เมื่อคุณตาคุณยายยังเด็ก เล่ม.1

ลำดับตอนที่ #3 : ฝันหวาน

       เย็นวันหนึ่ง  เมื่อกลับจากโรงเรียน  คุณยายกับพวกเด็กๆในบ้านรู้ข่าวว่า  แขกยามคนหนุ่มจะลาไปเยี่ยมบ้านที่เมืองอินเดีย  ทิ้งแขกยามคนแก่ไว้เฝ้ายามคนเดียว  คุณยายและพี่ๆน้องๆหลานของคุณปู่ก็พากันมาที่บ้านของแขกยามเต็มห้องไปหมด

       ทุกๆคนแย่งกันถามว่า  -เมื่อไรกลับ  จะไปนานสักกี่เดือน-  นายโอชาแขกยามก็อธิบายว่า  -ต้องขึ้นรถไฟจากกรุงเทพฯ  แล้วไปขึ้นเรือที่สิงคโปร์จึงจะไปถึงอินเดียได้คะรับ  กินเวลาเดินทางหลายวันอยู่  คุณหนูๆอยากจะได้อะไร  ผมจะซื้อมาฝาก  ที่โน่นมีของแปลกๆหลายอย่างคะรับ-  ทุกคนดีใจมาอยากได้นู่นอยากได้นี่  ส่งเสียงกันแซ่ดจนนายโอชาจำได้ไม่หมดว่า  ใครอยากได้อะไรกันบ้าง  คุณอาคนเล็กเจ้าความคิดบอกว่า  -โอชา  ฉันอยากได้อูฐเอาอูฐก็ได้  จะได้ตัวเล็กๆหน่อยเอามาง่าย  โอชาเคยบอกว่าราคาตัวละ  ๒บาทเท่านั้นนี่นา-  นายโอชาตกใจมากที่คุณอาจะเอาลูกอูฐ  แต่ก็แข็งใจรับปากว่า  -ได้คะรับ  ถ้าผมเอามาได้ผมจะเอามาฝากคุณหนูสักตัวหนึ่งยังอีหลายวันผมจึงไปคะรับ-

        เมื่อออกจากบ้านนายโอชามาแล้ว  เด็กๆรวมทั้งคุณยายด้วยก็เปลี่ยนใจอยากได้ลูกอูฐตามคุณอาหมด  และทำการเรี่ยไรเงินเท่าที่จะพอหาได้ตามประสาเด็กๆมอบให้นายโอชาเป็นค่าซื้ออูฐมาจากอินเดีย  ในวันเดินทางเพื่อนๆของนายโอชามากันทั้งหญิงและชาย  เอาพวงมาลัยดอกดาวเรืองพวงโตมาคล้องคอให้นายโอชาหลายพวง  จนเป็นสีเหลืองไปทั้งตัว

        หลังจากโอชาไปแล้ว  คุณอาคนเล็กก็พูดอย่างฝันๆกับหลานว่า  -ถ้าเราได้ลูกอูฐมา  ฉันจะเป็นคนเลี้ยงเอง  เอาโรงรถให้มันอยู่เป็นบ้าน  แล้วพวกเราที่ออกสตางค์ก็ถือหุ้นกัน  ฉันจะเลี้ยงให้มันโต  ตอนมันเล็กๆฉันจะให้คนดูแล้วเก็บเงิน  เราคงได้สตางค์กันแยะ  เพราะคนไทยยังไม่เคยเห็นอูฐเลย  เคยเห็นแต่ในรูปตามหนังสือเท่านั้น  คนคงแย่งกันดูแน่ๆ-  พูดแล้วคุณอาก็ทำท่าฝันหวานให้หลานๆดู  คุณยายและเด็กอื่นๆก็พลอยฝันหวานตามไปด้วย

        -แล้วพอมันโตขึ้น  ฉันจะให้คนขึ้นขี่เที่ยวแล้วก็เก็บเงิน  ค่าขี่อูฐอีกต่างหากแพงกว่าค่าดู  ใครๆก็ต้องอยากขี่อูฐ  ฉันยังอยากขี่เลย-  คุณอาพูด  หลานก็แย่งกันส่งเสียงและยกมือขึ้นว่า  -หนูอยากขี่-  -ให้ผมขี่มั้ง-  -ผมอยากขี่-  หลานคนหนึ่งสมัครเป็นคนจูงอูฐ  แต่คุณยายสมัครเป็นคนเก็บสตางค์ค่าดู


ยังไม่จบนร้าค่า   ต้องรีบไปธุระ  เด๋วกลับมาอัพให้คร้า