ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Fake Club ::> ละครร้าย โกหกรัก [yaoi]

    ลำดับตอนที่ #1 : Work shop #1 >>> บทนำ

    • อัปเดตล่าสุด 4 ก.ย. 56


    ในยามเข้าที่แสงทอจากดวงอาทิตย์ตกต้องกระจกบานใหญ่บนหัวเตียง เสียงนกตัวน้อยๆร้องแหว่วๆดังมาจากขอบหน้าต่าง เมื่อมองออกไปเห็นทุ่งหญ้ากว้างใหญ่สุดตระกานตา และเมื่อเหลือบกลับมาก็เห็นทางรถไฟทอดยาวออกไป เป็นเช้าที่สดใสและอาอากศสดชื่น น่าออกไปสูดอากาศข้างนอกจริงๆ

     

    "เพื่อนครับ... ไอ่คุณเพื่อนครับ... ไอ่เ ี่ยคุณเพื่อมแทครับ!!!!!! เมิงจะนอนอีกชาติเสดรึไง เดี๋ยวก้อไปเรียนไม่ทันหรอกเมิง!!!" เสียงนกเสียงกาที่ดังมากระโสดของผมนี่มัน ... U_U

     

    "ตื่นละครับ สัด!!! เมิงจะตะโกนเพื่อ!! นี่เพิ่ง7โมง เข้าเรียนตั้ง9โมง คือกุอาบน้ำชั่วโมงครึ่งค่อยออกยังไปทัน!!!" -*-

     

    "อ่าวหรอ นึกว่าจะสายละ ฮ่าๆๆๆๆ" ไอ่ทันมันว่า U_U

     

    อ้อ ผมคงลืมแนะนำตัวไป ผมชื่อแทครับ เป็นนักศึกษาคณะวิศวกรรมศาสตร์ ปี2ของมหาวิทยาลัยชื่อดังย่านชานกรุงพระนครนี่แหละคับ มีทางรถไฟตัดผ่าน เดินทางสะดวกมาก และไอ่คนที่ปลุกผมแต่เช้า ก้อไม่ใช่ใครคับ มันเป็นเพื่อนที่มหาลัยเนี่ยแหละ และมันมาขออาศัยผมอยู่เพราะไม่มีหอจะอยู่คับ ชื่อไอ่ทัน

     

    "คือเมิงจะนั่งยิ้มคนเดียวอีกนานป่ะ กุจะได้เรียกรถโรงบาลให้"

     

    "หือ?? ใครเป็นไรว่ะ หรือมีใครบาดเจ็บ กุว่าเราสองคนก้อไม่มีไคเป็นไรนะ"--??

     

    "ไม่มีใครบาดเจ็บหรอก แต่กุคิดว่าเมิงกำลังจะเป็นบ้า เฮ้ย!!!!"ไม่ต้องแปลกใจครับ ที่มันร้องเนี่ยเพราะผมคว้างหมอนเฉียดหัวมันไปได้ปะมาน10เซ็นไม่เกิน 5555

     

    "เมิงเพ้อเจ้อ กุไปอาบน้ำดีกว่า ไม่อยากคุยกะคนบ้า" ><

     

    -*- >>หน้าของทัน

     

    หลังจากอาบน้ำเส็ด ผมก้อไปกินข้าวและเข้าเรียนตอนเช้าตามปกติคับ >< วันนี้อากาศดี ขี่มอไซด์ ละสบายใจ และการเรียนในวันนี้ก้อผ่านไปได้ด้วยดี?? รึป่าว 555+

     

    ตอนนี้ผมกำลังจะไปที่ห้องชมรมครับ เอะ!! ผมบอกไปรึยัง ว่าผมเนี่ยเป็นนักกิจกรรมตัวยงเลยนะคับ และชมรมที่ผมอยู่ก้อคือชมรมศิลปะการแสดงงงงงง >< ม่ายอยากจะคุย ผมเป็นผู้กำกับละครเวทีของชมรมเลยนะ คริคริ และวันนี้ก้อมีการ try out คับ เป็นการคัดคนเข้าชมรมว่ามีพื้นฐานในการแสดงมากขนาดไหน ^^

     

    "เป็นไรป่าวแท เดิมมายิ้มคนเดียว"

     

    "ป่าวพี่ตาม วันนี้อารมดีๆ" ><

     

    พี่ตามหรือพี่ตามใจเป็นรุ่นพี่ในชมรมคับ เค้าเก่งมากเลยนะพวก workshop การแสดงนี้แน่นมาก ละปีที่แล้วก็เป็นผูกำกับละครของผมคับ ตอนนี้เค้าเรียนปี3แล้ว เห็นว่าเรียนหนักมาก ก็เลยละหน้าที่อันสำคัญยิ่งของเค้าไว้ให้ผม ><

     

    "แล้ววันนี้มีน้องมา try out กี่คนอ่ะพี่ตาม??"

     

    "เห็นว่า7-8คนนะ"

     

    "เยอะอ่ะ เหนื่อยอ่ะ คืนนี้ร้านไหนอ่ะ ฮ่าๆๆๆ ๆๆ "

     

    "แหม่ะ เดี๋ยวนี้่ทุกคืนเลยนะไอ่แท"

     

    "เบาๆอ่ะพี่ตาม เราก็กินกันแบบชิวๆ หุหุ"><

     

    "ค่อยว่ากันหลังเส็ดนี่ละกัน....น้องมากันพอดี"

     

    และกาน try out ของพวกผมก้อเริ่มต้นขึ้นจนผ่านมาถึงคนสุดท้ายครับ

     

    ก๊อก ๆๆ ๆ

     

    "ขออนุญาติครับพี่"

     

    "เข้ามาได้เลยครับน้อง"พี่ตามบอกออกไป

     

    เมื่อประตูเปิดเข้ามา สิ่งแรกที่ผมรู้สึกกับน้องคนนี้คือ... คือเมิง เมิงสูงไปนะ!!! ทำไมโลกนี้ชั่งไม่ยุติธรรม ผมพยายามทำทุกอย่างเพื่อให้ตัวเองสูงตั้งแต่อยู่ม.ต้น จนปัจจุบันผมสูงไม่เกินจากม.ต้นซักเท่าไหร่เลย TT ผมทำผิดไรอ่ะ คือแบบละไอ่เดกนี่มองจากการคาดการณ์คร่าวๆ ม่ายน่าจะต่ำกว่า 180 !!! ละผมละยังม่ายถึง165เลยนะ!!! หึ่ยๆ แถมยังไม่พอ ตัวมันทั้งขาว ทั้งผ่อง หน้าเนียมมาก และที่สำคัญ ผมพูดเลยว่า มันหล่อมาก!!!! นี่มันไม่ยุติธรรมเลยนะ นอกจากผมจะไม่สูงแล้วผมยังหล่อสู้ไอ่เดกนี่ไม่ได้เลยอ่ะ เห็นละหมั่นไส้ -*-

     

    "ชื่อไรอ่ะน้อง!!" เสียงผมห้วนมากด้วยอารามบทน้อยใจต่อโลก U_U

     

    "ชื่อมาร์ชคับ"^^

     

    "แนะนำตัวหน่อยซิคับน้อง"พี่ตามพูดเสียงสุภาพแล้วหันมาปรามเมื่อเห็นว่าผมเหวี่ยงใส่น้อง -*- ก้อมันหล่อมันสูงเกินอ่ะ พี่ตามแม่งไม่เข้าใจน้อง หึ่ยๆๆๆ

     

    "ผมชื่อมาร์ชคับ เรียนอยู่คณะบริหาร ปี1คับ"^^

     

    "แล้วโมโนล๊อกที่น้องเตรียมมาคือบทอะไรครับ" ผมกลับมาเป็นปกติละครับ ม่ะกี้ลืมตัว >< อ่อ ทุกคนอาจจะสงสัยว่าโมโนล๊อกคืออะไร มันคือบทพูดของตัวละครในหลังหรือภาพยนตื่อดังที่มีอารมณ์และสถานการณ์หลากหลายนะครับ ซึ่งพวกผมเอาไว้ให้น้องๆที่จะเข้าชมรม ลองถ่ายทอดอารมความรู้สึกของตัวละครผ่านคำพูดของตัวละครเหล่านั้นครับ ^^

     

    "โมโนล๊อกที่ผมเลือกมาเป็นบทพูดของบิล จากเรื่อง kill billคับ"

     

    "งั้นเดี๋ยวพี่จะให้น้องแสดงมห้พี่ดูนะคับ น้องสามารถดูบทพูดไปด้วยได้ แล้วก้อไม่ต้องเกร็งนะครับ เดินไปที่กำแพงห้องแล้วหันหลังหลับตา ถ้าพร้อมแล้วก็หันกลับมาแล้วเล่นได้เลยนะ"พี่ตามอธิบายขั้นตอนให้น้องฟังครับ

     

    น้องมาร์ชเดินไปติดกำแพงอีกด้านหันหลังไปได้ไม่กี่วิ ก้อหันกลับมาเล่น ซึ่งการแสดงของน้องทำให้ผมทึ่งมากครับ น้องเล่นได้เป็นธรรมชาติสุดๆและยังพูดได้อารมณ์ของตัวบทเป็นอย่างมากหลังจากน้องแสดงเส็ดก็เดินกลับมานั่งที่เดิมครับ

     

    "คำถามต่อไปนี้ที่พี่จะถามเป็นคำถามเกี่ยวกับตัวน้องนะครับ และมันอาจจะเป็นคำถามที่ลึกไปในบางคำถาม ถ้าตอบไม่ได้ก็ไม่ต้องตอบนะครับ และกฏของห้อง try out นี้มีอยู่อย่างเดียวคือ ไม่ว่าจะเป็นคำถามหรือเรื่องที่เกิดในห้องนี้ขอให้เป็นความลับของพวกเรา3คนนะครับ น้องโอเคมั้ยครับ" พี่ตามพูดขึ้น

     

    "ครับผม ได้ครับ"

     

    "งั้นเริ่มที่คำถามแรก น้องเกิดวันอะไรคับ"ผมถามขึ้น

     

    "วันพุธครับ"

     

    "สิ่งที่ทำให้น้องรู้สึกดีใจที่สุดตั้งแต่เกิดมาคืออะไรครับ"

     

    "คือการได้มาเรียนที่นี่และได้มีโอกาศมาทำกิจกรรมกับชมรมนี้ครับ"แหม่ะ!! คือตอบได้พระเอกหนังมากเมิง -*-

     

    "แล้วเรื่องที่ทำให้เสียใจที่สุดละครับ"ผมถามต่อ

     

    "อืม... ผมขอไม่ตอบละกันนะครับ" แหน่ะ!! มีความลับได้อีก ไอ่เดกนี่

     

    และหลังจากนั้นก็ทำการ try out ต่อไปครับ ซึ่งก้อจะมีการถามคำถามเกี่ยวกับเชิงจิตวิทยาทั่วไปเนี่ยแหละครับ

     

    "หลังจากนี้จะมีค่ายสำหรับสอนการแสดงเบื้องต้น ไม่ทราบน้องมาร์ชว่างที่จะมาเข้าค่ายในวันสุก เสาร์ อาทิตย์หน้ามั้ยครับ"พี่ตามถามหลังจากการ try out เสร็จสิ้นไป

     

    "ได้ครับพี่"

     

    "งั้นวันนี้ก็ขอบคุณน้องมาร์ชมากนะครับที่มา try out ในวันนี้"แล้วน้องมาร์ชก็เดินออกจากห้องไป

     

    >0< ในที่สุดก็จะได้ไปกินข้าวแล้วอ๊ากกกก หิวมาก try out มาปะมาน4ชั่วโมงได้ ผมเหนื่อยมาก ><

     

    กริ้งๆๆ ๆๆๆ ๆๆๆ -*- เสียงโทรศัพท์ผมเองครับ คือผมขี้เกียดเปลี่ยนเสียงริงโทน >~<

     

    "ฮาโหลลลลล~ ว่าไงครับคุณเพื่อน เมิงยังไม่กลับบ้านอีกหรอ"ไอ่ทันมันโทรมาคับ

     

    'เอ่อ กุอยู่บ้านละ กุแค่จะโทรมาบอกว่า กุลืมสมุดmath ไว้ที่ห้องเมิงนะ พุ่งนี้เอามาให้ด้วย แค่นี้แหละ เมิงม่ายต้องพูดต่อนะ กุไม่อยากได้ยินเสียงเมิง แค่นี้นะคนสวย จุ๊ฟ ฮ่าๆๆ ๆๆ ๆๆ ๆๆ'ตู๊ดๆๆๆ.....

     

    -*- คือผมไม่ได้สวยป่ะ ผมออกหล่ะ แค่ผมตาโตไปนิด จมูกโด่งไปหน่อย มากแดงมากไปหน่อย หน้าเนียนไปอีกนิด ตัวเล็กกว่าชาวบ้านเค้าอีกหนิหน่อย แค่นั้นเองอ่ะ!!!! หึ่ย ไอ่ทัน พุ่งนี้เมิงโดนสวดยับแน่ -*- ชั่งมันผมไปกินข้าวดีกว่า!!!

     

    "พี่ตามมมมมม~ ไปกินข้าวกัน หิวข้าววว ~ เลี้ยงน้องหน่อยดิ"><

     

    "น้องเตี้ยแทคับ คือเมิงปี2ละป่ะ! หมดโควต้าละ เสียใจ"-*-

     

    "โห่ พี่ตามอ่ะ เลี้ยงน้องหน่อยดิ นะนะนะนะนะนะนะน้าาาาา~ " :3

     

    "ไม่โว้ยยย หึหึ พอดีกุมีนัด ไปละนะ ไอ่เตี้ย ดูแลน้องเมื่อกี้ด้วยนะ น้องอะไรนะ อ้อ น้องมาร์ชอ่ะ เหนยืนอยู่หน้าชมรม ยังไม่ไปไหนเลย กุไปก่อนนะน้องเตี้ย"^^

     

    -*- "งะ นี่มันทิ้งงานให้น้องนี่พี่ตามมมมมมมม!!!!"หึ่ยๆๆ หนีออกไปแล้วอ่ะ เซงงงงง ผมเดินออกมาจากห้องชมรมก็เจอน้องมาร์ชยืนเล่นมือถืออยู่ ถามหน่อยก้อด่ะ เพื่อไม่มีที่ไป ชิชิ

     

    "น้องมาร์ช ไปไหนต่อรึป่าวคับ ไปกินข้าวกับพี่ป่าว"^^ อย่าไปนะเมิงๆๆ กุม่ายมีตังงงงง T_T

     

    "กินข้าวหรอคับ ไปซิคับพี่"^^

     

    ไอ่เด็กเวนนนนนนนนนนน -*- เงินน้องแทททททททททททททท U_U


    >< จบตอนแรกไปแล้วจ้าาา ติชมยังไง เม้นได้เลยน้าาาา ^^

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×