Forest in the Dead ตามล่าตำนานป่าต้องมรณะ.

ลำดับตอนที่ #8 : พี่สาวเเละน้องสาว.

มาต่ออๆ ><"

''เทียร์ เทียร์ หลบหน้าผมหรอ'' ผมก็ไม่รู้ว่าตัวเองจะด้านหน้าไปถามทำไม ทั้งๆที่ผมก็น่าจะหลบพอๆกับเธอ ปากเจ้ากรรมนี่เนอะ

''ใครว่าฉันหลบ ฉันไม่ได้หลบ'' ฉันตอบพร้อมกับเร่งฝีเท้าให้ยี่ยิบเดินหนีนายนั้นไปพร้อมกับไม่สนใจอะไรรอบกาย

''เธอจะหนีไปไหน'' ผมก็เร่งฝีเท้าตามเธอไปเดินอยู่ข้างๆเธอพร้อมกับพยายามให้เธอหันมาสบตา ผมเเม่งก็กล้าเนอะ..

''บอกว่าไม่ได้หนีก็ไม่ได้หนีสิว่ะ !'' ฉันเริ่มรู้สึกลำคาณพร้อมกับกระโดดขึ้นไปบนยอดไม้ เเละยืนมองราวกกับนินจา

 เธอเห็นถ่ำเเมงมุมยักษ์ที่กำลังจับพวกปีศาจโง่ๆ ตัวสองตัวที่บินเข้าไปเพื่อจะเอาของที่หลอกล่อดูเพลินๆ ก็น่าสมเพชไม่น้อยเลยน้ะ เจ้าพวกชั้นต่ำ

''เทียร์ เธอลงมาได้เเล้ว เห็นไหม เห็นบนหัวกระหม่อมเธอไหมว่ามีพวกลูกตานับล้านบินอยู่น่ะ'' ผมรีบเรียกสติเธอเพราะว่าเหมือนเธอกำลังคิดอะไรบางอย่างเเล้วหลุดยิ้มที่ดูมีเหล่เหลียม นับร้อยที่อยู่ที่มุมปาก เหมือนมันไม่ใช่เธอจริงๆ

''นั้นนายก็ถอยออกไป'' ฉันพูดพร้อมพร้อมสะบัดหัวด้วยความไม่เข้าใจในตัวเองเล็กน้อย ก่อนที่จะกระโดลงไป พื้นเเถวนั้นสั่นสะเทือนด้วยเเรงของพลังที่ไหลรวมอยู่ใสตัวฉัน ใช่มันไหลวนเวียนเเม้ในสายเลือดของฉัน มันดูมากเกินไปกว่าคนคนเดียวจะรับไหว เเต่ฉันคนหนึงที่รับไหว

''เฮือกก ! '' ผมรับรู้ถึงเเรงดันวิญญาณมหาศาลที่ถูกปล่อยออกมาพื้นดินที่เธอกระโดดลงมาโดนนั้นเกิดรอยร้าว เธอดูน่ากลัวมากพอในตอนนี้

''รีบไปกันเถอะ ฉันว่าต้องมีเรื่องดีๆเกิดในไม่ช้านี้เเหละ ฮึฮึๆ'' ไม่รู้อะไรมันทำให้ฉันพูดแบบนี้ออกไป ฉันพูดโดยที่ตัวเองไม่ได้สั่งเเม้เเต่สมอง ฉันเริ่มจะกลัวตัวฉันเองเเล้วสิ

ฉันกับนายเท็นเดินมาจนถึงใจกลางป่า เเต่น่าแปลกใจที่ ไม่มีปีศาจหลงเหลือสักตัว เเต่รังาีอำมหิตที่มีเเรงมหาศาลถูกปล่อยออกมา จนเเถบจะทรุดลงไปนั่งเเละ มันทำให้ฉันขนลุกเลยก็ว่าได้ ฉันมองไปรอบๆก็ไปสะดุดตา ปากทำที่อยู่ข้างหน้าใช่ ข้างหน้าใกล้เพียงเเค่ไม่กี่เมตรกั้น

''มันเริ่มมีกลิ่นไม่ดีเเล้วสิ'' ผมพุดพร้อมกับหันไปทางที่เทียร์หันไป ปากถ่ำขนาดเท่ากับตัวของปีศาจหินที่วิ่งไล่ฉันเมื่อไม่กี่อาทิตย์มานี้เเต่ขนาดของมันกว้างเกินว่า โกเลมตัวเดียวจะอยู่เสียอีก

*โฮ่ววววงงงง*

เสียงคำรามของปีศาจที่มีพลังเสียงที่จะทำให้ฉันปลิวไปอย่างง่ายดาย มันคงไม่ธรรมดาเเล้วสิ

''เราไม่มีทางจะสู้มันได้เเน่นอน'' ฉันพูดพร้อมกับยืนมองมันเดินออกมาจากทำพร้อมกับสร้างเกราะกำบังฉันกับเท็นเอาไว้

''ทำไม มันคือตัวอะไร'' ผมถามเธอพร้อมกับยังตั้งท่าที่พร้อมจะโจมตีได้ทุกเมื่อ เเค่ดูเหมือนเทียร์จะใจเย็นมากกว่าจะหวาดกลัวหรือรู้สึกเคลียด

''มันคือ ผู้เฝ้าประตูนรก.. ? เธอเดาสิ สัตว์เลี้งที่เเสนจะน่ารักที่คอยเฝ้าให้วิญญาณผ่าน เเต่ไม่ยอมให้วิญญาณออก.. ?'' ฉันพูดเป็นนัยๆ ให้นายเท็นหาคำตอบเล่น เเต่ก็ไม่ทันที่เท็นจะตอบ เจ้าปีศาจตัวนั้นก็ออกมาพร้อมกับ รูปร่างที่มี สามหัว 1ตัว กับ4ขา เเละห่างที่คล้ายกับมังกร ฉันไม่รู้ว่ารู้ได้ไง เเต่พอรู้อีกที ฉันก็เอ่ยชื่อมันไป

''*เซอร์เบอร์รัส หรืออีกนัยนึง เคอร์เบอร์รอส'' ฉันพูดเบาๆก่อนที่หันไปหามัน

 

''ฮือออ แฮ่กกก โฮ่''  เสียงขู่คำรามของเจ้าปีศาจ เซอร์เบอร์รัส ก้องกังวานไปทั่วพืนป่าปีศาจ 

''เเกคือข้ารับใช่ของเจ้าเเห่งปีศาจรึ'' เท็นเอ่ยถามโง่ๆ ไปทำให้เซอร์เบอร์รัสจ้องหน้าของเขาเขม่ง พร้อมกับร่างที่ใหญ่ยักษ์สูงประมาณ 170 กว่า พร้อมกับความความเท่ากับ2ต้นเรดวูดได้ 

''แฮ่กกก'' เซอร์เบอร์รัสส่ายหน้าก่อนที่จะจ้องเขม่งมาทางฉันอย่างคุ้นเคย เเต่เขาก็ไม่ได้ทำร้ายอะไรพวกเรา

''นายมาเอาแอปเปิ้ลทองไปรึ'' นายเท็นถามโง่ๆ อีกครั้งเหมือนอขาจะโดนมันจับกินเข้าไปในปาก 

''โฮ่วก'' เซอร์เบอร์รัสเห่าใส่หน้านายเท็น เเต่เหมือนเขาก็ไม่ได้กลัวอะไรเซอร์เบอร์เลย นายนั้นยังคงนำมือไปลูบหน้าที่อยู่ตรงกลางอย่างคุ้นเคยยิ่งกว่าสายตาที่มันมองฉันเสียอีก

''นายไม่ได้มาเอางั้นรึ เเล้วนายมาทำอะไรล่ะ วูฟฟี่'' ผมเรียกชื่อของเจ้า หมาป่าตัวน้อย เเต่ไม่รู้ว่าทำไมผมถึงเพลอปากพูดชื่อนั้นออกมา เเต่เเต่ภาพของเจ้าหมาป่าตัวน้อยมันก็ลอยเข้ามา บังหน้าของสุนัขประหลาดตัวนี้

''เท็นนาย.. เพี้ยนไปเเล้วหรอ ?'' ฉันเริ่มถามด้วยความตกใจปนสงสัยเล็กน้อยเพราะนายนั้นเรียกเซอร์เบอร์รัส เป็นชื่อของสุนัข รึป่าว ?

''วูฟฟี่ หมาป่าของฉันน่ะ เเต่มันโดนฆ่าด้วยปีศาจ..'' ผมพูดพร้อมกับมองหน้า ปีศาจที่ชื่อว่า เซอร์เบอร์รัส ที่ผมมองยังไงก็คือ วูฟฟี่

''เซอร์เบอร์รัส'' ฉันเรียกพร้อมกับอาการแปลกๆที่พุ่งพล่านอยู่ในตัว เเละฉันมองเห็นเเววตาที่หวาดกลัวเเต่ทำไมเขาต้องมองฉันแบบนั้นล่ะ 

''เดี๋ยวข้าของให้เจ้ากลับเข้าถ่ำไป ข้ามีธุระต้องเอาของไปให้ มาเรีย หวังว่าเจ้าจะรู้ว่าต้องทำอะไรนะ'' ฉันพูดจากประโยชน์ที่ฉันไม่ได้คิด เเละไม่มีในหัวสมอง เเต่กลับพูดมันออกมา เเล้วคำตอบที่ถกเถียงในหัว.. นี่มันไม่ใช่ฉัน

''เธอเป็นใคร.. '' ผมถามเธอด้วยความรู้สึกที่บอกไม่ถูกว่ามันเธอรึไม่ใช่เธอ

''ฉันก็เทียร์ไง เทียร์น่า.. แอ๊ะ?'' ฉันต้องปิดปากเพราะได้บอกนามสกุลที่เเท้กำเนิดมา ใช่ เทียร์ เทียร์น่า 

''เทียร์น่า ? ตระกูลที่ขึ้นชื่อว่า... ผะ ผะ'' ผมพูดเเต่เธอกับพูดขัดผมอย่างง่ายดาย

''เรามาขุดกันเถอะ รึว่าจะให้ฉันขุดเอง'' ฉันไม่อยากได้ยินประวัติของฉัน ประวัติที่ฉันรังเกลียดมันที่สุด !

''เเล้วเเต่เธอเลย'' ฉันพูดพร้อมกับใช่พลังที่ไหลพรุ่งพล่านในตัวอย่างเต็มเปรียบเเล้วตัวฉันก็ลอยขึ้นพร้อมกับ พลังงานสีดำที่วิ่งผ่าน.. ซึ้งมันเริ่มจะแปลกๆ เเละจากนั้นพื้นดินรอบหลุมก็ลอยขึ้นมาพร้อมกับกล่องที่พวกปีศาจมันตามหาเกือบ10กว่าปี

''เท็นไปเก็บกล่อง! เดี๋ยว!นี้!'' ฉันสั่งเท็นพร้อมกับเท็นกระโดดข้ามเเสงสีดำเเล้วไปขว้ากล่องเอาไว้ เขาไม่รีรอที่จะตัดสินใจอะไร กอดหล่องไว้เเล้วกลิ้งลงจากพื้น

''เอาไปให้มาเรียเหอะน่ะ ฉันไม่อยากอยู่นาน'' ฉันพูดพร้อมลงมาเเละเดินไปหาเท็นพร้อมกับส่งตัวเองไปที่พื้นที่บ้าน ด้วยพลังที่มันหมดลงอย่างแปลกใจ รึเพราะ... วิญญาณสีดำ..

''มาเรีย กินสะน้ะ '' ฉันพูดพร้อมกับเอาเล็บจิกแอปเปิ้ลที่มีสี ทองอร่างตา เนื้อของมันที่มีสีขาวเเละรสชาติของมันก็อร่อยมากก ฉันยังจำได้ดี วิโอน่า

''ก๊อบ เกรี๊ยบ'' เสียงของมาเรียที่กินเเล้ว เนื้อหนังของเธอเริ่มมีเป็นปกติ

''ขอบใจจ๊ะ เทียร์ เเละ คุณ เทียร์น่า'' มาเรียพูดพร้อมหันมาเเล้วยิ้ม เเต่ดูเหมือนว่าเธอต้องกินเพิ่มเพื่อบำรุงร่างกายเเละพลังที่เหลืออยู่

----------------------------------------------------------------------------------------------------------

''เทียร์'' เสียงของนายเท็นดังมาจากข้างหลัง รึบนหลังคาตอนฉันจะเดินออกมารับพลังจากพระอาทิตย์ยามเย็น 

''มีอะไรล่ะ เท็น เสลิเลอร์'' ฉันพูดพร้อมกับสติที่หมดลง...

''เธอคือ เทียร์น่า ใช่ไหม เเม่ของฉันเล่าเรื่องของเธอให้ฟังหมดเเล้วล่ะ'' เขาตอบมาอย่างไร้สีหน้าที่สงสัยเหมือนตอนนั้น

''ฮึ! เเล้วยังไงต่อ ฉันคือเทียร์น่า คนที่ช่วยน้องสาวของฉันที่อ่อนเเอ ''เทียร์น่าตอบพร้อมกับหลับตาเเล้วรับพลังจากดวงอาทิตย์ เเสงสีส้มไหลเข้ามาในตัวฉันอย่างกระหาย

''เธอคือวิญญาณที่ ตระกูล วิโอน่า สะกด ไม่สิ วิญญาณที่พี่สาวฝาแฝด ที่เล่าข่านสือต่อกันมาว่า วิโอน่า ตระกูลที่ฝาแฝดคนพี่ต้องตายเเละอยู่ดูเเลคนเป็นน้องสิน้ะ'' ผมพูดพร้อมไปยืนข้างๆ ช่างแปลกที่ว่าผมอยู่ใกล้หัวใจกับเต้นเเรงอย่างบอกไม่ถูก.. ซึ้งไม่เหมือนอยู่กับเทียร์ที่รู้สึกว่า เธอน่าสนใจ

''โอ้วๆ รู้ดีเกินไปเเหละ'' เทียร์น่า หรือ เทียร์น่า วิโอน่า ตอบพร้อมกับลืมตาขึ้นมามองหน้าเเละยิ้มที่มุมปาก

''เธอช่างรู้เยอะเสียจริง ฉันรักน้องสาวฉันมาก เพราะเธอเป็นคนที่น่ารักเเละมีจิตใจที่ดี เเละดีเกินที่จะอาศัยอยู่บนดินเเดนเเห่งนี้ ฉันฝากเธอด้วยล่ะ เท็น'' เทียร์น่า บอกพร้อมกับไป ร่างของเทียรสลบลงเเละหลับไป 

''พวกนิมัน'' ผมพูดพร้อมกับเหนื่อยใจที่ต้องมาดูเเล คนที่ยังไม่รู้จักดี.. เเต่เทียร์น่าใช่คนที่เราจูบเมื่อคืนรึป่าวนะ !?

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

''เท็นลูก'' มาเรียเรียกผมไปหาพร้อมกับ ลุกขึ้นมา ดูเหมือนว่า แอปเปิ้ลทองจะช่วยได้จริงเพราะเธอดูไม่เหมือนเก่า เเม่ยังเหมือนตอนนั้น ตอนที่เราจากกัน

''ครับ เเม่มีอะไรรึป่าว'' ผมถามด้วยท่าทางสงสัยเเต่ก็แอ่ะใจบางเเล้วว่ามันต้องมีอะไรสักอย่าง

''เธอมีเป้าหมายจะไปฆ่าจอมปีศาจใช่ไหม'' มาเรียถามพร้อมกับหันหน้ามายิ้ม พร้อมกับมอบของบางให้

''ผ้าผูกหน้าผาก ? เอามาทำไมครับ'' มาเรียยืนผ้ผูกหน้าผากที่มีเครื่องหมายสัญญาลักณ์แปลกๆ ผ้ามีสีขาว เเละสัญญลักณ์สีดำปนสีเลือด เนื้อผ้านุ่มมากเลย

''ลูกต้องใช้มัน '' มาเรียตอบห่วนๆ พร้อมกับลงไปนอน เเละไม่ได้บอกอะไรมากไปกว่านี้

''พรุ้งนี้ผมจะไปเเล้วนะเเม่ เพราะผมหายดีเเล้ว'' ผมพูดก่อนจะไปห่มผ้าให้เเม่ เเละฝากคนใช้ให้ดุเเลเธอจนกว่าเธอจะหายเป็นปกติ 

ผมเดินไปที่ห้องเเละเอานำใส่กระเป๋าเเละลงไปนอน ผมหันไปที่เตียงที่มีเทียร์นอนอยู่ เเละดูเหมือนว่า เธอจะน่ารักเป็นพิเศษ

'ฉันฝากน้องสาวของฉันด้วยล่ะ'

'ฉันไม่อยากให้เธอมีชีวิตอยู่บนดินเเดนเเห่งนี้'

''สรุปคือเธอต้องไปกับผมสิน่ะ เทียร์น่า เธอรู้ เเต่เธอไม่บอก พวกนี่ร้ายจริง'' ผมพูดก่อนที่ไปห่มผ้าให้เธอเเละลงไปนอน ผมพร้อมเเล้วกับการ ผจญภัยครั้งนี้ !

----------------------------------------------------------------------------------------------------

* เซอร์เบอร์รัส เป็นสัตว์ในเทพปกรณัมกรีก มีรูปร่างเป็นสุนัขสีดำใหญ่โตพ่วงพี มี 3 หัว ปลายสุดของหางเป็นงู (บางตำนานว่าเป็นหางมังกร) เซอร์เบอรัสมีหน้าที่เฝ้าทางลงสู่นรกที่หน้าประตูทางเข้า ตรุทาร์ทะรัส .