เมื่อคุณตาคุณยายยังเด็ก เล่ม.1

ลำดับตอนที่ #1 : น้ำอบน้ำปรุง

������� เย็นวันหนึ่งพี่ชายใหญ่รุ่นหนุ่มของคุณตาเดินกลับบ้านมาแต่ไกล� ตัวพี่ชายยังมาไม่ถึงแต่กลิ่นหอมฟุ้งโชยมาล่วงหน้าก่อนแล้ว� พอพี่ชายใหญ่เดินผ่านไป� ทั้งผู้ใหญ่และเด็กๆรวมทั้งคุณตาก็ทำจมูกฟุดฟุดแล้วร้องพร้อมกันว่า� -หอมฟุ้งจริงๆ-� แล้วก้เหลียวตามพี่ชายใหญ่ซึ่งเดินขึ้นบันไดไปชั้นบน� อยู่ชั้นบนแล้วกลิ่นหอมฟุ้งของพี่ชายยังอยู่ข้างล่าง
�
����� ทำให้คุณแม่และน้องๆพากันขึ้นไปถามให้แซ่ดว่า� "ใส่น้ำอบอะไรน่ะ"� "ทำไมถึงได้หอมฟุ้งอย่างนี้"� พี่ชายใหญ่ตอบว่า� "น้ำปรุงพิเศษ� พิเศษจริงๆได้มาจากคุณป้า� คุณป้าบอกว่ารับรองใส่แล้วผู้หญิงต้องเหลียวหลังแน่ๆ"� วันนั้นน้ำปรุงของคุญป้าจึงเป็นที่โจษขานกันตลอดวันจนดึก� ว่าไปได้ตำหรับมาจากไหนจึงหอมฟุ้งอย่างนี้น้องๆพากันไปแบ่งขอใช้บ้าง� พี่ก็หวงไม่ยอมให้ดูแต่ลงท้ายก็ทนอ้อนวอนน้องๆไม่ไหวก็แย้มออกมาให้ดูเป็นน้ำปรุงสีเขียวขวดเล็กนิดเดียว� แต่หอมฟุ้งจรุงใจจริงๆ

����� หลานๆพากันแห่ไปบ้านคุณป้าในวันรุ่งขึ้น� พอเข้าประตูบ้านก็ได้กลิ่นน้ำอบไทยหอมฟุ้งมาแต่ไกล� มีขวดเปล่าขนาดต่างๆใส่เป็นเข่งๆคุณป้าคนนี้ทำน้ำอบขายเป็นอาชีพ� แต่น้ำปรุงนั้นต่างจากน้ำอบไทย� น้ำปรุงเป็นน้ำหอมใสๆสีเขียว� ขวดเล็กนิดเดียว� ไม่ต้องใช้มากก็หอมฟุ้งแล้ว� ส่วนน้ำอบไทยนั้นเป็นน้ำขุ่นๆสีเหลืองๆขวดโตๆต้องเทใช้คราวละมากๆเพื่อละลายแป้งหินหรือดินสอพองประหน้าและตัวให้เย็นและหอมฟุ้งหลังอาบน้ำในหน้าร้อน� หอมชื่นใจและรดน้ำผู้ใหญ่ในเทศกาลสงกรานต์หรือฉลองอายุ ๕ หรือ ๖ รอบได้� จะใช้ผสมน้ำแล้วรดหรือสาดกันเล่นสงกรานต์ก็ได้

����� คุณป้าบอกว่าน้ำอบน้ำปรุงนี้ต้องใช้ใบเนียม� เป็นใบไม้ชนิดหนึ่ง� ต้นเป็นพุ่มเตี้ยๆใบค่อนข้างกลมไม่โตนักแต่กลิ่นหอม� พิมเสน� ชะมดเช็ด� และหัวน้ำหอม� สกัดด้วยแอลกอ-ฮอลล์� ใบเนียมทำให้น้ำปรุงมีสีเขียว� ถ้าโชคดีตำรับดีๆก็จะหอมฟุ้งและหอมติดทนทาน� ใส่ผ้าเช็ดหน้าซักแล้วก็ยังหอม� เป็นการทำน้ำหอมแบบไทยๆใช้รดน้ำผู้ใหญ่ก็ได้� บางคนใช้หยดใส่ผ้าเช็ดหน้าดม� ใช้อบดอกไม้ผ้าหรือแพร� ผ้าเช็ดหน้าพับเป็นรูปสัวต์ต่างๆสำหรับแจกเป็นของชำร่วยในงานแต่งงาน� โดยเอาสำลีชุบน้ำปรุงนี้วางใส่ในหีบทิ้งไว้หลายๆวันล่วงหน้า� พอถึงวันงานเอาดอกไม้หรือผ้าเช็ดหน้าเอามาแจกก็จะหอมฟุ้งไปหมด� หอมติดทนนานเป็นเดือนเป็นปีก็มี� บางครั้งใช้แต้มที่เกสรดอกไม้ที่ทำด้วยสำลีหุ้มผ้าดอกละนิดก็หอมฟุ้งไปหมด

����� ส่วนน้ำอบไทยนั้นคุณป้าบอกว่า� ต้องใช้น้ำฝนจะสะอาดดีมาก� ใช้ดอกกระดังงาลนไฟลอยแล้วอบด้วยเครื่องหอมแบบไทยๆมีผิวมะกรูดหั่นฝอย� กำยาน� น้ำตาลทรายแดง� พิมเสนใส่ตะคัน� เป็นถ้วยดินเผาเล็กจุดไฟให้เป็นควันแล้วลอยในน้ำปิดฝาหม้อหรือโถให้ควันอบอยู่ในนั้นหลายๆวันจนน้ำเหลืองและหอมฟุ้ง� น้ำอบไทยมีหลายกลิ่นแต่ที่นิยมกันมากที่สุดคือกลิ่นดอกชมนาด� รองลงไปก็กลิ่นพิกุลและพุทธชาด� ต้องใส่น้ำหัวน้ำหอมตามต้องการลงไปด้วย

����� แล้วคุณป้าก็แจกน้ำอบปรุงคนละขวดนิดๆแต่ไม่ใช่ชนิดพิเศษอย่างผู้หญิงเหลียวหลังที่ให้พี่ชายใหญ่มา� แม้กระนั้นก็หอมฟุ้งติดทนนานเหมือนกัน� หยดใส่ผ้าเช็ดหน้าเช็ดในกระเป๋าเปิดกระเป๋าออกมาก็กลิ่นหอมฟุ้งจนคนอื่นทัก