คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Chapter4 : My feeling
Chapter4 : My feeling
“ฉันต้องไปแก้ไขมัน แต่ต้องทำยังไงล่ะ ฉันทำให้ของโง่ๆ ใช้งานไม่ได้ด้วยซ้ำ” เบลล์พูดพร้อมมองไปที่ของบนโต๊ะซึ้งมันใช้งานไม่ได้สักอย่าง
*วิ้งงงงง วับบ* แสงกระทบกับบางสิ่งส่องเข้ามาที่ตาของบลล์ทำให้เธอต้องหันไปมอง อืมมม ใช้ของหาย ของหายไงล่ะที่มันจะช่วยซ่อมได้ “ฉันรู้แล้วว่าต้องทำยังไง”
“ทุกคนฉันมีแผนเด็ดแล้ว ฉัน ฉัน ฉันสามารถซ่อมมันได้”
“เป็นไงบ้างล่ะทิงเกอร์เบลล์” เทอร์เรนซ์บินมาหาเบลล์ที่นั่งอยู่ริมแม่น้ำ ไอเย็นพัดเข้ามาทำให้เทอร์เรนซ์นั่งข้างๆพร้อมกับมองหน้าเบลล์อย่างตั้งใจจะพูดอะไรบางอย่าง
“เทอร์เรนซ์คือ”เบลล์พูดพร้อมกับมองหน้าเทอร์เรนซ์ที่กำลังจ้องเธออยู่ ผู้ชายผมสีบรอนปนทอง ใส่หมวกลูกโอ๊ค กำลังจ้องมองเธอด้วยความตั้งใจบางอย่าง
“เทอร์เรนซ์เธอมองอะไรของเธอหน่ะ’’ เบลล์ถามพร้อมกับสีหน้าที่แดงก่ำไปจนเธอต้องหันหนีไปอีกทาง
ทำไมน้ะฉันไม่เข้าใจตัวเองเลย สายของเขา ท่าทางของเขา อาการองเขา ทำไมฉันถึงเป็นแบบนี่ล่ะ ความรู้สึกนี่เรียกว่าอะไร ทำไมใจของฉันสั่น สั่นแบบนี้ เวลาอยู่ใกล้ๆเขา ใกล้คนคนนี้ ฉันกำลังเป็นอะไร ?
“ทิงเกอร์เบลล์” เสียงของเทอร์เรนซ์ทำให้เบลล์หลุดจากภวังค์ เบลล์สะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะหันหน้ามามองเทอร์เรนซ์ แต่ทว่า
เทอร์เรนซ์ยื่นหน้าเข้ามาใกล้จนสัมผัสได้ถึงลมหายใจที่พ้นลงมาที่ต้นคอ ทำให้ทั้งใจของเบลล์สั่นอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ไม่ใช่เสียงใจของเธอคนเดียว แต่เป็นเสียงของอีกฝ่ายที่ยื่นหน้าเข้ามาใกล้จน แทบจะชนกันอยู่แล้ว เสียงของพวกเค้าเต้นเป็นจังหวะเดียวกันโดยมิได้นัดหมาย..
เทอร์เรนซ์
“ทิงเกอร์เบลล์” ผมตัดสินใจเรียกชื่อของเพื่อและผมอยากรู้แค่ผมกำลังเป็นอะไร ทำไมเวลเห็นหน้าของเธอมีความสุขผมถึงยิ้มออกมาทุกครั้ง เวลาเห็นเธอเศร้าผมกลับไม่สบายใจ อาการแบบนี้เขาเรียกว่าอะไรน้ะ
เธอหันมาสายตาของเราชนกัน ตาของเธอดูมีเสน่ห์กว่าเมื่อก่อน ใจของผมเริ่มเต้นไม่เป็นจังหวะ เหมือนมันอยากจะพูดอะไรบางอย่างที่ผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน ว่ามันกำลังจะบอกอะไร สายตาของเธอที่มองมามันทำให้ผมนั้นอยากจะหยุดเวลาอีกครั้ง ทำไมถึงไม่มีนางฟ้าเวลามั่งน่ะ ผมจึงตัดสินเบี่ยงหน้าออกมากแล้วมองไปยังแม่น้ำข้างหน้าที่ แสงแดนตอนเสฃที่ยงส่องลงมาทำให้เกิดประกายสดใสราวกับมีเพรชจำนวนนับร้อยอยู่ในนั้น เสียงนกร้องจิ๊บๆ กันเป็นคู่ มันเป็นช่วงเวลาที่ดีเลยทีเดียว
“ทิงเกอร์เบลล์ รู้จักคำว่า รัก ไหม ?” ผมเริ่มถามอะไรไม่เป็นท่า ทำให้เธอหยุดชะงักหันมามองผมด้วยสายที่ส่อแววว่า ไม่รู้จัก ทำไมหรอ อย่างชัดเจน ผมยิ้มที่มุมปากเล็กๆก่อนจ้ะหันหน้าไปตอบเธอ
“ฉันก็ไม่รู้ ฉันก็เลยถามเธอไง” ผมพูดพร้อมยิ้มแล้วมองไปยังวิวข้างหน้าอีกครั้ง ผมก็ไม่รู้ทำไมผมถึงต้องอดยิ้มไม่ได้เมื่อเห็นเธอมีความสุขกับสายผมที่พัดไล่ไปตามเส้นผมที่มัดเอาไว้ ทำให้เธอดูมีเสน่ห์มาก ณ ตอนนั้น
“อยากอยู่แบบนี้นานๆเน้อะ” เธอพูดออกมาพร้อมกับมองมาที่ผม ซึ้งตอนนั้นหัวใจของผมเริ่มสั่นอีกครั้งทำไมน้ะ อะไรที่ทำให้ใจของฉันต้องสั่น สั่นแบบนี้ทุกครั้งที่เราใกล้กัน
“อืม ฉันก็ว่างั้นแหละ น่าจะมีนางฟ้ากาลเวลาเนอะ” ผมพูดพร้อมกับหัวเราะในลำคอ เป็นคำพูดที่ดูแล้วน่าตลกสิ้นดี นางฟ้ากาลเวลาหรอ น่าตลกสิ้นดี แสงแดดที่ส่องไปยังหน้าของเบลล์เผยให้เห็นผิวที่ขาวละเอียด ปากที่มีสีแดงโดยไม่ได้แต่งแต้มช่างน่าสมผัสเหลือเกิน
“เทอร์เรนซ์ คือ เธออ..” เบลล์กำลังจะถามอะไรบางอย่าง เธอดูกะอึกกะอักจนน่าสงสัย สีหน้าที่ยิ้มแย้มกับดูเศร้า เครียด และกังวลกับอะไรบางอย่างจน ผมรู้สึกไม่สบายใจมาก ดวงตาที่ดูมีความสุขกับเศร้าลงอีกครั้ง
“มีอะไรรึป่าวทิงเกอร์เบลล์” ผมถามไปด้วยความห่วงใยพร้อมมองไปที่หน้าของเธออีกครั้ง เธอมองมาที่ผมและได้ยิ้มอีกครั้ง
“เธอจะอยู่ข้างๆฉันใช่ไหม” เธอถามผมด้วยสีหน้าที่จริงจัง แหะๆ สมแล้วที่เป็นทิงเกอร์เบลล์ เธอมองด้วยสายตาที่ต้องการคำตอบ และแน่นอน คำตอบของผมคือการได้อยู่ข้างๆตลอดไป ตราบนานเท่านาน แต่เหมือนกับโชคชะตาเป็นไม่เป็นใจเท่าไหร่ “อืม ฉันสะ สะ”
“ระวังง !” เหยียวเจ้าเก่าได้บินโฉบลงมา กะทันหัน ผมจึกอุ้มทิงเกอร์เบลล์ที่กำลังตกใจสุดชีดเข้าไปในที่ซ้อนก่อนที่จะหาเหตุผลว่ามันมาที่นี้ได้ยังไง มันน่าจะอยู่บนน่านฟ้าที่สูงจากที่นี่นิ
“มันมาได้ยังไงกัน” ผมบ่นเบาๆ ก่อนที่จะกันไปดูทิงเกอร์เบลล์ที่ตอนนหัวกำลังกุมขมับ สงสัยผมจะโยนเธอแรงไปหน่อย [แกเป็นพระเอกที่ไม่ได้เรื่องมาเทอร์เรนซ์]
“มันไปรึยังเทอร์เรนซ์ ในนี้ไม่มีอากาศมากน้ะ” เบลล์พูดพร้อมกับมายืนข้างๆ แต่พื้นที่ในนี้แคบมากทำให้ข้อศอกของผมไปโดนหน้าอกของเธอแบบจังๆเลย ดูเหมือนจะไม่มีแต่ก็ใหญ่ใช้เล่นนุ่มมากด้วย [อีตานี่-//-]
‘-/////-...’ผมแกล้งทำเป็นไม่รู้ไม้ชี้ก่อนที่จะมองออกไปว่ามันไปรึยัง แต่คำตอบก็คือยังไม่ได้ไปไหนไหล แต่ข้อสงสัยยังอยู่ว่า ทำไมมันถึงลงมาได้ทั้งๆที่มันไม่เคยบินลงมาต่ำขนาดนี้
“เทอร์เรนซ์ มันไปรึยัง” เบลล์ถามผมอีกครั้งแล้วเข้ามาเบียดผมเรื่อยๆ แบบนี้เขาเรียกว่ายั่วรึป่าวเนี่ย ถ้ามาใกล้อีกผมจะรักคุณแล้วนะครับคุณเบลล์ คุณรู้ตัวบ้างไหมครับ
กลิ่นตัวของเธอเหมือนดอกไม้ที่แบ่งบานในทุ่ง เหมือนตอนที่แสงแดดเข้ามาส่อง ผมพัดกลิ่นของเกสรอ่อนๆเข้ากระทบกับประสาทรับกลิ่น เต็มที่ แต่เปลี่ยนแค่ดอกไม้ดอกนั้น มีอยู่ใกล้ๆ ห่วงเพียงแต่เอื้อมมือเท่านั้นเอง
“ยะ ยัง มันยังไม่ไป” ผมพูดตระกุกตระกัก ก่อนที่ผมจะหันหน้าเข้าไปนั่งในโพร่งแต่เหมือนตัวของเธอจะบังเอาไว้ทำให้ผมนั้นชนจังๆเลย
-ตุบบบบบ-
-จุบบบบบบบ-
ปากของผมประกบเข้ากับปากของเธอแบบจังๆ ผมใช้ลิ้นแทรกเข้าไปในปากของเธอ และสำหรับถึงสิ้นที่ร้อนผ่าวมันทำให้ผมนั้นใช้ดิ้นดุนเข้าไป ร่างกายของเธอสั่นระริกเล็กน้อย ทำให้ผมต้องหยุดการกระทำนั้นและรีบออกจากตัวเธอให้เร็วที่สุด
“ฉันไปก่อนน้ะ” เทอร์เรนซ์พูดพร้อมบินออกไปและตอนนั้นเองเหยี่ยวตัวสีน้ำตาลได้ไปนานแล้ว ภายนอกโพร่งเป็นเวลาเกื่อบค่ำ แสงแดดสีส้มอ่อนๆ กำลังลับขอบฟ้าไปเงาของชายหนุ่มที่ขโมยจูบแรกของเธอไป
“เทอร์เร็นซ์ เดี๋ยว !” ทิงเกอร์เบลล์ตะโกนออกไปแต่ไม่ทันเสียแล้วชายหนุ่มได้หายไปพร้อมกับแสงของอาทิตย์ “ฉันเป็นอะไรไป”
-------------------------------------------------
ธีมโดย
Fly
ความคิดเห็น