกไป เข้าห้องน้ำเพราะเค้านั่งอดทนมาตั้งนานสองนาน ส่วนฮีชอลก็นั่งจ้องอีทึกตั้งคาบหลังพักกลางวัน จนถึงตอนนี้เค้ายังนั่งมองตอนไปเรื่อยๆ อีทึกค่อยๆเก็บของใส่กระเป๋า แต่ไม่ทันจะเดินออกจากโต๊ะ ก็ถูกใครคนนึงยืนขวางเอาไว้ อีทึกเงยหน้ามอง ปรากฏว่าเป็นเด็กใหม่ ที่ชื่อฮีชอลนั่นเอง “ขอทางหน่อย” อีทึกพูดสั้นๆ แล้วก้าวเท้าไปเพื่อจะออก แต่ก็ถูกร่างสูงก้าวเท้ามาขวาง พอจะก้าวไปอีกทาง ก็ถูกร่างสูงก้าวมาขวางไว้อีก อีทึกเงยหน้ามองคนที่ตัวสูงกว่า ฮีชอลส่งสายตากวนประสาทมาให้ “ขอ-ทาง-หน่อย” อีทึกค่อยๆพูดย้ำทีละคำช้าๆ ราวกับร่างสูงเป็นเด็กไม่ประสีประสา “รีบหรอ” ฮีชอลถามจ้องพิจารณาใบหน้าสวย จ้องลึกเข้าไปถึงนัตย์ตาสวยผ่านเลนส์แว่น “ใช่ ฉันมีธุระ” อีทึกตอบ จะก้าวขาหนีอีกรอบ แต่ก็ถูกฮีชอลคว้าข้อมือแล้วดึงเข้ามาใกล้ “ดุจังเลย ฉันกลัวนะ” ทั้งน้ำเสียงและหน้าตาของฮีชอลไม่ได้บ่งบอกว่ากลัวเหมือนที่พูดไว้เลย “ฉันเพิ่งย้ายมาเรียนที่นี่ ก็เลยไม่ค่อยรู้เรื่องอะไร ฉันอยากให้นาย...ช่วยอยู่เป็นเพื่อนหน่อยได้มั๊ย” ริมฝีปากเลื่อนลงมากระซิบข้างหูอย่างแผ่วเบาๆ การกระทำที่ออกจะดูหยาบคายในสายตาอีทึก ต้องทำให้เค้าเบือนหน้าหนีอย่างช่วยไม่ได้ “ขอโทษด้วยฉันติดธุระ” อีทึกตอบห้วนๆ ก่อนจะสะบัดออกจากร่างสูงแต่ฮีชอลไม่ยอมปล่อยซะนี่ กลับดึงร่างเล็กเข้ามาชิดกว่าเดิม ริมฝีปากหนาจรดลงกับต้นคอขาวสวยระหงส์ ก่อนจะใช้ริมฝีปากบดขยี้ที่คอ ฟันคมงับไปตรงเนื้อขาวที่คอ ลิ้นร้อนดูดดุนเป็นเวลานานจนมันเป็นรอยช้ำขนาดใหญ่ขึ้น จนคนตัวเล็กต้องจิกเสื้อของฝ่ายแน่น ขึ้นในลำคอครางขึ้นเบาๆ คนทำได้แต่กระตุกยิ้มในใจ แค่นี้ก็จะไปซะแล้ว มือหนาเลื่อนลงไปที่เป้ากางเกงตัวสวยที่ตอนนี้ แก่นกายมันคับจนเจ้าของอึดอัด “ฉันช่วยมั๊ย” ไม่รอคำตอบ ใช้ฝ่ามือคลึงที่ส่วนนั้นเบาๆ พอให้เรียกเสียงครางได้ มือเล็กพยายามตีร่างสูงและร้องให้ปล่อยออก แต่ร่างสูงกลับยิ่งดึงร่างเล็กเข้ามาใกล้ขึ้นอีก มือหนารูดซิบกางเกงลง ดึงกางเกงให้ไปกองที่เข่ามน ชายเสื้อที่ปกติดูเรียบร้อย ตอนนี้กลับหลุดหลุ่ยออกมาไม่เรียบร้อย ฮีชอลเลื่อนมือขึ้นไปปลดกระดุมเสื้อด้านบนออก โดยไม่ทันให้อีกคนรู้ตัว ก่อนทีมือหนาจะเลื่อนลงมาครอบครอง ’มัน’ ฮีชอลขยับมือรูดเป็นจังหวะอย่างหนักแน่น จนใบหน้าสวยต้องเชิดขึ้น "อ๊ะ...อ๊าา...อ้า...ส์" เสียงกรีดครางร้องไม่หยุด ฮีชอลกัดริมฝีปากอย่างห้ามใจ พลางขยับมือให้เร็วขึ้น จนสะโพกบางกระตุกเกร็งอย่างแรงปลดปล่อยออกมาเต็มมือร่างสูง "อ้าาาาส์...อื้อ"ใบหน้าสวยเชิดขึ้นอย่างสุขสมพร้อมหวีดร้องออกมา “ว้าว เยอะจัง ไม่เคยเลยหรอ” ยิ่งเห็นแบบนี้ฮีชอลก็ยิ่งถูกใจขึ้นไปอีก ยกมือตัวเองขึ้นมาเลียน้ำรักของอีกฝ่ายจนหยามใจ อีทึกหอบเล็กน้อยพอได้สติ ก็รีบใส่เสื้อผ้าตัวเองให้เรียบร้อย แล้วรีบเดินหนีร่างสูงออกไปจากห้องทันที แต่ก่อนจะเดินออกไป เสียงฮีชอลก็ตะโกนไล่หลังมา “พรุ่งนี้ฉันจะบอกกติกาการเล่นเกมส์ของเรานะ” “ฮีชอล” ซีวอนที่เพิ่งเดินเข้ามา มองตามอีทึกที่เดินออกไปอย่าง งงๆ สลับกับมองหน้าเพื่อนตัวเองที่เอาแต่ยิ้ม “เกิดอะไรขึ้นอีกหล่ะ แกแกล้งอะไรเค้า” “แกล้งอะไร...ป๊าว” ฮีชอลขึ้นเสียงสูงปฏิเสธ เป้นเพื่อนกันมาตั้งนานคิดหรอว่าซีวอนจะไม่รุ้ แค่ไปห้องน้ำแปป เจ้าเพื่อนตัวดีก็ก่อเรื่องซะแล้ว “โรงเรียนนี้สนุกดีแฮะ” แววตาที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้น จนซีวอนอดนึกเป็นห่วง ของเล่นชิ้นใหม่ของเพื่อนไม่ได้ “…มึงก็อย่าเห่อของเล่นใหม่มากแล้วกัน เดี๋ยวมันจะพังซะก่อน” .........................
เราจะ don't care แล้ว เพราะยังไงก็อ่านไม่ได้อยู่ดี - -
ไฟล์หมดอายุก็อ่านไม่ได้ โดนแบนก็อ่านไม่ได้
อ่านในนี้ไปเลย ไฮไลท์ไปเลยนะคะ
คนที่เพิ่งเข้ามาอ่าน ฝากคอมเม้น เยอะๆด้วยนะคะ
เตรียมตัวอ่าน ซินทึกเรื่องอื่นได้เลยค่า
อย่าลืมเม้นเยอะเหมือเดิมนะ
รักรีดเดอร์ จุ๊บุ จุ๊บุ ^//^
Square root
ความคิดเห็น