Alternative ทางเลือกที่ต้องเลือก .

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ. คงเป็นเเค่ฝัน

ฉันตื่นมาพร้อมคราบน้ำตาบนใบหน้าที่เนียนนวล ซึ้งเมื่อคืนฉันร้องไห้ ในกับคนคนนั้นอีกเเล้ว ฉันก็ร้องเหมือนทุกครั้ง เเต่ไม่รู้ทำไมฉันถึงต้องทน.. เพราะผู้ชายคนนั้น เเละคำสัญญาต่างๆนาๆที่เค้ามีให้ฉัน เเละฉันยังหวังเสมอ ว่าเขาจะทำมันได้

' ผมสัญญาว่าจะรักแค่เตงนะ โฟกัส '

' จะไม่รักใครอีกนอกจากโฟกัส '

' สัญญาด้วยใจเเละรักทั้งหมดที่มีนะ '

' โฟกัสคนเดียวไม่เหลียวมองใคร '

' ด้วยใจทั้งหมดที่มี เเค่คุณโฟกัส '

' สัญญา ผม จะทำให้ได้.. '

เเต่ละที่เขาสัญญากับฉัน ฉันไม่เห็นว่าจะจะทำได้สักคำ ผู้ชายปากพล่อยอย่างงั้นน่ะ ทำไม ทำไมต้องทน.. ? ฉันตัดสินจะเลิก เเต่ลงเอ่ยด้วยคำว่า ' ผมขอโทษ ผมจะไม่ทำอีกเเล้ว ' เเละมันก็ใช่ได้ทุกครั้ง ยกเว้นครั้งนี้ 

กรุณาใส่หมายเลข ที่ต้องการโทร

081-42X- XXX-X  ที่รัก.

ตึ๊ดดด ตึ๊ดดดด 

'' สวัสดิ์ค่ะ '' เสียงปลายสายที่เป็นผู้หญิงรับ ทำให้ฉันตัดสินใจว่างสาย

' แปะ ' หยดน้ำตาเล็กๆ ไหลลงมาบนหน้าจอไอโฟน มันคือหยดน้ำตาครั้งที่ล้าน ที่ฉันร้องไห้กับ ผู้ชายสาระเลวคนนี้ 

เเต่ครั้งนี้ มันใช่ไม่ได้กับฉันอีกต่อไป ต่อไป  พอตกกลางคืน คืนที่เขาไม่เคยจะกับห้อง เหอะ ถึงจะเสียใจ เเต่ก็ไม่เเคร์ว่ะ  ฉันมองไปที่นาฬิกา บอกเวลา 23:00 น.  ฉันไม่อยากจะจมปลักอยู่กับอดีตที่ห่วยเเตก ฉันรีบเก็บข้าวของเเละโทรไปหาเพื่อนรักของฉัน 

* ตึ๊ดดดดดดดดดดดดดด *

''โฟกัสว่าไงมีอะไรหรอ'' เสียงปลายสายของเพื่อนรัก โอลี้ ที่เเม่งยุให้เลิกกับนายเจคเพราะเธอรู้ว่าเจค ทำระยำกับใคร หรือหมกเด็กไว้ที่ไหน เธอคือเพื่อนตาย

''กูจะเลิกกับเจคกูจะย้ายไปบ้านมึงน้ะ'' ฉันบอกพร้อมกับพยายามห้ามน้ำตาที่ใครๆก็บอกว่ามีค่าเกินว่าจะร้องไห้กับผู้ชายแบบมัน

''ในที่สุดมึงก็ตาสว่างสักที'' โอลี้เพื่อนรัก เธอด้วยเสียงที่รู้สึกสบายใจ อย่างบอกไม่ถุก พูดเลยว่าคนอย่างโฟกัส อิมเมจิ้นได้ง่ายๆ

''เอ่อเเดะกูรีบไปหามึง'' ฉันบอกพร้อมกับคว้ากระหนังจรเข้เเท้ที่นำเข้าจากอเมริกา

พูดเสร็จคนอย่างโฟกัสก็เดินออกจากนอกห้องเเล้วขับรถ BMW ของท่านพ่อ เเล้วออกไปจากคอนโดของ ผู็ชายเลวๆที่ชื่อว่า เจค เเล้วบึงไปยังที่บ้านไม่สิ คฤหาสน์ของเพือนรัก โอลี้ 

''มึงกูมาเเละ'' ฉันบอกพร้อมเดินเข้ามาในบ้านแบบหน้าด้านๆ ฉันกับโอลี้สนิทมาตั้งเเต่ อนุบาล ใครทำร้ายฉันไม่ว่าจะกายรึใจเธอพร้อมจะรับฟังเเละจัดการระยำเละ เพราะ พ่อของเธอเป็นเจ้าของธุระกิจพันล้าน เเละ พ่อบอกเธอก็คือนายของพ่อฉัน 

''เอ่อกูให้คนจัดห้องให้มึงเเละห้องของอยู่ข้างๆกู'' ผู้หญิงที่ตัดผมทรงซอยเเละสไลด์ข้างเดินเข้ามาพร้อมท่าทางของทอมบอย 100 %  เเละหน้าตาของเธอก็หล่อในระดับฟรีเมียร์ เเละสาวระดับคลาสสิกเลยก็ว่าได้

''เธอไม่เปลียนเเนวอีกหรอ พ่อของเธอด่าเธอจนจะเป็นตุ๊ดเเล้วนะ 555'' ฉันพูดพร้อมเอาผมที่ยาวปรกไหล่ถัดหูพร้อมปาดน้ำตาที่ไม่รู้ว่าไหลมาตอนไหน เเละเหมือไหร่จะเลิกไหลเสียที

''ก็กูไม่ใช่ผู้หญิง กูว่ากูบอกมึงไปตั้งเเต่ม.ปลายเเล้วนะอินี้นิเเดะกูตบ ! ไปเก็บของ'' เสียงของโอลี้ ถึงเเม้จะเเมน เเต่เวลาด่าของเธอเสียงช่างจี๊ดไปถึงเเก้วหูชั้นนอกใน 

''เอ่อๆๆ ด่ากูจัง'' ฉันก็เดินไปเก็บของที่ห้องโดยที่เดินตามคนใช้ในบ้าน เอ้ย คฤหาสน์ ช่างเถอะ

''เชิญคุณตามสบายนะค่ะ'' เสียงสาวคนใช้ที่หน้าตาดูดีมากกก ใบหน้าที่เรียวงาม หน้าขาว เหมือนว่าเธอเป็น นางงามคนใช้ ฉันจึงถามชื่อเธอเอาไว้

''เธอชื่ออะไรหรอ'' ฉันถามด้วยความสงสัย นึกว่าเป็นเด็กอีโอลี้มัน ไม่เเน่ไม่นอน เเต่ฉันว่าใช่ว่ะ ดูน่ารักสเปคอีโอลี้เลย

''แอชลีย์ค่ะคุณท่าน'' เธอตอบน้ำเสียงที่เรียบนิ่งเหมือนจะกลัวๆฉันอยู่ไม่น้อยเพราะฉันเป็นคนแปลกหน้า (ที่ดูดี) 

''ค่ะ ห้องอีโอลี้อยู่ไหนหรอ'' ฉันถามพร้อมกับคำถามที่ฉันต้องไปรู้คำตอบให้ได้ด้วยเเหละ

''ข้างๆห้องคุณท่านเลยค่ะ'' เธอตอบพร้อมกับเดินไปเเละก้มหน้าเล้กตามมารยาทที่ดีงาม (ที่ฉันไม่มี)

* ก๊อกๆๆๆ *

''เข้ามาเลยไม่ได้ล๊อค'' เสียงโอลี้ดังมาจากในห้อง

''มึง คนใช้ที่ชื่อว่า เเอชลีย์ เด็กมึงป่าวว่ะ'' ฉันถามด้วยความเป็นเพื่อนเพราะ มันไม่เคยปิดบังเพื่อนอย่างฉันเเน่นอน

''ทำไมมึงคิดอย่งนั้นว่ะ'' โอลี้ยังทำหน้านิ่งพร้อมกับดูหนังช่องสาม เเน่นอนว่าคือ สามีตีตรา  อีนี้เเม่งติดหนัง

''สเปคมึงไม่ใช่เเงะ กูเป็นเพื่อนมึงมาเกือบจะ10กว่าปี กููรู้หมด'' ฉันบรรความซึ้งเเละพยายามจับพิรุดของโอลี้ซึ้งมันก็ยิ่งชัดเจนเมื่อมันยิ่งเมินหน้าของฉัน

''เอ่อมึงถูกเเหละ เธอเป็นเด็กของฉัน'' โอลี้หันมามองเพื่อส่งสัญญาณว่า เอ่อ มึงเก่ง มึงเทพ ก็ใช่อีกเเหละ

''กูถึงว่า ไม่เลิกเป็นทอมสะที เเม่งพ่อมึงอยากให้มึงมีลูกจะตายห่า'' ฉันบ่นมันยาวๆ เพราะพ่อมันก็บอกให้ฉันพูดจูงใจเพราะมันฟังเเค่ฉันคนเดียว (กูเท่านั้นเเม่งเคลียด) เพราะเรามีกันเเค่สองคน เพราะว่าบ้านของฉันไม่เหลือใคร พ่อของฉันตายในหน้าที่อย่างมีเกียร์ จนมีนายเจคเข้ามาปลอบใจ เหอะ ปลอบใจเพื่อหวังเงิน 

''มึงคิดเรื่องพ่ออีกสิน้ะ เเละมันก็ต้องย้อนมาที่เรื่องนายเจค'' โอลี้อ่านสายตาของฉันอย่างเเม่นยำ ไม่ผิดที่เธอเป็นหน่วยสอบสวนเเละนักสืบมือชะมังเลยก็ว่าได้

''เอ่อกูง่วงเเละ ไปนอนก่อนนะเว้ยมึง'' ฉันตอบพร้อมกับเดินออกไปสีหน้าที่ เเม่งมันรู้ทันกูอีกกูเบื่อ !

*ตึ๊งตึงๆๆๆๆ*

เสียงโทรศัพโทรมา ฉันเลยหยิบมันเเล้วเลือนหน้าจอไอโฟน พร้อมเห็นเบอร์ของคนที่ฉันไม่อยากจะเห็นมันอีก.. เจคค

----------------------------------------------------------------------------------------------------------