ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : หนูมะลิ
\"วันนี้เธอเป็นอะไรดูหน้าแดงๆ\"เซย่าตั้งข้อสังเกตุเธอเมื่อ อาชิคอยหลบตาเขาแล้วพวงแก้มทั้งสองข้างยังเป็นสีแดงสุกเปร่งปรั่งเหมือนลูกเชอรี่ก็ไม่ปาน
\"ป่าว นายอย่ามาสนใจเรื่องของฉันนักเลยน่า\"อาชิกล่าวปัดรำคาญอย่างไม่สนใจ เพราะในใจเธอนั้นยังคงคิดถึงจมูกหนักๆของใครบางวคนที่กดมาแนบที่พวงแก้มเธอ ไม่รังเกียจหรอกนะ แต่หัวใจเจ้ากรรมนี่สิทะลึ่งเต้นโครมครามไม่เชื่อฟังเจ้าของมันซะเลย
\"อาชิ เราจะเริ่มงานกันเย็นนี้นะที่ชิบูย่าเธอจะไปด้วยมั้ย\"อาเฟยหันหลังมาถามเธอที่ยังไม่เลิกหน้าแดง
\"ตอนเย็นฉันไม่ว่างอ่ะ พวกนายไปกันเหอะได้เรื่องยังงัยไว้ค่อยคุยกันตอนเย็นที่บ้าน\"
\"เธอไม่ไปด้วยกันจริงๆเหรอ หมดสนุกแย่เลย\"เควินกล่าวอย่างเสียดาย หากแต่ในใจเขานั้นกลับโลดแล่นที่ไม่มีผู้คุมตามไป
\"เสียใจถึงฉันไม่ไปพวกนายอย่าหลงละเลิงไปหน่อยเลยน่า ยังงัยซะเซย่าก็ต้องตามไปคุมอยู่ดี\"อาชิพูดอย่างรู้ทันในใจของเควิน ที่ตอนนี้หน้าเขาเหลืออยู่สองนิ้ว
\"สมน้ำหน้า\"อาเปียวพูดอย่างสะใจเควินที่ตอนนี้หน้างอเป็นจวักหันกลับไปสนใจที่อาจารย์สอนอยู่หน้าชั้น
\"แล้วใครจะส่งเธอกลับบ้าน\"อาเปียวหันมาถามอาชิที่นั่งจดงานอยู่
\"ไม่เป็นไรพวกนายไม่ต้องห่วงฉันหรอกน่า ฉันกลับบ้านเองได้น่าโตป่านนี้แล้ว\"
เสียงเพลงหมดเวลาเรียนทุกคนแยกย้ายกันกลับบ้าน เหลืออยู่แค่ห้าคนเท่านั้นที่ยังคงอยู่ในห้องเรียนไม่ไปไหน พวกเขากำลังวางแผนกันว่า ที่ชิบูย่านั้นจะหาคนได้สักเท่าไหร่ในการพรรค และแน่นอนที่สุดคนที่วางแผนนั้นคือ อาชินั้นเอง ถึงตัวเธอไม่ไปก็เหมือนไปอยู่ดีเพราะเซย่านั้นเหมือนเป็นมือเป็นเท้าของอาชิ ที่ไว้ใจได้ดีที่สุด
\"ที่ชิบูย่ามันจะมีวัยรุ่นอยู่กลุ่มหนึ่งที่ชอบใช้กำลังและเก่งด้วย ถ้ามันจะขาดก็ขาดอยู่แค่อย่างเดียว นั่นคือผู้นำที่ดี\"อาชิพูดเปิดประเด็นสำหรับคนที่เราต้องการเอาเข้าร่วม
\"ตอนนี้รู้สึกว่าไอ้ เกนโตะมันคุมอยู่นะ\"อาเฟยผู้รอบรู้พูดอย่างมั่นใจในข้อมูลของตนเอง
\"เราน่าจะล้มมันให้ได้ก่อนเรื่องนั้นไม่ใช่เรื่องยาก เรื่องยากมันอยู่ที่ว่าพวกมันมีมากกว่าเราหลายคนหลายสิบเท่า แล้วแต่ละคนเก่งๆทั้งนั้น พวกนั้นมันยิ่งชอบหมาหมูอยู่ด้วย ถ้าพวกเราไปถ้ามันก็เหมือนแมงเม่าบินเข้ากองไฟ\"อาเฟยพูดอย่างประเมินสถานการ๋ได้อย่างแม่นยำ ไม่มีใครรู้ว่าอาชิกำลังดูสมรรถภาพของพรรคคนใหม่ว่า พวกเขาทั้งสามคนจะมีสมรรถภาพสักแค่ไหนกัน
\"ยังงี้ เราต้องเล่นกับพวกมัน\"เควินพูดด้วยดวงตาที่เจ้าเล่ห์ไม่แพ้นกเหยี่ยวที่กำลังออกล่าเหยื่อย
\"นายจะทำยังงัยล่ะ\"เซย่าถามเควิน
\"พวกนี้ในไม่ชอบให้ใครมาดูถูกพวกมัน เราต้องท้าพวกมันต่อยแบบตัวต่อตัว สิบหนึ่งว่ามันเอาแน่ ก็อย่างที่พูดว่ามันไม่ชอบให้ใครมาดูถูกถ้าเราพูดดูถูกพวกมันนิดหน่อย มันก็เอาแล้ว\"
\"แต่ก็รู้กันอยู่ว่ามันเก่งการต่อสู้นะโว้ยย\"อาเปียวขัดขึ้นมา
\"แต่มันถนัดหมาหมู่ไม่ถัดแบบหนึ่งต่อหนึ่งนี่หว่า อีกอย่างไอ้เฟยมันเกงเรื่องนี้นายจะแคร์อะไรว่ะ\"เควินพูดอย่างมีชัย คราวนี้อาชิพอจะเห็นลางๆแล้วล่ะว่าใครถนัดอะไรบ้าง อาเฟย ถนัดการต่อสู้ เควินนักวางแผนจอมเจ้าเล่ห์ และอาเปียวหนุ่มเจ้าความคิดแลรอบสุขุม เธอค่อยคลายกังวลหน่อย อย่างน้อยที่สุดสามคนนี้มีดีที่ไม่ซ้ำกันและและดีของแต่ละคนก็น่านับถือเชียวล่ะ
อาชิไล่ให้ทั้งสี่คนไปทำงานได้แล้วส่วนตัวเธอนั้นเดินตรงไปที่ห้องประธานนักเรียนที่เพิ่งขโมยหอมแก้มเธอไปเมื่อเช้านี้ ทำไมหนอเธอต้องทำตามเขาด้วย สุดท้ายขาของเธอก็มาหยุดอยู่ที่ประตูห้องที่แสนคุ้นตาเหลือเกิน อาชิเดินเข้าไปในห้องนั้นโดยไม่ได้เคาะประตู
\"เธอมาช้าอีกแล้วนะ\"เลน พูดเรียบๆ ไม่ได้กล่าวโทษจริงๆจังๆมากนัก อาชิเดินเข้าไปนั่งเก้าอี้ตรงข้ามมีโต๊ะกระจกเป็นตัวกั้นกลางระหว่างเธอและเขา
\"ฉันก็มาแล้วนี่ไง นายจะทำโทษฉันยังงัยว่ามา\"
\"ก็ไม่อะไรมากหรอกแค่อยากให้เธอเข้าร่วมงานประกวดมิสบิวตี้ด้วยเท่านั้น\"
\"ทำไมต้องเป็นฉัน\"
\"เพราะว่าโรงเรียนเราตกรอบมาหลายปีแล้ว ปีนี้ซึ่งฉันเป็นประธานนัหเรียนฉันอยากตอบแทนโรงเรียนบ้าง และนี้เป็นโอกาสสำคัญที่ฉันจะได้ทำอะไรเพื่อโรงเรียน แล้วฉันก็เห็นแววว่าเธออาจมีสิทธิ์เข้ารอบสุดท้ายและเผลอๆอาจจะได้มิสบิวตี้ด้วย อ้อ ลืมไปนี่มันงานใหญ่นะ งานประจำจังหวัด ถ้าเธอได้เธออาจจะได้เป็ดารานางแบบ ที่ผู้หญิงๆหลายๆคนฝันก็ได้\"
\"ฉันมีทางเลือกให้เดินอยู่แล้ว ไม่จำเป็นต้องเป็นดารานางแบบ\"
\"ฉันก็ไม่ได้หมายความว่าเธอจะต้องเป็นแค่เข้าประกวดเท่านั้น โดยฉันจะเป็นโค้ชเธอเอง\"
\"ถ้าฉันไม่เข้าประกวดล่ะ\"
\"เธอคงต้องไปอธิบายเรื่องพวกนี้กับอาจารย์ใหญ่แล้วล่ะ\"เลนส่งซองสีน้ำตาลมาให้อาชิเธอค่อยเปิดดูข้างใน ในนั้นเป็นรูปการต่อสู้เมื่อปีที่แล้วของเธอกับนักเรียนชายคู่แค้น ภาพที่เธอกำลังเตะก้านคอพอดี รูปต่อมาเป็นรูปที่เธอซอยผมสั้นใส่ชุดนักกีฬาเทควันโดอัดผู้ชาย และนั่นยังไม่น่าตกใจเท่า ใบเอกสารสำเนาจริงของเธอ
\"นายรู้\"อาชิพูดอย่างตกใจ
\"ถูกแล้วล่ะ หนูมะลิ ว่าไงตกลงจะเอาไง\"
\"ตกลงฉันทำ และหวังว่าเรื่องนี้ยังคงเป็นความลับต่อไป\"
\"ได้ถ้าเธอไม่คิดหนีในวันประกวดและไม่ดื้อกับโค้ชอย่างฉัน\"เลนพูดอย่างเจ้าเล่ห์ อาชิเองแทบจะลมจับเขารู้ว่าเธอมาจากฮ่องกงแถมยังรู้ชื่อเธออีก กฎเหล็กของโรงเรียนนี้คือไม่มีการรับนักเรียนที่เคยมีเรื่องทะเลาะวิวาทเข้ามาเรียน ไม่มีการรับนักเรียนที่แอบปลอมเอกสารแล้วเธอเองก็เคยปลอมเอกสารเป็นนักกีฬาเทควันโด ผู้ชายด้วย
\"อย่าให้ตัวเองพลาดบ้างแล้วกัน แล้วฉันจะเหยียบนายจมดินแน่\"
\"ฮ่าฮ่า ฉันจะรอนะ หนูมะลิ\"
\"อ้ากส์ ฉันชื่ออาชิเฟ้ย ไม่ใช่หนูมะลิ\"
\"จ๊ะ หนูมะลิแก้มเธอนิ่มดีนะ หอมชื่นใจฉันด้วย นิ้ม นิ่ม\"เลนพูดอย่างเป็นต่อ อาชิเดินปึงปังออกจากห้องโดยไม่ได้ยินคำพูดต่อจากนั้น
\"นึกว่าจะแสบอย่างเดียว น่ารักก็เป็นแฮะ\"
\"ป่าว นายอย่ามาสนใจเรื่องของฉันนักเลยน่า\"อาชิกล่าวปัดรำคาญอย่างไม่สนใจ เพราะในใจเธอนั้นยังคงคิดถึงจมูกหนักๆของใครบางวคนที่กดมาแนบที่พวงแก้มเธอ ไม่รังเกียจหรอกนะ แต่หัวใจเจ้ากรรมนี่สิทะลึ่งเต้นโครมครามไม่เชื่อฟังเจ้าของมันซะเลย
\"อาชิ เราจะเริ่มงานกันเย็นนี้นะที่ชิบูย่าเธอจะไปด้วยมั้ย\"อาเฟยหันหลังมาถามเธอที่ยังไม่เลิกหน้าแดง
\"ตอนเย็นฉันไม่ว่างอ่ะ พวกนายไปกันเหอะได้เรื่องยังงัยไว้ค่อยคุยกันตอนเย็นที่บ้าน\"
\"เธอไม่ไปด้วยกันจริงๆเหรอ หมดสนุกแย่เลย\"เควินกล่าวอย่างเสียดาย หากแต่ในใจเขานั้นกลับโลดแล่นที่ไม่มีผู้คุมตามไป
\"เสียใจถึงฉันไม่ไปพวกนายอย่าหลงละเลิงไปหน่อยเลยน่า ยังงัยซะเซย่าก็ต้องตามไปคุมอยู่ดี\"อาชิพูดอย่างรู้ทันในใจของเควิน ที่ตอนนี้หน้าเขาเหลืออยู่สองนิ้ว
\"สมน้ำหน้า\"อาเปียวพูดอย่างสะใจเควินที่ตอนนี้หน้างอเป็นจวักหันกลับไปสนใจที่อาจารย์สอนอยู่หน้าชั้น
\"แล้วใครจะส่งเธอกลับบ้าน\"อาเปียวหันมาถามอาชิที่นั่งจดงานอยู่
\"ไม่เป็นไรพวกนายไม่ต้องห่วงฉันหรอกน่า ฉันกลับบ้านเองได้น่าโตป่านนี้แล้ว\"
เสียงเพลงหมดเวลาเรียนทุกคนแยกย้ายกันกลับบ้าน เหลืออยู่แค่ห้าคนเท่านั้นที่ยังคงอยู่ในห้องเรียนไม่ไปไหน พวกเขากำลังวางแผนกันว่า ที่ชิบูย่านั้นจะหาคนได้สักเท่าไหร่ในการพรรค และแน่นอนที่สุดคนที่วางแผนนั้นคือ อาชินั้นเอง ถึงตัวเธอไม่ไปก็เหมือนไปอยู่ดีเพราะเซย่านั้นเหมือนเป็นมือเป็นเท้าของอาชิ ที่ไว้ใจได้ดีที่สุด
\"ที่ชิบูย่ามันจะมีวัยรุ่นอยู่กลุ่มหนึ่งที่ชอบใช้กำลังและเก่งด้วย ถ้ามันจะขาดก็ขาดอยู่แค่อย่างเดียว นั่นคือผู้นำที่ดี\"อาชิพูดเปิดประเด็นสำหรับคนที่เราต้องการเอาเข้าร่วม
\"ตอนนี้รู้สึกว่าไอ้ เกนโตะมันคุมอยู่นะ\"อาเฟยผู้รอบรู้พูดอย่างมั่นใจในข้อมูลของตนเอง
\"เราน่าจะล้มมันให้ได้ก่อนเรื่องนั้นไม่ใช่เรื่องยาก เรื่องยากมันอยู่ที่ว่าพวกมันมีมากกว่าเราหลายคนหลายสิบเท่า แล้วแต่ละคนเก่งๆทั้งนั้น พวกนั้นมันยิ่งชอบหมาหมูอยู่ด้วย ถ้าพวกเราไปถ้ามันก็เหมือนแมงเม่าบินเข้ากองไฟ\"อาเฟยพูดอย่างประเมินสถานการ๋ได้อย่างแม่นยำ ไม่มีใครรู้ว่าอาชิกำลังดูสมรรถภาพของพรรคคนใหม่ว่า พวกเขาทั้งสามคนจะมีสมรรถภาพสักแค่ไหนกัน
\"ยังงี้ เราต้องเล่นกับพวกมัน\"เควินพูดด้วยดวงตาที่เจ้าเล่ห์ไม่แพ้นกเหยี่ยวที่กำลังออกล่าเหยื่อย
\"นายจะทำยังงัยล่ะ\"เซย่าถามเควิน
\"พวกนี้ในไม่ชอบให้ใครมาดูถูกพวกมัน เราต้องท้าพวกมันต่อยแบบตัวต่อตัว สิบหนึ่งว่ามันเอาแน่ ก็อย่างที่พูดว่ามันไม่ชอบให้ใครมาดูถูกถ้าเราพูดดูถูกพวกมันนิดหน่อย มันก็เอาแล้ว\"
\"แต่ก็รู้กันอยู่ว่ามันเก่งการต่อสู้นะโว้ยย\"อาเปียวขัดขึ้นมา
\"แต่มันถนัดหมาหมู่ไม่ถัดแบบหนึ่งต่อหนึ่งนี่หว่า อีกอย่างไอ้เฟยมันเกงเรื่องนี้นายจะแคร์อะไรว่ะ\"เควินพูดอย่างมีชัย คราวนี้อาชิพอจะเห็นลางๆแล้วล่ะว่าใครถนัดอะไรบ้าง อาเฟย ถนัดการต่อสู้ เควินนักวางแผนจอมเจ้าเล่ห์ และอาเปียวหนุ่มเจ้าความคิดแลรอบสุขุม เธอค่อยคลายกังวลหน่อย อย่างน้อยที่สุดสามคนนี้มีดีที่ไม่ซ้ำกันและและดีของแต่ละคนก็น่านับถือเชียวล่ะ
อาชิไล่ให้ทั้งสี่คนไปทำงานได้แล้วส่วนตัวเธอนั้นเดินตรงไปที่ห้องประธานนักเรียนที่เพิ่งขโมยหอมแก้มเธอไปเมื่อเช้านี้ ทำไมหนอเธอต้องทำตามเขาด้วย สุดท้ายขาของเธอก็มาหยุดอยู่ที่ประตูห้องที่แสนคุ้นตาเหลือเกิน อาชิเดินเข้าไปในห้องนั้นโดยไม่ได้เคาะประตู
\"เธอมาช้าอีกแล้วนะ\"เลน พูดเรียบๆ ไม่ได้กล่าวโทษจริงๆจังๆมากนัก อาชิเดินเข้าไปนั่งเก้าอี้ตรงข้ามมีโต๊ะกระจกเป็นตัวกั้นกลางระหว่างเธอและเขา
\"ฉันก็มาแล้วนี่ไง นายจะทำโทษฉันยังงัยว่ามา\"
\"ก็ไม่อะไรมากหรอกแค่อยากให้เธอเข้าร่วมงานประกวดมิสบิวตี้ด้วยเท่านั้น\"
\"ทำไมต้องเป็นฉัน\"
\"เพราะว่าโรงเรียนเราตกรอบมาหลายปีแล้ว ปีนี้ซึ่งฉันเป็นประธานนัหเรียนฉันอยากตอบแทนโรงเรียนบ้าง และนี้เป็นโอกาสสำคัญที่ฉันจะได้ทำอะไรเพื่อโรงเรียน แล้วฉันก็เห็นแววว่าเธออาจมีสิทธิ์เข้ารอบสุดท้ายและเผลอๆอาจจะได้มิสบิวตี้ด้วย อ้อ ลืมไปนี่มันงานใหญ่นะ งานประจำจังหวัด ถ้าเธอได้เธออาจจะได้เป็ดารานางแบบ ที่ผู้หญิงๆหลายๆคนฝันก็ได้\"
\"ฉันมีทางเลือกให้เดินอยู่แล้ว ไม่จำเป็นต้องเป็นดารานางแบบ\"
\"ฉันก็ไม่ได้หมายความว่าเธอจะต้องเป็นแค่เข้าประกวดเท่านั้น โดยฉันจะเป็นโค้ชเธอเอง\"
\"ถ้าฉันไม่เข้าประกวดล่ะ\"
\"เธอคงต้องไปอธิบายเรื่องพวกนี้กับอาจารย์ใหญ่แล้วล่ะ\"เลนส่งซองสีน้ำตาลมาให้อาชิเธอค่อยเปิดดูข้างใน ในนั้นเป็นรูปการต่อสู้เมื่อปีที่แล้วของเธอกับนักเรียนชายคู่แค้น ภาพที่เธอกำลังเตะก้านคอพอดี รูปต่อมาเป็นรูปที่เธอซอยผมสั้นใส่ชุดนักกีฬาเทควันโดอัดผู้ชาย และนั่นยังไม่น่าตกใจเท่า ใบเอกสารสำเนาจริงของเธอ
\"นายรู้\"อาชิพูดอย่างตกใจ
\"ถูกแล้วล่ะ หนูมะลิ ว่าไงตกลงจะเอาไง\"
\"ตกลงฉันทำ และหวังว่าเรื่องนี้ยังคงเป็นความลับต่อไป\"
\"ได้ถ้าเธอไม่คิดหนีในวันประกวดและไม่ดื้อกับโค้ชอย่างฉัน\"เลนพูดอย่างเจ้าเล่ห์ อาชิเองแทบจะลมจับเขารู้ว่าเธอมาจากฮ่องกงแถมยังรู้ชื่อเธออีก กฎเหล็กของโรงเรียนนี้คือไม่มีการรับนักเรียนที่เคยมีเรื่องทะเลาะวิวาทเข้ามาเรียน ไม่มีการรับนักเรียนที่แอบปลอมเอกสารแล้วเธอเองก็เคยปลอมเอกสารเป็นนักกีฬาเทควันโด ผู้ชายด้วย
\"อย่าให้ตัวเองพลาดบ้างแล้วกัน แล้วฉันจะเหยียบนายจมดินแน่\"
\"ฮ่าฮ่า ฉันจะรอนะ หนูมะลิ\"
\"อ้ากส์ ฉันชื่ออาชิเฟ้ย ไม่ใช่หนูมะลิ\"
\"จ๊ะ หนูมะลิแก้มเธอนิ่มดีนะ หอมชื่นใจฉันด้วย นิ้ม นิ่ม\"เลนพูดอย่างเป็นต่อ อาชิเดินปึงปังออกจากห้องโดยไม่ได้ยินคำพูดต่อจากนั้น
\"นึกว่าจะแสบอย่างเดียว น่ารักก็เป็นแฮะ\"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น