FIC,, I will always love U [hanteuk]

ลำดับตอนที่ #1 : hanteuk 1

  ร่างสูงโปร่งเดินเข้าไปในห้องพักผู้ป่วยห้องหนึ่ง  พบร่างบางกำลังนอนสลบไสลอยู่บนเตียงสีขาว ร่างสูงมองร่างบางที่นอนไม่รู้สึกตัว ก่อนจะค่อยคลี่ยิ้มออกมา ถ้าใครเห็นก็คงเป็นยิ้มที่น่ากลัว ร่างสูงค่อยๆประคองร่างบางขึ้นแล้วอุ้มออกไปอย่างไม่มีใคร....เห็น

"อีทึกครับ"เสียงของซีวอนดังขึ้นขณะเปิดประตูเข้ามา ซีวอนเดินไปที่เตียงสีขาวพบแต่ความว่างเปล่า
"อีทึก !!"ร่างสูงตกใจจนตะโกนออกมาเสียงดังก่อนจะผลักประตูห้องน้ำอย่างแรง 
'หายไป หายไปไหน อีทึก นายไปไหน' ซีวอนรีบกดเรียกพยาบาลทันที

"อีทึกหายไปไหน!!"ซีวอนตวาลลั่นโรงพยาบาล
"ไม่ทราบค่ะ ไม่ทราบจริงๆค่ะ"พยาบาลสาวตอบขณะก้มหน้าด้วยความกลัว
"กล้ามากนะที่ตอบว่าไม่กล้า  ตาบอกหรือไง ฮะ !!! ถึงไม่มีใครเ็ห็นอีทึก" ซีวินแทบจะคลั่งเมื่อได้ยินคำตอบของพยาบาลสาว
"ดิฉันเฝ้าตลอดเลยนะคะ ไม่มีใครเดินผ่านออกไปเลย แม้แต่คุณอีทึก"
"ชะโงกหัวเข้าไปดูสิ  ว่ามีเงาใครอยู่มั๊ย!!" ซีวอนโกรธจนแทบฆ่าคนได้แล้ว  แฟนเค้าทั้งคนหายไป
"เกิดอะไรขึ้นคะ"หัวหน้าพยาบาลวิ่งออกมาเมื่อเสียงเข้าไปถึงข้างใน"คุณซีวอน" เมื่อเห็นคนตรงหน้าทำให้ตกใจไม่น้อย
"พวกคุณทำงานกันยังไง แฟนผมถึงหายไปโดยไม่มีใครเห็น!!"ซีวอนกระชากไหล่ของหัวหน้าพยาบาลเข้ามา
"ขอโทษนะคะ แต่ก่อนหน้านั้นแค่ 10 นาที เราได้ให้ยาแก้ไข้คุณจองซูนะคะ ยาตัวนี้มีฤทธิ ทำให้ง่วงนอนได้นะคะ ยาตัวนี้จะทำให้หลับประมาณ 1-2 ชั่วโมงตามความเพลียคนไข้นะคะ" หัวหน้าพยาบาลอธิบายสรรพคุณยาให้ซีวอนฟัง  ทำให้เค้าเงียบไปเล็กน้อย
'งั้น 10นาทีที่แล้ว  ตอนนี้ก็ผ่านมาประมาณ ครึ่งชั่วโมง อีทึกยังไม่ตื่น'ซีวอนกะวนกะวายใจ

'ลักพาตัว !!' ซีวอนตกใจแทบทำอะไรไม่ถูก 
ซีวอนรีบวิ่งไปห้องทำงานพ่อทันที 

ด้านของอีทึก 
                       ร่างสูงค่อยๆวางร่างบางลงบนเตียงสีขาว อย่างแผ่วเบา เพราะกลัวร่างบางจะตื่น  ร่างสูงลอบมองร่างบางที่หลับอยู่บนเตียง 
"อื้อ"เสียงหวานครางในลำคอเบาๆ ทำไห้ร่างสูงต้องมองร่างบาง เพียงแค่ร่างบางบิดตัวด้วยความเมื่อย ร่างสูงถึงกับหน้าแดง  ร่างสูงสะบัดหัวไล่ความคิดออกไป ก่อนจะเดินจะไปชั้นล่าง ทิ้งตัวลงบนโซฟา ร่างสูงปล่อยความคิดของตัวเอง ให้นึกถึงร่างบางที่หลับอยู่บนข้างบน ทั้งแค้น ทั้งหลง ความรู้สึกที่มีทั้ง 2 อย่างเค้ารู้สึกสับสน และไม่อาจเลือกความรู้สึกของตัวเองได้เลย ร่างสูงนั่งทบทวนถึงความคิดของตัวเอง  จนกระทั่งถึงเวลาที่ร่างบางน่าจะตื่นแล้วจึงเดินขึ้นไป พอดีกับเจอร่างบางกำลังงัวเงียเดินออกมาจากห้อง
"หวัดดีฮะ"ร่างบางทักร่างสูงเบาๆก่อนจะเดินไป แต่ถูกร่างสูงขว้ามือเอาไว้แล้วดึงเข้าไปในห้อง
"นายจะไปไหน"ฮันคยองมองหน้าอีทึก ด้วยความไม่พอใจ
"ไม่รู้" อีทึกที่กำลังงัยเงีย แต่ก็นึกขึ้นได้ "เอ้อ ไปหาซีวอนไง"
"ทุเรศอยู่กับฉันจะไปหามันหรอ หน้า้ด้านไปหน่อยมั้ง"ฮันคยองบีบมืออีทึกแรงขึ้น
"โอ้ย !! เจ็บนะ นายมาบีบมือฉันทำไม"ร่างบางชักมือตัวเองกลับมา แต่ถูกร่างสูงประกบริมฝีปากเข้าไป
"อื้อ" ร่างบางดันอกแกร่งของร่างสูงเบาๆ ร่างสูงยอมผละออกโดนง่าย 
"มิน่าหล่ะ ไอ้ซีวอนมันถึงได้หลง"ฮันคยองมองอีทึกด้วยสายตาที่เหยียดหยามนิดๆ อีทึก ไม่พอใจกับสายตาคู่นั้น
"ทำไม คนอย่างฉันทำไม !!"อีทึกตะคอกฮันคยอง
"อย่ามาขึ้นเสียงกับฉันนะอีทึก !!"ฮันคยองบีบข้อมือบางแรงขึ้น
"ทำไมฉันจะขึ้นเสียงกับนายไม่ได้ฮะ !!"อีทึก ไม่ใช่ยอมคนง่ายๆ
"นายอยู่ในฐานะอะไรฮะอีทึก!! "
"ต่อให้ฉันอยู่ในฐานะอะไร แต่ฉันก็ยังเป็นคน !!"อีทึก ตะโกนคำสุดท้ายก่อนที่ สติของฮันคยองจะขาดผึง ร่างสูงกดทั้งสองมือของร่างบางบนไปที่เตียง แล้วไซร์ ตามซอกคอขาว
"อย่า อย่านะ ออกไป "ร่างบางพยายามขัดขืนแต่ก็สู้คนตรงหน้าไม่ได้อยู่ดี ร่างสูงรวบมือทั้งสองข้างของร่างบาง ผูกไว้กลับหัวเตียง
"ออกไปนะ" ร่างบางแทบบ้าเมื่อถูกสัมผัสของร่างสูง ร่างสูงใช้มือสัมผัสไปตามลำตัวและยอดอกขาวของร่างบาง
"อาา ออกไป อื้อ "ร่างบางครางแทบไม่เป็นภาษา ร่างสูงไล้เลียตามซอกคอขวาจนถึงจุดบนยอดอกสีหวานทั้งสองข้าง
"อาาาา อื้อ ไม่เอา...อา"ร่างบางดิ้นพล่ามเมื่อร่างสูงไล้เลียต่ำลงไป ร่างสูงจัดการปลดเสื้อผ้าตัวเองและร่างบางออก ทำให้เห็นแก่นกายของร่างบาง
"นายต้องการฉันหรอ"ร่างสูงพูดพร้อมกลับกำแก่นกายของร่างบางแล้วรูดจนสุดความยาวช้าๆ
"อื้อ มะ ...อาาา อ๊าา ไม่"ร่างบางดิ้นพล่าน
"ไม่จริง"ร่างสูงขยับมือให้เร็วขึ้น
"อ๊ากก ไม่เอา"ร่างสูงขยับมือจนเร็ว เร็วขึ้นจนน้ำสีขาวขุ่นไหลทะลักจนเต็มมือ
"อื้อ" ร่างบางครางอย่างอ่อนเพลีย ก่อนจะเบิกตากว้าง เมื่อ ร่างสูงลงไปโลมเลียแก่นกายของตนเอง และสอดนิ้วเข้าไปทางช่องรัก 
"เจ็บเอาออก อื้อ"ร่างสูงขึ้นมาจูบปิดเสียงครางของร่างบาง และสอดนิ้วเข้าไป ทีละนิ้ว ร่างสูงทำรอยกลีบกุหลาบไว้ตามหน้าอกขาวหลายจุด
" อ๊ากกก  อื้อ  ฮือ"ร่างบางปล่อยโฮ เมื่อนิ้วสุดท้ายกระแทกเข้าไป 
"ปล่อย อ๊าก"ร่างสูงขยับนิ้วเพื่อเปิดช่องทาง ก่อนจะสอดใส่ แก่นกายของตัวเองลงไป
"อ๊ากกกกก อาาา..... อ๊าา... อ๊า"ร่างบางร้องไม่เป็นภาษา  ครางตามการกระแทกของร่างสูง
"อื้อ อาา... อ๊าา  ....อ้า  อีทึก นาย แน่น"ร่างสูงขยับสะโพกของตัวเองให้เร็วขึ้น  
"อ๊า"ร่างสูงคราง เพราะช่องทางของร่างบางบีบรัดเข้ามา  ร่างบางบิดสะโพกเพราะความเจ็บ 
"อย่าเกร็ง อาา  จะเสร็จแล้ว อาา อีทึก" สะโพกที่บิดเพราะความเจ็บที่เริ่มหาย ของร่างบาง ทำให้ร่างสูง รู้สึกดีแทบคลั่ง
"อาา  ฮันคยอ .... ง  อื้อ ลึก อ๊าาา... ลึก"ร่างบางแทบไม่รู้สึกตัว ร้องเรียกคนที่อยู่ด้านบน ร่างสูงขยับสะโพกเร็วขึ้นตามความต้องการของตัวเอง เรียกชื่อคนใต้ล่างไม่หยุด
"อีทึก อ่า...อาา อีทึก"
"อื้อ อ่า อาาา....อ๊าา"ร่างทั้งสองกระตุกเกร็งอย่างรุนแรงก่อนจะปล่อยน้ำรักสีขาวขุ่นออกมาจนเปรอะขาร่างบาง
ร่างสูงดึงตัวลงด้วยความเพลีย ก่อนจะแกะผ้าที่ข้อมือร่างบางออก และไม่ลืมดึงร่างบางมากอดเอาไว้
"นายยังไม่หมดสติใช่ไหม แฮ่ก "ร่างสูงถามร่างบางที่ซบอยู่ในอ้อมกอด
"ยัง"ร่างบางหาความอบอุ่นจากร่างสูง
"มีความสุขมั๊ย" ร่างบางพยักหน้าเบาๆ ร่างสูงยิ้มให้คนในอ้อมกอดแล้วจูบที่หน้ามน ก่อนที่ทั้งสองจะหลับไปพร้อมกัน