คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : บทที่ 4 : ลาก่อน "ซีนา"
กรี้ดดดดดดดดดดดดด!!
“ ซีนา !!” เสียงตะโกนเรียกของชิออนทำให้ซีนาหันมาทางต้นเสียง
“พี่ค่ะ ช่วยหนูด้วย !” ซีนาร้องตะโกนขอความช่วยเหลือจากชิออน เพราะตอนนี้เธอโดนหัวหน้าผู้คุมเหมืองที่เป็นคนเดียวกับที่ซูฮาลป้อยอ จับตัวอยู่
“พวกแกบังอาจมากนะ…ที่ฆ่าพี่น้องร่วมสายเลือดของข้า …” เดิร์กหรือหัวหน้าผู้คุมเหมืองพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาก่อนจะเลียเข้าไปที่ใบหูของนีซา
กรี้ดดดดด ซีนากรี้ดลั่นเพราะเธอขยะแขยงผู้ชายคนนี้เหลือเกิน ส่วนชิออนที่เห็นภาพนั้นเขาก็โกรธจนตัวสั่น แต่เขาทำอะไรไม่ได้เพราะที่มือของเดิร์กกลายเป็นกรงเล็บของปีศาจที่จ่ออยู่ตรงลำคอขาวนวลของนีซา
“ข้าจะทำไงกับพวกแกดี … ดูสิ เทพเจ้าผู้ทำเงินให้กับข้าก็ไร้เรี่ยวแรงเพราะไม่ได้ดูดกลืนวิญญาณมาสามเดือน …” เดิร์กมองไปที่ปีศาจดาร์กสโตเกอร์ด้วยความสงสารปนสมเพช … ก่อนจะตวัดสายตามองไปที่ซูฮาลและชิออนด้วยสายตาเคียดแค้น
“ท่านผู้คุม … ปะปะปล่อยตัวน้องสาวผมเถอะ ผมยอมทำอะไรก็ได้ หรือจะเอาชีวิตผมไปสังเวยเจ้าปีศาจนั่นก็ได้แต่ปล่อยผมเถอะ …” ชิออนมองไปที่น้องสาวของเขาซึ่งตอนนี้ที่ลำคอของซีนาค่อยๆมีเลือดออกมา และภาพนั้นทำให้ชิออนใจหาย หายไปราวกับเป็นคนไม่เคยมีหัวใจ ร่างกายแข็งทื่อและสั่นเทาด้วยความกลัวจนล้มไปคุกเข่ากับพื้น เขาจะอ้อนวอนต่อปีศาจข้างหน้าทุกอย่าง ยอมแลกทุกอย่างแม้กระทั่งชีวิตเพื่อ … ให้น้องสาวหลุดจากพันธนาการนั่น
“อ่อ ได้สิไม่มีปัญหา” เดิร์กยิ้มให้กับชิออน เมื่อชิออนได้ยินคำพูดที่เอ่ยออกมาจากปากของเดิร์กเขาก็รู้สึกชื่นใจได้เล็กน้อยแต่ทว่าสิ่งที่ตามมานั้นทำให้เขานิ่งค้าง
ฉึก ! ราวกับเวลาเคลื่อนที่ช้าลง ชิออนมองไปที่นิ้วของเดิร์กซึ่งยืดยาวทะลุผ่านเข้าไปในลำคอของซีนา และมันก็โยนร่างนั้นให้กับปีศาจดาร์กสโตเกอร์เพื่อให้เจ้าปีศาจนั่นดูดกลืนวิญญาณของนีซา ส่วนเจ้าปีศาจที่เห็นร่างของหญิงสาวลอยเข้ามาใกล้ปากของมัน มันก็ใช้ลิ้นตวัดออกไปรับไว้ก่อนจะกลืนลงท้องไป
ส่วนชิออนที่มองภาพนั้น ตอนนี้หัวใจของเขาไม่เต้นอีกต่อไปเขาได้นั่งคุกเข่านิ่งค้างและตามองค้างไปที่ปีศาจนั่น ซึ่งตอนนี้มันกำลังฟื้นพลังของตัวมันเองโดยการดูดวิญญาณของน้องสาว
“ฮ่าๆๆๆ เป็นไงความรู้สึกนี้? มันยอดเยี่ยมเลยใช่ไหมละ ?! ฮ่า … อึ้ก !” ยังไม่ทันที่เดิร์กจะพูดอะไรต่อดาบไร้เงาของชิออนก็ฟันเข้ามาที่ลำคอของเดิร์กจนขาดสะบั้น จากนั้นเลือดที่ลำคอของเดิร์กจึงพุ่งใส่เข้ามาที่ร่างกายของชิออน ตอนนี้ชิออนเดินลากดาบไปหาเจ้าปีศาจด้วยร่างกายที่ราวกับคนไร้วิญญาณ
ส่วนซูฮาลที่เห็นภาพของชิออนที่ตอนนี้ราวกับว่าชิออนกลายเป็นปีศาจไปซะเอง ผมสีแดงฉานเช่นเดียวกับนัยน์ตาและร่างกายรวมถึงใบหน้าที่เต็มไปด้วยเลือด …
“อย่านะชิออน !!” สิ่งที่ซูฮาลเห็นต่อจากนั้นคือชิออนได้เอาดาบของเขามากรีดที่ข้อมือซ้ายจนเลือดค่อยๆไหลออกมาจากข้อมือ และหยดลงสู่พื้นดินจนเกิดเป็นวงแหวนเวทย์รูปดาวสีแดง ซูฮาลรู้ว่านั่นคือตราประทับเพื่อแลกเปลี่ยนวิญญาณให้กลายเป็นพลังกับปีศาจ แล้วไอ้คุณชิออนมันไปรู้วิธียืมพลังความมืดจากปีศาจได้ยังไงเนี่ย !
ซูฮาลไม่รอช้ารีบพุ่งเข้าไปยับยั้งพิธีนั่นทันทีเพราะไม่อย่างนั้นแล้วชิออนจะถล่มที่นี่รวมถึงเมืองนี้ราบเป็นหน้ากองแน่ๆ
“ย๊ากกกกกกกก !!” ซูฮาลพุ่งเข้าไปหาชิออนก่อนจะเอาร่มฟาดเข้าไปที่ชิออนแต่ไม่ได้ผลมีบาร์เรียสีดำขึ้นมาป้องกันการโจมตีเขา ตอนนี้ตามร่างกายของชิออนเริ่มเปลี่ยนเป็นสีดำและมีรอยสักสีแดงเลื้อยขึ้นไปตามตัวและใบหน้าของเขา ร่างกายของชิออนค่อยๆเปลี่ยนไป ส่วนแขนกลายเป็นสีดำดั่งแขนของปีศาจ ส่วนเล็บมือก็ยาวงอกออกมา การกลายร่างของชิออนเริ่มไปได้ 60 กว่าเปอร์เซ็นแล้ว
“บ้าเอ้ย !” ซูฮาลฟาดร่มใส่ชิออนซ้ำไปซ้ำมาแต่ก็ไม่ได้ผล ทันใดนั้นมือของปีศาจดาร์กสโตเกอร์ก็ฟาดมาทางพวกเขา
บึ้มมมมมมม ! เสียงระเบิดดังขึ้น
ซูฮาลกระโดดหลบมือของปีศาจขึ้นไปเกาะบนหินย้อยบนผนังถ้ำ ฝุ่นที่ลอยตลบอบอวนขึ้นมาทำให้ทัศนียภาพเบื้อหน้ามองแทบจะไม่เห็น ซูฮาลสังเกตไปที่ชิออนเขาหวังว่าเจ้านั่นจะไม่เป็นอะไร และเมื่อฝุ่นค่อยๆจางหายไป ก็ปรากฏร่างของชิออนซึ่งตอนนี้อยู่ในร่างปีศาจที่เกือบจะแปลงไปได้ 79 เปอร์เซ็นแล้ว แต่ก็ไม่สมบูรณ์เพราะมือข้างซ้ายที่ไม่ได้จับดาบนั้นเป็นเพียงมือมนุษย์ธรรมดา ส่วนมือข้างขวาที่กลายเป็นมือของปีศาจได้ถูกพันธนาการเข้ากับตัวดาบ จากดาบที่มีรูปทรงธรรมดา ตอนนี้กลายเป็นดาบที่มีลวดลายอ่อนช้อยแต่น่าเกรงขามและตรงด้ามจับของดาบก็มีนัยน์ตาของปีศาจอยู่ …
“แปลงร่างไม่สมบูรณ์สินะ …แสดงว่าเรายังเรียกจิตใจของชิออนออกมาได้อยู่” ซูฮาลมองไปยังภาพเบื้องล่าง ตอนนี้ชิออนใช้ปีกที่มีลักษณะเหมือนค้างคาวแต่มีข้างเดียว บินพุ่งขึ้นไปหาปีศาจดาร์กสโตเกอร์ และฟันดาบลงไปที่เจ้าปีศาจนั่นด้วยความรวดเร็วจนมองไม่เห็นแม้กระทั่งเงา …
“สมชื่อดาบจริงๆ” ซูฮาลตอนนี้เขานั่งลอยตัวอยู่บนร่มแทนการเกาะหินย้อยเขามองไปที่ภาพนั้นด้วยสายตานิ่งเฉย … เพราะเขารู้ว่านี่คือโชคชะตาของชายหนุ่มเบื้องหน้าที่จะต้องมาเจอเรื่องแบบนี้
ฟับบบ ฟึบบบบ บึ้มมมมมมมมมมมมมมมมมม
และทันใดนั้นร่างของปีศาจดาร์กสโตเกอร์ก็ระเบิดกลายเป็นผุยผงหลังจากโดนชิออนฟันดาบใส่ไม่ยั้ง หากเป็นคมดาบธรรมดาคงทำอะไรไม่ได้ แต่นี่เป็นดาบปีศาจที่เต็มไปด้วยพลังเวทย์ของความมืด เมื่อฟัน 1 ครั้งชิออนก็ใส่พลังระเบิดลงไป เมื่อฟันไปพันที ร่างกายของปีศาจนั่นก็ต้องระเบิดเป็นผุยผง
ตอนนี้ในถ้ำมีแต่ฝุ่นอีกครั้ง เมื่อซูฮาลเพ่งเข้าไปที่ฝุ่นนั่นเขาก็เห็นเงาของปีศาจหรือชิออน บนแขนของเขามีร่างของนีซา
ชิออนค่อยๆวางร่างของนีซาลงกับพื้น ซูฮาลที่เห็นภาพนั้นเขาจึงกระโดดลงจากร่มและเดินไปหาชิออน
“คุณชิออน …”
ควับบบบ ! ยังไม่ทันที่ซูฮาลจะเอ่ยอะไร ชิออนก็พุ่งตรงเข้ามาฟันเขาอย่างรวดเร็ว
“เหวอออออ ! มีสติหน่อยสิ ! คุณชิออน! ” ตอนนี้ซูฮาลกระโดดหลบไปมา
ฉึบ ! เสียงดาบของชิออนเฉือนเข้าไปที่แขนขวาของซูฮาล
“เจ้าบ้าเอ้ย ! นายทำผมอารมณ์เสียแล้วนะ !” ซูฮาลที่เห็นว่าเขามีแผลที่แขนเขาก็เริ่มอารมณ์เสียขึ้นมา แต่เขาจะทำยังไงกับคนตรงหน้าดีละ ความไวขนาดนั้นเขามองหาช่องว่างของคนตรงหน้าไม่เจอเลยแต่แล้วเขาก็พบช่องว่างของชิออน ซูฮาลง้างขาไปข้างหลังและเหวี่ยงแรงขาไปข้างหน้าด้วยแรงทั้งหมดเท่าที่เขามี
“ลูกเตะผ่าจุดศูนย์กลางจักรวาล !!!”
พลั่กกกกก !!
อุ้ก !!! ชิออนกุมเป้าของตัวเองและล่วงลงไปนอนที่พื้นก่อนจะนอนกุมเป้าแล้วร้องโอดครวญจากนั้นร่างกายของเขาก็ค่อยๆเป็นปกติ …
“น่าสงสารแหะ …” ซูฮาลที่ลอยอยู่บนอากาศเขามองภาพนั้นด้วยความสงสาร ก็นะ… ต่อให้เป็นปีศาจก็เถอะ เจอลูกเตะผ่าของรักซะขนาดนั้น … จอดทุกชนเผ่า …. และซูฮาลก็ลงไปยืนดูชิออนที่ตอนนี้นอนนิ่งไปเรียบร้อย
“ผมขอโทษนะคุณชิออนแต่ผมจำเป็นต้องทำร้ายน้องชายคุณจริงๆ” ซูฮาลยกมือขึ้นมาที่อกและทำท่าไว้อาลัย
“ซีนา !” ชิออนที่นอนสลบไปสักพักหลังจากนั้นเขาก็สะดุ้งตื่นขึ้น … และเขาหวังว่าเรื่องที่เกิดขึ้นมาทั้งหมดคงเป็นความฝัน จากนั้นเขาก็มองไปรอบๆ ก่อนสายตาจะไปสะดุดร่างของนีซาและซูฮาลที่ตอนนี้นั่งเฝ้าศพของนีซาอยู่
ชิออนค่อยๆยันตัวลุกขึ้นและเดินไปหานีซาก่อนจะล้มตัวคุกเข่าลงไปที่พื้นอย่างแรงเขาพยุงโอบกอดนีซาขึ้นมาไว้แนบที่อก
“ซีนา…ฟื้นสิ …เธอจะทิ้งพี่ไปแบบนั้นไม่ได้นะ ซีนา ซีนา …” ชิออนพูดชื่อนีซาซ้ำไปซ้ำมาด้วยใบหน้าที่ไร้ซึ่งน้ำตา ไร้ซึ่งเลือดฝาด มีแต่นิ่งและเสียงอันเบาโหวงของชิออน
ส่วนซูฮาลที่เห็นภาพนั้น เขาก็ได้แต่สวดภาวนาในใจ เพื่อให้ชิออนมีน้ำตาไหลออกมาสักหนึ่งหยดก็ยังดี เพราะที่ชิออนเป็นอยู่ตอนนี้มันเหมือนกับว่าเขาได้ตายทั้งเป็นไปแล้ว
“ไปฌาปนกิจซีนาเถอะคุณชิออน เพื่อส่งเธอคืนกลับสู่สวรรค์” ซูฮาลบอกกับชิออน จากนั้นชิออนจึงค่อยๆใช้สองแขนอุ้มนีซาขึ้นมาและเดินออกจำถ้ำไป …
เมื่อซูฮาลเดินตามชิออนเข้าไปในป่าเรื่อยๆ ทันใดนั้นฝนก็ตกลงมาจากหยดสองหยดก็กลายเป็นตกหนักราวกับสวรรค์นั้นรู้ถึงความโศกเศร้าของชิออน
แปะ แปะ ซ่า … เสียงฝนตกลงมากระทบพวกเขา ชิออนหยุดเดินและมองขึ้นไปบนฟ้า ก่อนจะเห็นร่มของซูฮาลและเดินต่อไป
พรึบ! ซูฮาลกางร่มให้ชิออนและร่างอันไร้วิญญาณของซีนา
และชิออนก็หยุดเดิน เมื่อซูฮาลหันไปมองรอบๆสิ่งที่เขาเห็นนั้นก็คือทุ้งดอกไม้สีขาวบนหน้าผาหากมองเลยจากหน้าผาไปก็จะเห็นเป็นป่าที่สุดลูกหูลูกตา
“ที่นี่…มีชื่อว่า ทุ่งดอกไม้ชาเนเซีย …ใครที่มาที่นี่จะได้รับความสุข …ซึ่งซีนาชอบมานั่งเล่นที่นี่มาก” ชิออนพูดด้วยน้ำเสียงเบาบางราวกับกระซิบ ซูฮาลรู้ว่าชิออนไม่ได้พูดกับเขา … แต่น่าจะพูดกับนีซาหรือไม่ก็กับตัวเองมากกว่า
ชิออนค่อยๆวางร่างของนีซาไว้บนพื้นดินที่มีดอกไม้ชาลูเซียขึ้นเต็มไปหมดราวกับว่าพวกมันขึ้นมาเพื่อซีนาโดยเฉพาะ …
ฉึบ ฉึบ เสียงของชิออนใช้ดาบของตัวเองขุดเข้าไปที่พื้นดินเพื่อทำหลุมศพให้นีซา
“ซีนา…เธอรู้อะไรไหม พี่มีความสุขมากเลยนะที่ได้เป็นพี่น้องกับเธอ…” ชิออนเอ่ยด้วยใบหน้าเลื่อนลอยแต่ก็ไร้ซึ่งน้ำตาเช่นเดิม
“ถึงแม้ว่าเราจะมีชีวิตที่ยากลำบากแต่เราก็มีความสุขมากใช่ไหม ?… ถึงแม้ว่าพี่ไม่มีเงินซื้อเสื้อผ้าสวยๆให้เธอใส่ แต่เธอกลับนั่งถักไหม…และทำเสื้อให้พี่…พี่ขอโทษนะซีนา”
“ถึงแม้ว่าพี่จะไม่มีเงินไปซื้ออาหารหรือขนมอร่อยๆให้เธอกิน แต่เธอก็ทำอาหารและขนมอร่อยๆให้พี่กินเสมอ …พี่ขอโทษนะซีนา” ชิออนขุดดินไปพร่ำเพ้อขอโทษซีนาไปเรื่อยๆ …
เมื่อชิออนขุดดินเสร็จเขาก็ไปอุ้มร่างของซีนาและวางร่างของเธอไว้ในหลุมอย่างทะนุถนอม …จากนั้นเขาจึงเด็กดอกชาลูเซียและนั่งถักเป็นเป็นมงกฏดอกไม้และนำไปสวมไว้ที่ศีรษะของซีนา
“เธอทำให้พี่ทุกอย่าง … แต่พี่ทำประโยชน์อะไรให้เธอไม่ได้เลย …” ชิออนเอามือไปปาดดินบนใบหน้าของนีซาที่เกิดจากการที่ฝนนั้นตกลงมาและทำให้ดินนั้นกระเด็นไปโดนบนใบหน้าของเธอ ซูฮาลก้มลงมาใกล้ๆหลุมศพและเอาร่มกระดาษสายื่นออกไปกันฝนให้ซีนา
“เธอคือญาติเพียงคนเดียวของพี่ … แต่พี่ก็ปกป้องเธอไม่ได้…” ชิออนค่อยๆใช้มือคว้านดินที่อยู่รอบๆมากลบร่างของซีนา
“แม้ในช่วงวาระสุดท้ายของเธอ…พี่ก็ยังทำหน้าที่ของพี่ชายที่ดีไม่ได้เลย…” ชิออนหยิบหินขึ้นมาตั้งเป็นเนินบนหลุมศพของนีซา
“มันคือโชคชะตา…ที่ไม่มีใครสามารถห้ามหรือเลี่ยงให้มันไม่เกิดขึ้นได้หรอก… ร้องไห้เถอะคุณชิออน....ร้องไห้เพื่อบ่งบอกให้ซีนาได้รู้ว่านายยังมีชีวิตอยู่…” ซูฮาลพูดด้วยน้ำเสียงปลอบประโลมก่อนจะเอามือไปลูบหัวของชิออน
กึก … เสียงหินก้อนสุดท้ายที่วางบนหลุมศพของนีซา ชิออนตัวนิ่งแข็งไปสักพักกับคำพูดของซูฮาล
แต่เขายังไร้ซึ่งน้ำตาเช่นเดิม … เฮ้อ … สุดท้ายเขาก็ต้องฝืนกฎเกณฑ์นั่นสินะ และนี่คงเป็นสิ่งสุดท้ายที่ผมจะทำให้นายได้นะคุณชิออน ซูฮาลชูร่มขึ้นไปเหนือหัวก่อนร่มนั้นจะค่อยๆสลายกลายเป็นละอองสีทองและปรากฏเป็นคฑาไม้สีขาวที่มีรูปร่างสวยงามและมีลวดลายอ่อนช้อยอยู่ตามตัวของคฑา ส่วนบนยอดของคฑานั้นมีลูกแกวสีฟ้าใสที่ข้างในราวกับมีน้ำวนหมุนไปมา และด้านข้างของลูกแก้วก็มีปีกสีขาวโปร่งใสที่กำลังกระพรือปีกอย่างสง่างาม … คฑาแห่งจิตวิญญาณ … ไลฟ์นาเฟียร์
“ถือเป็นคำขอโทษจากผม … ที่ผมไม่สามารถช่วยน้องของนายได้” ทันใดนั้นผีเสื้อสีทองนับพันก็ค่อยๆบินมารวมตัวบนหลุมศพของนีซา … จนปรากฏเป็นวิญญาณของเธอ …
พระอาทิตย์ตอนเช้าที่กำลังค่อยๆทอแสงขึ้นต้อนรับวันใหม่ แสงสีทองของพระอาทิตย์นั้นส่งสะท้อนไปที่วิญญาณของนีซาซึ่งตอนนี้เธอยิ้มให้ชิออนอย่างอ่อนโยน ชิออนที่เห็นนีซาเขาจึงค่อยๆ ยื่นมือออกไปหานีซา
“ ซีนา… พี่ขอโทษ” ชิออนเอ่ยคำขอโทษพร้อมกับน้ำตาที่ค่อยๆไหลออกมาทางแก้ม ซีนายื่นมือของเธอมาจับไว้ที่มือของชิออน … ก่อนจะส่ายหน้าเบาๆ … ชิออนรู้สึกได้เพียงแต่ความอุ่นอันเรือนรางที่มาจากมือของซีนา
“หนูขอให้พี่มีความสุขกับโลกนี้ต่อไปนะคะ” ถึงแม้ซีนาจะไม่ได้ขยับปากของเธอแต่เสียงของซีนาก็ดังเข้ามาในหัวของชิออน ตอนนี้วิญญาณของซีนาที่อยู่ในชุดสีขาวราวกับนางฟ้าตัวน้อย ค่อยๆลอยขึ้นไปบนฟ้า ซีนาหันหน้าไปทางซูฮาลก่อนจะยิ้มให้อย่างอ่อนโยน
“ขอบคุณนะคะ” ซูฮาลพยักหน้าและส่งยิ้มให้ซีนา
จากนั้นร่างของซีนาก็สลายหายไปกลายเป็นละอองสีทองตกลงมา
โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ ชิออนร้องไห้ออกมาอย่างคนบ้าคลั่งเขาลงเอนตัวลงไปซบกับหลุมศพของนีซา
“ ซีนา !!!” ชิออนตะโกนเรียกชื่อซีนาออกไปอย่างสุดเสียง จากนั้นความเงียบจึงเข้ามาเยือนพวกเขา…
จุ้กกรู้วววว เสียงของนกที่ร้องขับขานเพื่อต้อนรับวันใหม่ทำลายบรรยากาศ อันเงียบเชียบ ชิออนมองไกลออกไปจากหน้าผา … พระอาทิตย์ส่องแสงสีทองสาดลงมา …บ่งบอกได้ว่า … วันใหม่กำลังมาเยือน
“ลาก่อนซีนา …และพี่จะคิดถึงเธอตลอดไป”
แงะ ... ตอนนี้ไรเตอร์นั่งน้ำตาไหลเองซะงั้น T.T
เขียนเองซึ้งเอง ... เปิดเรื่องมาก็เศร้าซะแล้ว ซีนาาาา ฉันขอโทษที่ทำให้
คาแร็กเตอร์เธอต้องตายนะ ... ฮือออ เศร้า
ความคิดเห็น