ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ++ My only memory...

    ลำดับตอนที่ #1 : จุดเริ่มต้น

    • อัปเดตล่าสุด 30 เม.ย. 49


    ขอให้ทุกถ้อยคำแทนความทรงจำ ความรัก ความห่วงใย จากใจของคนคนหนึ่ง
    ความทรงจำ....
    ด้วยความผูกพันธ์ที่มี ความรู้สึกที่ได้รับ ไม่ว่ากาลเวลาจะผ่านพ้นไปเท่าไร
    ก็จะไม่มีวันเลือนหาย ตลอดไป........












    ซ่า....



    "ฝนตกหรอนี่?"

    เสียงของเม็ดฝนที่พากันหล่นลงมากระทบพื้นทำให้ผมวางมือจากงานที่ทำอยู่ครู่หนึ่ง
    ไม่ใช่เพราะเสียงของมันทำให้ผมรำคาญจนไม่มีสมาธิทำงาน
    แต่มันทำให้ผมนึกถึงเธอ...









    "เรน"




















    ภายในโรงเรียนชื่อดังแห่งหนึ่งในต่างจังหวัด เด็กผู้ชายท่าทางงงๆคนนึงกำลังเดินวกไปวนมา อย่างคนหลงทาง
    วันนี้เป็นวันแรกที่โรงเรียนเปิด เด็กนักเรียนส่วนใหญ่ก็ดูจะคุ้นเคยกับที่นี่เป็นอย่างดี
    ดูเหมือนจะมีเขาคนเดียวละมังที่ทำอะไรไม่ถูก





    "ทำอะไรอยู่น่ะ"
    เด็กผู้หญิงหน้าตาน่ารักคนนึงเดินเข้ามาถามผม แต่ผมจะให้เค้ารู้ได้ไงเล่าว่าผมหลงทาง อายเค้าแย่ดิ

    "ไม่ใช่เรื่องของเธอ" ก็ต้องตอบกันท่าไว้ก่อนแหละน่า - -^

    "แล้วทำไมต้องทำท่าเหมือนคนหลงทางด้วย"

    "เอ่อ..คือ" เธอรู้ได้ไงเนี่ย - -"

    "ว่าไงล่ะ"

    "เออ ก็ได้ เราไปไหนไม่ถูก พอใจรึยังล่ะ"

    "ก็แค่เนี้ยะ"




    เธอยิ้มให้ผม แล้วก็ชะโงกหน้ามาใกล้ๆผม เห้ย นี่เธอจะทำอะไรผมเนี่ย ~~ !!

    "อิสรวิญญ์     ศิริวัฒนไพศาล" อ๋อ เธอแค่ดูชื่อผมครับ เฮ่อ - -"


    "เอ๊ะนี่นาย.."

    "อะไรอีก -*-" ผมเริ่มหงุดหงิด

    "เอ่อ ช่างมันเหอะ"

    "นี่ เรียกเราว่า วิน ละกัน แล้วเธออะชื่อไร มาแอบดูชื่อคนอื่นแล้วไม่ยอมบอกชื่อตัวเอง"

    "วินหรอ.. อ๋อ เรา 'เรน' นะ เรน    อัครไพบูรณ์"

    "คนอะไรชื่อจริงชื่อเรน - -???" ผมนึกใจใน ถ้าพูดออกไปมีหวังต้องย้ายจากโรงเรียนไปโรงพยาบาลแทนแน่ๆ เธอน่ากลัว - -

    "นี่ แล้วตกลงนายมาทำอะไรตรงนี้เนี่ย"

    "ก็มันไม่รู้จะไปที่ไหนนี่หว่า"

    "ไม่รู้ได้ไง ปฐมนิเทศอะปฐมนิเทศ ไม่ได้มาหรือว่ามาแล้วหลับ"

    "อะไรคือปฐมนิเทศ??... เคยได้ยินแต่ปฐมศึกษา - -^" ให้ตายดิ เกิดมาผมยังไม่เคยได้ยินคำนี้เลย

    0.0" <<< หน้าของเธอตอนนั้นครับ ทำหน้ายังกะผมเป็นมนุษย์ต่างดาวงั้นแหละ - -



    "เออเอาเถอะ แล้วนี่อยู่ห้องไหนอะจะได้พาไป"

    "ห้อง1 ดิ ระดับนี้ *-* นี่แล้วตกลงไอปฐ..." ผมพูดไม่ทันจบ เธอก็ขัดขึ้นมาก่อน

    "งั้นดีเลย มาไปด้วยกัน"

    "นี่ เธอยังไม่ได้บอกเลยนะว่าปฐมนิเทศคืออะไร บอกก่อนดิ๊"



    แต่เธอก็ไม่ไม้แต่จะรับฟังเสียงอ้อนวอนเสียงอันหล่อเหลาของผม (แหวะ !)....




    นั่นแหละครับ ครั้งแรกที่ผมเจอกับเธอ

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×