~+รักใสๆ จากหัวใจบริสุทธิ์+~

ลำดับตอนที่ #1 : เปิดฉากพี่น้องนิก-เนม

" ฮ้าว.. " -o- ฉันตื่นขึ้นมาในเช้าวันอาทิตย์ที่ดูเหมือนอากาศจะสดใส

" มีอะไรกินบ้างคะแม่ " ฉันชะโงกหน้าไปดูในครัว
.....เงียบ......
เอ๊ะ หรือว่าแม่ยังไม่ตื่น ฉันจึงวิ่งไปดูที่ห้องนอนของแม่ ที่หน้าห้องมีกระดาษใบหนึ่งแปะอยู่
      
                       ถึง เนมลูกรัก
   แม่ต้องขอโทษลูกด้วยที่จากไปโดยไม่ได้ลาลูก แม่ไม่อยากให้ลูกเสียใจ และไม่อยากปลุกลูก ตอนนี้บริษัทที่เกาหลีของพ่อกิจการไปได้ไม่ค่อยดี แม่จึงต้องไปชวยพ่อเค้า หวังว่าลูกจะอยู่กับนิกได้นะ ถ้าเป็นไปได้แม่ก็จะกลับมาหาลูกให้เร็วที่สุด  แม่อยากให้ลูกรู้ว่าแม่รักลูกเสมอ ดูแลตัวเองดีๆนะลูก
   ปล. ถ้าลูกมีปัญหาอะไร ป้าข้างบ้านก็ยังเป็นประโยชน์นะจ๊ะ
                                                                                             รักลูกมากที่สุด
                                                                                                    แม่

ฉันอ่านจดหมายนั้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า ทำไมมันดูเศร้าๆจังเลยอะ นี่ฉันจะต้องอยุ่กับน้องชายที่อายุห่างจากฉันเพียง 2 วินาที ตามลำพัง 2คนในบ้านที่ไม่มีแม่หรอ...T^Tทำไมแม่ไม่พาเนมไปด้วยล่ะคะ 
ฉันเดินคอตกลงมาในครัว เมื่อวานแม่ยังทำข้าวเย็นให้ฉันกินอยุ่เลย ตอนนี้ฉันคงต้องทำข้าวเช้ากินเองแล้วสินะ...
" เอ้า !จ้องเข้าไปข้าวเช้าจะได้กินมั๊ยนั่น " เสียงนิกปลุกฉันออกจากภวังค์
" นี่นายรู้เรื่องของแม่แล้วหรอ "
" อืม...เธอไปนั่งรอเถอะ เดี๋ยวฉันทำอาหารเช้าให้เอง "
แล้วนิกก็ยกอาหารเช้ามาวางข้างหน้าฉัน O_o อาหารเช้าที่นิกทำคือ ขนมปัง ไข่ดาว ไส้กรอก นมสด น้องฉันทำอะไรอย่างงี้เป็นกะเค้าด้วยหรอ
" วันนี้นายจะไปไหนรึเปล่า "
" ไม่อะ ทำไมหรอ "
" ไปไซแอมกัน ฉันจะไปซื้อของน่ะ "
" ขี้เกียจ " -*-
" ไปเป็นเพื่อนฉันหน่อยน๊า..นิกสุดหล่อ "
" ฉันหล่ออยู่แล้ว ถ้าฉันไปเป็นเพื่อน เธอต้องทำงานบ้านคนเดียวอาทิตย์นึง เอามั๊ยล่ะ "
" งั้นนายเฝ้าบ้านไปเลย ! " เอาเปรียบฉันเกินไปแล้ว - -^
พอฉันจับลูกบิดประตูกำลังจะออกจากบ้าน นิกก็คว้าข้อมือฉันไว้
" ล้อเล่นน่า งอนเค้าหรอ "
 - -^^ นายนี่น๊า
ณ ร้านขายเสื้อผู้โชคร้าย
" นี่นิก ตัวนี้สวยมั๊ย " ฉันหยิบเสื้อแขนยาวสีขาวตัวหนึ่งมาทาบตัว
" ก็ดี "
" ตัวนี้เท่าไรคะ "
" สองร้อยห้าสิบครับ "
" ลดให้หน่อยไม่ได้หรอคะ "
" ไม่ได้จริงๆครับ "
"ง้นเราไปร้านอื่นกันเถอะ" นิกลากฉันกำลังจะออกจากร้าน
" สองร้อยสามสิบก็ได้ครับน้อง " คนขายรีบมายืนขวางทางออกไว้
" สองร้อย " นิกมองหน้าคนขาย
" นั่นมันทุนของพี่นะครับ "
" งั้นหลีกไป " " นี่ครับ "T^T คนขายยื่นเสื้อให้ฉัน ด้วยหน้าตาเสียดาย
" ฮ่า ฮ่า ฮ่า สำเร็จ "
" นายนี่ต่อราคาเก่งชะมัด ฮ่า ฮ่า "
แล้วฉันก็เดินซื้อของไปเรื่อยๆ
" พอรึยังน่ะฮะ " หุหุ หนักใช่ไหมล่ะ
" ขอรองเท้าอีกคุ่นึงนะ " ขอแกล้งนายหน่อยละกัน
ฉันพานิกเดินวนไปวนมาหาร้านรองเท้า
" ร้านรองเท้าของเธอมันอยู่ตรงไหนกันแน่เนี่ย "
" แหะๆ ฉันจำไม่ได้อะ "
แล้วเราก็เดินผ่านกลุ่มผู้หญิงกลุ่มหนึ่ง
" นี่ๆคนนั้นน่ารักเนอะ "
" เขามากับแฟนอะแก เสียดายจัง "
" แฟนเขาก็สวยเนอะ...แต่ฉันว่าหน้าตาคล้ายๆกันอะ จะใช่แฟนกันหรอ "
" ไม่ใช่แฟนก็คนใช้แล้วแหละ ถือของให้ขนาดนี้ "
ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฉันหัวเราะในใจ
" นายจะเอาอะไรรึเปล่า "
" เธอจะซื้อให้ฉันรึไง "
" อื้อ " ^^
" งั้นซื้อนาฬิกาให้ฉันหน่อยละกัน " เขาลากฉันไปยังร้านนาฬิกา
" นี่ๆ มันราคาตั้งสองนันเลยนะ จะดีหรอ " ฉันสะกิดเขา
" เอาอันนี้เลยครับ! " T-T ฉันอุตส่าห์ต่อราคาเสื้อผ้ามาตั้งนาน หมดกัน
" อย่าทำหน้าแบบนั้นสิ " ^^ ยังจะมายิ้มอีก ฉันซื้อของทั้งหมดยังไม่เท่านายซื้อนาฬิกาเรือนเดียวเลย 
เมื่อถึงบ้าน
" นี่เด๋ยวนายไปถูบ้านนะ ฉันซักผ้าเอง "
" ไม่เอา เธออย่ามาเอาเปรียบสิ ฉันซักผ้าแล้วเธอถูบ้าน "
" ถ้านายซักผ้า นายต้องตากผ้า แล้วก็รีดผ้าด้วยนะ "
" งั้นเธอก็ต้องถูบ้าน กวาดบ้าน ล้างจาน... "
-*- " นี่นายน่ะเป็นสุภาพบุรุษหน่อยได้มั๊ย... "
ไม่ทันที่ฉันจะพูดจบเขาก็วิ่งไปที่เครื่องซักผ้าแล้ว
.............................................................................................................................................
ช่วยโหวตให้ด้วยนะคะ