ลำดับตอนที่ #9
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ตอนที่ 9
“เรื่องมันเป็นอย่างนี้ค่ะ....”
ย้อนกลับไป
ฟิ้วววววววววววววว
“พี่ค่ะ....ซอว่าเราหน้าจะอยู่ช่วยพี่สิก้าเค้าน่ะค่ะ” ซอฮยอนพูดขึ้นหลังจากที่ทั้งหมดเดินออกมาจากห้องของเจสสิก้า
“พี่ว่าอย่าดีกว่าจ๊ะน้องซอ...เด๋วสิก้ามันจะโกรธเอานะ” แทยอนขัดขึ้น
“แต่พี่ค่ะ”
“พวกพี่ก็คิดเหมือนไอ้แทมันน่ะ” ยูริพูดขึ้น ทุกคนพยักหน้าเห็นด้วยกับยูริ
“ถ้าพวกพี่ไม่ไปซอไปเองก็ได้ค่ะ”
“อ้าวเฮ้ย...งานเข้าแล้วมั้ยละ” ยูริพูด
“น้องซอค่ะ....แล้วน้องซอมีเหตุผลอะไรที่ต้องไปละ
ถ้าน้องซอมีเหตุผลที่ดีพอ..พวกพี่ก็จะไปด้วย” ยุนอาเอ่ยถามซอฮยอน
เธอคิดว่าซอฮยอนคงมีเหตุผลที่จะทำแบบนี้ แต่ถ้าเหตุผลดีพอพวกเธอก็พร้อมที่จะไปด้วย
“คือซอเป็นห่วงพี่สิก้าน่ะค่ะ....”
“แค่นี้หรอ” ซันนี่ถาม
“เออออ..แล้วก็....” ซอฮยอนพยายามคิดหาเหตุผลดีๆที่พวกพี่ๆจะเชื่อเธอ
“และก็อะไรค่ะ” ยุนอาถาม
“ถ้าพี่ฟานี่ปฏิเศษพี่สิก้าละค่ะ...พี่สิก้าจะเป็นยังไง....ใครจะอยู่ปลอบพี่สิก้าค่ะ”
“อืม..เริ่มมีเหตุผลขึ้นนิดหน่อย” ซูยองพูด
“ซอเป็นห่วงพี่สิก้าน่ะค่ะ...กลัวพี่เค้าจะคิดมากถ้าพี่ฟานี่ปฏิเศษ” ซอฮยอนพยายามแฉไฉไปเรื่อยๆ
“อืม....นั้นสิน่ะสิก้าจะอยู่ยังไง” แทยอนเริ่มคล้อยตาม
“เห็นมั้ยค่ะ..ซอเป็นห่วงพี่เค้าจริงน่ะค่ะ” ซอฮยอนเสริมขึ้นเมื่อเห็นแทยอนเริ่มคล้อยตามเธอ
ตัดมาตอนปัจจุบัน
“เรื่องมันก็เป็นแบบนี้แหละค่ะ” ซอฮยอนพูดหลังจากที่เล่าเรื่องทั้งหมด(หรอ?)ให้เจสสิก้าฟัง
“ที่แท้เรื่องมันก็เป็นแบบนี้นี่เอง...ขอบใจน้องซอมากน่ะค่ะที่เป็นห่วงพี่” เจสสิก้าพูดพร้อมกับลุกขึ้นมากอดซอฮยอน
“ไม่เป็นไรค่ะ” ซอฮยอนตอบพร้อมกับรอยยิ้มที่สุดแสนจะใสซื่อในสายตาทุกคน
“ทีนี่พี่สิก้าก็เลิกโกรธพวกพี่เค้าได้แล้วน่ะค่ะ”
“เอออ...แต่”
“ไม่มีแต่ทั้งนั้นแหละค่ะ..ถ้าพี่สิก้าโกรธพวกพี่ๆ...งั้นพี่สิก้าก็ต้องโกรธซอด้วยสิค่ะ”
ซอฮยอนพูดออกมาเพราะว่าเธอรู้น่ะสิว่าไม่ว่ายังไงเจสสสิก้าก็ไม่เคยโกรธเธอได้เลย
“ก็ได้ค่ะ...พวกแกรอดตัวไปน่ะ...ถ้าไม่ใช่เพราะน้องซอละก็”
แต่ในความคิดของทุกคนแน่นอนต้องยกเว้นเจสสิก้าและทิฟฟานี่
“น้องซอสุดยอด”
“น่ามอบรางวัลให้จริงๆเลย”
“บอกฉันที่ว่านี่คือซอฮยอนตัวจริง”
“โอ้มายก็อด...พระเจ้าช่วยลิงที”
“มึนค่ะ”
“อย่าเพิ่งงงกันไปน่ะค่ะ...ที่ซอเล่ามันเป็นเรื่องจริงน่ะค่ะเพียงแต่ซอเล่าไม่หมดเท่านั้นเอง
งั้นเราไปฟังเรื่องจริงทั้งหมดกันดีกว่าน่ะค่ะ....แต่ว่าเรื่องนี้รีดเดอร์ทุกคนต้องห้ามไปบอกพี่สิก้ากับพี่ฟานี่น่ะค่ะ
ไม่งั้นซอแย่แน่ๆเลยค่ะ...น่ะค่ะซอขอร้อง
” ซอฮยอนบอกรีดเดอร์ทุกคนด้วยใบหน้าอ้อนวอน
“เรื่องทั้งหมดมันเป็นแบบนี้ค่ะ”
ย้อนกลับไปตอนเดิม
“พี่ค่ะ....ซอว่าเราหน้าจะอยู่ช่วยพี่สิก้าเค้าน่ะค่ะ” ซอฮยอนพูดขึ้นหลังจากที่ทั้งหมดเดินออกมาจากห้องของเจสสิก้า
“พี่ว่าอย่าดีกว่าจ๊ะน้องซอ...เด๋วสิก้ามันจะโกรธเอานะ” แทยอนขัดขึ้น
“แต่พี่ค่ะ”
“พวกพี่ก็คิดเหมือนไอ้แทมันน่ะ” ยูริพูดขึ้น ทุกคนพยักหน้าเห็นด้วยกับยูริ
“ถ้าพวกพี่ไม่ไปซอไปเองก็ได้ค่ะ”
“อ้าวเฮ้ย...งานเข้าแล้วมั้ยละ” ยูริพูด
“น้องซอค่ะ....แล้วน้องซอมีเหตุผลอะไรที่ต้องไปละ
ถ้าน้องซอมีเหตุผลที่ดีพอ..พวกพี่ก็จะไปด้วย” ยุนอาเอ่ยถามซอฮยอน
เธอคิดว่าซอฮยอนคงมีเหตุผลที่จะทำแบบนี้ แต่ถ้าเหตุผลดีพอพวกเธอก็พร้อมที่จะไปด้วย
“คือซอเป็นห่วงพี่สิก้าน่ะค่ะ....”
“แค่นี้หรอ” ซันนี่ถาม
“เออออ..แล้วก็....” ซอฮยอนพยายามคิดหาเหตุผลดีๆที่พวกพี่ๆจะเชื่อเธอ
“และก็อะไรค่ะ” ยุนอาถาม
“ถ้าพี่ฟานี่ปฏิเศษพี่สิก้าละค่ะ...พี่สิก้าจะเป็นยังไง....ใครจะอยู่ปลอบพี่สิก้าค่ะ”
“อืม..เริ่มมีเหตุผลขึ้นนิดหน่อย” ซูยองพูด
“ซอเป็นห่วงพี่สิก้าน่ะค่ะ...กลัวพี่เค้าจะคิดมากถ้าพี่ฟานี่ปฏิเศษ” ซอฮยอนพยายามแฉไฉไปเรื่อยๆ
“อืม....นั้นสิน่ะสิก้าจะอยู่ยังไง” แทยอนเริ่มคล้อยตาม
“เห็นมั้ยค่ะ..ซอเป็นห่วงพี่เค้าจริงน่ะค่ะ” ซอฮยอนเสริมขึ้นเมื่อเห็นแทยอนเริ่มคล้อยตามเธอ
“พี่ว่าเห็นผลของน้องซอก็ดีน่ะ...แต่มันยังไม่ดีที่สุด” ฮโยยอนพูดขึ้นบ้าง
ทุกคนพยักหน้าเห็นด้วยกับฮโยยอน เหตุผลที่ซอฮยอนพูดมามันก็ดูดีอยู่หรอก
แต่ว่ามันแปลกยังไงก็ไม่รู้ เหมือนซอฮยอนมีอะไรที่ปกปิดพวกเธออยู่
“พี่ว่า..พี่ขอเหตุผลจริงๆที่น้องซออยากอยู่ช่วยสิก้าดีกว่าน่ะ” ยุนอาพูด
“เออออออ....เหตุผลจริงๆหรอค่ะ...คือว่า....” ซอฮยอนไม่กล้าบอกเหตุผลจริงๆของเธอ
“คือว่าอะไรจ๊ะ...” ซันนี่ถาม
“คือว่า..ซอ...อยากเห็นว่าพี่สิก้าจะสารภาพรักยังไงนะค่ะ” ซอฮยอนตอบพร้อมกับก้มหน้าลง
เธอกลัวว่าพวกพี่ๆจะไม่เห็นด้วยก็เลยหาเหตุผลต่างๆนาๆมาอ้าง
“ก็แค่เนี้ย” ซูยองพูด
“ใช่ๆ...ก็แค่เนี้ย..ไปกันเถอะทุกคน” ยูริพูดขึ้น
ซอฮยอนงง เธอกำลังงงว่าพวกพี่ๆเธอกำลังจะไปไหนกัน พร้อมกับเงยหน้าขึ้นมองยูริ
“ไปห้องสิก้าไง” ยูริตอบซอฮยอน เธอเห็นซอฮยอนมองเธอใบหน้าเต็มไปด้วยคำถามจึงเฉลยให้ฟัง
“น้องซอคิดว่าพวกพี่ไม่อยากรู้กันหรอจ๊ะ...เรื่องแบบนี้พลาดได้ซะที่ไหน”
ยูริขยายความให้ซอฮยอนฟังพร้อมกับยิ้มสุดทะเล้นบนใบหน้า
พอยูริพูดจบทุกคนก็มีรอยยิ้มที่สุดแสนจะเจ้าเล่ห์ปรากฎบนใบหน้า
ทำให้ซอฮยอนเหวอไปพักใหญ่ นี้เธอโดนพวกพี่เค้าหลอกถามหรอเนี้ย
“ไปกันเถอะได้เวลาแล้ว” แทยอนบอกทุกคน
ทุกคนจึงเดินกลับไปที่ห้องของเจสสิก้าอีกครั้ง
“แล้วที่นี้เราจะเข้าไปยังไงละ” พอถึงหน้าห้องของเจสสิก้ายูริก็ถามขึ้น
“อ้าว...ไอ้ลิง” ซันนี่พูด
“เออใช่..แล้วเราจะเข้าไปยังไงเนี้ย” ซูยองเสริม
“นั่นสิๆ” แทยอนพูดพร้อมกับทำท่าครุ่นคิด
“เออ...พี่ๆค่ะ” ซอฮยอนพูด
“มีอะไรค่ะน้องซอพวกพี่กำลังใช่ความคิดอยู่น่ะ” ยุนอาพูด
“พี่ยูลลองคิดให้ดีๆสิค่ะตอนที่พวกเราออกจากห้องพี่สิก้ามา”
เจสสิก้าทำท่าจะเดินไปส่งทุกคน
"ไม่ต้องไปหรอกสิก้า...ไปเตรียมตัวเถอะ" แทยอนบอก
เจสสิก้าจึงเดินเข้าห้องไปเพิ่อเตรียมตัว
"อย่าลืมนะสิก้า...จับกด..จับกด" ยูริยังไม่วายเปิดประตูกลับมาบอกอีกรอบ
“เออ..ใช่” หลังจากนึกไปสักพักยูริก็นึกออก
“ใช่มั้ยละค่ะ” ซอฮยอนพูด
“ใช่อะไรวะไอ้ลิง” แทยอนถามขึ้นอย่างหงุดหงิด
“ก็ตอนออกมาฉันไม่ได้ล็อคห้องไงละ” ยูริพูดพร้อมกับรอยยิ้ม
“ไอ้ลิงแกนี้สุดยอดเลย” ซันนี่พูด
“ปะ..เข้าไปกันเถอะ” แทยอนชวนทุกคน
แอ๊ดดดดดดดด
“เร็วๆรีบหาที่ซ่อนกันเถอะ...ก่อนที่ยัยสิก้าจะอาบน้ำเสร็จ” ซูยองพูดขึ้น
“ใช่ๆ..ว่าแต่เราจะไปหลบที่ไหนดี” ยูริพูด
“ห้องครัวดีมั้ย” ซันนี่พูด
“ไม่ๆ..เดี๋ยวสิก้าต้องกินข้าวอีกเจอแน่ๆ”
“หลังประตูไง”
“ใต้โต๊ะ”
“ในตู้เย็น”
“ห้องน้ำ”
หลายเสียงเสนอความคิดขึ้นมา แต่ไม่มีใครเห็นด้วย
“พี่ค่ะ..ซอว่าตรงระเบียงดีกว่าค่ะ..ยังไงปรกติพี่สิก้าเค้าจะเปิดระเบียงให้ลมเข้าอยู่แล้ว”
ซอฮยอนเสนอความคิดของเธอขึ้นมาหลังจากเงียบไปนาน
“อืม..โอเค..ตกลงเอาตามนี้” แทยอนสรุป
ทุกคนจึงเดินไปที่ระเบียง และแน่นอนมันต้องมีสักคนแน่ๆที่แหวกแนวไม่เหมือนใคร
คนๆนั้นเป็นใครไปไม่ได้นอกจากกกก......ยูริของเรานั้นเอง
“นี่ยูริแกจะไปไหน” ซูยองถามขึ้นหลังจากที่เห็นยูริเดินไปอีกทาง
“ฉันก็จะไปหาที่ซ่อนที่มันได้ยินชัดๆน่ะสิ”
พอทุกคนได้ยินคำตอบของยูริถึงกับทำหน้างงทันที
“ที่ไหน..” ฮโยยอนถาม
“เดี๋ยวก็รู้...” ยูริพูดด้วยรอยยิ้มที่สุดแสนจะน่ารักน่าถีบเป็นที่สุด
พอพูดจบยูริจึงเดินไปที่โซฟาทันที
“นี่แกอย่าบอกน่ะว่าแกจะไปอยู่ใต้โซฟานะ” แทยอนถามขึ้น
“อาฮะ...ถูกต้อง”
พอแทยอนได้ยินดังนั้นจึงเดินเข้าไปลากยูริออกไปที่ระเบียงทันที
“ปล่อยน่ะแทยอน..ฉันจะไปที่โซฟา” ยูริโวยวายขึ้น
“เงียบ..เดี๋ยวสิก้าก็ได้ยินหรอก” แทยอนเอาเจสสิก้ามาขู่ยูริทำให้ยูริเงียบทันที
ตอนนี้ทุกคนจึงอยู่ที่ระเบียงเพื่อรอเวลาเท่านั้น
“ เรื่องทั้งหมดมันก็เป็นแบบนี้แหละค่ะ...อย่าบอกพี่สิก้ากับพี่ฟานี่น่ะ ”
TBC..................
.....................................................................................
merry x' mas ทุกคน
ย้อนกลับไป
ฟิ้วววววววววววววว
“พี่ค่ะ....ซอว่าเราหน้าจะอยู่ช่วยพี่สิก้าเค้าน่ะค่ะ” ซอฮยอนพูดขึ้นหลังจากที่ทั้งหมดเดินออกมาจากห้องของเจสสิก้า
“พี่ว่าอย่าดีกว่าจ๊ะน้องซอ...เด๋วสิก้ามันจะโกรธเอานะ” แทยอนขัดขึ้น
“แต่พี่ค่ะ”
“พวกพี่ก็คิดเหมือนไอ้แทมันน่ะ” ยูริพูดขึ้น ทุกคนพยักหน้าเห็นด้วยกับยูริ
“ถ้าพวกพี่ไม่ไปซอไปเองก็ได้ค่ะ”
“อ้าวเฮ้ย...งานเข้าแล้วมั้ยละ” ยูริพูด
“น้องซอค่ะ....แล้วน้องซอมีเหตุผลอะไรที่ต้องไปละ
ถ้าน้องซอมีเหตุผลที่ดีพอ..พวกพี่ก็จะไปด้วย” ยุนอาเอ่ยถามซอฮยอน
เธอคิดว่าซอฮยอนคงมีเหตุผลที่จะทำแบบนี้ แต่ถ้าเหตุผลดีพอพวกเธอก็พร้อมที่จะไปด้วย
“คือซอเป็นห่วงพี่สิก้าน่ะค่ะ....”
“แค่นี้หรอ” ซันนี่ถาม
“เออออ..แล้วก็....” ซอฮยอนพยายามคิดหาเหตุผลดีๆที่พวกพี่ๆจะเชื่อเธอ
“และก็อะไรค่ะ” ยุนอาถาม
“ถ้าพี่ฟานี่ปฏิเศษพี่สิก้าละค่ะ...พี่สิก้าจะเป็นยังไง....ใครจะอยู่ปลอบพี่สิก้าค่ะ”
“อืม..เริ่มมีเหตุผลขึ้นนิดหน่อย” ซูยองพูด
“ซอเป็นห่วงพี่สิก้าน่ะค่ะ...กลัวพี่เค้าจะคิดมากถ้าพี่ฟานี่ปฏิเศษ” ซอฮยอนพยายามแฉไฉไปเรื่อยๆ
“อืม....นั้นสิน่ะสิก้าจะอยู่ยังไง” แทยอนเริ่มคล้อยตาม
“เห็นมั้ยค่ะ..ซอเป็นห่วงพี่เค้าจริงน่ะค่ะ” ซอฮยอนเสริมขึ้นเมื่อเห็นแทยอนเริ่มคล้อยตามเธอ
ตัดมาตอนปัจจุบัน
“เรื่องมันก็เป็นแบบนี้แหละค่ะ” ซอฮยอนพูดหลังจากที่เล่าเรื่องทั้งหมด(หรอ?)ให้เจสสิก้าฟัง
“ที่แท้เรื่องมันก็เป็นแบบนี้นี่เอง...ขอบใจน้องซอมากน่ะค่ะที่เป็นห่วงพี่” เจสสิก้าพูดพร้อมกับลุกขึ้นมากอดซอฮยอน
“ไม่เป็นไรค่ะ” ซอฮยอนตอบพร้อมกับรอยยิ้มที่สุดแสนจะใสซื่อในสายตาทุกคน
“ทีนี่พี่สิก้าก็เลิกโกรธพวกพี่เค้าได้แล้วน่ะค่ะ”
“เอออ...แต่”
“ไม่มีแต่ทั้งนั้นแหละค่ะ..ถ้าพี่สิก้าโกรธพวกพี่ๆ...งั้นพี่สิก้าก็ต้องโกรธซอด้วยสิค่ะ”
ซอฮยอนพูดออกมาเพราะว่าเธอรู้น่ะสิว่าไม่ว่ายังไงเจสสสิก้าก็ไม่เคยโกรธเธอได้เลย
“ก็ได้ค่ะ...พวกแกรอดตัวไปน่ะ...ถ้าไม่ใช่เพราะน้องซอละก็”
แต่ในความคิดของทุกคนแน่นอนต้องยกเว้นเจสสิก้าและทิฟฟานี่
“น้องซอสุดยอด”
“น่ามอบรางวัลให้จริงๆเลย”
“บอกฉันที่ว่านี่คือซอฮยอนตัวจริง”
“โอ้มายก็อด...พระเจ้าช่วยลิงที”
“มึนค่ะ”
“อย่าเพิ่งงงกันไปน่ะค่ะ...ที่ซอเล่ามันเป็นเรื่องจริงน่ะค่ะเพียงแต่ซอเล่าไม่หมดเท่านั้นเอง
งั้นเราไปฟังเรื่องจริงทั้งหมดกันดีกว่าน่ะค่ะ....แต่ว่าเรื่องนี้รีดเดอร์ทุกคนต้องห้ามไปบอกพี่สิก้ากับพี่ฟานี่น่ะค่ะ
ไม่งั้นซอแย่แน่ๆเลยค่ะ...น่ะค่ะซอขอร้อง
” ซอฮยอนบอกรีดเดอร์ทุกคนด้วยใบหน้าอ้อนวอน“เรื่องทั้งหมดมันเป็นแบบนี้ค่ะ”
ย้อนกลับไปตอนเดิม
“พี่ค่ะ....ซอว่าเราหน้าจะอยู่ช่วยพี่สิก้าเค้าน่ะค่ะ” ซอฮยอนพูดขึ้นหลังจากที่ทั้งหมดเดินออกมาจากห้องของเจสสิก้า
“พี่ว่าอย่าดีกว่าจ๊ะน้องซอ...เด๋วสิก้ามันจะโกรธเอานะ” แทยอนขัดขึ้น
“แต่พี่ค่ะ”
“พวกพี่ก็คิดเหมือนไอ้แทมันน่ะ” ยูริพูดขึ้น ทุกคนพยักหน้าเห็นด้วยกับยูริ
“ถ้าพวกพี่ไม่ไปซอไปเองก็ได้ค่ะ”
“อ้าวเฮ้ย...งานเข้าแล้วมั้ยละ” ยูริพูด
“น้องซอค่ะ....แล้วน้องซอมีเหตุผลอะไรที่ต้องไปละ
ถ้าน้องซอมีเหตุผลที่ดีพอ..พวกพี่ก็จะไปด้วย” ยุนอาเอ่ยถามซอฮยอน
เธอคิดว่าซอฮยอนคงมีเหตุผลที่จะทำแบบนี้ แต่ถ้าเหตุผลดีพอพวกเธอก็พร้อมที่จะไปด้วย
“คือซอเป็นห่วงพี่สิก้าน่ะค่ะ....”
“แค่นี้หรอ” ซันนี่ถาม
“เออออ..แล้วก็....” ซอฮยอนพยายามคิดหาเหตุผลดีๆที่พวกพี่ๆจะเชื่อเธอ
“และก็อะไรค่ะ” ยุนอาถาม
“ถ้าพี่ฟานี่ปฏิเศษพี่สิก้าละค่ะ...พี่สิก้าจะเป็นยังไง....ใครจะอยู่ปลอบพี่สิก้าค่ะ”
“อืม..เริ่มมีเหตุผลขึ้นนิดหน่อย” ซูยองพูด
“ซอเป็นห่วงพี่สิก้าน่ะค่ะ...กลัวพี่เค้าจะคิดมากถ้าพี่ฟานี่ปฏิเศษ” ซอฮยอนพยายามแฉไฉไปเรื่อยๆ
“อืม....นั้นสิน่ะสิก้าจะอยู่ยังไง” แทยอนเริ่มคล้อยตาม
“เห็นมั้ยค่ะ..ซอเป็นห่วงพี่เค้าจริงน่ะค่ะ” ซอฮยอนเสริมขึ้นเมื่อเห็นแทยอนเริ่มคล้อยตามเธอ
“พี่ว่าเห็นผลของน้องซอก็ดีน่ะ...แต่มันยังไม่ดีที่สุด” ฮโยยอนพูดขึ้นบ้าง
ทุกคนพยักหน้าเห็นด้วยกับฮโยยอน เหตุผลที่ซอฮยอนพูดมามันก็ดูดีอยู่หรอก
แต่ว่ามันแปลกยังไงก็ไม่รู้ เหมือนซอฮยอนมีอะไรที่ปกปิดพวกเธออยู่
“พี่ว่า..พี่ขอเหตุผลจริงๆที่น้องซออยากอยู่ช่วยสิก้าดีกว่าน่ะ” ยุนอาพูด
“เออออออ....เหตุผลจริงๆหรอค่ะ...คือว่า....” ซอฮยอนไม่กล้าบอกเหตุผลจริงๆของเธอ
“คือว่าอะไรจ๊ะ...” ซันนี่ถาม
“คือว่า..ซอ...อยากเห็นว่าพี่สิก้าจะสารภาพรักยังไงนะค่ะ” ซอฮยอนตอบพร้อมกับก้มหน้าลง
เธอกลัวว่าพวกพี่ๆจะไม่เห็นด้วยก็เลยหาเหตุผลต่างๆนาๆมาอ้าง
“ก็แค่เนี้ย” ซูยองพูด
“ใช่ๆ...ก็แค่เนี้ย..ไปกันเถอะทุกคน” ยูริพูดขึ้น
ซอฮยอนงง เธอกำลังงงว่าพวกพี่ๆเธอกำลังจะไปไหนกัน พร้อมกับเงยหน้าขึ้นมองยูริ
“ไปห้องสิก้าไง” ยูริตอบซอฮยอน เธอเห็นซอฮยอนมองเธอใบหน้าเต็มไปด้วยคำถามจึงเฉลยให้ฟัง
“น้องซอคิดว่าพวกพี่ไม่อยากรู้กันหรอจ๊ะ...เรื่องแบบนี้พลาดได้ซะที่ไหน”
ยูริขยายความให้ซอฮยอนฟังพร้อมกับยิ้มสุดทะเล้นบนใบหน้า
พอยูริพูดจบทุกคนก็มีรอยยิ้มที่สุดแสนจะเจ้าเล่ห์ปรากฎบนใบหน้า
ทำให้ซอฮยอนเหวอไปพักใหญ่ นี้เธอโดนพวกพี่เค้าหลอกถามหรอเนี้ย
“ไปกันเถอะได้เวลาแล้ว” แทยอนบอกทุกคน
ทุกคนจึงเดินกลับไปที่ห้องของเจสสิก้าอีกครั้ง
“แล้วที่นี้เราจะเข้าไปยังไงละ” พอถึงหน้าห้องของเจสสิก้ายูริก็ถามขึ้น
“อ้าว...ไอ้ลิง” ซันนี่พูด
“เออใช่..แล้วเราจะเข้าไปยังไงเนี้ย” ซูยองเสริม
“นั่นสิๆ” แทยอนพูดพร้อมกับทำท่าครุ่นคิด
“เออ...พี่ๆค่ะ” ซอฮยอนพูด
“มีอะไรค่ะน้องซอพวกพี่กำลังใช่ความคิดอยู่น่ะ” ยุนอาพูด
“พี่ยูลลองคิดให้ดีๆสิค่ะตอนที่พวกเราออกจากห้องพี่สิก้ามา”
เจสสิก้าทำท่าจะเดินไปส่งทุกคน
"ไม่ต้องไปหรอกสิก้า...ไปเตรียมตัวเถอะ" แทยอนบอก
เจสสิก้าจึงเดินเข้าห้องไปเพิ่อเตรียมตัว
"อย่าลืมนะสิก้า...จับกด..จับกด" ยูริยังไม่วายเปิดประตูกลับมาบอกอีกรอบ
“เออ..ใช่” หลังจากนึกไปสักพักยูริก็นึกออก
“ใช่มั้ยละค่ะ” ซอฮยอนพูด
“ใช่อะไรวะไอ้ลิง” แทยอนถามขึ้นอย่างหงุดหงิด
“ก็ตอนออกมาฉันไม่ได้ล็อคห้องไงละ” ยูริพูดพร้อมกับรอยยิ้ม
“ไอ้ลิงแกนี้สุดยอดเลย” ซันนี่พูด
“ปะ..เข้าไปกันเถอะ” แทยอนชวนทุกคน
แอ๊ดดดดดดดด
“เร็วๆรีบหาที่ซ่อนกันเถอะ...ก่อนที่ยัยสิก้าจะอาบน้ำเสร็จ” ซูยองพูดขึ้น
“ใช่ๆ..ว่าแต่เราจะไปหลบที่ไหนดี” ยูริพูด
“ห้องครัวดีมั้ย” ซันนี่พูด
“ไม่ๆ..เดี๋ยวสิก้าต้องกินข้าวอีกเจอแน่ๆ”
“หลังประตูไง”
“ใต้โต๊ะ”
“ในตู้เย็น”
“ห้องน้ำ”
หลายเสียงเสนอความคิดขึ้นมา แต่ไม่มีใครเห็นด้วย
“พี่ค่ะ..ซอว่าตรงระเบียงดีกว่าค่ะ..ยังไงปรกติพี่สิก้าเค้าจะเปิดระเบียงให้ลมเข้าอยู่แล้ว”
ซอฮยอนเสนอความคิดของเธอขึ้นมาหลังจากเงียบไปนาน
“อืม..โอเค..ตกลงเอาตามนี้” แทยอนสรุป
ทุกคนจึงเดินไปที่ระเบียง และแน่นอนมันต้องมีสักคนแน่ๆที่แหวกแนวไม่เหมือนใคร
คนๆนั้นเป็นใครไปไม่ได้นอกจากกกก......ยูริของเรานั้นเอง
“นี่ยูริแกจะไปไหน” ซูยองถามขึ้นหลังจากที่เห็นยูริเดินไปอีกทาง
“ฉันก็จะไปหาที่ซ่อนที่มันได้ยินชัดๆน่ะสิ”
พอทุกคนได้ยินคำตอบของยูริถึงกับทำหน้างงทันที
“ที่ไหน..” ฮโยยอนถาม
“เดี๋ยวก็รู้...” ยูริพูดด้วยรอยยิ้มที่สุดแสนจะน่ารักน่าถีบเป็นที่สุด
พอพูดจบยูริจึงเดินไปที่โซฟาทันที
“นี่แกอย่าบอกน่ะว่าแกจะไปอยู่ใต้โซฟานะ” แทยอนถามขึ้น
“อาฮะ...ถูกต้อง”
พอแทยอนได้ยินดังนั้นจึงเดินเข้าไปลากยูริออกไปที่ระเบียงทันที
“ปล่อยน่ะแทยอน..ฉันจะไปที่โซฟา” ยูริโวยวายขึ้น
“เงียบ..เดี๋ยวสิก้าก็ได้ยินหรอก” แทยอนเอาเจสสิก้ามาขู่ยูริทำให้ยูริเงียบทันที
ตอนนี้ทุกคนจึงอยู่ที่ระเบียงเพื่อรอเวลาเท่านั้น
“ เรื่องทั้งหมดมันก็เป็นแบบนี้แหละค่ะ...อย่าบอกพี่สิก้ากับพี่ฟานี่น่ะ
”TBC..................
.....................................................................................
merry x' mas ทุกคน
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น