L.O.V.E you too - L.O.V.E you too นิยาย L.O.V.E you too : Dek-D.com - Writer

    L.O.V.E you too

    ผู้เข้าชมรวม

    243

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    0

    ผู้เข้าชมรวม


    243

    ความคิดเห็น


    1

    คนติดตาม


    0
    เรื่องสั้น
    อัปเดตล่าสุด :  23 ม.ค. 53 / 19:08 น.


    ข้อมูลเบื้องต้น
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ


       

          “เด็กๆ...เดินจับมือกันไว้นะค่ะ...ระวังหลงด้วย” ครูซันนี่บอกกับเด็กๆอนุบาลของเขาอย่างอ่อนโยน ก่อนจะพาเด็กๆไปข้ามถนนเพื่อจะพาไปเดินทางไกลทัศนศึกษา
          “อึ่ย!...ครูซันนี่มาแล้วววว...ทำไงดีๆ!” 0^0 ชินดงร้องโวยวายดีใจตื่นเต้นทุกครั้งที่เจอหน้าครูซันนี่ เพราะความน่ารัก และความใจดีเหมือนนางฟ้าของครูซันนี่ ชินดงถึงได้แอบชอบแอบรักครูซันนี่มาโดยตลอดแต่ครูซันนี่ก็ไม่เคยรู้มาก่อน
          “ยามชินดงค่ะ...” ครูซันนี่สะกิดเรียก
          “อุ้ย! คะ...คะ...ครู...ซะ...ซันนี่! แฮ่ๆ...จะ...จะ...”
          เพี๊ยะ!!
          “ตายแล้ว! ตบหน้าตัวเองทำไมค่ะ เดี๋ยวเด็กๆตกใจกันหมด” ครูซันนี่เอ่ยอย่างอมยิ้ม
          “ก็...ปากมัน...ไม่ยอมพูด...” ^-^
          “พาข้ามถนนหน่อยซิค่ะ”
          “ได้ครับ!!” ชินดงรับอาสาพาครูซันนี่กับเด็กๆข้ามถนนไปอีกฝั่งอย่างมีความสุข
          “ลาก่อนนะค่ะ...” ครูซันนี่ยิ้มลาให้
          ลาก่อนนะค่ะ/ครับ ยามชินดงงงง!!!” เด็กๆต่างเอ่ยขอบคุณให้ยามชินดง
          “บ๊ายบ่ายจ๊ะเด๊กๆ...” ^0^
      ……
      ……
      ……
      ……
      ……
          “เดินดีนะจ๊ะเด็กๆ เอ...กงจูหายไปไหนเนี้ย...” ครูซันนี่มองหาเด็กหญิงคนนึงแต่ก็ไม่พบ “ตายแล้ว! ทำไงดีเนี้ย....” ครูซันนี่น้ำตาคลอเมื่อพบว่าเด็กหายไป
       
          “ขอทางหน่อยคร้าบบบบ....ขอทางหน่อยยยยยย....” ชินดงตะโกนร้องขอทางด่วนอย่างรีบร้อน ชินดงรีบวิ่งตามหาครูซันนี่ในขณะที่แบกอุ้มร่างเล็กของเด็กหญิงตัวน้อยๆไว้บนคอ
          “ฮือออ...ฮือออ... กงจูหายไปไหนเนี้ยยย...” T0T
          “หยุดร้องได้แล้วครับครูซันนี่...น้องกงจูอยู่นี่แล้ว” ชินดงรีบส่งตัวเด็กน้อยคืนให้กับครูซันนี่
          “ขอบคุณมากเลยค่ะ ยามชินดง...” ครูซันนี่จับมือของชินดงมากุมไว้แน่นอย่างดีใจ
          “ฮิ...ฮิ...ไม่ต้องเรียกซะเต็มยศก็ได้...เขินง่ะ...”
          “ขอบคุณมากๆเลยนะค่ะ งั้นฉันขอตัวพาเด็กๆไปเที่ยวก่อน” ครูซันนี่หันหลังไปได้ซักพัก ชินดงก็รู้สึกอึดอัดใจจนเรียกทักครูซันนี่
           “ครูซันนี่!!”
           “อะไรค่ะ...” ครูซันนี่หันมาพร้อมกับรอยยิ้มแสนหวาน
          “เออ...คือ...ผะ...ผะ...ผม...” ชินดงได้แต่ยืนหอบอย่างแรงไปมา แล้วมือไม้สั่นไปหยุด
          “ยามค่ะ...”เด็กน้อยกงจูยื่นส่งลูกโป่งรูปหัวใจให้กับชินดง
          “ขอบใจจ๊ะ...” ชินดงรับลูกโป่งนั้นมาแล้วค่อยๆยื่นส่งต่อให้ครูซันนี่อย่างเขินๆ
          “...ขอบคุณค่ะ แต่เอ๊...ทำไมหน้าแดงกล่ำเลยล่ะ” ครูซันนี่พูดแซวใส่
          “บอกเลยๆๆๆ!!!” เด็กๆต่างช่วยกันลุ้นเชียร์ชินดง
          “ซารางเฮโยยยยย....ครับ! ครูซันนี่” ^v^ ชินดงเอ่ยพรางทำท่าทางประกอบ
          “ซารางเฮโยเช่นกันค่ะ” ครูซันนี่บอกรักกลับชินดงอย่างหน้าแดง “จะตามไปคุ้มภัยด้วยมั้ยค่ะ”
          “คิๆ...ไปๆ” ชินดงรีบเดินตามเด็กๆกับครูซันนี่ไป ก่อนที่ครูซันนี่จะยอมให้ชินดงจับมือจูงเดินไปด้วยกัน...HAPPY TOGETHER…^V^

      ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

      loading
      กำลังโหลด...

      ความคิดเห็น

      ×