LALLABY.Invisible Heart.

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

นี่อีกนิยายเรื่องสั้นที่เป็นเรื่องเเรกของเขา ผิดตรงไหนชี้เเจ้งได้นะค่ะ ><"
เเล้วก็ฝากอีกเรื่องยาวไว้ในดวงใจ 

เนื้อเรื่อง

Invisible Heart

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ในดินแดนแห่งความฝันซึ้งมี sand man เป็นหัวหน้าหรือผู้นำ ดินแดนแห่งความฝันนั้นเป็นสิ่งที่เป็นที่อยู่ของของเทพต่างๆ มีเพียงสิ่งเดียวที่สามารถทำลายที่นี่ได้คือ ความกลัว กลัวที่จะไม่มีเทพต่างๆ ในความคิดของเด็ก ๆที่กำลังเชื่อ ในสิ่งๆนั้น.. แต่ไม่มีทางที่ เป็นไปได้ยกเว้น ตอนนี้เมื่อ ดาวหางพันปีมาถึงในอีก1วัน บูกี้แมนจะกลับมาแข็งแกร่งด้วยพลังของปีศาจดาวหาง ช่องว่างระหว่างดินแดนความฝันจะเกิดขึ้น และนั้นจะเป็นหนทางให้บูกี้แมนเข้ามาทำลายได้ และเราก็ไม่ทางจะหยุดมัน

“ลัลลาบาย นายรู้ใช่ไหมว่า ปีศาจบูกี้แมนจะกลับมา”เสียงของ มนุษย์ทรายที่มีร่างกายเป็นชายหนุ่มราวๆอายุ19ปีแต่ที่จริงเขามีอายุมากถึง100หรือมากกว่านั้น ชายหนุ่มในชุดทรายสีทองซึ่งเด็กๆเชื่อว่าเป็นทรายนอนหลับฝันดี มีผมแดะดวงตาสีทอง รวมไปถึงรองเท้า กำลังพูดคุยกับลูกสมุนที่เขาได้สร้างขึ้นมา

“รู้ครับ คุณเลยจะส่งให้ผมไปทำให้เด็กๆได้หลับฝันดี”ลัลลาบายในอีกชื่อก็คือlullabyเพลงกล่อมเด็กที่มีความโด่งดังในสมัยก่อน รูปของชายหนุ่มอายุ17 มีดวงตาสีน้ำเงินผมสีฟ้าอ่อนสวมชุดเหมือนสูทแต่มีสีฟ้าเสื้อข้างในสีขาวผูกไทสีนำเงิน แต่สิ่งเป็นเอกลักษณ์ก็คือเขามักจะพกเครื่องดนตรีไปด้วยไม่ว่าจะเป็นขลุ่ยหรือ กีต้าร์ ไปไหนมาไหนด้วยเสมอ

“นายว่าฉันควรจะปกป้องเด็กๆพวกนี้ยังไงดี นายเอาทรายอันนี้ไป มันจะทำให้มนุษย์หลับประมาณร้อยกว่าปี แต่พวกเขาอาจจะตาย บ้าเอ้ย !”มนุษย์ทรายพูดพร้อมกับกุมขมับอาจเป็นเพราะเครียดหรือไม่ก็ปวดหัวจากอาการที่ไม่ได้นอนมาหลายต่อหลายวัน จำได้ว่าเขานอนครั้งสุดท้ายก็คงเมื่อ500ปีที่แล้ว

“ผมจะไปบังคับให้ชาวโลกหลับและจะหยุดเวลาไว้พวกมนุษย์จะไม่ตายแน่ครับ ณ ตอนนั้น เราจะได้ไปดูสถานที่ที่เราได้ขังปีศาจตนนั้นไว้ ” ลัลลาบายพูดจบเขาก็ได้หายตัวไปจากดินแดดแห่งความฝัน พร้อมกับไปที่โลกมนุษย์ที่มีแต่ความวุ่นวาย... เขาได้เริ่มเหาะขึ้นไปบนก้อนเมฆ แต่ทว่า ลมพายุได้เข้ามาปะทะพอดี ลัลลาบายได้เสียหลักและได้หล่นลงสู่พื้นดินที่แข็งกระด้าง และได้หมดสติไปในที่นั้น แต่ก่อนหน้านั้นเขาได้แปลงกายมาเป็นชายหนุ่มธรรมดา ก่อนที่จะหมดสติไปด้วยความเจ็บปวด ‘ห้ามให้มนุษย์รู้เรื่องแผนการของเราเด็ดขาด’

“ใครนอนอยู่ตรงนั้นกัน”หญิงสาวมัธยมปลายคนที่มีผมสีทองดวงตาสีฟ้าใสได้เดินมาดูผู้ชายที่ ได้นอนหมดสติ “ตกจากที่สูงหรอ หอเราก็อยู่ใกล้ๆนิ น่าจะพยุงไหว”หญิงสาวได้พาร่างจองลัลลาบายไปนอนพักให้ห้องของเขา พร้อมกับปฐมพยาบาลจนเสร็จสิ้น “เหลือแค่รอเขาตื่น แต่เขาก็หน้าตาน่ารักนะ.. คิดอะไรเนี้ยบ้าๆ”หญิงสาวตบหน้าตัวเองก่อนที่เดินออกไปจากห้อง เพื่อไปทำอาหารมาให้ผู้ป่วยของเขา

ในแดนแห่งความฝันนั้นเป็นสถานที่ที่สวยงาม เพียบพร้อมทุกอย่างและอาจจะมีเทคโนโลยีก้าวหน้ากว่าโลกมนุษย์ในบางเรื่องเสียอีก ซึ้งแน่นอนว่าสถานที่กักขังของปีศจร้ายกาจที่มาทำลายความสุขของเด็กๆนั้นจะต้องเป็นที่ที่ปลอดภัยและมีสิ่งที่สามารถควบคุมอำนาจของบูกี้แมนได้ ยกเว้น ณ ตอนนี้ เมื่อดาวหางพันปีมาถึง มันจะทำให้บูกี้แมนมีพลัง ซึ้งดาวหางสามารถอยู่ได้แค่3ชั่วโลก ซึ้งมันก็พอที่จะทำลายดินแดนแห่งความฝันนั้นได้ทีเดียว

“ลัลลาบายมัวทำอะไรอยู่นะ”มนุษย์ทรายนั่งรอที่ห้องกินน้ำชาอย่างใจจดใจจ่อ เขาทำหน้าตาคิ้วผูกโบว์ด้วยท่าทางใจร้อนและอารมณ์เสียเกินกว่าจะบรรยายได้น้ำชาบนโต๊ะตอนนี้มีอยู่4-5ใบ เขาได้บอกแผนการให้กับนางฟ้าฟันกระต่ายอีสเตอร์และเทพแห่งเทศการตนอื่นๆในดินแดนแห่งความฝันรวมไปถึงซานต้าครอสเพื่อเริ่มแผนการเฝ้า บูกี้แมน ปีศาจที่มีร่างกายเป็นชายหนุ่มอายุ18ปี ผิวกายสีคล้ำ มีผมและดวงตาสีดำใส่ชุดคลุมสีดำสนิท รวมไปถึงจิตใจของเขาเอง

กลังจากที่ลัลลายได้ตื่นมาพบกับหญิงสาวที่ได้ช่วยเขาไว้ เขาก็ได้เอ่ยคำของคุณพร้อมกับขอตัวลา เพื่อจะไปปฏิบัติภารกิจของเขาให้เสร็จก่อนที่จะกลับไปที่ดินแดนแห่งความฝัน แต่ทว่า..

“เดี๋ยวสิ! นายจะรีบไปไหนไม่ได้นะ นายจะต้องพักก่อน”หญิงสาวได้แสดงความห่วงใย ทำให้ลัลาบายแปลกใจไม่ใช่น้อยก่อนที่เขาจะหันไปมองหน้าและยิ้มให้พร้อมกับเดินออกไป

“นี่นาย !”หญิงสาวไม่ปล่อยให้เขาเดินไปเธอจึงรีบวิ่งไปรั้งตัวของเขาแต่ด้วยที่เธอนั้นก็อ่อนล้าจากการเรียนและการนั่งเฝ้าอาการเธอได้หมดสติทับร่างของลัลลาบายอย่างเต็มที่ทำให้เขาก็หยุดสะงักเลยทีเดียว

“เธอ หมดสติ”ลัลลาบายสามารถทำให้ผู้คนหลับได้ด้วยการเล่นตรีและการร้องเพลง แต่ครั้งนี้เขาไม่ได้ทำอะไรแม้แต่น้อยอาจเป้นเพราะการเหนื่อล้า เขาอุ้มธอไปวางไว้บนเตียงแต่ได้เริ่มเล่นดนตรีจนเธอได้นั้นได้คลายสีหน้าที่เครียดเป้นผ่อนคลายก่อนที่จะได้ออกไปปฏิบัติภารกิจ

เขาได้เริ่มจากทวีเอเชีย แอฟฟริกา และก็ค่อยมาในทวีปยุโรป เมื่อเสร็จสิ้นภารกิจ เขาก็ได้เริ่มเล่นดนตรีอีกครั้งนึง แต่ทว่าเขาได้ทำงานผิดพลาด.. ซึงเขาก็ไม่รู้

“มนุษย์ทราย ฉันกลับมาแล้ว”ลัลลาบายพูดด้วยน้ำเสียงเหน็ดเหนื่อยก่อนที่จะเดินไปห้องน้ำชา เขาได้พบว่ามนุษย์ทรายได้กินชารอเขาไปหลายถ้วยเลยที่เดียว ...

“นายไปไหนมา ฉันจะเมาชาตายและนะ”เขาได้พูดก่อนที่จะลุกมาและเดินไปที่จอเพ่อตรวจดูผู้คนบนโลก ซึ่งมีจุดสีแดงเพียงจุดเดียวบนโลกที่กำลังตื่น เพียงจุดเดียวบนโลกที่อาจเป็นเป้าหมายของบูกี้แมน

“นายไปทำอะไรก้ได้ให้เธอปลอดภัยทำเธอหลับหรือไม่ก็นำตัวเธอมา”มนุษย์ทราพูดจบก็เดินอกจากห้องเพื่อไปรวบรวมเทพต่างๆและมุ่งไปหา บูกี้แมนซึ่งตอนนี้ดาวหางดวงนั้นกำลังมาที่โลกใน1ชั่วโมง..

“นายคนนั้นอยู่ไหน”หญิงสาวได้ลุกขึ้นจากเตียงนอนของเขาก่อนจะเดินออกไปมองรอบๆเมือง แต่นั้นก็สร้งความประหลาดใจเมื่อคนในเมืองได้หลับไป ทำอย่างไรก็ไม่มีใครตื่น มีเพียงเธอคนเดียวบนโลกที่กำลังตื่น เธอเริ่มกลัว กลัวการอยู่คนเดียว เพราะว่าที่ผ่านมาเธอก็ได้อยู่คนเดียวมาตลอด เธอเริ่มร้องไห้และได้พูดประโยคเดิมซ้ำไปซ้ำมา “ฉันไม่อยากอยู่คนเดียว”

“เธอนี่เอง เหอ เหอ เหอ เหอ”ลัลลาบายในร่างของมนุษย์วิ่งมาหาเธอพร้อมกับจับมือเธอขึ้นมา ก่อนที่เขาจะเริ่มร้องเพลงกล่อม ให้หญิงสาวหลับไป เธอได้พุ่งเข้ามากอดอย่างเต็มแรงและร้องไห้ เมื่อลัลลาบายพยายามจะพูดปลอบใจ หญิงสาวผมทองก็ไม่ยอมฟังอะไร เพราะ ความกลัว เมื่อลัลลาบายสัมผัสถึงความกลัวมหาสาร เขาก็ไม่มีทางเลือกอะไรที่จะทำให้ความกลัวนี่หายไป นอกจากสัมผัสเดียว

ลัลลาบายได้จูบเธอเพื่อให้เธอหยุดร้องและหันมาสนใจเขา เมื่อหญิงสาวได้อึ่งไปสักพัก แต่เกิดอาการช็อค ลัลลาบายก็ได้กระชิบข้างหูของหญิงสาวเบาๆ ‘ฉันจะอยู่กับเธอเอง’ทำให้เธอยิ้มและเกิดอาการสบายใจขึ้นมา แต่ทว่าความหวั่นไหวที่ลัลลาบายได้สร้างขึ้นมานั้นกลับมาทำร้ายตัวของเขาเอง เขาเริ่มจะรู้สึกชอบมนุษย์ตนนี้ขึ้นมาแล้วสิน้ะ แต่ทำไมเธอถึง ลัลลาบายได้จ้องไปในดวงตาของหญิงสาว ปรากฏภาพของมนุษย์ชายหนุ่มคนนึงซึ้งแน่นอนว่าเป็นคนที่หญิงสาวได้มอบหัวใจให้เขาไปเสียแล้ว

“ยังงั้นเองสินะ”ลัลลาบายได้พูดออกมาพร้อมกับหยิบฟรุต เครื่องดนตรีที่เขาถนัดและเริ่มบรรเลงเพลงเพื่อกล่อมให้เธอหลับ แต่ทว่าเธอไม่ท่าทีจะง่วงแม่แต้นิด

“ทำไมเธอถึงไม่หลับ”ชายหนุ่มเริ่มมองหญิงสาวที่ตอนนี้กำลังจ้องพร้อมกับทำสีหน้าไม่พอใจเพราะเธอกำลังคิดว่าผู้ชายคนนี้เป็นที่ไม่ดี

“ฉันไม่ง่วง และนายเป็นใคร ทำไมคนในเมืองถึงหลับ”หญิงสาวได้เอ่ยถาม แต่ทว่าตอนนี้ไม่มีเวลาจะมาอธิบายเมื่อแสงของดาวหางเริ่มปรากฏมาที่โลก ลัลลายแปลงกากลับมาเป็นชุดสีฟ้าและได้อุ่มเธอ ไปที่ดินแดนแห่งความฝัน

“นายพอดีเลยลัลลาบาย พวกเราพร้อมที่จะไปหาบูกี้แมนแล้ว”มนุษย์ทรายเดินมาพร้อมกับเหล่าแทพทั้งหลายแต่ทว่าสายตาของมนุษย์ก็เหลือบไปเห็นสาวน้อยที่ติมมาด้วยและตอนนี้กำลังทำท่าทีที่หวาดกลัว

“อ่าว ! ไง สาวน้อยเธอชื่อ มาเรีย ใช่ไหม”มนุษย์ทรายทำท่าทีคราสโนว่าและเริ่มทักทายแต่ลัลลาบายได้บอกเกี่ยวกับดาวหางที่กำลังเคลื่อนที่มายังโลกมนุษย์

“ไม่มีเวลาแล้วพวกเรารีบไปเร็ว ระหว่างเดินทางไปลัลลาบายนายก็อธิบายให้เธอฟังเองและกัน”มนุษย์ทรายพูดจบก็หายตัวไปปล่อยให้ลัลลาบายได้อธิบายกับหญิงสาวที่ชื่อว่า มาเรีย..

“ที่นี่ไหน”หญิงสาวถามด้วยน้ำเสียงที่สั่น และกรอกตาไปรอบๆเพื่อมองสถานที่ที่สวยงามและดูอลังการเกินกว่าจะเป็นโลกมนุษย์

“ดินแดนแห่งความฝัน”ลัลลาบายตอบพร้อมกับเดินไปด้วยท่าทางที่ร้อน

“นายเป็นใคร”คำถามของมาเรียทำให้ลัลลาบายหยุดเดินและหันมาตอบพร้อมกับกอดอก

“ผมชื่อ ลัลลาบาย เป็นสิ่งที่มนุษย์ทรายสร้างขึ้นมาเพื่อกล่อมให้ผู้คนโดยเฉพาะเด็กๆให้นอนหลับ และฝันดี ผมสามารถเปลี่ยนแปลงรูปร่างได้ตามคนที่ผมกล่อมให้หลับได้ไม่ว่าจะเป็นคนสัตว์และสิ่งของ” พอพูดจบลัลลาบายก็ได้เปลี่ยนร่างเป็นชายหนุ่มคนที่มาเรียแอบชอบและเข้ามาจับมือเธอ ลักษณะท่าทางของเขาเหมือนกันมากจนแยกไม่ออกเลยที่เดียว...

“แปลกใจใช่ไหมล่ะ”ลัลลาบายพูดจบก็จับมือของมาเรียและเดินตามมนุษย์ทรายไป

ในที่สุดก็มาถึงสถานที่กักขังปีศาจที่น่ากลัวที่มีชื่อว่า บูกี้แมน คนที่เด็กๆก็ต่างหวาดกลัว กลัวสิ่งที่อยู่ในตู้ อยู่ใต้เตียง อยู่ในความมืด

“นั้นคืออะไรหน่ะ มัตทิว อ่ะ ลัลลาบาย”หญิงสาวเอ่ยถามพร้อมกับ หลุดชื่อของชายหนุ่มที่เขาแอบชอบออกมา

“เธอจะเรียกแบบนั้นก้ได้เพื่อความสายใจ”ลัลลาบายพูดก่อนที่จะไปดูสภาพของบูกี้แมน ตอนนั้นเขาได้ถูกโซ่ของความสุขรัดแน่นจนไม่สามารถขยับได้ และดูเหมือนว่าดาวหางก็กำลังจะเข้ามาในรัศมีโลกแล้วด้วย เมื่อดาวหางเริ่มเข้ามาในรัศมีบูกี้แมนก็เริ่มขยับ ผมสีดำของเขาเริ่มสั่นก่อนที่จะเงยหน้าข้นมาดวงตาสีแดงเริ่มส่องแสงสว่าง

“นายไม่มีทางได้ออกมาหรอกบูกี้แมน” มนุษย์ทรายได้ปาทรายฝันดีใส่เขา แต่เหมือนว่าบูกี้ไม่มีท่าทีตอบสนองเลยสักนิด ไม่ว่าจะเป็นพลังของเหล่าเทพ บูกี้แมนก็ไม่มีท่าทางสทกสท้านแม้แต่นิดเดียว

“ท่าทางไม่ดีแล้วล่ะ”ลัลลาบายเริ่มพูดออกมาด้วยท่าทีที่กังวนก่อนที่จะเริ่มร้องเพลงออกมาอีกครั้งและอีกครั้ง

“พวกแกมันอ่อนแอ”บูกี้แมนพูดออกมาพร้อมกับใช้เสื้อคลุมรัดตัวของมาเรีย เพราะว่ากลิ่นของมนุษย์นั้นเด่นมากในหมู่ของเทพ

“มาเรีย !”ลัลลาบายตะโกนออกมาก่อนที่จพุ่งเข้าไปหาบูกี้แมน แต่ทว่าถึงเขาจะถูกโซ่ความสุขที่แกร่งจนไม่สามรถทำลายได้แต่ก็ยังแพ้พลังความกลัวของเขาอยู่ดี

“ช่วยด้วยมันน่ากลัว มันน่ากลัวจริงๆ”มาเรียเริ่มพูดมาด้วยน้ำตาแห่งความกลัว นั้นแหละเป็นพลังที่ดีเริ่มที่เดียวสำหรับบูกี้แมน

“กลัวมาอีกสิ้มาเรียที่รัก กลัวเยอะๆเลย หึหึหึ”บูกี้แมนระเบิดหัวเราะออกมาพร้อมกับท่าทางสะใจที่ได้เห็นสีหน้าเจ็บใจของเหล่าเทพต่างๆที่ไม่สามารถทำอะไรได้

“มาเรีย ฉันจะอยู่ข้างๆเธอเอง ไม่เชื่อใจฉันหรอ”ลัลลาบาย พูดออกมาพร้อมกับนึกได้ว่า เขาได้อยู่ในร่างของชายหนุ่มที่มาเรียชอบ เขาสามารถทำให้เธอสบายใจได้

“มาเรีย ฉันเอง ฉันมัตทิวไง เธอไม่เชื่อใจฉันหรอ ฉันจะปกป้องเธอเอง” หลังจากที่ลัลลาบายได้พูดแบบนั้น หน้าของมาเรียก็ยิ้มออกมาทำให้เขาได้หลุดจากบูกี้แมนได้ และวิ่งเข้ามากอดลัลลาบายพร้อมกับน้ำตา แต่ทว่าครั้งนี้ไม่ม้ำตาแห่งความกลัว เมื่อเขาสองคนได้กอดกลับมีแสงสีชมพูที่อบอุ่น เหมือนพวกเขากำลังอยู่ห้วงห้วงหนึ่งที่มีแต่ความสุขและความอบอุ่น

“ความรักสินะ”มนุษย์ทรายได้พูดพร้อมกับ หันไปมองบูกี้แมนที่กำลังร้องอย่างทุกทรมาณ และพลังของเขาก็ได้หมดลง

“ดาวหางพันปีได้ไปแล้ว และเจ้าก็แพ้แล้ว บูกี้แมน” มนุษย์ทรายพูดพร้อมกับเดินไปจากห้องของบู้กี้แมน พร้อมกับลัลลาบายและมาเรีย

“ได้เวลากลับแล้วนะครับ”ลัลลาบายปล่อยมือและได้มองหน้าของมาเรียอีกครั้งก่อนที่จะไม่ได้พบกันอีก “ลาก่อน”

“ไม่ ! ฉันจะอยู่ที่นี้กับนาย” มาเรียได้พูดพร้อมกับพุ่งเข้ามากอดลัลลาบายด้วยแรงที่หมด เธอได้จูบลัลลาบายอีกครั้งเพื่อยืนยันว่าจะอยู่ที่นี่

“ฉันไม่ใช่มัตทิวนะ”ลัลลาบายคืนร่างให้กลับมาเป็นสภาพเดิม ชายหนุ่มที่มีผมสีฟ้าดวงตาสีน้ำเงิน ในชุดสูทสีฟ้า

“ฉันก็ไม่ได้ชอบมัตทิวตั้งแต่ที่ฉันจูบนายครั้งแรกแล้ว”มาเรียพูดพร้อมกับรอยยิ้มท่าเริงแต่ทว่าปัญหานั้นมีมากมายเกินที่ มนุษย์กับเทพจะสามารถอยู่ด้วยกันได้

“ถ้าเธออยู่ที่นี่ เธอก็จะตายเพราะเธอไม่ใช่เทพ แล้วถ้าฉันอยู่โลก ฉันก็หายไป” พอลัลลาบายพูดจบ มาเรียก็นิ่งไปสักพัก แต่ทว่านั้นไม่ใช่ปัญหา พอบทสนทนาเงียบไปทำให้เทพต่างๆที่แอบฟังก็พากันไปเล่าเรื่องนี้ให้มนุษย์ทราย และ ซานต้าครอสที่กำลังกินน้ำชากันอยู่

“พวกแกเป็นเทพขี้ยุ่งกันตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่ก็น่าเห็นใจเขานะ”มนุษย์ทรายเริ่มนึกแผนอะไรดีๆออกเพื่อให้มาเรียได้อยู่ที่นี่ กับลัลลาบาย แต่เขาจะต้องขอให้ซานต้าครอสช่วย ซึ้งเขาก็ยินดี

“มาเรีย” เสียงของชายแก่ เรียกเขามาจากข้างหลังที่ในระหว่างที่เขากำลังคุยกับมนุษย์ทรายอยู่

“ลุงซานต้า !?”มาเรียตกใจเล็กน้อยก่อนที่จะเริ่มถามว่า ‘มีอะไรหรอค่ะ’ แต่ไม่ทันที่เธอจะถามเขาก็เริ่มพูดขึ้นมาก่อน

“หนูเป็นเด็กดีมาตลอด ลุงก็มีรางวัลจะให้หนูในฐานะเด็กดี”ซานต้าครอสพูดเสร็จก็ได้ยื่นกล่องเล็กๆสีชมพูให้กลับมาเรีย “มีความสุขกับมันละ” และเขาก็ได้ขึ้นรถลากที่มีกวางเรนเดียร์เพื่อไปที่ขั่วโลกหนือ

“ลองเปิดดูซิ มาเรีย” ลัลลาบายพอจะเดาออกมาว่าข้างในคืออะไร เขาจึงถอยห่างออกมาและให้มาเรียได้เปิดกล่องเวทมนต์

พอมาเรียได้เปิดออกมาเขาก็พบกับแสงสีชมพูซึ่งได้เปลี่ยนเขาให้กลายเป็นเทพ แห่งความรัก...

พอมาเรียได้เป็นเทพเขาก็พุ่งข้ากอดลัลลาบาย และด้วยเหตุนี้ เขาสองก็ได้อยู่ด้วยกัน โลกมนุษย์ก็เริ่มกลับมาชีวิต เวลาก็เริ่มเดิน มาเรียก็ยังคงเรียนอยู่พอเรียนเสร็จเขาก็กลับขึ้นบนดินแดนแห่งความฝัน และเมื่อคนบนโลกมนุษย์มีความรักเขาก็จะไปช่วยให้เขาสองคนได้สมหวัง …

ลัลลาบายเป็นเพลงกล่อมเด็กที่มีความไพเราะและพอฟังก็ทำให้รู้สึกผ่อนคลาย

ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะค่ะ ^^

B B