ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Chapter 1 : อ่านเอาดิ
chapter 1
สวัสดีครับ ผมเชื่อว่าทุกคนที่เข้าเปิดเข้ามาอ่านร้อยทั้งร้อยคงอยากจะจับโกหกใครสักคนหนึ่งหรือกำลังหาวิธีที่โกหกใครสักคนหนึ่งให้แนบเนียน นิยายในเรื่องนี้อาจไม่เหมาะสมสำหรับคนที่กำลังมีความรัก แต่มันก็อาจจะพาพวกคุณพบกับความจริงได้อย่างน่าอัศจรรย์ทีเดียว พวกคุณเคยรู้สึกว่าตัวเองเหมือนตัวตลกหรือป่าว และแน่นอนที่สุดเมื่อพวกคุณกำลังรู้สึกแบบนั้น นั่นเป็นศัญญาณแห่งการโกหกแล้วล่ะ แล้วเคยมั้ยที่พยายามจะแก้เผ็ดโดยการโกหกเขากลับแต่ก็ไม่สามารถทำได้สักครั้ง และนี่เป็นทางออกที่ดีที่สุดสำหรับคนที่กำลังมีปัญหา
ผมขอเสนอว่าถ้าใครยังไม่คิดที่จะเลิกกับแฟนของคุณกรุณาปิดหน้านี้ทิ้งและอย่าเปิดมันออกมาอ่านอีก และถ้าใครที่พยายามกำลังจะจับโกหกไอ้แก่ที่บ้านหรืออยากทุบหัวบอเฟรนของคุณ คุณฉลาดแล้วล่ะครับที่เปิดมันออกอ่าน
....................................................................................................
ห้องสี่เหลี่ยมที่กว้างขวางพนักงานที่กำลังนั่งหน้าเครียดกันทั้งห้องเพราะต้องสรุปยอดของไตรมาศนี้ ไม่มีใครพักหายใจหรอกและคงไม่มีใครอยากโดนตัดโบนัสที่กำลงัจะได้เย็นนี้ด้วย ทนายความที่เดินออกจากห้องสี่เหลี่ยมเล็กๆกันให้วุ่น นี่หละ บริษัททนายความที่ไม่ใหญ่มากแต่ความสามารถนั้นเหลือร้าย
\"คุณ จิม เป็นงัยมั่ง เรื่องที่ให้ไปว่าความ\"ชายวัยสามสิบต้นๆถามหนุ่มน้อยวัยยี่สิบห้าปีที่ไม่มีร่องรอยของความพ่ายแพ้ มีแต่รอยยิ้มของผู้ชนะ คงไม่ต้องเดาก็รู้ถึงคำตอบนั้นดี
\"สบายดีครับ\"จิมตอบชายผู้นั้นด้วยท่าทีไม่เคร่งเครียดมีรอยยิ้มที่ระบายอยู่เต็มใบหน้า
\"..............\"
\"ไม่ทราบว่าคุณ วอลล์ เรียกผมมาในวันนี้มีงานเร่งด่วนอะไรให้ผมทำหรือครับ\"จิมถามผู้เป็นเจ้านายของเขาอย่างรู้ทัน วอลล์ยิ้มอย่างใจเย็นและภูมิในในหลานชายคนนี้นิดๆ ถูกแล้วล่ะคนที่นั่งอยู่ตรงหน้าเขา ที่มีอายุห่างกันแค่หกปีกว่าๆ นั้นแหละหลานชายเขาเอง
\"เอาล่ะหลานชาย ถึงเวลาแล้วที่เธอควรที่จะได้พักเสียที เธอทำงานมาก็สมควรแก่เวลาแล้ว ผมจะให้คุณไปพัก พรุ่งนี้คุณคงเดินทางถึงพอดีแหละ อ้อ ผมส่งเลขาไปด้วย เธอชื่อว่า อลิซ แล้วคุณจะได้พบเธอที่นั่น\"
\"นายนี่ชอบเล่นตลกไม่เปลี่ยนเลยนะ ว่าแต่ว่า คราวนี้หวังว่าคงเงินดีกว่าคราวก่อนนะ\"
\"แน่อยู่แล้วล่ะ\"สองหนุ่มพูดคุยกันในเรื่องที่คนนอกไม่สามารถเข้าใจได้ นอกจากสองคนนี้ บริษัททนายความแห่งนี้ มีอีกอย่างหนึ่งที่แอบแฝงอยู่คือ การรับจ้างจับโกหกทุกอย่างและรับที่จะโกหกแทนคนที่ว่าจ้างด้วยเช่นกัน แต่เมื่อใดที่งานสำร็จแล้ว แน่นอนที่สุดเงินรางวัลต้องดีด้วย ไม่มีใครรู้ว่าสองคนทำงานนี้ แม้แต่คนว่าจ้างเพราะเขาจะไม่มีทางรู้ตัวตนที่แท้จริงของสองคนนี้เลย
.................................................................................
จิม ยืดแข้งยืดขาเขาเพิ่งลงจากรถไฟใต้ดินได้ไม่เกินสองชั่วโมงหมาดๆ เมื่อเขาลงมาเขาก็มองหาคนหญิงสาวที่ชื่อ อลิซ ทันที สงสัยเธอคงน่ารักน่าดู ฮ่าฮ่า วอลล์ช่างรู้ใจเราจริงๆ ทำงานพร้อมกับฮันนี่มูนนี่ดีจริงๆ ยังไม่ทันที่จิมจะคิดอะไรเสร็จ ก็มีชายหนุ่มวัย สิบเจ็ดปีเดินเข้ามาหาเขา
\"เฮ้ นายใช่จิมหริอป่าว\"
\"แน่นอนอยู่แล้ว ไอ้หนู\"
ไม่อกี้แกเรียกฉันว่าอะไรนะ\"
\"อ๋อ ป่าวๆจ๊ะ ว่าแต่ว่าไหน ล่ะคนที่ชื่ออลิซ ไอ้ เอ้ย พาผมไปหาเธอหน่อยสิ\"
\"ผมไงอลิซ\"นั่นแหละความฝันของผมก็จบลงอย่าบอกนะ วอลล์ว่าจะให้ฉันมาทำงานกับไอ้เด็กไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมนี่ จิมมองหนุ่มน้อยวัยสิบเจ็ดด้วยสายตาเหยียดๆ ซึ่งสายตาของอลิซนั้นก็ไม่ต่างอะไรไปจาก จิม จะให้ตรูมาทำงานกะไอ้งั่งเนี่ยนะ จะรอดมั้ย
\"ว่าแต่ว่าไอ้ เอ้ย อลิซ พาฉันไปที่พักหน่อยสิ เราคงต้องทำงานกันอีกนาน\"
\"ไม่หรอกครับ แค่ผมเห็นหน้าคุณ ผมก็มีแรงเร่งสปีช ทำงานให้เสร็จให้เร็วที่สุด ถ้าเป็นไปได้อาจก่อนกำหนดดลยด้วยซ้ำ\" อลิซเดินออกไปทิ้งให้จิมยืนอยู่คนเดียว ตกลงมันหลอกด่าเราใช่มั้ย หนอยไอ้เปิ้ยกเอ้ย ไอ้ลูกหมา อย่าให้ถึลตาฉันมั่งแล้วกัลล์ จิมกัดฟันกรอดๆแล้วหิ้วกระเป๋าวิ่งตาอลิซที่เดินลิ่วๆล่วงหน้าไปก่อน
.....................................................................
ในห้องสี่เหลี่ยมแคบๆ มีเตาผิงไฟอยู่ที่ปลายเตียง เตียงสองสองอันที่ตั้งอยู่ตรงกลางห้องห้องน้ำที่วางแอบอยู่ตรงระเบียง ถ้าไม่สังเกตให้ดีว่าทางที่เดินเข้ามาจะมีซอกเล็กๆอยู่นั่นแหละห้องครัว ชั้นดีเลย เมื่อจิมเดินเข้าในห้องพักแล้วต้องสลดใจเมื่อเห็นสภาพ ใครจะคาดคิดล่ะว่าหนุ่มหล่อ ไฮโซ มาดเนี้ยบอย่างเขาต้องมาอาศัยในที่แบบนี้ เขาวางกระเป๋าลงที่เตียงริมสุดหน้าต่าง แล้วหย่อนก้นลง ให้สมกับความเนื่อยที่เดินเข้าที่พัก ใครดูก็รู้ว่าหนุ่มน้อยผมแดงตรงหน้าต้องแกล้งเขาแน่ ที่ให้เดินมาเกือบชั่วโมงๆแทนที่จะนั่งแทกซี่มา
\"เหนื่อยเหรอ\"จิมหันไปมองอลิซอยากจะต่อยคนตรงหน้าให้ลมกลิ้งไปกับพื้นถ้าไม่ติดที่ว่าเขายังเด็กกว่า อลิซสูงเท่าไหล่เขาเองหน้าตาจิ้มลิ้ม เหมือลูกครึ่ง
\"ไม่ว่าแต่ นายเป็นลูกครึ่งอะไร\"เขาถามข้อสงสัยทันทีอย่างไม่รอช้า
\"ออส จีน ญุ่ปุ่น เมกานิดนึง ผสมกับแขกหน่อยๆ\"
\"ทำไมมันหลายชาติจังว่ะ\"
\"อ้าว พอดี บรรพบุรุษอยากได้หลานเป็นหลายชาติเลยผสมกันนานหน่อย กว่าจะออกมาเป็นผม\" เมื่อจิมได้ยินคำตอบนั้น แทบจะถอนหายใจ ปากเสียแถมทะลึ่งอีก ให้ตายสิ เขาต้องอยู่กับไอ้เด็กหนุ่มคนนี้อีกนานมั้ย ภาวนาอยากมห้งานนี้เสร็จเร็วๆจัง
\"ฉันต้องเริ่มงานที่ไหน\"
\"มหาวิทยาลัย บรอสด์กิส ที่ฉันกำลังเรียนอยู่ นายต้องเข้าไปเป็นอาจารย์ที่นั่น วอลล์เข้าคงจีดการเรื่องนี้ให้นายเรียบร้อยแล้วล่ะ\"
\"ฉันต้องทำอะไรบ้าง\"
\"กำลังจะพูดนายอย่าขัดสิ\"อลิซหันไปดุคนที่ตัวโตกว่า\"หนึ่งนายต้องจับพิรุธของอาจารย์ใหญ่ที่โรงเรียนนี้ให้ได้ว่า เขาคือ แอนดรู อาร์ส ตัวจริงรึป่าว\"
\"จะบ้าเหรอใครจะปลอมตัวได้เนียนขนาดนั้นนอกจากจะฝาแฝด อย่าบอกนะ\"
\"อือ นายเข้าใจถูกแล้วล่ะ แอนดรูมีพี่ชายฝาแฝดอีกคนชื่อว่า จอห์น แต่จอห์น เขาตายไปเมื่อต้นปี เพราะลูกปืนลึกลับ ฉันสงสัยว่าต้องมีเงื่อนงำบางอย่างแอบแฝงอยู่แน่ เพราะแอนดรูมีพฤติกรรมที่เปลี่ยนไป แต่ฉันไม่สามารถหาหลักฐานเล่นงานเขาได้ อ้อ นายอาจจะมีจ๊อบพิเศาให้ทำด้วยนะ\"
\"จ๊อบอะไร\"จิมเริ่มไม่ไว้ใจกับสีหน้าเจ้าเล่ห์ของอลิซเท่าไหร่
\"ก็รับจับเท็จพวกผู้ชายที่ชอบโกหกแฟน\"
\"โอย ฉับรับทำแต่งานใหญ่ๆนะ ไม่ใช่งานกล้วยๆแบบนี้\"จิมปฎิเสธทันทีโดยไม่ต้องคิด เขามีอาชิพทั้งทนายความและนักสืบนิดบวกกับจับโกหกหน่อยๆ แต่ก็นั้นแหละเพราะเป้าหมายสูงสุดคือการหาเงินมาขอสาวแต่งงาน
\"ตามใจเพราะที่นี่มีแต่นักศึกษาของมหาเศรษฐีทั้งนั้น\"
\"งั้นตกลงเริ่มงานพรุ่งนี นายมีหน้าที่หาจ๊อบพิเศษให้ฉันทำ โอเค สามสิบเปอร์เซนต์ของนาย\"
\"เรื่อง ห้าสิบห้าสิบขาดตัว\"
สวัสดีครับ ผมเชื่อว่าทุกคนที่เข้าเปิดเข้ามาอ่านร้อยทั้งร้อยคงอยากจะจับโกหกใครสักคนหนึ่งหรือกำลังหาวิธีที่โกหกใครสักคนหนึ่งให้แนบเนียน นิยายในเรื่องนี้อาจไม่เหมาะสมสำหรับคนที่กำลังมีความรัก แต่มันก็อาจจะพาพวกคุณพบกับความจริงได้อย่างน่าอัศจรรย์ทีเดียว พวกคุณเคยรู้สึกว่าตัวเองเหมือนตัวตลกหรือป่าว และแน่นอนที่สุดเมื่อพวกคุณกำลังรู้สึกแบบนั้น นั่นเป็นศัญญาณแห่งการโกหกแล้วล่ะ แล้วเคยมั้ยที่พยายามจะแก้เผ็ดโดยการโกหกเขากลับแต่ก็ไม่สามารถทำได้สักครั้ง และนี่เป็นทางออกที่ดีที่สุดสำหรับคนที่กำลังมีปัญหา
ผมขอเสนอว่าถ้าใครยังไม่คิดที่จะเลิกกับแฟนของคุณกรุณาปิดหน้านี้ทิ้งและอย่าเปิดมันออกมาอ่านอีก และถ้าใครที่พยายามกำลังจะจับโกหกไอ้แก่ที่บ้านหรืออยากทุบหัวบอเฟรนของคุณ คุณฉลาดแล้วล่ะครับที่เปิดมันออกอ่าน
....................................................................................................
ห้องสี่เหลี่ยมที่กว้างขวางพนักงานที่กำลังนั่งหน้าเครียดกันทั้งห้องเพราะต้องสรุปยอดของไตรมาศนี้ ไม่มีใครพักหายใจหรอกและคงไม่มีใครอยากโดนตัดโบนัสที่กำลงัจะได้เย็นนี้ด้วย ทนายความที่เดินออกจากห้องสี่เหลี่ยมเล็กๆกันให้วุ่น นี่หละ บริษัททนายความที่ไม่ใหญ่มากแต่ความสามารถนั้นเหลือร้าย
\"คุณ จิม เป็นงัยมั่ง เรื่องที่ให้ไปว่าความ\"ชายวัยสามสิบต้นๆถามหนุ่มน้อยวัยยี่สิบห้าปีที่ไม่มีร่องรอยของความพ่ายแพ้ มีแต่รอยยิ้มของผู้ชนะ คงไม่ต้องเดาก็รู้ถึงคำตอบนั้นดี
\"สบายดีครับ\"จิมตอบชายผู้นั้นด้วยท่าทีไม่เคร่งเครียดมีรอยยิ้มที่ระบายอยู่เต็มใบหน้า
\"..............\"
\"ไม่ทราบว่าคุณ วอลล์ เรียกผมมาในวันนี้มีงานเร่งด่วนอะไรให้ผมทำหรือครับ\"จิมถามผู้เป็นเจ้านายของเขาอย่างรู้ทัน วอลล์ยิ้มอย่างใจเย็นและภูมิในในหลานชายคนนี้นิดๆ ถูกแล้วล่ะคนที่นั่งอยู่ตรงหน้าเขา ที่มีอายุห่างกันแค่หกปีกว่าๆ นั้นแหละหลานชายเขาเอง
\"เอาล่ะหลานชาย ถึงเวลาแล้วที่เธอควรที่จะได้พักเสียที เธอทำงานมาก็สมควรแก่เวลาแล้ว ผมจะให้คุณไปพัก พรุ่งนี้คุณคงเดินทางถึงพอดีแหละ อ้อ ผมส่งเลขาไปด้วย เธอชื่อว่า อลิซ แล้วคุณจะได้พบเธอที่นั่น\"
\"นายนี่ชอบเล่นตลกไม่เปลี่ยนเลยนะ ว่าแต่ว่า คราวนี้หวังว่าคงเงินดีกว่าคราวก่อนนะ\"
\"แน่อยู่แล้วล่ะ\"สองหนุ่มพูดคุยกันในเรื่องที่คนนอกไม่สามารถเข้าใจได้ นอกจากสองคนนี้ บริษัททนายความแห่งนี้ มีอีกอย่างหนึ่งที่แอบแฝงอยู่คือ การรับจ้างจับโกหกทุกอย่างและรับที่จะโกหกแทนคนที่ว่าจ้างด้วยเช่นกัน แต่เมื่อใดที่งานสำร็จแล้ว แน่นอนที่สุดเงินรางวัลต้องดีด้วย ไม่มีใครรู้ว่าสองคนทำงานนี้ แม้แต่คนว่าจ้างเพราะเขาจะไม่มีทางรู้ตัวตนที่แท้จริงของสองคนนี้เลย
.................................................................................
จิม ยืดแข้งยืดขาเขาเพิ่งลงจากรถไฟใต้ดินได้ไม่เกินสองชั่วโมงหมาดๆ เมื่อเขาลงมาเขาก็มองหาคนหญิงสาวที่ชื่อ อลิซ ทันที สงสัยเธอคงน่ารักน่าดู ฮ่าฮ่า วอลล์ช่างรู้ใจเราจริงๆ ทำงานพร้อมกับฮันนี่มูนนี่ดีจริงๆ ยังไม่ทันที่จิมจะคิดอะไรเสร็จ ก็มีชายหนุ่มวัย สิบเจ็ดปีเดินเข้ามาหาเขา
\"เฮ้ นายใช่จิมหริอป่าว\"
\"แน่นอนอยู่แล้ว ไอ้หนู\"
ไม่อกี้แกเรียกฉันว่าอะไรนะ\"
\"อ๋อ ป่าวๆจ๊ะ ว่าแต่ว่าไหน ล่ะคนที่ชื่ออลิซ ไอ้ เอ้ย พาผมไปหาเธอหน่อยสิ\"
\"ผมไงอลิซ\"นั่นแหละความฝันของผมก็จบลงอย่าบอกนะ วอลล์ว่าจะให้ฉันมาทำงานกับไอ้เด็กไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมนี่ จิมมองหนุ่มน้อยวัยสิบเจ็ดด้วยสายตาเหยียดๆ ซึ่งสายตาของอลิซนั้นก็ไม่ต่างอะไรไปจาก จิม จะให้ตรูมาทำงานกะไอ้งั่งเนี่ยนะ จะรอดมั้ย
\"ว่าแต่ว่าไอ้ เอ้ย อลิซ พาฉันไปที่พักหน่อยสิ เราคงต้องทำงานกันอีกนาน\"
\"ไม่หรอกครับ แค่ผมเห็นหน้าคุณ ผมก็มีแรงเร่งสปีช ทำงานให้เสร็จให้เร็วที่สุด ถ้าเป็นไปได้อาจก่อนกำหนดดลยด้วยซ้ำ\" อลิซเดินออกไปทิ้งให้จิมยืนอยู่คนเดียว ตกลงมันหลอกด่าเราใช่มั้ย หนอยไอ้เปิ้ยกเอ้ย ไอ้ลูกหมา อย่าให้ถึลตาฉันมั่งแล้วกัลล์ จิมกัดฟันกรอดๆแล้วหิ้วกระเป๋าวิ่งตาอลิซที่เดินลิ่วๆล่วงหน้าไปก่อน
.....................................................................
ในห้องสี่เหลี่ยมแคบๆ มีเตาผิงไฟอยู่ที่ปลายเตียง เตียงสองสองอันที่ตั้งอยู่ตรงกลางห้องห้องน้ำที่วางแอบอยู่ตรงระเบียง ถ้าไม่สังเกตให้ดีว่าทางที่เดินเข้ามาจะมีซอกเล็กๆอยู่นั่นแหละห้องครัว ชั้นดีเลย เมื่อจิมเดินเข้าในห้องพักแล้วต้องสลดใจเมื่อเห็นสภาพ ใครจะคาดคิดล่ะว่าหนุ่มหล่อ ไฮโซ มาดเนี้ยบอย่างเขาต้องมาอาศัยในที่แบบนี้ เขาวางกระเป๋าลงที่เตียงริมสุดหน้าต่าง แล้วหย่อนก้นลง ให้สมกับความเนื่อยที่เดินเข้าที่พัก ใครดูก็รู้ว่าหนุ่มน้อยผมแดงตรงหน้าต้องแกล้งเขาแน่ ที่ให้เดินมาเกือบชั่วโมงๆแทนที่จะนั่งแทกซี่มา
\"เหนื่อยเหรอ\"จิมหันไปมองอลิซอยากจะต่อยคนตรงหน้าให้ลมกลิ้งไปกับพื้นถ้าไม่ติดที่ว่าเขายังเด็กกว่า อลิซสูงเท่าไหล่เขาเองหน้าตาจิ้มลิ้ม เหมือลูกครึ่ง
\"ไม่ว่าแต่ นายเป็นลูกครึ่งอะไร\"เขาถามข้อสงสัยทันทีอย่างไม่รอช้า
\"ออส จีน ญุ่ปุ่น เมกานิดนึง ผสมกับแขกหน่อยๆ\"
\"ทำไมมันหลายชาติจังว่ะ\"
\"อ้าว พอดี บรรพบุรุษอยากได้หลานเป็นหลายชาติเลยผสมกันนานหน่อย กว่าจะออกมาเป็นผม\" เมื่อจิมได้ยินคำตอบนั้น แทบจะถอนหายใจ ปากเสียแถมทะลึ่งอีก ให้ตายสิ เขาต้องอยู่กับไอ้เด็กหนุ่มคนนี้อีกนานมั้ย ภาวนาอยากมห้งานนี้เสร็จเร็วๆจัง
\"ฉันต้องเริ่มงานที่ไหน\"
\"มหาวิทยาลัย บรอสด์กิส ที่ฉันกำลังเรียนอยู่ นายต้องเข้าไปเป็นอาจารย์ที่นั่น วอลล์เข้าคงจีดการเรื่องนี้ให้นายเรียบร้อยแล้วล่ะ\"
\"ฉันต้องทำอะไรบ้าง\"
\"กำลังจะพูดนายอย่าขัดสิ\"อลิซหันไปดุคนที่ตัวโตกว่า\"หนึ่งนายต้องจับพิรุธของอาจารย์ใหญ่ที่โรงเรียนนี้ให้ได้ว่า เขาคือ แอนดรู อาร์ส ตัวจริงรึป่าว\"
\"จะบ้าเหรอใครจะปลอมตัวได้เนียนขนาดนั้นนอกจากจะฝาแฝด อย่าบอกนะ\"
\"อือ นายเข้าใจถูกแล้วล่ะ แอนดรูมีพี่ชายฝาแฝดอีกคนชื่อว่า จอห์น แต่จอห์น เขาตายไปเมื่อต้นปี เพราะลูกปืนลึกลับ ฉันสงสัยว่าต้องมีเงื่อนงำบางอย่างแอบแฝงอยู่แน่ เพราะแอนดรูมีพฤติกรรมที่เปลี่ยนไป แต่ฉันไม่สามารถหาหลักฐานเล่นงานเขาได้ อ้อ นายอาจจะมีจ๊อบพิเศาให้ทำด้วยนะ\"
\"จ๊อบอะไร\"จิมเริ่มไม่ไว้ใจกับสีหน้าเจ้าเล่ห์ของอลิซเท่าไหร่
\"ก็รับจับเท็จพวกผู้ชายที่ชอบโกหกแฟน\"
\"โอย ฉับรับทำแต่งานใหญ่ๆนะ ไม่ใช่งานกล้วยๆแบบนี้\"จิมปฎิเสธทันทีโดยไม่ต้องคิด เขามีอาชิพทั้งทนายความและนักสืบนิดบวกกับจับโกหกหน่อยๆ แต่ก็นั้นแหละเพราะเป้าหมายสูงสุดคือการหาเงินมาขอสาวแต่งงาน
\"ตามใจเพราะที่นี่มีแต่นักศึกษาของมหาเศรษฐีทั้งนั้น\"
\"งั้นตกลงเริ่มงานพรุ่งนี นายมีหน้าที่หาจ๊อบพิเศษให้ฉันทำ โอเค สามสิบเปอร์เซนต์ของนาย\"
\"เรื่อง ห้าสิบห้าสิบขาดตัว\"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น