หลีกทางหน่อย แฟนผ้มเป็นมาเฟียคร้าบ

ลำดับตอนที่ #7 : หน้าที่

\"อาชิ เธอเป็นอะไรนั่งเหม่อลอยอยู่ได้\"อาเฟยสะกิดอาชิที่นั่งท้าวคางจ้องออกไปทางนอกหน้าต่าง ไม่รู้ว่ามองหาพระแสงอะไรจนเขารำคาญเดินมาสะกิดเธอ อาชิถึงรู้สึก เธอหันไปมองรอบๆตัวปรากฎว่า คนทั้งสี่หันมามองเธอโดยนัยต์ดวงตาของทุกคนนั้นมีคำถามแฝงอยู่ เธอเป็นอะไร





\"ป่าวฉันไม่ได้เป็นไร ว่าแต่งานหน่ะเรียบร้อยมั้ย\"อาชิเปลี่ยนเรื่องทันที เซย่ารู้แกวว่ามันต้องมีอะไรแน่ๆ แต่ในเมื่อเจ้าตัวไม่อยากพูดถึงเขาเองก็ขัดใจอะไรไม่ได้ก็รู้ๆกันอยู่ ว่าถ้าขัดใจอะไรจะเกิดขึ้นสงสัยคงโดนระเห็จไปเป็นมาเฟียรับจ้างที่มาเลแน่นอน ส่วนที่เหลืออีกสามคนก็พอจะรู้นิสัยคุณเธอดีแล้วล่ะ





\"เรียบร้อย ได้มาอีกสิบแปดคน นี่รายชื่อ\"เควินบอกอย่างภาคภูมิใจในฝีมือของตน แต่หนึ่งในนี้ถ้าขาดกุนซืออย่างอาเปียวไป ก็คงสำเร็จได้ยาก อาชิรับบัญชีรายชื่อมายิ้มอย่างพอใจในงานชิ้นแรกที่ประสบความสำเร็จไปได้ด้วยดี ที่เธอมไม่ต้องเสียแรงสักนิด





\"เอาล่ะนะ นี่คืองานที่ทดสอบฝีมือพวกนายงานแรกถือว่าทุกคนผ่าน คราวนี้ฉัรคงมอบหมายงานที่แท้จริงให้สักที เริ่มจากอาเฟยก่อน นายเป็นคนเก่งด้านการใช้กำลังฉะนั้น ฉันจะให้เธอคุมคนในพรรคให้หมดและฝึกลูกน้องทุกคนให้เก่งในการต่อสู้โดยมือป่าวและใช้อาวุธ ส่วนนายเควินนายเป็นคนเจ้าเล่ห์ ฉันจะให้นายไปสืบความเป็นมาของโรงเรียนนี้ สิ้นปีนี้นายต้องสุปมาให้ได้ว่า เราควรยึดโรงเรียนนี้โดยวิธีไหนดี ส่วนนายอาเปียว นายเป็นคนที่ฉลาดรอบคอบเก่ง นายไม่ต้องทำอะไรมากติดตามฉันก็พอ เอาล่ะวันนี้เราพอแค่นี้ เซย่าตามฉันมาที่ห้องรับแขกด้วย ฉันมีเรื่องจะคุยกับนาย\"อาชิเดินอย่างมาดนางพญานำไป ทั้งสามคนไม่นับเซย่าเพิ่งจะทึ่งในตัวผูนำของเขาก็วันนี้ เควินเองยังอดชื่นชมในใจไม่ได้เลย ว่าสมแล้วที่เป็นหัวหน้าเพราะมาดผู้นำนั้นต้องยกให้เธอเลยจริงๆ ถึงจะเป็นผู้หญิง แต่ก็ไม่ได้ให้สรีระของความเป็นหญิงมาด้อยต่อการทำงาน





              เซย่าเดินตามอาชิออกมาที่ห้องรับแขกขนาดย่อมที่จัดไว้ด้านหลังบ้าน ถ้าใครเดินผ่านไปโดยไม่สังเกตอาจจะคิดว่าห้องนี้เป็นห้องเก็บของ เพราะห้องนี้ตั้งอยู่ใต้บันไดที่แคบมาก อยู่กันได้แค่สองคนเท่านั้นเอง อาชินั่งที่มุมหน้าต่าง เซย่านั่งอยู่อีกฝั่งหนึ่งของเธอ





\"ไอ้ประธานนักเรียนตัวแสบมันรู้เรื่องของฉัน\"





\"รู้ขนาดไหนครับ\"





\"หนูมะลิ นายคิดว่ามันรู้มากมั้ยล่ะ\"





\"เราคงต้องเก็บมันแล้วล่ะครับ\"





\"ยังดูท่าทีมันไปก่อน แต่ฉันหวังว่พวกนายคงไม่ป็นเป้าล่อให้มันจับได้นะ ไอนี่มันนกรู้ขนาดฉันองที่คิดว่าระวังตัวนักหนายังโดนจับได้เลย ฉันคิดว่ามันต้องมีเบื้องหลังอะไรบางอย่างซ่อนอยู่แน่ๆ นายไปสืบมาว่าครอบครัวมันทำงานอะไร\"





\"ครับ เอ่อ ป๋าส่งข่าวมาบอกว่าอาทิตย์หน้าให้เราเดินทางกลับฮ่องกงด่วนครับ\"





\"มีอะไรนักหนาว่ะ\"





\"ไม่ทราบครับ แต่ป๋ากำชับมาว่าต้องไปให้ได้\"





\"อือฉันไปก่อนนะ พอดีสัญญากับไอบะว่าจะกลับบ้านไม่เกินทุ่มหนึ่งถ้าไม่จำเป็น\"





           เซย่ามองร่างบางที่เดินออกไป พลางในใจก็คิดว่า คงไม่น่าเป้นห่วงเรื่องความสัมพันธํของสองพี่น้องนี้ น้อยนักที่คุณหนูอย่างอาชิที่เขารู้จักจะสัญญิงสัญญากับใคร เซย่าเบาใจไปเปราะนึง แต่ที่หนักใจเพิ่มขึ้นมานั่นคือเรื่อง เลน เขาไม่น่าประมาทให้ถูกจับได้เลย ถ้าตอนนั้นอาชิสั่งเขาคำเดียวว่าเก็บ ไม่มานั่งลังเลอยู่อย่างนี้เลยให้ตายสิ