ปิ๊งรักนายนักดนตรี

ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่1

ฉันปันปัน เด็กนักเรียนเกรด 12-5 โรงเรียนเอกชนแห่งหนึ่ง ฉันเรียนค่อนข้างแย่สอบเกือบตกตลอดแต่ทำไมนะ ? ฉันจังได้อยุ่ห้อง 5 จาก 16 ห้อง หรือว่าตอนป.1 ฉันสอบได้ที่1 มั้ง -- --“(เกี่ยวกันมั้ย ?) ฉันมีเพื่อสนิทอยู่ 2 คนชื่อวุ้นเส้นกับไพลิน แต่ส่วนมากฉันจะไปกับวุ้นเส้นมากกว่า เพราะไพลินนะเหรอ เรียนพิเศษอย่างเดียวเลย ที่ไหนมีกรวดวิชา ต้องมียัยไพลินที่นั่นทุกที  

                “ ปันปันตื่นเร็วลูก นี่มัน จะแปด โมงแล้วนะ “ เสียงม๊าตะ โกนออกมาจากข้างนอก ฉันงัวเงีย ลุกขึ้นมาหยิบนาฬิกาปลุก  ว๊ายย >< ตายล่ะ วันนี้มีสอบเก็บคะแนนคาบแรกด้วย

                “ ค่ะ ม๊า  ทำไมไม่ปลุกหนูให้เร็วกว่านี้เล่า รู้มั้ยว่าหนูมีสอบ “

ฉันตะโกนกลับไปพร้อมกับรีบแจ้นเข้าห้องน้ำ ฉันใช้เวลาอาบน้ำแค่ 3 นาทีเท่านั้น  และรีบแต่งตัวอย่างเร็ว

                “ พี่ปันสายอีกแล้วนะ เพราะพี่คนเดียวเลยอ่ะ ทำให้ผมไปเรียนสายทุกที “

เสียงบ่นพรึมพรำของปิง น้องชายฉันเอง ซึ่งฉันฟังจนฉันชินแล้วล่ะ

                “หุบปากแกไปเลยนะปิง ทำไมแกไม่ปลุกฉันล่ะ ?

                “ ผมปลุกพี่จนปากจะฉีกถึงรูหูแล้ว พี่เคยได้ยินมั้ย ? “

                “ หยุดซะทีเหอะ ทั้งสองคนเลย รีบ ๆ ทานข้าวซะ แล้วรีบไป “เสียงม๊าพูดแทรกขึ้นมาเพื่อสงบศึกของเราทั้งคู่

                ฉันแล้วก็ปิง วิ่งหอบกระเป๋ามาหน้าปากซอยเพื่อรอรถเมล์ โชคดีจังวันนี้รถเมล์มาไว 

                โอ๊ยย >< ทำไมคนเยอะอะไรอย่างนี้เนี่ย ? ทำไมต้องเป็นฉันที่ได้ยืนทุกที คนสมัยนี้ก็จิตใจงามเหลือเกิ๊นน ไม่มีใครคิดที่จะสละที่ให้ฉันซักคนเดียว :(

ฉันยืนโหนรถเมล์ เซไปเซมาอยู่สักพัก สายตาฉันก็ไปสะดุดอยู่ที่ผู้ชายคนหนึ่งที่เค้ายืนอยู่ข้างหน้าถัดจากฉันไปประมาณสามคน  ว๊าวว >< เค้าดูเท่ห์มากเลย อ่ะ ข้างหลังแบกกีตาร์ สงสัยเค้าคงจะเป็นนักดนตรี อายุประมาณ 20 กว่า ๆ ผิวขาว สูง โอ๊ยย ><” ตายแล้ว ฉันเจอผู้ชายในฝันแล้วล่ะ แม่ขา หนูเจอลูกเขยของแม่แล้วค่า ฮี่ฮี่ ^^

ฉันจ้องเขาอยู่นาน จน

                “ หวัดดีครับพี่เต้ย “

                “ อ้าว ปิง กำลังจะไปเรียนเหรอ “

เห้ยย ! เขารู้จักกับน้องชายฉันเหรอ ? น้องฉันทำไมรู้จักกับคนหล่ออย่างนี้ได้เนี่ย ??

                “ ครับ พี่ “

                “ นี่มันจะ 9 โมงแล้วนะ O.O “

                “ เอ่อ . คืออย่างนี้ครับ พี่สาวผมเขาช้าน่ะครับ เลยทำให้ผมสายไปด้วยเลย “

                “ ฮะ ฮะ ฮ่า ซวยไปเลยนะน้อง ไหนล่ะพี่สาวนาย “

                “ คนนั้นงัยครับ ที่ยืนอยู่ข้างหลัง ที่หน้าเอ๋อ ๆ หน่อยอ่ะครับ “

นี่ไอ้น้องบ้า ฉันได้ยินแกพูดนะ ทำไมต้องว่าอย่างนั้นด้วยเล่า ? U.U ฉันได้แต่ก้มหน้าด้วยความอายสุด /// กะว่าถ้าลงจากรถจะเขกกระบานให้ดู

เมื่อรถถึงหน้าโรงเรียน ฉันรีบลงรถอย่างเร็ว แล้วฉันก็มองขึ้นไป ฉันรู้สึกเหมือนเขากำลังจ้องฉันอยู่ .. ฉันคงเพ้อไปเองแหระ

“ นี่พี่ปัน มัวยืนเซ่ออยู่ทำไม  รีบเข้าโรงเรียนดิ “

“ เออ รู้แล้วน่า ก็รีบแล้วไง “

ฉันกับปิงรีบวิ่งเข้าโรงเรียน แล้วต้องหยุดชะงักเมื่อได้ยินเสียง ซาตานตนหนึ่งดังมาจากข้างหลัง

                “ หยุดนะ ปัญญดา , ปิติกร ทำไมมาสายได้ทุกวี่ทุกวัน “

                “ คือ ขอโทษค่ะอาจารย์ พอดีว่า หนูไปทำธุระให้ม๊ามาค่ะ ใช่มั้ยปิง “

                “ จริง ๆ นะครับอาจารย์ มันสำคัญมากกับครอบครัวผมเลยนะครับ “

โห !! น้องชายฉัน ตีบทแตกไปเลย ทำหน้าเศร้าเล่าความเท็จได้เนียน จริง 55

                “ พอ ๆ ฉันเบื่อที่จะฟังคำแก้ตัวของพวกเธอได้ทุกวี่ทุกวันแล้วนะ รีบ ๆ ลงชื่อซะแล้วไปเข้าเรียนได้แล้ว “

                “ ค่ะ / ครับ อาจารย์ “ ฉันและปิงรีบตอบรับ พร้อมกับวิ่งหางจุกตูดเข้าไปในห้องเรียน

                ฉันรีบเข้าไปในห้องเรียน ฉันเห็นสีหน้าอาจารย์สังคม ประมาณว่า “ เอาอีกแล้วเหรอยัยนี่ “

ฉันหยิบกระดาษข้อสอบบนโต๊ะอาจารย์แล้วรีบไปนั่งลงข้าง ๆ วุ้นเส้น

                “ ทำไมเธอมาเอาป่านนี้ล่ะ ตื่นสายอีกแล้วใช่มั้ย “ วุ้นเส้นกระซิบฉันเบา ๆ

                “ เอ่อ .. คือ ว่า เมื่อ แฮ่ก ๆ คืน ฉะ ฉัน ฮึ่ก ๆ นอนดึกน่ะ “ ฉันพูดพรางหอบไปด้วย

                “เออ ไม่ต้องพูดแล้ว ทำข้อสอบเสร็จแล้วค่อยคุยกัน “

                “ อือ .. ได้ แฮ่ก ๆ “

เมื่อหมดคาบ อาจารย์เก็บข้อสอบแล้วออกจากห้องไป ฉัน ไพลิน และ วุ้นเส้นก็จับกลุ่มเม้าท์กันตามปกติ

                “ นี่ พวกเธอ รู้มั้ย ? ว่าเมื่อเช้าฉันเจออะไรมา ฉันเจอผู้ชายในฝันแหระ “ ><

ฉันพูดพรางทำหน้าเพ้อ

                “ ที่ไหนล่ะ เมื่อไหร่ แล้วหล่อมั้ย ? “ วุ้นเส้นพูดทำท่าอยากรู้อยากเห็น

                “ ไม่หล่อหรอก แต่โคตรหล่อเลยว่ะ “

                “ จริงเหรอ ปัน ฉันอยากเจอแล้วสิ “ ไพลินพูดพร้อมกับทำหน้าเพ้อ ตามฉัน ไม่ได้นะย๊ะ คนนี้ฉันจอง

                “ เออ วันนี้เรียนพิเศษ เสร็จเราไปกินไอติมกันมั้ย ? “ ฉันเสนอ

                “ ก็ดีเหมือนกันนะ ฉันอยากกินอยู่พอดี ร้านเดิมนะ “ วุ้นเส้นเห็นด้วย

                “ ฉันขอตัวนะ เพราะว่าฉันต้องไปเรียนเปียโนต่อ “ ไพลินพูด

                “ งั้นไม่เป็นไร ค่อยไปวันหลัง เดี๋ยวฉันกับวุ้นเส้นไปกินกัน 2 คน “

วันนี้ทั้งวัน ฉันเพ้อหาแต่ผู้ชายในฝันของฉัน ทำให้วันนี้ฉันเรียนไม่รู้เรื่องเลย มันไม่ออสโมซิส เข้าสมองของฉันแม้แต่น้อย

เมื่อกริ่งหมดเวลาเลิกเรียนดังขึ้น ฉัน วุ้นเส้น แล้วก็ไพลิน ก็ไปเรียนพิเศษกัน พอเรียนเสร็จฉันแล้วก็วุ้นเส้นก็แยกกับไพลิน ไปร้านไอติมกัน

                “ เฮ้ยย นั่นไง ๆ ผู้ชายในฝันของฉันน่ะ “ ฉันพูดพร้อมกับ ชี้ไปตรงป้ายรถเมล์

                “ ไหน ๆ  อ๋อ คนนี้อ่ะนะ พี่เขาชื่อเต้ย บ้านอยู่ซอยเดียวกับฉันเองล่ะ โธ่เอ๊ยไอ้เราก็คิดว่าเทพบุตรคนไหน ทำให้ยัยปันปัน ของฉันเพ้อได้ขนาดนี้ พี่เขาเป็นนักดนตรี ที่สำคัญ แฟนไม่มี “

                “ กรี๊ดดดดดดด ><” จริงดิ รีบไปกันเหอะ “ ฉันพูดพร้อมกับลากยัยวุ้นเส้นตรงดิ่งไปที่ป้ายรถเมล์

                “ จะไปไหน แล้วไอติมล่ะ “

                “ เอาไว้วันหลัง เดี๋ยวฉันเลี้ยงเอง แต่ตอนนี้ เราไปทำอะไรที่สำคัญกว่ากินไอติมดีกว่านะ “ ^__^

ฉันกับวุ้นเส้นเดินไปที่ป้ายรถเมล์ อยากรู้ล่ะสิว่าฉันจะทำอะไร ฉันกำลังสวมรอยเป็นนักสืบอยู่น่ะ ฉันก็แค่อยากรู้เท่านั้น ว่าพี่เต้ย จะไปเล่นดนตรีที่ไหน ? ^^

ฉันขึ้นไปบนรถเมล์กับวุ้นเส้น แล้วก็จ้องมองพี่เต้ยตาไม่กระพริบ พี่เค้าเท่ห์มากจริง ๆ เลย

และแล้วพี่เค้าก็ลง แถวสุขุมวิท 32 ฉันก็รีบลงตามไป ฉันเห็นพี่เค้าเดินเข้าไปในร้าน ที่ตกแต่งออกแนว คลาสสิค หรือว่าพี่เค้ามาเล่นคนตรีที่นี่นะ ฉันและวุ้นเส้น ก็เดินตามเข้าไป

                “ เห้ยย เธอเอาจริงหรอวะ ปัน ? “ วุ้นเส้นพูดพรางกลัว ๆ กล้า ๆ ว่าจะเข้าไปดีมั้ย

                “ เหอะน่า ก็แค่ร้านนม เข้าไปเหอะ น๊า น๊า ฉันขอร้อง “ ฉันพูดจาอ้อนวอนวุ้นเส้นสุดฤทธิ์

ฉันกับวุ้นเส้นเดินเข้าไปในร้าน Teddy café` ในร้านตกแต่งด้วยไฟสลัว ๆ พร้อมกับบรรยากาศคลาสสิคสุด ๆ

                “ น้องครับมากันกี่คนครับ ? “ บ๋อยรูปร่างอ้วนเตี้ย ถาม

                “ เอ่อ .. มากัน 2 คนค่ะ “ ฉันตอบด้วยสีหน้า คิขุ สุดฤทธ์

ฉันสั่ง อาหารมากินประมาณ 5 อย่าง แต่รับรอง ไม่มีสุราเมระยะ แน่นอน

ฉันมองไปบนเวทีเล็ก ๆ ฉันเห็นพี่เต้ยกำลังตั้งสายกีตาร์อยู่  เขาเท่ห์มาก ๆ เลย ยิ่งตอนที่กระทบกับแสงไฟ เขาเหมือนเทพบุตร สุด ๆ ฉันอ้าปาก ตาค้าง จนยัยวุ้นเส้นสะกิด

                “  นี่ปัน เธอเป็นเอามากเลยนะเนี่ย !! “ -- --;

ฉันสะดุ้ง พร้องกับอายจนหน้าแดง ///

ฉันนั้นยิ้มลำพัง หัวเราะลำพัง เฉกเช่นกว่าทุกครั้งที่ผ่านมา

            ตั้งแต่ได้พบกับเธอนั้นเรื่องจริง กับความฝันเกิดขึ้นด้วยกันทันตา

            ฉันอยากจะหยุดเวลานี้ ตั้งวินที ที่ชีวิตมีเธอเข้ามา

            เธอทำให้คนที่เหนื่อยล้า นั้นกล้าจะเปิดหัวใจ

ว๊าวว O.O พี่เต้ยร้องเพลงเพราะสุด ๆ ไปเลยอ่ะ เพลงนี้ไม่อยากจะพูดว่าเพลงโปรดฉันเลยล่ะ อิอิ ^__^ ฉันไม่ได้หลงตัวเองนะ ตอนที่พี่เต้ยร้องเพลงนี้ ฉันแอบเห็นพี่เต้ยมองทางฉันด้วย ฉันคงจะเพ้อไปเอง อีกแล้ว ก็บอกแล้วงัย ว่าฉันเป็นเอามาก 555

                ฉันฟังพี่เต้ยร้องเพลง และเล่นกีตาร์ ประมาณ 5 เพลง ตอนนี้ก็ จะ 3 ทุ่มแล้วหรอเนี่ย ? อ๊ายย ตายแล้วว กลับไปเจอเทศแหงม ๆ เลย

                “ กลับเถอะ ปัน ดึกแล้ว ฉันเริ่มง่วงแล้วด้วย “ วุ้นเส้นพูดพลาง หาว

                “ ก็ดีเหมือนกัน ฉันก็กลัวม๊าว่าอ่ะ “

ฉันแยกกับวุ้นเส้นที่ป้ายรถเมล์ แล้วฉันก็ขึ้นรถเมล์กลับบ้าน

                “ อ้าว ปันยังไม่กลับบ้านอีกหรอ ? “

                “ อ้าว แชมป์เองหรอ ปันกำลังจะกลับพอดีอ่ะ “

                “ ขอนั่งด้วยได้มั้ย ? “

                “ เอาสิ ตามสบายจ้ะ “ ฉันพูดพรางยิ้มให้อย่างน่ารัก (แหวะ ) -*-

เสียงแชมป์ทักฉันทำให้ฉันหลุดออกจากภวังค์ ของฉันกับพี่เต้ย แชมป์ออยู่ห้อง 8 หน้าตาก็ไม่เลว เป็นนักกีฬาโรงเรียน เคยมีคนบอกว่าแชมป์แอบชอบฉัน แต่ฉันก็ไม่ได้คิดอะไรกับเขา

                “ ทำไมกลับดึกล่ะวันนี้ ฮึ ? “ แชมป์ถามด้วยความสงสัย

                “ เอ่อ พอดีว่า ไปทำรายงานบ้านวุ้นเส้นมาน่ะ “ โอ๊ย พระเจ้าลูกโกหก ใครจะกล้าบอกเล่า ว่าไปสะกดรอยตามผู้ชายมาน่ะ เสียอิมเมจหมด -- --“

                ฉันกับแชมป์คุยอะไรกันเรื่อยเปื่อย จนกระทั่งถึงป้ายรถเมล์หน้าซอยบ้านฉัน

                “ ถึงแล้วล่ะแชมป์ ขอบใจนะที่คุยเป็นเพื่อน เจอกันพรุ่งนี้นะ “

                “ อื้ม โอเค กลับบ้านดี ๆ ล่ะ แล้วพรุ่งนี้อย่ามาสายอีกรู้มั้ย ? “

หยึยย ! >”< รู้ได้ไงเนี่ย โธ่ อุตส่าห์แอ๊บมาดเด็กเรียบร้อย เรียนดี น่ารักตั้งนาน

                “ อ่ะจ้ะ “ ^^” ฉันตอบพรางทำหน้า เสีย Self อย่างแรง  

ฉันรีบแบกหน้าลงจากรถเมล์ แล้วก็เจอกับปิงน้องชายฉันพอดี

                “ อ้าว ปิง วันนี้เรียนเป็นไงบ้าง ดีดกีตาร์เป็นเพลงยังจ๊ะ ไอ้น้องชาย “

                “ โห่ว์พี่ วันนี้ผมเล่นได้ 2 คอร์ดแล้วนะ อย่าดูถูกผมนะ “

เราสองคนพี่น้องเดินเข้าบ้านกัน ฉันคิดที่จะถามเรื่องพี่เต้ย แต่ไม่เอาดีกว่า เพราะฉันไม่อยากให้ปิงสงสัย ไม่อยากให้ปิงรู้ว่าฉันชอบพี่เต้ย

                “ กลับมาแล้วค่ะ / ครับ ม๊า “

                “ ทำไมไม่มาพรุ่งนี้กันเลยล่ะ กี่ทุ่มกี่ยามแล้ว ลูกเป็นผู้หญิงนะปัน มันอันตราย แล้วทำไมไม่โทรมาก่อนล่ะ รู้มั้ย ว่าป๊ากับม๊าเป็นห่วงแค่ไหน ? “

                “ ขอโทษค่ะม๊า พอดีหนูไปทำรายงานบ้านวุ้นมาค่ะ พอดีแบตโทรศัพท์หมดก็เลยไม่ได้โทรมาบอก ขอโทษนะคะป๊า สุดรัก “

                 ฉันรี่เข้าไปหอมแก้มป๊า ที่กำลังอ่านหนังสือพิมพ์อยู่ ลืมบอกไปว่าป๊าใจดี แค่ฉันอ้อนแป๊บเดียวป๊าก็ ไม่ว่าอะไรแล้ว

                “ ไปอาบน้ำ อาบท่าแล้วลงมาทานข้าว แล้วรีบเข้านอน ล่ะ “

                “ ค่ะป๊า หนูรักป๊านะคะ “ ฉันทำเสียงอ้อนป๊าสุดฤทธิ์ ^^

                “ พอเลย ๆ รีบ ๆ ขึ้นไปอาบน้ำซะ “ ม๊าพูดประมาณว่าน้อยใจฉัน

                “ ค่ะม๊า หนูก็รักม๊า มาก ๆ เหมือนกันค่ะ “

                “ จ้า “ ม๊าพูดพรางยิ้มให้ฉัน

แหม ไอ้เจ้าปิง ทีอย่างนี้แล้วรีบขึ้นห้อง ให้ฉันโดนว่าอยู่คนเดียวเลยนะ เชอะ ! ไอ้น้องบ้า บ้าที่สุดเลย

คืนนี้ทั้งคืน ในหัวของฉัน ก็มีแต่ พี่เต้ย พี่เต้ย แล้วก็พี่เต้ย อ๊ากก ขอบคุณฟ้า ที่ทำให้ฉันได้เจอผู้ชายในฝันนะคะ ^^



โปรดติดตามตอนต่อไปนะคะ